در روز پایانی سال نود و سه و در ساعات آخر نشسته ام و به یک سال گذشته می اندیشم:

می خواهم ببینم که در روزهای آغازین سال نگرشم به پرستاری  چگونه بود و اینک چگونه است؟ می خواهم بدانم چقدر اطلاعات صنفی و آگاهی از قوانین مربوط به پرستاری در من رشد داشته است؟

آینه ای فراروی خود گذاشته ام تا ببینم چقدر تلاش کردم و چقدر نکردم!! چقدر مشارکت کردم و چقدر می توانستم مشارکت کنم!

می خواهم واقعیتهای  یک سال صنفی خودم را بی رودربایستی ببینم و  چراغی برای نود و چهار برافروزم.

توصیه ام به همه ی همکاران این است که این کار را بکنند. ببینند چقدر بی خیال از کنار مسائل گذشتند وچقدر مشارکت کردند و چقدر نکردند. بیاندیشند که اگر همه مشارکت فعالی داشتند چه اتفاقاتی که می توانست رخ دهد.

این را از خود دور کنیم که نمی شود! همیشه یاد صحنه هایی از کارتونهای خارجی می افتم که مثلا همه سعی دارند مانعی بزرگ را از سر راه بردارند و نمی شود و یک باره کوچکترین و ضعیفترین عضو گروه که به آنها ملحق می شود و کمک می کند کار به انجام می رسد.

باور کنید واقعیت زندگی همین است. اگر همه کمک کنیم و منتظر توفیقتلاش دیگران و بهره مند شدن از آن نباشیم به راحتی موانع از سر راه کنار می رود. هنوز کسی قدرت واقعی پرستاری را ندیده است، و هنوز باور ندارند که پرستاری هم می تواند متحد باشد.

اما دوستان هیاتهای نظام  پرستاری و شورای عالی نظام خشتی مقابل خویش بگذارند و بنگرند به عملکرد یک سال گذشته شان،

بیاندیشند که اگر مشارکت می کردند مطالبات پرستاری بسیار ساده تر و کم هزینه تر قابل دسترسی بود.

این دوستان بیاندیشند که اگر مشارکت و همراهی  ورهبری می کردند تاکنون مشکلات پرستاری یا حل شده بود و یا در حال حل شدن بود، لذا مجبور نبودند اساس خطر کنند که مبادا میزهایشان را از دست بدهند. مجبور نبودند امروز تمام تلاشها ی  اخیر را که از ماهها پیش جدیتر شده به انتخابات وصل کنند و بخواهند با تکذیب دیگران برای خودشان  جایگاهی تعریف کنند.

مگر می شود تمام این کسان که مشارکت داشتند در اندیشه ی چنین سودایی بوده باشند؟

ضمن اینکه در هر حال انتخابات برگزار خواهد شد و همین افراد که دیگران را متهم به سودای انتخابات داشتن می کنند سالهاست بر اریکه ی نظام تکیه زده اند و کارنامه ی قبولی ندارند.

حتی اگر قبول کنیم که در یک ماه اخیر تلاشهایی کرده باشند (که البته نکرده اند و فقط مانور است) نشانه ی خوبی برای صداقتشان نیست. این افراد مرتب در حال تبلیغ چیزهایی بودند که از طرف وزارت بهداشت ابلاغ می شد و انگار کارمندان وزارت بهداشت در هیاتهای نظام پرستاری بودند.

این حرفها بسیار زده شده و همه ی پرستاران اینها را از حفظند، اما اینک در آستانه ی تحول سالی به سال دیگر از این دوستان تقاضا می کنم که تمام این حرکت را فدای خود خواهی خود  نکنند و انصاف داشته باشند. ایشان که تاکنون از راههای مختلف در نظام خود را بهره مند کرده اند دیگر به تخریب اتحاد پرستاران بر نحیزند و همه چیز را فدای حفظ سمتها و میزهایشان نکنند.

به فرض که جلوداران این حرکت خودجوش ، سودای انتخابات داشته باشند این  از ارزش تلاششان کم نمی کند چون برای من پرستار نیتها مهم نیستند و نتایج اهمیت دارند. در سال نود و سه زمینی بایر آماده ی کشت شده و باید مراحل تکمیلی کاشت در سه ماهه ی اول نود و چهار تکمیل و داشت و. برداشت در همین سال انجام شود.

این مهم در سایه ی اتحاد و همدلی ممکن است، بیایید خودخواهیها را کنار بگذاریم و همه پیز را فدای انتخابات نکنیم و اجازه بدهیم پرستاران در محیطی سالم و بی تنش دست به انتخابی درست بزنند.

همه چیز را فدای خودخواهی خود نکنیم که اگر من نباشم پس همه چیز باید خراب شود. این حرکت اگر به بار ننشیند پرستاری سقوط خواهد کرد و دیگر این سال و این فضا تکرار نخواهد شد.

سال نو را بادید نو و با  رویکردی نو به مسائل صنفی آغاز کنیم و اگر کاندید شدیم و رای نیاوردیم هم باید به کسانی که رای آورده و حرکتشان در مسیر تعالی پرستاری است کمک کنیم و باید در صحنه باشیم ولی پیش از آن جو را برای خواسته های خودمان تخریب نکنیم.

بگذاریم هر کس و هر گروهی برنامه هایش را ارائه دهد و پرستاری انتخاب کند که کدام برنامه ها را می پسندد....

بیایید دست در دست هم بدهیم و وسعت دیدمان را به گستره ی جامعه ی پرستاری بگسترانیم و از پرچین خودمان بیرون بزنیم.....

به امید پیروزی ..

سال نو مبارک

سال نود و سه با تمام فراز و نشیبهایش تمام شد،سالی که در سیستم درمان کشور و بویژه برای پرستاران سالی متمایز بود.

قطعا هر حرکتی دستاوردهایی دارد و جنبش عدالت خواه پرستاری نیز از این قاعده مستثنا نبوده و نیست. قصد ندارم دست آوردهای این حرکت را که از شبکه های اجتماعی محدود تحت اندروید آغاز شد و به مراکز درمانی کشید و به تجمعات متعدد و اتفاقات ریز و درشت منتهی شد، بپردازم اما می خواهم در این ارسال از منظری دیگر به قضیه نگاه کنم.

در سال رو به اتمام همه و حتی خود وزیر بهداشت هم حق را به پرستاران دادند گرچه  این حق دادن اغلب جنبه ی تعارف داشت و از حد حرف بیرون نرفت ، ولی چرا با این وجود خواسته ی پرستاران که اجرای قوانین مصوب مجلس بود و هست اجرایی نشد و نمی خواهد بشود؟

به نظر می رسد در این مسیر بزرگترین مشکل پرستاران ، عدم همراهی نظام پرستاری به عنوان شاکله ی اصلی این صنف به دلایل مختلف بود. اگر در هر کشوری خواسته ای از طریق یک تشکل منسجم انجام شود قطعا زودتر و کم هزینه تر به نتیجه می رسد، اما نظام پرستاری که به قول خود اعضای هیات مدیره ها دموکراتیک انتخاب شده اند نه تنها در کنار پرستاران نبودند بلکه مقابل آنها هم صف کشیدند و هنوز این تقابل در گروههای مجازی وجود دارد.

نقد عملکرد هر سازمانی باید انجام شود و اگر کسی مسئولیتی می پذیرد باید طاقت نقد داشته باشد. این نقدها می تواند منصفانه یا غیر منصفانه باشد ولی چون از طرف موکلین مطرح می شود باید که مورد توجه قرار گرفته و پاسخ مناسب داده شود، اما اعضای نظام پرستاری نه تنها در مقام تشریح علل رفتارشان و نوع مواضعشان بر نیامدن بلکه منتقدین را با الفاظ غیر منصفانه مورد نوازش قرار دادند که البته این سیاق وزیر محترم هم بوده و هست.

نقد عملکرد با ارائه ی پیشنهاد مسیر جایگزین اصلاح است نه تخریب، اما متاسفانه این رفتار در هیچ کدام از اعضای شورای عالی دیده نشد. اینک هم در پایان سال این حضرات شروع به صدور سند همه ی اقدامات خود جوش پرستاران به نام خود هستند که البته این خود بحث دیگری است، اما سند به نام کدام گروه صادر شود برای پرستاران اهمیت اول نیست بلکهنتایج این اسناد اهمیت دارد.

سال نود و چهار پرستاری با اولین چالش و آزمون بزرگ روبرو ست وآن هم انتخابات هیاتهای نظام پرستاری است.

این انتخابات که در سالهای گذشته با اقبال پرستاران به دلسیل عملکرد ضعیف سردمداران آن مواجه نبوده ، به نظر می رسد که این بار با وجود تاخیر در برگزاری با استقبال خوبی مواجه شود.

اینکه نودو سه را سالی متمایز می نامم از آن جهت است که بسیاری از پرستاران که سرشان به کارهای محوله گرم بود، در این سال و به برکت این جنبش عدالت خواه در سیستم درمان ، از مسایل جاری و قوانین آگاهی مناسبی دارند و راهکارهای قانونی بسیاری را فرا گرفته اند که البته این اطلاع رسانیها باید مدام تداوم داشته باشد.

سالهای سال است که افرادی مشخص و معین بر مسند نظام پرستاری تکیه زده اند، خاطرم هست روزی که گواردیولا از بارسلونا جداشد ، در اوج قدرت بود تیم، اما وی گفت من چیز تازه ای برای این تیم ندارم.

اینک بحث ما هم همین است. این جنابان تمام توانشان را گذاشته اند و دیگر چیز تازه ای برای پرستاری ندارند، لذا شاید با تعویض این افراد اتفاقاتی دیگر در حیطه ی پرستاری بیا فتد. حال این توان گذاشتن در چه مسیری بوده و به کدام سمت منحرف شده بحث این مقال نیست. اما هر انتخابی هدفی دارد و باید در دور جدید انتخابات برای افراد منتخب اهدافی تعیین کنیم که کوتاه و بلند مدت بوده و در صورت نرسیدن به اهداف ، یا عدم تلاش برای رسیدن به این اهداف مورد پرسش قرار بگیرند. لذا به نظر من حفظ گروههای مجازی و گسترش آنها بسیار مهم است. این گروههای می بایست نقش ارزیابی و بازرسی عملکرد هیاتهای نظام پرستاری منتخب را در رسیدن به اهداف به عهده گیرند.

قرار نبود اینها را بنویسم ، ولی حرف در دلم بسیار است...

من نمی خواهم نتایج حاصل از حرکت خود جوش پرستران را بر شمرم و به نام گروهی خاص سند بزنم، اما هر چه که هست قطعا همه می دانند که جناب رئیس و قائم مقام و ایادیشان نه تنها همراه نبودند و نیستند بلکه در صدد تخریب  وجهه ی افرادی هستند که به عنوان سردمداران این حرکت پیش این دوستان شناخته می شوند ، حال آنکه این حرکت کاملا خود جوش بوده است.

هدف از این تخریب به اضمحلال کشیدن جنبش و موج سواری مجدد در غیاب مشارکت پرستاران و خوش خدمتی به روسای بالادستی وزارت بهداشتی است.

کار دیگر سند زدن هر نوع دستاوردی به نام خود شان است، الته بی شک تمام پرستاران واقعیتها را می دانند اما چطور کسانی که تا اواسط اسفند هم دم از طرح پرداخت مبتنی بر عملکرد می زدند و این شیوه را تبلیغ می کردند مدعی اقدامات انجام شده و نتایج حاصل هستند؟

ایشان که با وزارت کاملا همراه بودند، و طرح پرداخت مبتنی بر عملکرد را مناسب می دانستند و برای تبلیغش به شهرستانها به عنوان نمایندگان وزارت بهداشت سفر می کردند اعتقاد داشتند که وزارت مسیر مناسبی را می رود، پس چطور در کنار این دیدگاه با نمایندگان مجلس دیدار می کردند و پیگیر اجرای تعرفه گذاری می شدند؟

اگر این طور نبود و پیگیر تعرفه ها بودند (که در واقع هم نبودند) پس چرا به شهرهای مختلف برای تبلیغ و توجیه طرح مبتنی بر عملکرد می رفتند؟

این پارادکسها در تمام عملکردهای این افراد دیده می شود و من بیشتر توضیح نمی دهم.

اما حرف پایانی:

هر چه بود و هرچه نبود گذشت، بیایید در سال جدید منشی جدید پیشبگیریم و دست در دست هم داده و به اعتلای پرستاری بیاندیشیم و برای آن در کنار هم تلاش کنیم، اختلاف نظرها همیشه وجود دارد ولی در جزییات است و کلیات را فدای خودخواه هایمان نکنیم. بیاتیید یک بار دست در دست هم بدهیم و برای پرستاری کار کنیم.

حرف بسیار است و من کوشیدم داغ نشوم که طول ندهم کلام را ،

در پایان می خواه همدیگر را حلال کنیم و مقابل هم نایستیم. گرچه این مقابل هم ایستادن از سمت اعضای شورای عالی والبه اطرافیان جناب میریابیگی انجام می شود که نمونه هایش را بسیار دیده اند همکاران! اما در سال جدید منشی جدید خواهیم داشت و با پرستاران جنگ نمی کنیم مگر کسی که مقابل پرستاری باشد....

امیدوارم سال نود و چهار ، سال شکوفایی پرستاری این مرزو بوم باشد...

ورود به نود و چهار باید با تحول خودمان همرا ه باشد که بتوانیم نظارت مخالف را بشنویم و اگر پاسخ در خوری داشتیم بگوییم و نداشتیم بپذیریم...

به امید اتحاد آگاهانه ی پرستاران در تمام زمینه های صنفی

سال بر همه خوب و خوش...

از کودکی به یاد دارم که بزرگترها همیشه می گفتند: هر چیزی که خیلی تبلیغ می شود جنس بنجل است، جنس خوب نیاز به تبلیغ ندارد.

این مثل درباره ی عملکردها هم صدق می کند، خود عملکرد مورد ارزیابی قرار نمی گیرد و اصولا نتایج اهمیت دارد. شاید روشها برای قانون گذاران و ناظران و منتقدان اهمیت داشته باشد ولی برای کاربران چیزی که مهم است نتایج حاصل است، حال اینکه این نتایج از چه مسیری به دست آمده برایشان اهمیتی ندارد.

اینها را پیش مقدمه گفتم تا به حرفهای پایانی جناب میرزابیگی برسم، و خواننده هم پیش زمینه ای داشته باشد، البته پاسخ اصلی را با ارسال تمام دیدگاههای دوستان و همکاران در یک ارسال تقدیم خواهم کرد:

سال هفتادو یک که وارد بیمارستان شدم نه نظام پرستاری داشتیم و نه معاونت و نه ...اما جایگاه پرستاری بسیار ویژه بود،  مترونها قدرتی بسیاری داشتند و سرپرستاران برای پزشکان و ... از هر نظر تعیین تکلیف می کردند.

در سیستم هر کس وظیفه ی خودش را انجام میداد و کمک بهیاران کارهای اولیه و بهیاران و پرستاران کارهای درمانی و پیگیری را انجام می دادند. اما روز به روز تا به امروز از ارج و قرب پرستاری کاسته شده است.

البته دیدگاه مردم به خود کلمه ی پرستار دید یک شغل خدماتی بود و تقریبا هنوز هم هست گرچه کمی بهتر شده است اما همه ی آگهیها و..... اثبات این مطلب است که مردم پرستاری را نمی شناسند.

آن روزها اختلاف پرداختها نهایتا پنج برابر بود که البته تعداد بسیار کمی چنین دریافتیی داشتند وگرنه اختلاف پرداخت بیش از سه برابر نمی شد.

جناب میرزابیگی که اولین بار است چنین ارسالی در چندین سال ریاستش ارسال کرده ، نکات بسیاری را فراموش کرده است و اولین نکته عذرخواهی بابت رفتار خود و همکارانش در قبال پرستاران است.

ایشان که متولی پرستاری بوده اند(در جامه ی معاون پرستاری یا ریاست سازمان فرقی ندارد) چگونه به افراد حوزه ی ریاست و معاونتش اجازه می دهد که به پرستاران توهین کنند و می نشیند و گوش فرا می دهد و پوزخند می زند؟

اما بهتر است به حرفهای خودشان دقیق شویم:

همواره ساختن در زمین خالی از ساختن در روی بنای خراب سخت تر است، لذا صرف بنا نهادن مایه ی افتخار نیست و به قوال سعدی علیه الرحمه:

تهی پای رفتن به از کفش تنگ....

برادر گرامی! سازمان و معاونت هرف نیستند ، وسیله اند؛ وسیله ی ارتقای جایگاه پرستاری، وسیله بهبود خدمات پرستاران، وسیله ی ارتقای سطح آسایش پرستاران که منجر به ارائه ی خدمات بهتر به مردم می شود ....

بنا بر این وسیله ای که تو را به مقصد نرساند چه افتخاری دارد؟ ماشینی که هر صد متر جوش می اورد و پنچر می شود و فرمانش در می رود و..... به درد سفر نمی خورد.

سازمانی که در خدمت صنفش نباشد به چه درد صنف می خورد؟ چطور می تواند مایه ی افتخار باشد؟

من متوجه ارتقای مسیر شغلی نشدم که یعنی چه؟

اما استخدام این همه کارمند در سازمانها و ادارات مختلف دولتی و در وزارت بهداشت چه ربطی به نظام پرستاری دارد؟ اگر این استخدامها در زمانی بود و در جایگاهی بود که نیروها در کمترین حد استانداردها موجود بودند و استخدامی صورت می گرفت با فشار نظام پرستاری باز یک حرفی بود اما شما که افتخار می کنید پرستاران استخدام شده اند و به بیست و سه هزار پرستار استخدامی اشاره می کنید باز که الان از ده سال قبل عقبتریم از نظر تعداد پرستار به بیمار.

مگر دولت قبلی فقط در حوزه ی پرستاری استخدام داشت که شما چنین سند افتخاری رو می کنید؟

افتخارمی کنید به تصویب قوانینی که اجرا نشده اند!!! وخودتان هم مدام می گویید که این قانون به نفع پرستاران نیست!!!!

بهره وری که نصفه و نیمه اجرا شده و کسی هم پیگیرش نیست. تعرفه گذاری هم که اصلا کسی زیر بارش نمی رود. خوب خروجی این همه تلاش شما دو چیز بیهوده است.

مثل این است که کارخانه ای احداث کنی که ظرف مایع تولید کند و همه ی ظرفها را از دوسر سوراخ بیرون دهد،  این چه کارخانه ایست؟

خود آن کارخانه هدف نیست ....

از قوانین هر چه به ضرر پرستار بوده بلافاصله و بدون ابلاغ اجرایی شده است و هر چه به نفع بوده اجرا نشده است.

قطعا به خاطر ندارید که من (محمود عمیدی) چندین چهار شنبه به شما بابت مسائل مختلفی زنگ زدم، یکی از آنها همین بهره وری بود که گفتم : جناب میرزابیگی!  لطفا الان که فضا محیاست دنبال اجرایی کردن مزایای مشاغل سخت برای پرستاری باشید که بهترین بهره وری است.

آن روزها شما چهار شنبه ها تلفنی در خدمت پرستاران بودید. هنوز هم معتقدم اجرایی کردن مزایای مشاغل سخت در پرستاری بسیار مقرون به صرفه تر از بهره وری بود و هست.

اما تعرفه ها هم مسیر اشتباهی بوده که رفته اید، جای این قانون می توانستید با استفاده از تجربیات دیگر کشورها راهکارهای موثرتری ارائه بدهید ولی این کار به تبعیت از تعرفه های پزشکی صورت پذیرفته است و برای خودش راهکاری است اما وقتی موجب افتخار است که اجرای آن باعث بهبود وضع معیشت پرستاران و بهبود کیفیت ارائه ی خدمات به بیماران شود که البته در صورت اجرای درست تا حدودی خواهد شد.(گرچه هنوز معتقدم راهکار بهتری بوده و هست ولی الان دیگر نه فضای آن روزه وجود دارد و نه به نفع پرستاری است که دنبال راهکاری جدید باشد که آن هم سالها طول بکشد و بعد به تجمع و ..... برسد)

صدور بخشنامه به خودی خود چه ارزشی دارد؟ شما هر روز صبح بخشنامه ای صادر کنید و ....  اینها برای ما اهمیت ندارد، چیزی که مهم است تاثیری است که این بخشنامه ها و... در معیشت و نحوه ی کار ما دارد.

اما در مورد در آمدها به سالی یک میلیارد و پانصد میلیون به اضافه ی حق عضویتها اشاره نکردید!! ضمن اینکه اگر شما رفتارتان و کردارتان درست بود الان باید سالی نزدیک دویست هزار نفر حق عضویت واریز می کردند و از شما حمایت...

شما کاری کردید که در انتخابات قبلی در تهران فقط هزار نفر آن هم با داستانهایی که خود میدانید پای صندوق رای امدند، البته از هزار نفر تعداد بسیاری پرستار نبودند و با کارت پرستاران رای دادند(بماند اینها و گذشته)

شما در حوزه ی آموزش و رفاهی هم فقط تجاری فکر کردید و می کنید. در کدام پروژه نسبت به قیمت منطقه مبالغ دریافتی کمتر بود؟

راستی به مدیر عامل شرکت تعاونی پرستاران چقدر حقوق می دادید؟ ایشان اهل کدام شهر کشور بودند و راستی از کدام صنف؟

آیا همه ی پروژه ها مانند پروژه ی مشهد بوده است؟ سه میلیارد پول از چند سال پیش در کدام حسابها می چرخد؟ در دست چه کسانی می چرخد؟

سودش را به چه کسانی می دهید؟ چرا تاریخ ثبت شرکت رفاه پرستاران بعد از دریافت پول از پرستاران بابت این پروژه است؟ چرا ...

استانداردها و کیفیتهای بالای خدمات پرستاری در سالهای مختلف حاصل تلاشها و جاتن کندنهای پرستاران بالین بوده و هست.

من وقتی مسئول جایی بودم در جلسه ی سرپرستاران که همه سرخوش از موفقیت در بازرسی به عمل آمده بودند گفتم: این موفقیت حاصل تلاش همکاران است و ما کمترین سهم را داریم. متاسفانه همه ی سرپرستاران به من تاختند و...

الان هم به شما میگویم که اینها که شما به آن افتخار می کنید حاصل کمردردها، دیسک کمرها، روان پریشیها، انواع بیماریها و ناتوانیهای فشار کاری بر پرستاران بوده است.

به شرح وظایف اشاره می کنید و این نشان می دهد که اصلا از اوضاع پرستاری خبر ندارید!!! کدام شرح وظایف؟ یک پرستار بالین نمی تواند ادعا کند که شرح وظایفش روشن است و واضح و بر اساس آن عمل می کند، پرستاران در استثمار کامل به سر می برند و شما به این اوضاع افتخار می کنید!

راستی ! راه اندازی مقاطع تحصیلی کار شماست یا وزارت بهداشت؟ این همه مقطع تحصیلی که در صنفهای مختلف به وجود آمده کار شماست؟  این همه رشته ی جدید به مقاطع مختلف تحصیلی اضافه شده کار شماست؟

شما گمان می کنم به خاطر اینکه به چنین مشاغلی (افزودن مقاطع و رشته های تحصیلی، تجارت در نظام پرستاری در پروژه های رفاهی و برگزاری کلاسهای آموزشی با هزینه هایی بیشتر یا در سطح کلاهای خصوصی ....) مشغول بوده اید ، از کار اصلیتان که همانا ارتقای سطح صنفی و اجتماعی  و ارتقای سطح معیشتی و کیفیت خدمات و رعایت استانداردهای پرستاری بوده است غافل شده اید. بزرگترین دست آورد شما این بوده است که امروزه پرستاران مقابل شما ایستاده اند و برای تکذیب هر ادعایتان صدهادلیل ومدرک رو می کنند.

قطعا در ارسالی دیگر این نوشته ها را که دقیقا بر واقعیتهای جامعه ی پرستاری و کلا سیستم درمان ما دلالت دارند برای روشن شدن موضوع ارسال خواهم کرد. باور کنید که اگر ارسالی مثبت یا منفی باشد بدون دخل وتصرف خواهم نگاشت.

شما گویا هنوز در خواب سیر می کنید، بیدارتان نخواهد کرد این حرفها ، اما واقعیتها را گفتن وظیفه ی ماست.....

ادامه دارد....

من هر بار که حرفی از این دشمنان پرستاری (اعضای شورای عالی نظام پرستاری) حرفی در رسانه ها می بینم یاد ماجرای آن خرس و کوبیدن سنگ بر فرق مرد نمی افتم:

سنگ روی خفته را خشخاش کرد          این مثل بر جمله عالم فاش کرد....

مثلش را ذکر نمی کنم، اما حرفهای اخیر قائم مقام نشان می دهد که رئیس بد کسی را جای خودش نگذاشته و خوش خدمتی این قائم مقام به وزارت کمتر از خودش نیست.

آقای نجاتیان در افاضات اخیرشان فرموده اند که ما از شورای عالی بیمه خواستیم که تعرفه های پرستاری را از دستور کارشان خارج کنند!!!!

خوب برادر من! اگر این دوستان با دستورات شما کار می کنند چرا دستور نمی دهید که تمام تعرفه های پرستاری را اجرایی کنند؟

دروغ گویی باب شده این روزها، اصلا قرار نبود در این جلسه به تعرفه های پرستاری در مراکز درمانی رسیدگی شود بلکه می خواستند دخل و تصرفی بر تعرفه های در حال اجرای مراکز درمان در منزل بپردازند.....

ضمن اینکه تلاش شما برای جمع آوری امضا از نمایندگان بیهوده است! وقتی قانون مصوب را اجرا نمی کنند و شما دنبال طرحهای جدید می روید دیگر امضا به چه دردی می خورد؟

اصلا مشخص نیست در این کشور فلسفه ی وجودی مجلس برای چیست؟ به هر گوشه از کار که دست می زنی کلی قانون اجرا نشده وجود دارد و کسی هم پیگیر اجرا نیست!!!

ما قبلا با صدها نامه به کمیسیون اصل نود شکایت کرده ایم ولی کسی برایش اهمیت ندارد که قانون اجرا می شود یانه؟

جمع کردن امضا از کسانی که زورشان به وزیر نمی رسد چه فایده ای دارد؟ ضمن اینکه این کارها یعین مذاکره با نماینده های مجلس ، ارسال نامه به رئیس جمهور ، ارسال نامه به خدمت مقام معظم رهبری پیشتر انجام شده است. جالب است که شما بعد از هشت سال و نیزبه تعویق انداختن چهار ماهه ی انتخابات فیلتان یاد هندوستان کرده !!! که بیایید و همه چیز را قبضه کنید و به نام خود سند بزنید و ما پرستاران هم که ساده و بی اطلاعاتیم و زود گول می خوریم و ....

دوباره روز از نو و روزی از نو...

دذوباره شما باشید بازرس شرکتی کذایی برای توجیه پولهای جمع شده از پرستاران و ماهی چقدر هم بابت کاری که نمی کنید حقوق بگیرید. دوباره شما بشوید رئابط بین الملل سازمان  نظام پرستاری و به کشورهای مختلف سفر کنید!

دوباره دوستانتان را به مدیریتهای مختلف بگذارید و (مانند تعاونی مسکن پرستاران) و ماهیانه فلان مقدار که چند برابر دریافتی یک پرستار است که شب بیداری می کشد حقوق بپردازید و در نهایت ،دوباره شما به زیر دستانتان نامه بنویسید و بخواهید که تعرفه های پرستاری را از دستور خارج کنند!!!!!!

جناب نجاتیان! هم اینک این تعرفه ها توسط همکاران ما در مراکز درمان در منزل اجرا شده و مبلغش هم توسط بیمه ها پرداخت می شود! نمی دانستید بدانید!

بدانید که دست شما برای ما رو شده است! و هرگز از کم کاریهایتان نخواهیم گذشت! هرگز شما را به خاطر پشت کردن به قشر پرستاران و تنها گذاشتنشان که می توانست عواقب بسیار بدی برای برخیها داشته باشد

نخواهیم بخشید!

شما را هرگز به خاطر الفاظ زشت و رکیکی که درباره ی ما به کار بردید نخواهیم بخشید!

حتی جنبه ی یک عذرخواهی را هم ندارید! چگونه می شود در جمع منتخبین پرستاری یک عده الفاظی را که شاید سزاوار خودشان باشد به کار می برند و کسی به این سخنان اعتراض نمی کند؟ یعنی میز اینقدر شیرین است؟

بی انصافها! این میزها را که از صدقه ی سری ماها دارید! حتی خیلیها اگر در دانشگاهها سمتی دارند حق السکوت همین میزهایی است که با آرای پرستاران گرفته اند.....

لااقل یکیتان آنجا بلند می شد و اعتراض می کرد! لالاقل یک مرد نه! یک نا نامرد معترض می شد! شما که قائم مقام بودید تذکر می دادید! البته رئیس -معاون هم که حضور داشتند ، لااقل این شخص چیزی می گفت.

اما با حرفهای اخیرتان نمی دانم در صدد تکمیل خوش خدمتی تان به وزارت بهداشتیها هستید یا.....

هر چه هست زیبا نیست! این اقدامات که می گویید همه قبل از شما به دلیل خواب سنگین همه فصلی شما توسط پرستاران انجام شده است! نمایندگان مجلس هر که شنیده اوضاع ما را ، حق را به ما داده و می دهد،تنها راه مانده ی شما پیوستن به جریان خودجوش پرستاران است ، گرچه قطعا در انتخابات پیش رو دیگر نامی از شما از صندوقها خارج نخواهد شد و این را به شواهد و قرائن می گویم اما لااقل در برخورد با همکارانتان منبعد می توانید مدعی شوید که متوجه اشتباهاتتان شدید و توبه کردید.

البته شاید در این سالها اینقدر اندوخته باشید که نیازی به شب کاری و ... نداشته باشید و مجبور نباشید با همکاران رو در رو شوید.

من هرچه لازم بود گفتم. دیگر تصمیم شما چه باشد خود دانید........

اعلام شرایط جدید نحوه محاسبه فوق العاده اضافه کار کارمندان

شورای توسعه مدیریت و سرمایه انسانی دستور العمل اجرایی بند (9) ماده (68) قانون مدیریت خدمات کشوری (فوق العاده اضافه کار، حق التحقیق، حق التدریس، حق الترجمه و حق التالیف) را براساس قانون مدیریت خدمات کشوری ابلاغ کرد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دولت، شورای توسعه مدیریت و سرمایه انسانی در جلسه مورخ 9/2/1388 بنا به پیشنهاد معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهور و به استناد به جزء "ب" بند (11) ماده واحده قانون بودجه سال 1388 کل کشور، دستور العمل اجرایی پرداخت اضافه کار، حق التحقیق، حق التدریس، حق الترجمه و حق التالیف کارمندان دولت را به شرح زیر تصویب نمود:

الف: اضافه کار

ماده 1- مبلغ اضافه کار کارمندانی که با توجه به سیاستهای ابلاغی از سوی بالاترین مقام دستگاه و یا مقام مجاز از طرف ایشان، موظف به انجام کار اضافی در خارج از ساعات اداری می شوند و انجام اضافه کار آنان به تایید بالاترین مقام واحد متبوعشان می رسد، بر اساس ضوابط زیر تعیین و برقرار می شود.
مبلغ هر ساعت اضافه کار برابر است با مجموع امتیازات شغل، شاغل و مدیریت ضربدر ضریب ریال سالی (600 ریال برای سال 1388) تقسیم بر 176.

ماده 2- حداکثر اضافه کار ساعتی کارمندان (175) ساعت در ماه تعیین می شود، مشروط بر آنکه مجموع مبلغ اضافه کار و حق التدریسی پرداختی به کارمندان در یک ماه، از حداکثر (50) درصد حقوق ثابت و فوق العاده های مستمر وی تجاوز ننماید.

ماده 3- حداکثر تا بیست درصد کارمندان هر دستگاه اجرایی که وضعیت شغلی آنها ضرورت انجام اضافه کار بیشتر را ایجاب می نماید، بر اساس دستور العمل صادره از سوی بالاترین مقام دستگاه از محدودیت سقف پنجاه درصد موضوع ماده (2) این دستور العمل مستثنی می باشند.

تبصره - کارمندانی که در اجرای این ماده به خارج از محل خدمت خود اعزام شده و از حق ماموریت برخوردار می شوند از اضافه کار موضوع این ماده برای ایام ماموریت برخوردار نخواهند شد و لیکن چنانچه مجبور به انجام کار اضافی بر اساس مفاد ماده یک این آیین نامه شوند، پرداخت اضافه کار به آنان با رعایت ماده (2) و (3) این دستور العمل بلامانع خواهد بود.

به نام خدا

آيين‌نامه‌ مرخصي‌ها

موضوع ماده (84) قانون مديريت خدمات كشوري و تبصره‌هاي آن

فصل يكم – مرخصي استحقاقي:

ماده 1 - مرخصي استحقاقي كارمند از نخستين ماه خدمت به نسبت مدت خدمت به او تعلق مي‌گيرد و طبق مقررات اين آيين‌نامه قابل استفاده مي‌باشد.

ماده 2 – مرخصي كمتر از يك روز جزو مرخصي استحقاقي منظور مي‌شود و حداكثر مدت مرخصي اين ماده از (15) روز كمتر در يك سال تقويمي تجاوز نخواهد كرد.

ماده 3 – كارگزيني‌هاي دستگاه‌هاي اجرايي موضوع ماده (5)  قانون مديريت خدمات كشوري مكلفند در فروردين ماه هر سال جدول اسامي كارمندان واحدهاي سازماني كه شامل مدت مرخصي استحقاقي هر يك از آنان باشد را تنظيم كنند و براي رؤساي ادارات مربوط بفرستند.

ماده 4 – مدير هر واحد سازماني بدون در نظر گرفتن موقعيت و عنوان آن واحد اختيار تصميم درباره مرخصي‌هاي كارمندان حوزه مديريت خود را از طرف وزير و يا رييس مؤسسه دولتي و رؤساي دستگاه‌ها و سازمان‌هايي اجرايي دارا باشد.

ماده 5 – استفاده از مرخصي استحقاقي با تقاضاي كتبي و موافقت كتبي مدير واحد مربوط و در غياب او معاون و يا جانشين وي است. هر كارمند موظف است در طول سال مرخصي استحقاقي سالانه خود را درخواست نمايند مدير يا معاون واحد مربوط نيز موظفند ترتيبي فراهم نمايند تا امكان استفاده كارمندان از مرخصي سالانه به ميزان استحقاق فراهم گردد و با درخواست ايشان در اين زمينه با در نظر گرفتن زمان مناسب، موافقت نمايند.

ماده 6 – هر گاه مدير واحد  بنا به مصالح اداري با تقاضاي مرخصي كارمند از حيث مدت و زمان استفاده موافقت نكند، دادن مرخصي با توافق كارمند به وقت ديگري موكول مي‌گردد با اين حال در صورتي كه كارمند  نتواند از مرخصي سالانه خود استفاده نمايد فقط (15) روز آن قابل ذخيره مي‌باشد.

ماده 7– حداكثر مدتي كه كارمند در يك سال تقويمي مي‌تواند از مرخصي استحقاقي همان سال و مرخصي استحقاقي ذخيره شده استفاده نمايد از چهار ماه تجاوز نخواهد كرد .

ماده 8– كارمندي كه در حال مرخصي استحقاقي است مي‌تواند تقاضا كند مرخصي او تمديد شود در اين صورت تاريخ آغاز مرخصي اخير بلافاصله بعد از پايان مرخصي قبلي خواهد بود.

تبصره -  در صورتي كه تصميم مدير واحد در مورد تمديد مرخصي به كارمند اعلام  نشده باشد كارمند مكلف است در پايان مدت مرخصي در پست خود حاضر شود.

ماده 9– حفظ پست سازماني كارمندي كه در حال استفاده از مرخصي استحقاقي است الزامي مي‌باشد و در اين مدت مدير واحد وظايف او را به كارمند يا كارمندان ديگر محول مي‌كنند.

ماده 10– با كارمندي كه در حال استفاده از مرخصي استحقاقي بيمار شود مطابق مقررات فصل دوم (مرخصي استعلاجي) رفتار خواهد شد و مرخصي استحقاقي استفاده نشده وي ذخيره مي‌گردد، مشروط به اين كه ذخيره مرخصي وي بيش از (15) روز نباشد.

ماده 11– موافقت با تقاضاي مرخصي استفاده نشده كارمندان در هنگام بازنشستگي با رعايت مقررات مربوط الزامي است و در اين مورد حفظ پست سازماني كارمند ضروري نمي‌باشد.

تبصره 1– در مورد مشمولان ماده (103) قانون مديريت خدمات كشوري اعطاي مرخصي موكول به آن است كه كارمند در مهلت مناسبي پيش از رسيدن به (60) سالگي براي مشاغل غيرتخصصي و 65 سالگي براي مشاغل تخصصي تقاضاي مرخصي كرده باشد.

تبصره 2 - محدوديت مندرج در ماده (7) اين آيين‌نامه شامل كارمندان موضوع اين ماده نمي‌باشد.

ماده 12– تعطيلات فصلي كارمندان رسته آموزشي و ديگر كارمنداني كه از اين نوع تعطيلات استفاده مي‌كنند تا ميزان يك ماه در سال به حساب مرخصي استحقاقي آنان در همان سال منظور مي‌شود.

تبصره –  اعطاي مرخصي استحقاقي به ميزان حداكثر يك ماه به مشمولين طرح طبقه‌بندي مشاغل معلمان براي يك بار در طول مدت خدمت فقط به منظور انجام مناسك حج تمتع (حج واجب) در ايام تشرف به مكه مكرمه و مدينه منوره با رعايت ساير مقررات اين فصل امكان‌پذير خواهد بود و مدت مرخصي استفاده شده موضوع اين تبصره از تعطيلات فصلي آنان در همان سال تحصيلي كسر مي‌گردد.

ماده 13– حقوق و فوق‌العاده‌هاي ايام مرخصي استحقاقي مأموران خارج از كشور كه قابل ذخيره نيست به مدت خدمت خارج از كشور به وي تعلق مي‌گيرد، در صورتي كه آن مرخصي در خارج از كشور مورد استفاده واقع شود به ارز همان كشور قابل پرداخت مي‌باشد.

ماده 14 – به مرخصي استعلاجي كه از چهار ماه تجاوز نمايد نسبت به مدت زايد بر چهار ماه و به دوران مرخصي بدون حقوق و آمادگي به خدمت و تعليق و بركناري از خدمت و انقصال و خدمت زير پرچم و غيبت غيرموجه مرخصي استحقاقي تعلق نمي‌گيرد.

تبصره - معذوريت بانوان باردار كه وضع حمل آن دوقلو به بالا باشد مشمول محدوديت چهارماه اين ماده نمي‌باشد.

ماده 15– كاركنان غير بومي مناطق كمتر توسعه يافته و محروم علاوه بر (30) روز مرخصي استحقاقي از (30) روز مرخصي براساس فهرست مناطق كمتر توسعه يافته و محروم كه به تصويب هيأت وزيران رسيده است برخوردارند و در صورتي كه آنان نتوانند از ذخيره مرخصي استحقاقي و (30) روز مرخصي مناطق محروم استفاده نمايند. در پايان همان سال وجوه مرخصي تشويقي را دريافت مي‌نمايند و مرخصي مورد نظر به هيچ وجه قابل ذخيره نمي‌باشد.

ماده 16 – تعطيلات ميان مرخصي جز مرخصي استحقاقي محاسبه نمي‌‌شود.

ماده 17 – مشمولان مقررات قانون تأمين اجتماعي از نظر استفاده از مرخصي استحقاقي تابع همان مقررات مي‌باشند.

ماده 18 – دوران استفاده از مرخصي استحقاقي خدمت نيمه وقت بانوان طبق مقررات مربوط به كارمندان تمام وقت مي‌باشد.

ماده 19– چنانچه كارمند فوت شود و مرخصي استحقاقي ذخيره شده داشته باشد حقوق ثابت و فوق‌العاده‌هاي مستمر ماده (68)  را كه حسب مورد دريافت مي‌نمايد بابت مرخصي‌هاي ذخيره شده به وراث قانوني وي پرداخت مي‌شود.

ماده 20 – عدم حضور كارمند در پست سازماني خود كه مدت آن از سه روز تجاوز ننمايد و مستند به عللي از قبيل آن چه در زير آمده است موجه شناخته خواهد شد.

1-    بيماري كارمند

2-    صدمات ناشي از حوادث كه به او يا پدر و مادر يا همسر يا فرزندان او وارد آمده باشد.

3-    بيماري شديد پدر يا مادر يا همسر يا فرزندان

4-    فوت همسر يا بستگان نسبي و سببي تا طبقه سوم

5-    دارا شدن فرزند

6-    ازدواج او و فرزندانش

7-    احضار كارمند توسط مراجع قضايي براي اداي شهادت و انجام تحقيقات

تشخيص درستي يا نادرستي ادعاي كارمند بر عهده مدير واحد است. در صورتي كه ادعاي كارمند تصديق شود. غيبت كارمند بر حسب علت جزو مرخصي استحقاقي يا استعلاجي وي محسوب و حكم لازم در اين مورد صادر خواهد شد.

فصل دوم – مرخصي استعلاجي :

ماده 21– به منظور حفظ تندرستي و تأمين بهداشت بانوان كارمند اعم از رسمي و پيماني در موقع بارداري، مرخصي زايمان حداكثر تا سه فرزند با تأييد پزشك معتمد سازمان و يا كميسيون پزشكي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي با شرايط و تسهيلات زير اعطا مي گردد.

الف – مدت مرخصي زايمان شش (6 ) ماه مي‌باشد

تبصره 1 – در طول مدت مرخصي زايمان حقوق ثابت (حق شغل و شاغل و تفاوت تطبيق) و ساير فوق‌العاده‌هاي مستمر ماده (68) كه حسب مورد به كارمند تعلق مي‌گيرد پس از كسور سهم پس‌انداز و بازنشستگي و بيمه محاسبه و پرداخت مي‌گردد.

تبصره 2 – مادران شيرده پس از آغاز به كار دوباره در صورت ادامه شيردهي مي‌توانند حداكثر تا (24) ماهگي كودك روزانه يك ساعت از مرخصي (بدون كسر از مرخصي استحقاقي) استفاده كنند.

تبصره 3 – دولت بنا به هر دليلي كه ساعت كار كارمندان را در ايام سال كاهش دهد مادران شيرده نمي‌توانند از تبصره (2) اين ماده استفاده نمايند.

تبصره 4 –  حفظ پست سازماني بانواني كه در ايام مرخصي زايمان به سر مي‌برند الزامي است .

ماده 22– بانوان كارمند كه در حال استفاده از مرخصي بدون حقوق مي‌باشند، مشمول استفاده از مرخصي دوران زايمان نخواهند شد.

ماده 23– مدت استفاده از مرخصي استعلاجي و زايمان براي بانوان مشمول خدمت نيمه وقت مانند كارمندان تمام وقت خواهد بود و در آن مدت از لحاظ حقوق و مزايا تابع مقررات مربوط به خدمت نيمه وقت بانوان خواهند بود.

ماده 24– هر گاه كارمند شاغل بيمار شود و آن بيماري مانع از خدمت او باشد بايد مراتب را در كوتاه‌ترين مدت ممكن به اداره متبوع اطلاع دهد. در موارد كمتر از ده  روز گواهي پزشك را در اولين روز پس از مراجعه به محل خدمت و در موارد ده روز و بيشتر در اولين روز پس از مراجعه به محل خدمت به مدير يا معاون واحد مربوط براي ارجاع به‌ كارگزيني ارايه دهد.

ماده 25 – كارگزيني مكلف است گواهي پزشك معالج كارمند را براي اظهارنظر نزد پزشك معتمد وزارتخانه يا مؤسسه دولتي متبوع ارسال دارد و در صورتي كه مفاد گواهي مورد تأييد قرار گيرد حكم مرخصي استعلاجي را صادر نمايد.

تبصره 1 – در صورتي كه پزشك معتمد در اختيار نداشته باشند، دانشگاه‌هاي علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني استان مكلف به همكاري و معرفي پزشك معتمد از ميان پزشكان خواهند بود.

تبصره 2 – اگر كارمند به رأي پزشك معتمد دستگاه‌ ذي‌ربط معترض باشد موضوع به كميسيون پزشكي ارجاع مي‌شود و نظر اين كميسيون قطعي خواهد بود.

ماده 26– كميسيون پزشكي حداقل مركب از سه نفر پزشك خواهد بود كه بنا به درخواست سازمان متبوع كارمند و با توجه به نوع بيماري توسط دانشگاه‌هاي علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني استان تعيين خواهد شد.

سازمان‌هاي مذكور مكلفند در اسرع وقت كميسيون را تشكيل و نتيجه را به سازمان مربوط اعلام نمايند.

ماده 27– تشخيص ابتلا كارمند به بيماري صعب‌العلاج و تعيين مدت معذوريت وي بر عهده كميسيون پزشكي است. حداكثر مدت اين معذوريت در هر نوبت شش ماه است و قابل تمديد خواهد بود.

ماده 28– در هر مورد كه موضوع به كميسيون پزشكي ارجاع مي‌شود نظر كميسيون كه به اتفاق يا به اكثريت اتخاذ شود قاطع خواهد بود.

ماده 29– به كارمندي كه از مرخصي استعلاجي استفاده مي‌نمايد تا چهار ماه و در صورتي كه به علت ابتلا به بيماري صعب‌العلاج يا زايمان فرزندان توأمان مرخصي استعلاجي وي بيش از چهار ماه باشد تا حداكثر يك سال حقوق ثابت (شغل و شاغل و مابه‌التفاوت) و ساير فوق‌العاده‌هاي مستمر ماده (68) كه حسب مورد به كارمند  داده شده است و همچنين در مورد بيماري‌هاي صعب‌العلاج در مدت زايد بر يكسال تا هنگامي مشمول ازكارافتادگي نشده باشد فقط حقوق ثابت به وي تعلق مي‌گيرد.

ماده 30– حقوق و فوق‌العاده‌هاي كارمنداني كه در خارج از كشور به حالت اشتغال يا مأموريت خدمت مي‌كنند در مدت مرخصي استعلاجي در همان محل تا دو ماه به ارز و در مدت زايد بر آن با رعايت ماده (29) اين آيين‌نامه به ريال پرداخت خواهد شد.

ماده 31– گواهي‌نامه‌اي كه در مورد بيماري كارمند در خارج از كشور صادر شده بايد از حيث صحت صدور به تصديق سفارتخانه و يا كنسولگري ايران در محل برسد و در نهايت به تأييد پزشك معتمد سازمان مربوط نيز برسد و در صورت عدم تأييد موضوع در كميسيون پزشكي براي اظهارنظر قطعي مطرح خواهد شد.

ماده 32– مرخصي استعلاجي كارمند در صورتي كه بيماري او ادامه يابد با رعايت مقررات اين فصل قابل تمديد است.

ماده 33– حفظ پست سازماني كارمند كه از مرخصي استعلاجي استفاده مي‌كند به جز كارمندان موضوع ماده (29) بيش از چهار ماه الزامي نيست.

تبصره – فوق‌العاده‌هايي كه در ايام مرخصي استعلاجي كه از چهارماه در يك سال تجاوز نكند و همچنين در ايام مرخصي استحقاقي حسب مورد قابل پرداخت است به شرح زير مي‌باشد:

-            فوق‌العاده بند (1) ماده (68)

-            فوق‌العاده بند (2) ماده (68)

-            فوق‌العاده بند (3) ماده (68)

-            فوق‌العاده بند (5) ماده (68)

-            فوق‌العاده مديريت موضوع تبصره (2) ماده (65)

-            فوق‌العاده بند (10) ماده (68)

فصل سوم– مرخصي بدون حقوق :

ماده 34– استفاده از مرخصي بدون حقوق در دوره آزمايشي ممنوع مي‌باشد. مگر در موارد زير:

1-    كارمند استحقاق مرخصي را نداشته باشد و احتياجش به استفاده از مرخصي مسلم شود.

2-  كارمند پس از استفاده از چهارماه مرخصي استعلاجي سالانه به سبب ادامه همان بيماري يا ابتلا به بيماري ديگر قادر به خدمت نباشد و بيماري او هم صعب‌العلاج تشخيص داده نشود.

3-    كارمند ناگزير باشد به اتفاق همسرش به خارج از محل خدمت خود مسافرت كند.

4-    كارمند قصد ادامه تحصيل داشته باشد و مدارك لازم را ارايه نمايد.

تبصره – اعطاي مرخصي بدون حقوق به كارمندان آزمايشي با ارايه مدرك و به تشخيص مؤسسه متبوع خود كه نياز به استفاده از مرخصي بدون حقوق داشته باشند حداكثر تا دو ماه با رعايت ساير مقررات اين فصل امكان‌پذير مي‌باشد.

ماده 35– كارمند بايد تقاضانامه استفاده از مرخصي بدون حقوق را با ذكر علت و مدت آن توسط مدير واحد به وزارتخانه يا مؤسسه دولتي متبوع ارسال نمايد . وزارتخانه يا مؤسسه دولتي تصميم لازم را در اين باره اتخاذ و در صورت موافقت حكم مرخصي بدون استفاده از حقوق را با رعايت تبصره (1) ماده (84) قانون مديريت خدمات كشوري صادر خواهد كرد . در مورد كارمندان موضوع بند (2) ماده (34) اين آيين‌نامه چنانچه بيماري به تأييد پزشك معتمد برسد موافقت با مرخصي بدون حقوق الزامي خواهد بود.

ماده 36 – مرخصي بدون حقوق كارمند پيماني متناسب با مدت قرارداد حداكثر تا پايان قرارداد و با رعايت سقف مقرر در قانون امكان‌پذير مي‌باشد.

ماده 37– در احتساب مرخصي روز و ماه و سال مطابق تقويم رسمي كشوري سال شمسي است و در مرخصي روزانه، ماه سي روز حساب مي‌شود. مرخصي‌هاي كمتر از يك روز با توجه به ساعات كار روزانه وزارتخانه‌ها و سازمان‌هاي مربوط محاسبه خواهد شد.

ماده 38– پرداخت حقوق و فوق‌العاده‌هاي مدت مرخصي استحقاقي و استعلاجي پيش از صدور حكم مرخصي ممنوع است.

ماده 39– مدت مرخصي بدون حقوق جز سابقه خدمت كارمند محسوب نمي‌شود، مگر اينكه در طي اين مدت حق بيمه و كسور بازنشستگي سهم خود و كارفرما را از طريق دستگاه متبوع پرداخت كرده باشد كه در اين صورت مدت مزبور به عنوان سابقه خدمت قابل قبول از لحاظ بازنشستگي و وظيفه دوره بازنشستگي قابل محاسبه مي‌باشد.

ماده 40– كارمندان زن كه همسر آنها در مأموريت به سر مي‌برند، مي‌توانند تا پايان مأموريت حداكثر به مدت شش سال از مرخصي بدون حقوق استفاده نمايند. در اين مدت حفظ پست سازماني اين گروه از كاركنان الزامي نمي‌باشد.

تبصره 1 – كارمندان زن كه از اين ماده استفاده مي‌نمايند در طول دوران خدمت رسمي خود مي‌توانند به صورت متناوب و يا متوالي از اين ماده استفاده نمايند.

تبصره 2 – كارمندان زني كه شغل همسرانشان ايجاب مي‌كند كه همواره در مأموريت باشند نيز نمي‌توانند از اين ماده استفاده نمايند.

ماده 41 - كارمنداني كه در حال مرخصي بدون حقوق هستند، مي‌توانند از مزاياي بيمه عمر طبق ضوابط استفاده نمايند.

ماده 42 – كارمنداني كه بنا به هر دليلي بازخريد مي‌شوند مي‌توانند تمامي مرخصي ذخيره خود را دريافت نمايند.

ماده 43 – تمامي قوانين و مقررات تصويب‌نامه‌ها و آيين‌نامه‌هاي مغاير با اين آيين‌نامه لغو و براي تمامي كاركنان مشمول قانون مديريت خدمات كشوري لازم‌الاجرا مي‌باشد.

ماده 44 – فرم مرخصي به صورت استاندارد توسط معاونت توسعه مديريت و سرمايه انساني رييس‌جمهور تهيه و براي اجرا در اختيار سازمان‌هاي مشمول قرار خواهد گرفت.

خسته نباشی  گلایه نکن چرا چند وقت است که نیامده ام و خسته نباشید نگفته ام  می دانی که روزهای پایانی سال همه گرفتاراند خوب گلایه ها باشد برای بعد ...............................

امسال هم ننه سرما کوله  بارش را جمع کرده و داره می روه تا جاشو ر به عمو نوروز بدهد راستی فکر می کنی و قتی ننه سرما و عمو نوروز به هم می رسند چی میگن و یا با اصلاح ما دنیا رو چه جوری بهم تحویل می دن .

به نظر من عمو نوروز ایجوری شروع میکنه راستی پارسال که تا زه اومده بودم معاون درمان وزارت نخبگان از افزایش 40 درصدی حقوق پرستاران می گفت ، وزیری از طرح تحول نظام سلامت سخن می گفت  یادمه تا زمانی که داشتم برای جمع کردن میوه تابستونی می رفتم حقوق پرستارا رو یکی دوباره دیگه افزایش دادند هروقت هم که به طرح تحول اعتراضی می شد می گفتند بزودی شاهد مرحله بعدی طرح تحول خواهید بود عمر ما که قد نداد ببینیم چی شد تو بگو ننه سرما چی شد ؟؟؟؟

هیچی عمو جان دادن پول یارانه و مالیات مردم بینوا به وزارت بهداشت همانا و ریختن این پول به جیب پزشکان با استفاده از قوانین خود ساخته همان و کلاه بر سرمردم بیچاره گذاشتن همان که ای داد ای هوار ما پرداختی از جیب مردم را کم کردیم مردم بیچاره هم غافل از کلاهی که برسرشان رفته بود که بابا قبلا این پول و از جیب پرداخت کرده اند  مدام دعا گوی مجریان برنامه ریزان این طرح بودند  

کم کم من داشتم برای یک بارش سرد زمستونی  حاضر می شدم که گرمای خبری تمام وجودم را آب کرد به یک باره و در یک چرخش چند ساعته تمام تعرفه خدمات پزشکان بین 50 تا 300 درصد افزایش پیدا کرد و مردم بیچاره حالا بازهم کمتر از جیبشان پرداخت می کردند

اعتراضات جامعه پرستاری و پیراپزشکان در دفاع از حقوق مردم شروع شدو بماند که گفتند اینها زیاده خواهی می کنند و از این حرفها وفضای نقد هم انقدر باز بود که یک برنامه تلوزیونی چراغ خاموش اجرا بشه و بعد موج نامه های اعتراض و تهدید و تخریب روانه سازمان صدا و سیما بشه خلاصه که اوضاع انقدر خراب شد که در 23 آذر پرستارا تو چند مرکز استان جلو دانشگاههای علوم پزشکی  و در تهران جلو ساختمان ریاست جمهوری تجمع کردند و فریاد اعتراضشون اینطوری بلند تر کردند هرچند که بعد یک نخبه اومد و چون تا 100 بیشتر بلد نبود گفت اینا 100 تا بیشتر نیستند البته حمایت سازمان نظام پرستاری و بخصوص معاونت پرستاری وزارت رو نباید از یاد برد که با ارسال چندین پیامک سعی دربرهم زدن برنامه 23 اذر رو داشت که خوب کمی هم موفق عمل کرد

دیگه نمی گم که تا حالا چند دفعه دیگه تو رسانه ها حقوق پرستارو روافزایش دادن و از این حرفها  

کار کم کم به مجلس کمیسیون اصل نود و رسانه ها و ................. کشید

از ایرانگردی معاون پرستاری هم که در جهت دفاع از وزارت شهر به شهر راه افتاده بود و حرف می زد چیزی نمی گم  تا اینکه 3 اسفند که داشتم کم کم وسایلمو جمع می کردم خبر تجمع 4 تا 5 هزار نفری پرستاران جلو مجلس غافل گیرمون کرد و قول وزیری که با تمام تلاشش نتونسته بود 2 هزار نفر پرستار رو تو تهران برای جشن فرمایشی جمع کنه مبنی بر تصویب تعرفه گذاری تا پایان سال منو واداشت یکم دیر تر حاضر شم و چند تا برف کوچولو برای پرستارا پرت کنم

ولی اگر با یک گل بهار شده قانون تعرفه گذاری هم تصویب شد ه ولی الان هوا یکم فرق کرده نظام پرستاری پشت سر بچه ها حرکت می کنه بیانیه می ده می خواد اعلام کنه بچه ها کاری جز شرح وظایفشون انجام ندن خوب انشاء الله که موفق بشن به قول قدیما سالی که نکوست از بهارش پیداست

خوب همکارا اینم یک نما از وقایع صدمین سال پرستاری در ایران اگر عمری بود و فرصتی آنچه بر پرستاری در سال 93 گذشت رو مستند به تفسیر بیان می کنم فعلا برید تا عمو نوروز بیدار نشده کاراتونو انجام بدید

1-سوال اول کاملا غیر علمی است؛اینکه ادعا میکنند کاملا موفق است آیا یک تحقیق علمی و از طرف یک یا چند گروه آزاد درباره ی موفقیت این طرح انجام شده است؟ در مورد موضوع بعدی هم همی نطور: بر چه اساسی می گوییید که قطعا شکست این طرح به قهقرا رفتن نظام سلامت است؟ بر اساس کدام شواهد و قراین و تحقیقات علمی می گویید چنین حرفی را؟

اما قبل از اجرای هر طرحی ابتدا برنامه ها ، راهکارها و ورشهای یک برنامه اعلام می شود و افر اد موافق و مخالف و کارشناسان خبره و افرادی که تجربی در این زمینه ها کار کرده یا قلم زده یا تحقیق کرده اند آن را ازتمام جوانب بررسی می کنند.

آیا اگر ما بتوانیم ویزیت چهل تا شصت بیمار را در یک ساعت انجام دهیم موفقیت است؟

 چون در حال حاضر تنها ملاک و معیار موفقیت این طرح کاهش واریزی مستقیم مردم به صندوق بیمارستانهاست که خود جای حرف بسیار دارد اما به فرض که چنین باشد، آیا این معیار مناسبی برای سنجش موفقیت یا عدم موفقیت یک طرح به این بزرگی و مهمی است؟

ضمن اینکه تکیه بر رضایتی که از روی تبلیغات است و نه واقعیتها نمی تواند معیار مناسبی باشد. برای این ادعا از خود وزیر مدد می گیرم که در جشن روز پرستار روز دوم اسفند در سالن امام علی (ع) فرمودند: در روستایی در بوشهر (البته ایشان نام بردند وبنده خاطرم نیست) که نه درمانگاه دارند و نه پزشک و پرستار و.... برای اجرای طرح تحول از من بسیار سپاسگزاری کردند!!!!!

بنده همانجا هم گفتم و باز می گویم که مردم آن روستا این امکانات را نداشتند ولی تلویزیون و رادیو دارند و فکر می کنند که هر چه از این رسانه ها اعلام می شود همان هم عملی می گردد!!!!!رضایت بقیه ی مردم هم از بی اطلاعی از واقعیتهاست.

پاسخ حرفهای ایشان در حرفهایشان وجود دارد: کمبود نیروی انسانی ، اشکال بیمه ها ، عدم ثبات بودجه، و عدم وجود سخت افزارهای بیمارستانی و عدم توزیع عادلانه ی آن . اینها زیرساختهای نظام سلامتند. بنابر این واضح است که دولت و واضحا وزارت بهداشت بی برنامه و بدون اولویت اولین کار را بر افزودن درآمد کسانی گذاشت که از قبل هم ججزو متمولین جامعه بودند و اینک با این افزایش اختلاف طبقاتی بسیار بیشتر خواهد شد.

علیرغم ادعاهای این دوستان و افرادی چون رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران که مدعی هستند کارنه و دریافتی پزشکان متوسط  پنج میلیون است ،اسنادی موجود است که بالای سی میلیون می باشد.

قبل از اجرای یک برنامه و گران کردن یک کالا باید زمینه هایش را فراهم کرد، نه اینکه یک شبه اعلام و اجرا نمود.

2-در بخشی اشاره داشته اند که امسال در مجلس قوانین بسیاری مصوب شده ولی اجرا نمی شود و کشی هم بازخواست نمی گردد!!!!

جل الخالق!! خوب برادر من! اولینش خود شمایید که قوانین حوزه ی سلامت را اجرا نمی کنید! نمونه اش همین قانون ارتقای بهره وری کارکنان بالینی و یا قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری، بعد خودتان منتقد هم هستید!!!!!

3-اگر واقعا شما درست می فرمایید بر خلاف آنچه که ما میبینیم و اسنادش در حسابداریهای بیمارستانها موجود است و البته در اختیار ماهم هست، اجازه بدهید اسناد حسابداریهای بیمارستانها بررسی و منتشر شود.

ما آذریها مثلی داریم که می گوییم دروغگو تا منزلش.....

خوب یا شما نمی دانید یا بعضیها دروغ می گویند. با این کار همه چیز روشن می شود.

4-همین که می خواهید به حرکت صنفی پرستارن انگ دیگر بچسبانید جای سوال دارد، آیا خواسته پرستاران خلاف شرع و خلاف عرف و خلاف منطق و عقل و علم است؟ نه ما و نه شما در جایگاهی نیستیم که بگوییم این قانون مجلس اجرا بشود یا نشود. شما مجری قوانین مصوب مجلس هستید، حال گیریم عده ای سالها خلاف کرده اند یا سر پرستاران کلاه گذاشته اند آیا دلیل خوبی است که شما هم از زیر بار اجرای قانون در بروید و جای جواب منطقی دادن با انگ زدن و مارکدار کردن یک خواسته ی صنفی واضح و آشکار، سعی در ایجاد  جوی ملتهب  کنید؟

آخر من پرستار چه نانی داشته ام که در مخالف خوانی باشد؟ اصلا مگر من پرستار مخالف خوانم؟ مگر زیر بار هر دستوری نرفته ام؟ مگر تمام و کمال کارهای به عهده نهاده را انجام نداده ام؟ مگر چند برابر توان و چند برابر پایینترین سطح استانداردها کار نکرده ام و نمی کنم؟

خواستن حق و حقوق و اجرای قانون مجلس بی اطلاعی است؟ ضمن اینکه رویکرد وزارت بهداشت در حرف هر چه باشد در عمل و در نتیجه به سمت ایجاد اختلاف بیشتر طبقاتی است.

مگر پیش از طرح تحول پزشکان جزو قشر کم درآمد بودند؟ البته نوش جانشان و گوارای وجودشان! ما با این مشکلی نداریم اما به شرطی که بر اساس  یک معیار و ملاکی منطقی حق مارا هم پرداخت کنید.انگ زدن به مخالفین به دلیل نداشتن پاسخ مناسب است . ما پرستاران با کسی مشکل نداریم و از طرف خودمان حرف می زنیم. شما قانون را عادلانه اجرا کنید ما برای همیشه روزه ی سکوت می گیریم.

5-در زمینه ی بیمه های تکمیلی واقعا متعجبم از پاسختان! تمام بیمه های تکمیلی سقف دارند و اصلا وارد ریز هزینه ها نمی شوند. به نفع این بیمه هاست که با مراکز دولتی کار کنند چرا که هزینه ی تمام شده ی درمان در مراکز دولتی بین یک چهام تا یک هشتم مراکز خصوصی است.  وقتی بیمه ی ای سقف دارد برایش چه فرقی می کند که هر کا چه مبلغی باشد؟

6- شما به جای  تعریف کا در بخش خصوصی 4 برابر دولتی بیاد کا را یکسان اعمال کنید، برای یک پزشک تفاوتی ندارد که یک کار را در چه مرکزی انجام می دهد؟برای بیمار هم فرق ندارد. کا بیاد ثابت باشد و تنها تفاوت در هتلینگ است. خوب اگر تمام استانداردها ی هتلینگ بیمارستانها از جله فضای فیزیکی و نیروی انسانی رعایت شود بیمارستان را درجه ی یک اعلام و هتلینگ آن را چند برابر اعلام کنید، اما تعرفه ی مثلا آپاندیسیت اگر در بیمارستان دولتی 100 باشد در خصوصی می شود لااقل 400 ، خوب جراح همان و تکنیک همان و .... چرا نعرفه متفاوت است؟

اگر تعرفه ها برابر باشد مشکل زیر میزی و بردن بیماران به مراکز خصوصی و ... حل می شود.اما با احترام به شما می گویم این معترضین نیشتند که منافعشان را با اجرای طرح تحول در خطر می بینند بلکه شما تصمیم گیرندگان مالکان مراکز خصوصی هستید و در برنامه ریزی هوای خود را دارید......

7- لطفا درآمد مشروع را تعریف کنید و بعد ادعا بفرمایید، چقدر سود در یک سرمایه گذاری مشروع است؟ خیلی مسایل در این زمینه می توان دمستند و اثبات شده مطرح شود اما شما آینه ای فرا روی خود بگذارید و بیاندیشید....

البته اصولا انسان رفتار خود را درست می داند. راننده تاکسیی که وسط خیابان مسافر سوار و پیاده می کند به راننده ای که یک ذره ماشینش در خیابان است خرده میگیرد و فحش می دهد...

8- ادعای حل شدن مشکل زیر میزی هم از آن ادعاهای بند یک است. تا زمانی که مبلغ یا تعداد کا در مراکز مختلف (مثلا خصوصی و دولتی) متفاوت باشد این مشکل حل نمی شود. آن آینه را یادتان نرود.

9- در مراکز خود وزارت بهداشت مگر برای هر بیمار چقدر وقت می گذارند؟  در هر ساعت چند بیمار ویزیت می شود و چند بیمار باید ویزیت شود؟ پس اگر همه چیز تقصیر دیگران است شما چرا دنبال نقش حاکمیتی هستید؟ پس نقش نظارتی وزارت بهداشت کجاست؟

البته درباره ی مسایل پزشکان بنده چیزی نمی گویم که متهم نشوم اما این مسایل واضح است. پزشکی که در نظام پزشکی است خودش هم مطب دارد و بیمارستان می رود و ... خودش هم به همان روال مریض میبیند. حتی از مریض فشار خونی یک فشار خون نمی کگیرند ................

دست روی دلم که بگذاری خون فواره  می زند...

10- اما کاش اوضاع همینطور بود که شما می گویید. شما چیزی که در ذهنتان است می فرمایید و در عمل اینطور اجرا نمی شود...

این را راحت با مراجعه به چند مرکز می توان دریافت. در بیمارستانی مثل میلاد بیمار روزها روی صندلی یا برانکارد و تخت اورژانس می ماند...

البته وضع مراکزی چون حضرت رسول و امام خمینی و...هم بهتر نیست....

شما نقش ایوانتان را بسازید و بدان افتخار کنید، بگذارید خانه از پای بست فرو بریزد....

اما حرف آخر بی شماره:

ما نه منافعی داریم که به خطر افتاده باشد یا با منفی خوانی در رسانه ها باشیم. ما از کار کردن در دو مرکز و راهپیمایی بین این مراکز و منزل فرصت نمی کنیم بدانیم اصلا منفعت چیست. ما دنبال پراید می دویم و همکارمام بی ام و...

البته ما حسود ایشان نیستیم اما وقتی دهانمان را می بندیم که قانون محوری حاکم باشد وقوانین حوزه ی پرستاری اجرایی گردد. ما جز قانو چیزی نمی خواهیم.....

باور کنید!....

هر روز بر تاسفهایی که می خوریم وباید بخوریم افزوده می شود. وهر روز تعداد دلایلی که دیگر نباید در پرستاری بمانم اضافه می شود، اما من مرد فرار نیستم افسوس!!!!!!

خروجی جلسه ی اخیر شورای عالی والبته ادبیات حاکم بر جلسه که توسط افراد بسیاری از اعضا تایید شد جای حرف برای حذف این افراد نمی گذارد.

جناب مثلا دکتر عباس زاده ی نا عزیز! استحمار آگاهی سازی درباره ی مسایل و قوانین جاری کشوری که عده ای عرضه ی پیگیری و اجرایی کردنش را نداشته اند نیست! استحمار لباس میش پوشیدن و گرگ بودن است، استحمار گرفتن رای از پرستاران و ایستادن مقابل خواسته های ایشان است. استحمار این است که در جلسه ی بازرسی ریاست جمهوری مقابل افزایش کارانه ی پرستاران گارد بگیری و بگویی کارنه ی چند میلیونی پرستاران غیر منطقی است. استحمار سوئ استفاده از رای پرستاران و بالا کشیدن خود از طرق غیر توانمندی و فخر فروشی به پلکانهای ترقی است. استحمار ناآگاهی کسانی از وضع موکلین خود است. استحمار حال و روز این روزهای عده ای است که هنوز قادر به درک جو موجود نیستند. استحمار بسیار در این وادی گستره دارد.

استحمار، داعشی و صهیونیست خواندن پرستارانی است که از بیگاری و کار بسیار و رفتن پولش به جیب دیگران خسته شده اند و بانگ عدالت خواهی سر داده اند است.

مدرک شخصیت و فهم نمی آورد و بی مدرکی نادانی و نفهمی!!! چگونه به خود اجازه می دهید که چنین الفاظی را درباره ی ولی نعمتهای خود به کار ببرید؟

آیا از این بدتر استحمار داریم؟

خانم سالمی نسبتا! شاید!نمیدانم ،محترم یا نامحترم! جهالت خواستن حق و حقوق نیست، جهالت ندانستن است نه دانستن! اما چون این دانستن به منافع افرادی آسیب می زند به جهالت تعبیر می شود. اینکه ما بدانیم چه حق و حقوقی داریم جهالت است؟

آیا هر کس حق خواهی کند صهیونیست است و رهبرش نتانیاهو؟ پس فلسطینیها از هر اسراییلیی صهیونیست ترند و....

این چه منطقی است که شما ها دارید؟

وااای بر ما که سالهای سال مسئولیت صنفمان را به چه کسانی داده ایم؟ واای بر ما که گمان می کردیم شما از مایید و با مایید، اما این سال سال پر فروغی است و ما در ابتدای بنیانگذاری پرستاری نوین در ایران هستیم.

پرستازی در ایران به لطف شما دانشمندان این عرصه تبدیل به شغلی نازل و بی ارزش شده است، نه شرح وظایفی مشخص دارد نه جایگاهی معین! نه ارزشی در جامعه دارد نه ارج و غربی در سیستم درمان! جایگاه امروز پرستاری دستپخت عالمانه ی شماهاست و اگر علم این است پس بگذارید ما غرق در جهالت باشیم!!

شما چرا فکر می کنید که پرستاری دوشقه شده است؟ مگر می شود پرستار باشی و نخواهی حق و حقوقت را کامل بدهند؟ مگر می شود پرستار باشی و جایگاه واقعی شغلت را نخواهی؟ مگر می شود پرستار باشی و رضایت دهی که دستمزد کار تو را کسی دیگر بگیرد؟ مگر می شود پرستار باشی و این همه تبعیضها را ببینی و نخواهی که اوضاع اصلاح شود؟ گمان نکنید که پرستاران ساکت ناراضی نیستند، بلکه این همکاران به دلیل عملکردهای شماها نا امیدند ، نا امید! گمان نکنید که باشند کسانی که از رفتارهای علمانه ی شما که به نانجاریهای ظالمانه منجر شده راضی باشند، این دوستان و همکاران با کوچکترین جرقه ای بر خواهند خواست، آن روز دیری نخواهد پایید که برسد.

واقعا از خودم خجالت می کشم که چرا این همه سال! پرچم را دست شما ها داده ایم؟ شما که خود باید به آگاهی پرستاران کمک می کردید اینک این آگاهی را استحمار می نامید و جهالت و داعشی و  صهیونیست و ....

شما با این رفتارها پرستاری را به بد مسیری می کشانید مواظب باشید، شمشیر ظلم دولبه دارد، ظالم و مظلوم را زخمی می کند! مراقب باشید که روز حسابی در پیش خواهد بود، زور ما به شما نرسد که با زور ما بزرگ شدید و تبر گشتید زور آن بالایی می رسد.

پرستاری یکپارچه و متحد تا گرفتن تمام حق و حقوقش بر پای خواهد ایستاد و با انتخابت جدید کار تمام نمی شود. منبعد تمام منتخبین در تمام هیاتها تحت نظارت پرستاران خواهند بود و نیز تمام تشکلها!

نمی دانیم در این نابسامانیها غم زمانه خوریم یا به زخمهای خود زده مرهم بگذاریم؟ بگذار این زخمها چرکی شود و بوی تعفن فضای آلوده به ریا و دورویی برخی را ببرد که بوی تعفن از بوی ریا مطبوعتر است...........

چگونه می شود اینجا بهار را حس کرد؟           و بوی سرخ درخت انار را حس کرد؟

سوار از نفس افتاد و اسب از تگ ماند               دمی که سردی دست سوار را حس کرد.....

در یک سال اخیر و دقیقا بعد از شروع طرح تحول سلامت که در واقع طرح تحول زیالی این مقوله از جنبه های مختلف بود و هیچ تغییری در کیفیتها نداشت پرستاران این کشور شروع به اعتراض به تغییرات بی حساب و کتاب و نادیده گرفته شدن بزرگترین گزوه سلامت کشور یعنی پرستاران شدند.
قطعا هیچ تحولی بدون تغییرات بنیادی در ساختار سخت افزاری و نرم افزاری توامان یا جدا اتفاق نمی افتد. در تغییرات اعمال شده نیروی انسانی در هر سیستمی اهمیت ویژه ای دارد و گفتن این حرفها تکرار واضحات است.
اما سوال در این است که پرستاران واقعا از چه چیزی ناراحت هستند؟ چرا نارضایتی پرستاران توسط وزارت بهداشت مورد بررسی و رسیدگی قرار نمی گیرد؟
در درمان بیماریها ابتدا باید موارد اوژانسی را مورد توجه قرار دهیم ، البته این مورد در تمام برنامه ریزیها باید لحاظ شود،تا برنامه ریزی روی اصول و حداکثر بازدهی پیش برود.مثلا برای احداث یک ساختمان نمی توان اول سقف را ساخت،اما در برنامه ریزی اخیر وزارت بهداشت فوری ترین نیازهای سیستم درمان نادیده گرفته شد وبا تزریق پول از جیب مردم به این سیستم و هزینه کردن از نام مردم محوری برنامه ها عملا کاری در جهت بهبود وضعیت درمان مردم صورت نگرفت.
مردم اولویت اولشان پرداخت نبوده و نیست، مثل این است که مغازه ای جنس معیوب یا تاریخ گذشته را به مشتری بدهد و بگوید ارزان دادم!! آیا این ارزان فروشی است ؟
از طرفی منظور از مردم چه کسانی هستند؟ اگر طرحی چند درصد از جامعه را تحت پوشش قرار دهد می گوییم مردم بهره مند شدند؟
طبق آمار اعلام شده ی تامین اجتماعی:
4/ بر اساس اعلام دفتر آمار ومحاسبات اقتصادی واجتماعی سازمان تأمین اجتماعی، تا پایان شهریور سالجاری، ۳۹ میلیون و۶۰۵ هزار و۵۱۴ نفر از جمعیت کشور تحت پوشش سازمان تأمین اجتماعی بوده‌اند که در مقایسه با دوره مشابه سال قبل از آن، ۷/۳ رشد داشته است.

از مجموع این تعداد، ۳۴ میلیون و۵۹۶ هزار و ۷۲۵ نفر بیمه شده و۵ میلیون و۸ هزار و۷۸۹ نفر مستمری بگیر بوده‌اند که تعداد بیمه شدگان ومستمری بگیران در مقایسه با مدت مشابه سال قبل از آن به ترتیب ۲/۳ و۱/۷ درصد افزایش داشته است.
که این تعداد باغ بر 50%افراد جامعه هستند. طبق آمار وزارت بهداشت افراد فاقد بیمه ده و طبق اعلام سازمان تامین اجتماعی افراد فاقد بیمه یازده میلیون نفر اعلام شده است.
بیمه شده های نیروهای مسلح نیز حدود دو میلیون نفر اعلام شده اند و با سایر بیمه ها ماتنند بیمه ی بانکها و شرکت آبو فاضلاب و ...حدود ده درصد جامعه می شوند.
یعنی 50% تامین اجتماعی، حدود 13% فاقد بیمه و10%بیمه های مختلف که جمعا می شود 73% وباقیمانده ی مردم می شود 27%که البته این اعداد با در نظر گرفتن حداقلها به دست می آید.
هدف از این آمارها این بود که همه بدانند کاهش مبلغ ریالی فقط شامل بیمه شده های خدمات درمانی در مراکز دولتی میشود ، و حالا خودتان حساب کنید که از این 27%چند درصد بستری می شوند .و چند درصد به مراکز دولتی مراجعه می کنند؟ .
یعنی اگر دولت به جای حذف یارانه های مردم و پرداختن آن به  وزارت بهداشت که به جیب عده ی خاصی ریخته شود، این پول را به حساب بیمه شده های خدمات درمانی که اگر 30% جامعه هم حساب کنیم حدود 24 میلیون نفر می شوند نفری 460 هزار تومان می شد که البته این فقط یک محاسبه است و  نه پیشنهاد.البته همه ی بیمه شده ها شامل این مبلغ نمی شدند و اگر این ده هزار میلیارد را در یک صندوقی حفظ می کرد و اختلاف پرداخت بین 25% تا 6% یعنی 19% هزینه ها را پرداخت می کرد همین ده هزار میلیارد سالهای سال کفاف کاهش هزینه های را می داد که البته این اعداد و ارقام کاملا قابل محاسبه در صورت صدور مجوز است.
هدف از این آمار و ارقام اثبات ساده ی خطای مسیر رفته شده است و از هر جای ضرر برگردی  منفعت است. متاسفانه در گام سوم طرح تحول به یکباره تعرفه ها ی پزشکی افزایش چشمگیری کرد  و پرداخت از جیب مردم را به همان روال قبل برگرداند.
از این مقدمه که بگذریم باید عرض کنم که پرستاران به عنوان تنها وکلای بیماران که مسایل را از نزدیک می بینند و لمس می کنند از این اوضاع برآشفتند.
من خودم به عنوان پرستار اورژانس میبینم که چگونه مردم فزندشان، پدرشان ، مادرشان و در کل بیمارشان را از این بیمارستان به آن بیمارستان دنبال تخت می گردند. تختهای ویژه که کیمیاست و پیدا نمی شود. اینها ادعای پوچ نیست و سرزده سرزدن به اورژانسهای مراکز مختلف درمانی دولتی و تامین اجتماعی همه چیز را مشخص می کند. مراکز درمانی به امکانات مجهز نیستند و بیماران باید برای سونوگرافی ساده یا به مراکز خصوصی مراجعه کنند یا ماهها در نوبت بمانند!!!حالا سی تی اسکن و ام آر آی و اسکن قلب و ...که جای خود دارد.
از طرفی طبق ارسال قبلی و آمار و ارقام ارائه شده استاندارد پرستار به بیمار بسیار پایین و در حدود 4/ پرستاربه یک بیمار است.
تختهای بیمارستانی اغلب کهنه و مستعملند . بیماران در درب ورودی مراکز از حداقل تجهیزات حمل و نقل محرومند و ضمنا با توجه به نبود نیروی کمک مانند بیماربران در درب ورودی مراکز خودشان باید بیمارانی را که شاید در حین حمل و نقل اشتباه آسیبهای جبران ناپذیر ببینند جابجا کنند.در مراکز با وجود کمبود شدید پرستار بار کارهای اضافه ی بسیاری بدون افزایش نیرو بر دوش پرستاران نهاده می شود و متاسفانه تامین معیشت باعث شده اغلب پرستاران در دو مرکز کار کنند که ساعت کاری را به طور متوسط به پانصد ساعت در ماه می رساند.
کیفیت ویزیتها بسیار پایین است و پزشک فرصت نمی کند حتی یک علایم حیاتی از بیمارش کنترل کند که از اصول اولیه ی ویزیت است. وی باید در یک ساعت حد اکثر ده تا داوزده بیمار (پزشک عمومی) و 8 تا 10 بیمار (پزشک متخصص)ویزیت کند ، اما اگر اینگونه باشد با توجه به فرصت کم پزشکان محترمبرای حضور در درمانگاهها روز بیس بیمار هم ویزیت نمی شود. در کل من شمه ای از مشکلات را بر شمردم تا یک وجدان با انصاف بیاید و اولویتهای سیستم درمان را تعیین کند و ببینیم که افزایش تعرفه های پزشکی اولویت چندم این مقوله است و می تواند باشد؟
اما مردم بدانند که ما پرستاران وکلای بیماران هستیم و از حقوق بیماران در سیستم درمان دفاع می کنیم. اگر کتک می خوریم بابت همین دفاع است.اگر داد میزنیم ، اگر به خیابانها و مقابل نهاد ریاست جمهوری می رویم ، اگر مقابل خانه ی ملت می رویم  اگر می خواهیم که عدالت در سیستم درمان رعایت شود همه به خاطر دفاع از حقوق مردم است.
ما می گوییم مردم کالای مرغوب ببرند قیمتش اولویت اول نیست.گرچه با همین قیمتهای قبلی و برنامه ی درست می توانستیم بر کیفیت بیافزاییم.
اما این مهم وقتی رخ می دهد که قانونگذار و مجری و ناظر یک نفر نباشد.
حرف به درازا کشید اما  درد بسیار است و به گفتن نمی آید.
گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ی ما
آنچه البته به جایی نرسد فریاد است....

محمود عمیدی- پرستار

در چند روز اخیر و از اوایل اسفند ماه شاهد تغییر مواضعی در سردمداران نظام پرستاری بودیم و هستیم که از صحبتهای جناب نجاتیان، قائم مقام سازمان نظام پرستاری در مراسم دوم اسفند که البته با اجازه ی بزرگترها حرفهایی زدند ولی در عمل هنوز بر همان سیاق قبل برای تبلیغ طرح پرداخت مبتنی بر عملکرد طبق دستور بزرگترها اصرار دارند.

نامه ی نوشته شده ی ایشان به وزارت رفاه کاملا گویای فریب دادن پرستاران توسط این دوستان است چرا که بارها و بارها اعلام کردند که تعرفه های پرستاری اسفند ماه در شورای عالی بیمه که البته هر نه عضوش می شود گفت پزشک هستند، مورد بررسی قرار می گیرد و ما که گفتیم این تعرفه ها برای مرکاز درمان در منزل است گفتند که عده ای با همه چیز مخالفند!!

اما این نامه کاملا حرفهای مارا تایید کرد و مشخص نمود که جلسه ی این شورا و وعده های داده شده در این باب جز فریب چیزی نبوده است.

اما امروز 20 اسفند نود و سه اتفاق جالبی افتاد و آن هم بیانیه ی جلسه ی امروز شورای عالی نظام پرستاری است که در چهار بند تنظیم شده است:

1- درخواست از رییس جمهور محترم!!! در حالی این کار انجام پذیرفت که ماهها پیش و بعد از قطع امید از نظام پرستاری دبیر خانه ی پرستار مجبور به نوشتن نامه ای سرگشاده به رئیس جمهور در دونوبت شد که با بیش از چهل هزار امضا به رویتشان رسید و لی وقعی نهاده نشد.

2- درخواست از کمیسیون اصل نود!! این دوستان گویا خبر ندارند که صدها نامه ی شکایت از وزیر برای کمیسیون اصل نود ماهها پیش ارسال شد و در پاسخ همان اقدامات بود که وزیر و جناب میرزا بیگی و جناب شریفی مقدم در مجلس حاضر شدند و وزیر فرمودند از اسفند ماه تعرفه ها اجرایی می شود!!!!!!

3- درخواست از وزرا..... وزرا البته در مراسم روز پرستار فقط به مشکلات پرستاری صحه گذاشتند و وزیر بهداشت فرمود مجلس پول بدهد ما اجرا کنیم! گویا می خواهند به این بهانه پول دیگری از جیب مردمی که به نان شبشان محتاجند بگیرند!!

اما چقدر ما به وزیر محترم بهداشت گفتیم و در خواست کردیم و... الان دیگر وقت خواهش کردن نیست. ضمن اینکه نمی دانم چرا پانصد و چند خدمت پرستاری را دویست و پنجاه می گویند؟

4- این دوستان که هنوز هم به شهرستانها برای توجیه پرداخت مبتنی بر عملکرد به شهرستانهای مختلف سفر می کنند ، کتبا اعمال خودشان را زیر سوال برده و محکوم می کنند!!!!!

چگونه می توانند این قدر را حت دورو باشند!!!؟ البته اگر مواضع واقعیشان باشد قابل تحسین است اما !!!!!!

بماند تا ببینیم بداشت جامعه ی پرستاری از این تغییرات متوالی مواضع چیست؟ تغییر مواضعی که از خود جناب میرزابیگی  از زمان تصدی پسنت معاونت شروع شده است و ادامه دارد.

5- اما بند پنج بیشتر شبیه طنز است. درست است که نظام پرستاری تشکل قانونی پرستاران است ولی پرستاری از اعضای فعلی این شورا گذر کرده و از اوایل سال هم کاملا اعلام عملی کرد. اما دذیگر کار پرستاران از بی صبرانه گذشته است.

به هر روی این تغییرات پی در پی مواضع نشان از ضعف افرادی دارد که هر روز به یک ساز می رقصند.

امیدوارم سز صنف پرستاری هم صداییی داشته باشد تا دو روز هم به ساز آن برقصند...

به امید پیروزی

در زیر متن کامل بیانیه را برای کسانی که به سایت سازمان نمی روند می گذارم تا لبخند بر لبانشان جاری شود :

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نظام پرستاری، متن کامل بیانیه شورای عالی سازمان نظام پرستاری در رابطه با اجرای قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری به این شرح است:

پرستاری به عنوان حرفه ای اثر گذار در ارائه خدمات سلامت همواره در خط مقدم ارائه خدمات نقش مهم و اساسی را ایفا كرده است و پرستاران جهت همراهی مسئولین، بار سنگین ارائه خدمات مراقبتی را علیرغم همه كمبودها و تبعیض ها به دوش كشیده اند به خصوص در طرح تحول سلامت كه احساس می شد در جهت احقاق حقوق از دست رفته مردم باشد.

پرستاران متقابلاً از مسئولین اجرایی نظام انتظار داشته و دارند در جهت اجرای قوانین مرتبط با حوزه پرستاری نهایت تلاش خود را مبذول نمایند.

تعرفه گذاری خدمات پرستاری از جمله قوانین هفت سال بر زمین مانده حوزه پرستاری است كه علیرغم تاكید چند باره در قوانین و سیاست های بالادستی از جمله سیاست های كلی سلامت ابلاغی مقام معظم رهبری(مدظله العالی) و قانون برنامه پنجم توسعه اجرای آن با چالش های اساسی روبرو بوده است. علیرغم فراز و نشیب های زیاد در اجرای قانون مصوب 7 سال پیش، كه عمدتاً به علل بودجه ای بوده است،‌ در دولت یازدهم وزیر محترم بهداشت و درمان چندین بار از عزم وزارت بهداشت برای اجرای قانون خبر داد كه از جمله می توان به بیانات ایشان در جمع اعضای شورای عالی نظام پرستاری در مرداد ماه 93  و مدیران پرستاری در آذرماه سال جاری مبنی بر قرار گرفتن 250 خدمت پرستاری در كتاب ارزش های نسبی اشاره كرد كه انعكاس زیادی در رسانه ها داشت.

همچنین قائم مقام محترم وزیر در جلسه كمیسیون اصل نود مجلس نیز به اجرایی شدن قانون در كمتر از دو ماه تأكید كردند. سازمان نظام پرستاری نیز بر اساس اعتماد كامل به صحبت های وزیر محترم بهداشت و مسئولین دیگر نظام همواره جامعه پرستاری را به آرامش دعوت كرده است.

 ولی متاسفانه در روزهای اخیر دریافتیم بخشی از وزارت بهداشت و درمان به ویژه حوزه معاونت درمان وزارت قصد اجرای بخش كوچكی از تعرفه ها تحت عنوان خدمات پرستاری در منزل را دارند كه این امر به هیچ وجه تأمین كننده نظرات سازمان و جامعه پرستاری نمی باشد.

شورایعالی سازمان نظام پرستاری جمهوری اسلامی ایران كه همواره و بدون تحت تاثیر قرار گرفتن از فضاهای احساسی و بر اساس قانون و با در نظر گرفتن منافع مردم و پرستاران پیگیر حقوق حقه این قشر زحمتكش بوده اند:

1-از ریاست محترم جمهور درخواست دارد با مداخله جدی در این امر از نگرانی های جدی جامعه پرستاری جلوگیری نمایند و زمینه عدم اجرای قانون را كه زیبنده دولت تدبیر و امید نیست، از بین ببرند.

2-از مجلس شورای اسلامی به خصوص كمیسیون اصل نود درخواست داریم بر اساس وظایف نظارتی خود و با استفاده از اهرم های قانونی از حرمت قانون تصویب شده خود حفاظت كنند.

3-از وزرای محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشكی و رفاه كه در جلسه روز پرستار نوید اجرای قانون را داده اند میخواهیم با دستوری صریح و قاطع به مسئولین حوزه معاونت درمان وزارت بهداشت و شورایعالی بیمه سلامت، زمینه اجرای قانون را با گنجاندن 250 خدمت پرستاری در كتاب ارزش های نسبی خدمات سلامت و تصویب در شورا فراهم آورند.

4-این شورا طرح پرداخت مبتنی بر عملكرد مصوب وزارت بهداشت و درمان را بدون اجرای قانون تعرفه گذاری و تعیین بسته های خدمتی مورد تأیید قرار نمی دهد.

5-شورایعالی سازمان نظام پرستاری به عنوان نماینده قانونی جامعه پرستاری به طور جد اجرای قانون را خواستار است و پرستاران نیز بی صبرانه منتظر اقدام عاجل مسئولین می باشند.

اعضای شورایعالی سازمان نظام پرستاری

وقتی حقت را ندهند باید به زور بگیری یا با قانون! ما که اهل زور نیستیم و نماد صبر و ایثاریم، از طرفی زورمان هم به کسی نمی رسد پس با تمامتوانمان از قانون مدد می گیریم شاید روزی ماهم کشوری قانون مدار داشته باشیم که در آن برای اجرای قوانین نیاز نباشد به خیابانها برویم و ... یا از دولت به دادگاه شکایت کنیم!!!

ان شاالله!!

در سالهای طی شده قوانین بسیاری در این کشور توسط افرادی که باید قانون را اجرا کنند و نظارت بر اجرای صحیحش داشته باشند و ... زیر پا نهاده شده است، البته ما در حوزه ی بهداشت و درمان که کار می کنیم بیشتر دنبال اجرای قوانین در این حوزه هستیم تا رفتارمان از رفتار صنفی و تشکیلاتی خارج نشود، گر چه ما به عنوان شهروند هم حقوقی داریم و می توانیم بسیاری از قوانین اجرا نشده را پیگیری کنیم اما فعلا از دایره ی کوچکتری شروع کرده ایم.

تمام تلاش ما بر قانون - محوری و قانون مداری است، لذا طبق ماده ی 125 قانون مدیریت خدمات کشوری:

متن ماده ی 125 قانون مدیریت خدمات کشوری:

ضرایب حقوق مذکور در فصول دهم و سیزدهم به تفکیک هر فصل، متناسب با احکام این قانون در اولین سال اجرا پانصد ریال تعیین می گردد و در سالهای بعد حد اقل به اندازه نرخ تورم که هر ساله از سوی بانک مرکزی اعلام می گردد، افزایش یابد.

لذا همکاران محترم می توانند با مراجعه به دیوان عدالت اداری یا دفاتر این دادگاه در شهرستانها و تقدیم دادخواست ومدارکی به شرح ذیل اقدام به شکایت کرده و مطالبه ی معوقات از سال هشتاد وشش تا کنون و اعمال ضرایب اجرا نشده را نمایند.

طرف شکایت: 1- (سازمان یا اداره یا دانشگاهی که استخدام آن هستیم) 2- معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری

موضوع شکایت و خواسته:

الزام (اداره ی مذکور در بند یک طرف شکایت) به افزایش حقوق در سالهای اجرای برنامه چهارم و پنجم توسعه اقتصادی کشور (سالهای 86 تا 93) حداقل به اندازه ی نرخ تورم که هر ساله توسط بانک مرکزی اعلام شده است و نیز محاسبه و پرداخت معوقات حاصل در این سالها.

ضمائم و مستندات:

الف) دادنامه های شماره ی 1507 الی 1551 مورخ 26/12/86 و 667 16/9/1388 و584و585 مورخ22/12/1390  هیات عمومی دیوان عدالت اداری و قانون  تفسیر جزئ الف بند (7)  ماده واحدهی  قانون بودجه ی سال 1389 کل کشور و همچنین داد نامه شماره 9309970901003138 صادره از  شعبه ی دهم دیوان عدالت اداری.

ب) مستندات برنامه ی چهارم و پنجم  توسعه ی اقتصادی کشور (از سال 1386 تا 1393) متناسب با نرخ تورم استناد دادنامه 1507 ال 1551 مورخ 26/12/1386 و 377تا388 مورخ4/5/1388 و206 مورخ3/3/1388 و677 مورخ16/9/1388 و584و585 م.ورخ22/12/1390 هیات عمومی دیوان عدالت اداری و ماده 2قانون نظام هماهنگ پرداخت وقانون تفسیر جزئ (الف) بند(7)ماده واحده قانون بودج ی  سال 1389 کل کشور مصوب 17/12/1389 و ماده ی 125 قانون مدیریت خدمات کشوری و احکام کارزینی صادره در سالهای 86 تا 93 

ج) پاسخ ریاست محترم اداره ی آمار اقتصاد بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران به استعلام شماره ی 100/181655 مورخ 24/3/1388 معاونت محترم توسعه مدیریت و منابع دانشگاه علم پزشکی لرستان در خصوص اعلام شاخص تورم در سالهای 86 و 87 که شامل نرخ تورم تا سال 93 می باشد.

شرح شکایت:

احتراما به استحضار می رساند اینجانب ..................................کارمند رسمی ................برابر تبصره  4 ماده 1 قانون نظام هماهنگ پرداخت و ماده ی 150 قانون برنامه ی چهارم توسعه و ماده ی 50 قانون پنجم توسعه  اقتصادی اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب سال 1383و ماده 125 قانون مدیریت خدمات کشوری ، دولت موظف گردیده است که حقوق کلیه ی کارکنان اعم از شاغل و باز نشسته را طی برنامه ی چهارم و پنجم توسعه در ابتدای هر سال برای تمامی رسته ها ی شغلی حد اقل برابر برابرنرخ تورم اعلام شده از سوی بانک مرکزی در هر سال افزایش دهد و این .............(مثلا دانشگاه ) علیرغم صدور دادنامه ی شماره ی 206 مورخ 3/3/1388و438/87  مورخ1388/6/31 مندرج در روزنامه ی رسمی جمهوری اسلامی مورخ 1388/7/8 که جزیی از دولت به شمار می آید و مسئولیت بخشی از وظایف دولت را در حیطه ی صلاحیت قانونی بر عهده دارد(با علم به اینکهقوانین مصوب مجلس پس از تایید شورای محترم نگهبان و درج در روزنامه رسمی کشور برای کلیه سازمانها و نهادهای ذی ربط لازم الاجراست و جهت اجرانیاز به مجوز دیگری ندارد)بدون در نظر گرفتن نرخ تورم از تاریخ 1386/1/1 لغایتسال 1393 به استناد نظر دولت،حقوق اینجانب را بر اساس ماده 125 قانون مدیریت خدمات کشوری افزایش نداده است که این امر خلاف صریح ماده ی 2 قانون هماهنگ پرداخت و ماده 150 قانون چهام و پنجم توسعه و ماده ی 125 قانون میدریت خدمات کشوری و قانون تفسیر جزئ (الف) بند (7) ماده واحدهقانون بودجه  سال 1389 کل کشور و دادنامه های فوق الذکر،تقاضای صدورحکم الزام طرف شکایت به افزایش حقوق و مزایای خود حداقل برابر نرخ تورم اعلامی از سوی بانک مرکزی  و اصلاح حکم کارگزینی در سالهای مذکور (86 تا 93)و پمحاسبه و پرداخت معوقات را استدعا دارم.

لازم به ذکر است که احکام کارگزینی کارمندان شبکه ی بهداشت ودرمان شهرستان خرم آباد(دانشگاه علوم پزشکی لرستان ،شهرستان خرم آباد) با توجه به رای صادره (افزایش حقوق حداقل برابر نرخ تورم) اعمال شده است. و دادنامه ی مورد استناد ضمیمه می باشد.

همکاران می توانند به صورت گروهی یا انفرادی اقدام به شکایت نمایند. برای شکایت گروهی لازم است که وکیل داشته باشندکه البته نیازی به وکیل نیست.

فرم دادخواست را می توانید از  سایت دیوان عدالت اداری با کیفیت مناسب تهیه فرمایید:(با فرمت پی دی اف یا جی پی جی)

http://www.divan-edalat.ir/show.php?page=petition

ضمنا مدارک مورد نیاز به شرح زیر است:

1-متن دادخواست

2- کپی مدارک شناسایی (کارت ملی و شناسنامه )

3-کپی احکام کارگزینی از سال هشتاد و شش تاکنون

 4-متن ماده ی 125 قانون خدمات کشوری(که در متن فوق بیان شده است)

5- کلیه ی مستندات ذکر شده در بخش ضمائم و مستندات (که در اسرع وقت در وبلاگ قرار می گیرد وهمچنین به دلیل احتمال عدم دسترسی همه ی همکاران با اینترنت و نیز کیفیت پایین مدارک و کاهش  کیفیت هنکام اسکن کردن، کپیهای با کیفیت تری در اختیار کمیته های پیگیری استانی قرار می گیرد تا همکاران شهرستانها از طریق کمیته های پیگیری مدارک را تهیه کنند. همکاران تهرانی هم می توانند از طریق خانه ی پرستار و دوستان خانه ی پرستار و یا همکاران گروههای مجازی تهران تهیه کنند. ارسال پستی انفرادی هم انجام می شود.)

همکاران از تمام مدارک پنج سری کپی تهیه کرده و تحویل دبیرخانه ی دیوان عدالت اداری واقع در خیابان بهشت دهند.البته یک سری از کپیها از پنج سری نزد خودشان می ماند.

دیوان عدالت در استانهای زیر شعبه دارد و همکاران می توانند از طریق این دفاتر اقدام نمایند:

شرح وظایف دفاتر نمایندگی دیوان عدالت اداری مستقر در استانها:

1-هنمایی و ارشاد مراجعان در جهت تکمیل فرم دادخواست - رفع نقص - پرداخت هزینه دادرسی ( ابطال تمبر ) و انجام سایر اقدامات قانونی ذیربط.
2- دریافت دادخواست تنظیمی در برگه های مخصوص و پذیرش درخواست های شاکیان.
3- ثبت اطلاعات دادخواست در سامانه نرم افزاری cms بر اساس دستورالعمل های ابلاغی از دیوان.
4 - دریافت لایحه دفاعیه و سایر مدارک و مستندات از طرفین شکایت جهت تکمیل پرونده بموجب درخواست مرجع رسیدگی کننده در دیوان.
5- تصدیق تصویر یا رونوشت مدارک ارائه شده توسط شاکی.
6 - ارسال دادخواست - درخواست و تمامی مدارک و مستندات دریافتی در اسرع وقت به دیوان.
7 - پاسخگویی به مراجعان جهت پیگیری روند رسیدگی به پرونده.
8 - ابلاغ اوراق قضایی صادره از دیوان ( واصل شده از طریق پست - نمابر - پست الکترونیکی و یا به هر طریق دیگر ).
9 - انجام دستورات مقام قضایی در جهت اجرای احکام دیوان و پیگیری های لازم.
10 - تهیه گزارش از علل عدم اجرای حکم و ارسال به دیوان ( در صورت اجرا نشدن حکم در موعد مقرر ).
11- انجام سایر امور محوله از سوی دیوان.

نشانی و اتلفن دفاتر دیوان عدالت در استانها:

1-دفتر استان اصفهان
1-اصفهان - فلکه صارمیه - ابتدای خیابان آتشگاه - رو به روی پمپ بنزین - مجتمع شماره 2 دادسرای عمومی و انقلاب - دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 7725721-0311

2-دفتر استان گلستان
گرگان - شهرستان گرگان - کمربندی - جنب دانشگاه آزاد اسلامی گرگان - دادگستری کل استان گلستان - دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 3331809-0171

3- دفتر استان یزد
یزد - بلوار مدرس - نرسیده به بیمارستان شهدای کارگر - ساختمان جدید دادگستری کل استان یزد - دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 8267614-0315

4-دفتر استان گیلان
رشت -بلوار شهید مدرس-حد فاصل میدان امام حسین(ع) و میدان جانبازان -دادگستری کل استان گیلان-دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری- کدپستی : 41877885684
شماره تماس:6-8834701 -0131 داخلی 395

5-دفتر استان خراسان رضوی
مشهد – انتهای بلوار جانباز- بلوار ساجدی – ساختمان دادگستری کل استان خراسان رضوی – طبقه اول – دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس : 36152143- 051

6- دفتر استان قزوین
قزوین- خیابان فلسطین - چهارراه فلسطین - اداره شوراهای حل اختلاف استان قزوین - طبقه اول- دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 3260008-0281

7- دفتر استان همدان
همدان - خیابان بوعلی (سیزده خانه) - دادگستری کل استان همدان - طبقه سوم - دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 8268887 -0811

8-دفتر استان کردستان
سنندج- میدان آزادی - مجتمع شوراهای حل اختلاف شهرستان سنندج - دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 3281137-0871

9-دفتر استان کرمانشاه
کرمانشاه- چهار راه ارشاد - بلوار بنت الهدی - جنب اداره محیط زیست -دادگستری کل استان کرمانشاه - طبقه همکف-دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 60 الی 8220853 -0831 داخلی 1019

10-دفتر استان کهکیلویه و بو یر احمد
یاسوج خ گلستان ششم -ساختمان شماره 2دادگستری -طبقه اول واحد یک .دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 2234429-0741

11-دفتر استان خراسان جنوبی
بیرجند - خیابان طالقانی14-شورای حل اختلاف خراسان جنوبی طبقه اول دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 2222334-0561

12-دفتر استان آذربایجان شرقی
تبریز - ابتدای سر بالایی خیابان ولی عصر -ساختمان شماره یک دادگستری کل آذربایجان شرقی-طبقه همکف دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 3386337-0411

13-دفتر استان کرمان
کرمان -چهارراه توحید (ارگ)ساختمان مرکزی داد گستری استان کرمان دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 2206276-0341

14-دفتر استان فارس
شیراز-خیابان ساحلی شرقی بالاتر از ترمینال کاراندیش-سمت راست ساختمان ابلاغ دادگستری فارس- طبقه دوم دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 2258310-0711

15-دفتر استان قم
قم- خیابان ساحلی -ساختمان دادگاه جزایی -طبقه اول دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس:
کد قم :7758080-0251

16-دفتر استان اردبیل
اردبیل-میدان بسیج- دادگستری کل استان اردبیل-طبقه اول -دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 7724255-0451

17-دفتر استان سمنان
سمنان - بلوار قدس- دادگستری کل استان سمنان-طبقه همکف- دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 3351025-0231

18-دفتر استان هرمزگان
بندر عباس- چهرراه مطهری - دادسرای عمومی و انقلاب -طبقه همکف-دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس : 3351674- 0761

19-دفتر استان مرکزی
اراک خیابان هیپکو-پایین تر از مسجد حضرت زهرا (س)اداره کل داد گستری استان مرکزی -دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 3134772-0863

20-دفتر استان سیستان و بلوچستان
زاهدان - خیابان آزادی-اداره کل دادگستری استان زاهدان - دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس : 3319620- 0541

21-دفتر استان آذربایجان غربی
ارومیه -خیابان مافی- مجتمع دادگاههای حقوقی- دفتر نمایندگی استانی دیوان عدالت اداری
شماره تماس : 04432349005
داخلی 132و136

22-دفتر استان خوزستان
اهواز-کوی نبوت - مجتمع قضائی شهید باهنر- طبقه اول – دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس : 3361564-0611

23-دفتر استان لرستان
خرم آباد – انتهای خیابان امام خمینی – دادگستری کل استان لرستان
شماره تماس: 2232515-0661

24-دفتر استان چهار محال و بختیاری
شهرکرد-خیابان آیت اله کاشانی-ساختمان دادگستری شماره1- طبقه اول-اتاق23 و 24
شماره تماس : 3348223-0381

25- دفتر خراسان شمالی
بجنورد اداره کل دادگستری بجنورد .دفتر نمایندگی دیوان عدالت طبقه همکف
تلفن تماس: 2237411 - 0584

26-دفتر استان زنجان
زنجان- بزرگراه 22 بهمن- میدان سربازگمنام – دادگستری کل استان زنجان- طبقه همکف - اتاق 131- دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس: 4273255-0241

27-دفتر استان بوشهر
بوشهر- چهارراه دادگستری – مجتمع اداری دادگستری کل استان بوشهر – دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس : 2536286-0771

28- دفتراستان البرز
کرج – عظیمیه – میدان طالقانی – دادگستری استان البرز- طبقه دوم - دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس : 2519082-0263

29- دفتر استان ایلام
ایلام – بلوار آزادی – جنب بیت امام جمعه و نماینده ولی فقیه – ساختمان معاونت اجتماعی و دادگستری کل استان ایلام – طبقه دوم – دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس : 3336204-0841

30- دفتر استان مازندران
ساری – خیابان مازیار – خیابان امیرکبیر- ساختمان شماره 2 دادگستری کل استان – طبقه اول – دفتر نمایندگی دیوان عدالت اداری
شماره تماس : 2211929 - 0151
 

امروزه در دنیا در تمام زمینه ها استاندارد معیار کیفیت کالاها و خدمات مختلف است و حتی ارزش پولی یک کالا را استانداردها تعیین می کنند.

در حوزه ی خدمات پرستاری نیز چنین استانداردهایی وجود دارد و این استاندارها اغلب به حد اقل ها اشاره دارد و شرایط بهتر از آن را ایده آل می داند.طبق کتاب مرجع استانداردهای خدمات پرستاری وضعیت مطلوب در بخشهای عمومی یک پرستار به چهار بیمار است و افزایش تعداد بیماران به شش 14% و افزایش به هشت نفر 31% مرگ و میر بیماران را افزایش می دهد.

البته این ارقام در صورتی است که پرستاران با یک شیفت کاری  خدمت کنند و در یک بیمارستان، حالا کاملا قابل حس است که دادن بیش از ده بیمار به یک پرستار بسیار خسته چقدر مرگ و میر را افزایش می دهد.

البته این فقط درباره ی مرگ و میر بوده و افزایش تعداد پرستار به بیمار یا همان تعداد تخت باعٍث کاهش عفونتهای بیمارستانی مانند عفونتهای تنفسی و ادراری و حتی شوک می شود.

همچنین تعدا کم پرستاران به بیماران باعث کاهش امنیت خود پرستاران شده و ایشان را نه تنها در معرض عوارض روحی روانی بیشتری قرار داده،بلکه از نظر بروز عوارض جسمی نیز در شرایط بسیار بدتری قرار می دهد و ریسک آسیب های بیمارستانی مانند آسیب با سرسوزن را افزایش می دهد.آمار ارایه شده در کتاب مرجع خدمات پرستاری مربوط به حدود هشت سال پیش و سال 85 است که قطعا سطح مراقبتها نسبت به آن سالها بسیار بیشتر شده و بیماریهای نوظهور فراوانی همه گیری گه گیری داشته است.

اما برای روشنتر شدن وضعیت وخیم پرستاری در ایران به استانداردهای ذکر شده در این کتاب اشاره ای می کنم که در صفحات هشتادو دو تا هشتاد و هشت ذکر شده است:

جدول استاندارد در سال 2001 در استرالیا:

      بخش                        رده ی بیمارستان            شیفت صبح                              شیفت عصر و شب

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

بخش داخلی - جراحی            درجه ی  1             1 به 4 +مسئول شیفت                   1 به 4 +مسئول شیفت

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

بخش داخلی و جراحی           درجه ی 3               1به 5 +مسئول شیفت                    1 به 6 +مسئول شیفت

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

در کالیفرنیا در سال 2004 این نسبتها اعلام شده است:

        بخش                                  نسبت پرستار به بیمار

      سی سی یو                                   1 به 2

      آی سی یو                                      1 به 2

      سوختگی                                        1 به 2

      داخلی و جراحی                                1 به 6

     انکو لوژی                                          1 به 5

البته در این آمار مسئولین واحدها و مسئولین شیفتها  محاسبه نشده و به افراد بالا باید اضافه شوند و این در بدترین شرایط تعریف شده است. یعنی این آمار فقط به پرستاران بالین تعلق دارد و کسانی که مستقیم به بیماران خدمات می دهند و پرسنل ستاد مانند مسئول بخش یا شیفت ، سوپروایزر و ... محاسبه نمی شود.

موضوع مهمی که درباره ی آمارهای اعلام شده در ایران حایز اهمیت است این است که در آمار مراکز ما تعداد پرسنل پرستاری اتاق عمل، دفتر پرستاری مسئولان شیفتها، مسئولان بخشها، پرستاران کنترل عفونت و پرستارانی که در واحدهای غیر بالین مانند کنترل عفونت و اعتبار بخشی و  آموزش و... مشغول به کارندجزو آمار پرستاران می آید در حالیکه این افراد باید از تعداد کل پرستاران یک بیمارستان کسر گردند، چرا که مستقیما خدماتی به بیماران نمی دهند.

جالب است که در سال هشتاد و پنج آمار کلی هشت بیمارستان توسط نظام پرستاری جمع آوری شده است که در کتاب موجود است، اما کل تعداد تخت این هشت بیمارستان 2183 تخت فعال و کل تعداد پرستاران  و بهیاران این مراکز 1051 نفر سر شماری شده است.

با تقسیم 1051 پرستار بر 2183 تخت  به عدد 48/ (چهل و هشت صدم)پرستار برای هر تخت می رسیم و این در حالی است که کل پرستاران بیمارستان ها در این آمار لحاظ شده است. و حتی ممکن است در زمانهای مختلف از این تعداد پرستار چند نفری در مرخصی زایمان یا استعلاجی و  مرخصی ... باشند.

به این اوضاع همانطور که واضح بود و هست باید شرایط کاری پرستاران را نیز اضافه کنیم. یعنی پرستاری با خستگی کار و فرسودگی زیاد پا به بخش می گذارد. از بیمارستانی دیگر کوله بار خستگی اش را می آورد و پهن می کند.

ضمن اینکه در ایران شرح وظایف پرستاران هم متفاوت است و کارهای اضافی بسیاری باید انجام دهند یعنی با این حساب می توان گفت که اثر بخشی پرستاران در بخشها نصف می ضود و قطعا ریسک قرار گرفتن بیماران در خطر مرگ و ..... چند صد درصد افزایش می یابد.

پرستاران فرصت نمی کنند تا مطالعه کنند و برای بیمارانشان فرآیند بنویسند تا بعد از ترخیص از بیمارستانها مورد بررسی و رسیدگی باشند.

البته نکته ی مهمتر از تمام اینها نحوه ی محاسبه ی استانداردها و دادن رتبه یا درجه به بیمارستانهاست یعنی بیمارستانی در جه ی یک است که کل استانداردها در آنها رعایت شده باشد اما متاسفانه اساسی ترین اصل در تعریف درجه ی بیمارستانها نیروی انسانی و ماندگاری پزشکان در مراکز است که هیچ کدام ازاینها در عالم واقعی در پایین ترین حدود استانداردها هم نیست و خود پرستاران که بیشترین ساعات را با بیماران می گذرانند در حد چند برابر استاندارد (حداقل دوبرابر ) کار می کنند و تعدادشان بسیار کمتر از استاندارد است.

طبق محاسبات اعلام شده ی در متن بالا مشاهده می شود که نیروی پرستاری در حد یک پنجم پایینترین حد استاندارد است و متاسفانه پولی که از مردم دریافت می شود در حد بیمارستانهای درجه ی یک است و اگر به گواهی های داده شده به بیمارستانها رجوع کنیم می بینیم که در ایران بیمارستان درجه ی دو و سه کمتر داریم و اغلب درجه ی  یک اعلام می شوند ، حتی معروفترین و بهترین بیمارستانهای خصوصی هم از این استانداردها رو سفید بیرون نمی آیند، مراکز دولتی و دانشگاهی که جای خود دارد.

حرف بسیار است اما در خانه اگر کس است یک حرف بس است....

خانه از پای بست ویران است             خواجه در بند نقش ایوان است.....

موضوعی که این روز ها به شدت ذهن مرا مشغول کرده تاین است که در این کشور بیهوده نیست که هر کسی هر کاری می کند، و هر روز از گوشه و کنار این گستره اخباری گوناگون از مسایل غیر قانونی و دور زدن قانون و .... به گوش می رسد.

نمی خواهم به عینیت مثالها بپردازم ، اما هر چه فکر می کنم میبینم چیزهایی که در حوزه ی کاری من در جریان است در گستره ی بزرگتر در کل کشور حاکم است. از آنجاییکه از ابتدای این حرکت پرستاری و قانون مداری خواهی پرستاران بوده ام، و اغلب هم به عنوان نماینده انتخاب شده ام برایم جالب است که یک وزیر در یک کشور اسلامی و قانون مدار برای هیچ کس تره خرد نمی کند و قوانین را هر طور که بخواهد تغییر می دهد و اجرا می کند و نمی کند....

نمیدانم آیا در اختیارات و اصولا قدرت وزیر هست که یک قانون را اجرایی بداند یا نداند یا نیست؟ اما چیزی که می بینم این است که وزیر به راحتی همه چیز را زیر پا می گذارد و بهانه اش هم در حرف چیزی است که عملا بر خلاف آن قدم بر میدارد.

در تجمع هفت آبان مجلس قول پیگیری داد و هیچ نکرد. ما به کمیسیون اصل نود صدها شکایت نوشتیم و فرمودند وزیر قول داده از اسفند ماه این قانون را اجرایی کند اما نکرد.

در تجمع روز بیست و سوم آذر در نهاد ریاست جمهوری هرچه کردند وزارت بهداشت برایشان زیرو رو کشید و حاضر به پاسخ گوییی نشد.

در تجمع سوم اسفند هم که قرار بود جلسه ای با حضور وزیر محترم و نمایندگان واقعی پرستاران و هیات رئیسه ی مجلس برگزار شود که وزیر حاضر به حضور نشد و ...

حالا از شرح ما وقع سوال این است که آیا قدرت یک وزیر در یک کشور از قانون بالاتر است؟

یا اینکه موضوع چیز دیگری است و مجلس اساسا با وجودیکه در هر حال حق را به پرستاران می دهد (چرا که خواهان اجرای قانون هستند) پرستاران را جدی نمیگیرد و اهمیتی هم برایشان ندارد که قانون مصوبشان اجرا شود یانه؟

به هر حال جالب نیست در یک کشور برای اجرایی شدن یک قانون این همه جار و جنجال به پا شود. ما پرستاران بسیار صبوریم که سالهای سال حقمان را خورده اند و دم بر نیاورده ایم، اما اگر کسشی از حقوقش آگاه نباشد یا باشد و پیگیر نباشد باید حق و حقوقش را پایمال کنند؟

نتایج این نادیده گرفتن متاسفانه گریبانگیر مردم می شود، و این بازی با سلامت مردم تا کجا ادامه خواهد داشت معلوم نیست.

به هر حال روشن است که کسی مسایل جاری سیستم درمان کشور را جدی نمی گیرد و پارادوکس در حرفها و اعمال حضرات به وضوح دیده می شود.  وزارت بهداشت از سویی از کمبود بودجه می نالد و از سویی دیگر می پذیرد که هشت میلیارد به صدا وسیما که البته متعلق به خودشان است بپردازد، یعنی با این هشت میلیارد آینده ی تبلیغاتیشان را تضمین می کنند و به قولی با آب حمام دوست می گیرند....

ما کاری به طرح تحول و اشکالاتش نداریم ،کاری به این نداریم که وزارت پولهای سلامت مردم را که ماهم جزوشان هستیم کجا خرج می کند، اما واضح است که پیگیر حقوق خود هستیم و خواهیم بود.

وزیر محترم که می گویند منافع ملی را فدای منافع گروهی نمی کنیم، دقیقا روی در عوام فریبی دارند چرا که اجرای قانون منافع گروهی خاص نیست و احترام به منافع ملی است. و از طرفی ایشان با ایجاد رگه های درآمد افزایی همکاران پزشک، بدون داشتن قانون و با طرحی یک شبه، منافع عموی را فدای منافع تیمی خود کرده اند.

ما بر جنازه ی منافع عمومی روضه و فاتحه هم خواندیم. اما اجازه نمی دهیم که قانون مصوب مجلس را اجرایی نکنند و طرحی من درآوردی جایگزینش کنند.

این را مطمئنم...

اما اینکه مجلس زورش به وزیر نمی رسد،یا نمی خواهد که برسد، ریاست جمهوری نمی رسد یا نمی خواهد که برسد و .....  پس ماهم زورمان به وزیر نمی رسد اما زورمان به خودمان می رسد.....

منتظر باشیم تا ببینیم چقدر تحمل خودمان را داریم.......

چند وقتی است که برخی از همکاران (شاید هم همکارنمایان) مرتب کسانی را که در تلاش برای بیداری همکاران و آگاهی رسانی به ایشان هستند محکوم می کنند به اینکه درد شما درد انتخابات است....

در جواب به این عزیزان می گویم که:

بله! درد ما درد انتخابات است! اگر این درد را پیش از این داشتیم اینک رئیس نظام پرستاری با وقاحت و پر رویی در رسانه ی اسما ملی!  جرات نمی کرد اعلام کند که من نماینده ی وزارت بهداشتم!!!!

اصلا ایشان جرات نمی کرد که هم رئیس صنفی باشد که خواسته هایش را وزارت بهداشت بلوک کرده و می کند و هم معاون همان وزارت!

اگر ما درد انتخابات داشتیم پیش از این! آقای نجاتیان مثل قارچی یک شبه در سازمان رشد نمی کرد که از ابتدا مرتبا به جای پیگیری مطالبات پرستاری و قوانین بر زمین مانده ی این صنف طرحهای من درآوردی را تبلیغ کند و اینک در قامتی جدید بایستد!

در قامتی که ردای فریب بر پیکره براندازد و هوای ریاست بر سازمان و معاونت در وزارت داشته باشد.

اگر ما پیش از این درد انتخابات داشتیم یک شبه جناب شمس عزیز تغییر موضع نمی دادند! هم ایشان که ادعا دارند چوب پرستاری خورده اند و در دفاع از پرستاری موقعیتهایی را از دست داده اند! اما نمی دانند که امام علی (ع) فرموده اند:

اگر مقام ماندنی بود به تو نمی رسید.

یعنی این همه تغییرات تقصیر پرستاری است؟ این همه مدیر که تعویض می شوند به علت دفاع از پرستاری است؟...

نمونه های از این دست بسیار است اما ما کج می نشینیم و راست می گوییم که: بله! درد ما دیگر درد انتخابات است، از این دست که اجازه ندهیم افرادی که مرتب در حال اندازه گیری قدرت باد و مسیر باد هستند بر مسند ریاست تکیه کنند.

بله درد ما درد انتخابات است! تا اجازه ندهیم که کسانی از جیب ما ارتزاق کنند و علیه ما بایستند!

ما می خواهیم یک بار برای همیشه خودمان را به اثبات برسانیم1 اول به خودمان و بعد به بقیه!

می خواهیم همه بدانند که اوضاع تغییر کرده است.

همه بدانند که ما دیگر در برابر تبعیض و ظلم و خفقان حاکم بر وزارت بهداشت ساکت نمی نشینیم. باید همه باور کنند که ما ایستاد ه ایم! باور کنند که سرهایمان را بر شانه های هم می گذاریم و برای هم درد دل می کنیم و خنجری در آستین پنهان نمی کنیم از این به بعد!

من همین جا با صدای نارسم اعلام می کنم که درد ما درد انتخابات است...

اما انتخاب افرادی که درد موکلین را مایه ی تجارت خود نکنند! انتخاب کسانی که با دریافت یک پست وزارتی همه ی پرستاری را نفروشند!  کسانی که قدرت تحلیل داشته باشند ومصالح صنفی را وارونه نگیرند و نبینند!

کسانی که شجاعت کافی برای پیگیری مطالبات را داشته باشند و اگر در توانشانشان نیست شجاعت کافی برای اعلام آن را داشته باشند!

درد ما باید که درد انتخبات باشد! اگر اینک نظام پرستاری در دست افرادی صالح و غیر قابل فروش بود ما تاکنون این همه اختلاف و تبعیض را نداشتیم.

سالها پیش اختلافات نهایتا دو یا سه برابر بود و اینک حتی اختلاف هزار برابر هم دارم! جایی که یکی دویست و پنجاه میلیون کارانه و دیگری دویست و پنجاه هزار کارانه می گیرد!

این تبعیضها و اختلافات در طول سالیانی که حضرا ت پول شبکاری ما را خرج عیششان می کردند به وجود آمده است.

بگذریم درد زیاد است و در پی درمانیم...

اما هدف بعدی که از ابتدای آغاز این حرکت مرتبا به دوستان گوشزد شده و می شود ایجاد یک کارگروه قدرتمند برنامه ی نودی برای پایش مداوم و متراژ دقیق کارکرد و عملکرد منتخبین است. این پایش برای تمام تشکلها باید باشد و پیش از همه نظام پرستاری!

این پایش عدم اعتماد نیست بلکه حق موکل بر وکیل است که مرتب گزارش کار بخواهد ! این کار از دو سو میسر است: یکی از طریق انتخابات مناسب نظام پرستاری و دوم وجود یک کارگروه مجزا برای پایش و اندازه گیری و اعلام عملکرد تشکلهای پرستاری!

بنابر این ما منبعد مداوما همه چیز را به عنوان صاحبان اصلی تشکلها و از جمله نظام پرستاری خواهیم پایید و کار خواهیم خواست.

هر کس می تواند باشد بسم الله ! هر کس نمی تواند همین الان راهش را جدا کند!

گمان نکنید که بعد انتخاب مانند گذشته رها می کنیم که بخورند و بخوابند و بر علیه صنف کار کنند و به ریش ما بخندند!

ادامه دارد....

بالاخره انتظارات به پایان رسید و صدا و سیما چند دقیقه ی کنترل شده که ان هم توسط دیگران هی مورد تاخت و تاز قرار می گرفت تا رشته ی سخن از دست برود به نماینده ی واقعی پرستاران فرصت حرف زدن دادند.

حالا دلیل این فرصت ایجاد شده هر چه بود بماند، اما موضوع مهم برنامه ی نبض هشتم اسفند نود و سه، کنار رفتن نقاب از چهره ی رئیس سابق نظام پرستاری بود.

ایشان که در ابتدا خودشان هم گفتند نماینده ی وزارت بهداشت هستند نه نظام پرستاری !! در برابر پرسش مجری که چرا در جایگاه مقابل پرستاران و در جایگاه پاسخگوی پرستاران نشسته اید برآشفت و جوابی نداشت.

این از سادگی میرزابیگی و زرنگی وزارت بهداشت بود که پرستاری را مقابل پرستاری قرار داد. اگر ایشان ندانسته چنین موضوعی را پذیرفتند که نقد دیگری دارد ولی اگر دانسته پذیرفته باشند(که اینطور به نظر می رسید نظر به وضوح صحبتشان از جناح وزارت) تکلیف را بر جامعه ی پرستاری و بویژه سردمداران این صنف که در لباس هیاتهای مدیره ی شهرستانها و اعضای شورای عالی نظام پرستاری قد علم کرده اند، روشن کرد.

قطعا قانون روشی برای عزل چنین افرادی که راهشان را از صنفشان و اهداف تشکل صنفیشان جدا کرده اند، پیش بینی کرده است. اما ایا افرادی حاضر به استیضاح هستند؟

در ماده ی هفت قانون سازمان نظام پرستاری به استیضاح رئیس کل سازمان اشاره شده و درخواست و امضای هفت نفر را می طلبد اما آیا از سی نفر اعضای شورای عالی هفت نفر حاضر به امضای درخواست استیضاح هستند؟

موضوع مهمتر از امضا یا عدم امضا علت این کار است که آیا دوستان فکر می کنند عملکرد رئیس کل در سالهای اخیر مناسب بوده یا نه؟ فقط به خاطر موقعیت معاونت پرستاری از ایشان خجالت می کشند!!!!!!!!!!!!!!

موضوع بعدی که قابل ذکر است نقض واضح قانو است که البته به کرار دیدیم.

در قانون سازمان نظام پرستاری در ماده ی هفده صراحتا چنین نوشته شده است:

در این برنامه البته نسخه هایی هم برای پرستاری و مردم پیچیده شد و الببته در نهایت جناب نماینده ی محترم که معلوم نبود بر اساس چه معیاری آنجا بودند تبلیغ انتخاباتیشان را با ذکرنام معلمها و مشکلاتشان در کمال آرامش کامل کردند.

نسخه های پیچیده شده اما یک به یک مورد بررسشی مختصر قرار می گیرد (البته اینها توضیح واضحات است و بنده به ذکر مختصر بسنده می کنم)

1-برای اجرای عدالت فرمودند که پرداخت مبتنی بر عملکرد را آورده ایم!

چیزی که این حضرات مد نظر ندارند کلیت موضوع است. مقدار سهم غیر پزشکان بیست و دو ونیم در صد است حالا شما این را هر طور تقسیم کنید مقدار تغییر نکرده است و فقط در طرح جدید بی عدالتی بین خود پرستاران هم ایجاد می شود یعنی اختلاف کارانه ی پرستارن هم بین خودشان و کسانی که در یک بخش کار می کنند به بیست برابر هم می رسد. پیش از این اگر اختلاف پزشک و پرستار چند صد برابر بود الان اختلاف بین رشته ای در یک بخش بیست برابر می شود و البته برای این هم سند دارم و مستند است.اعمال سلیقه اگر پیش از این فقط به یک یا دونفر می رسید متاسفانه با طرح جدید اعمال سلیقه چند برابر می شود. چگونه ادعای کاهش اختلاف درآمد بین تیم درمان را می کنند وقتی درآمد یک عده چند ده میلیون و کارانه ی عده ای دیگر دویست سیصد هزار تومان افزایش می یابد، این اختلافها را بیشتر می کند نه کمتر، البته اصول ریاضی حضرات با بقیه فرق دارد. موضع دیگر که جناب میرزابیگی درباره ی اختلاف درآمدها دست آویز دارد تعداد نفرات  است که البته دیشب نفرمودند و لی جایش هست که توضیح دهم:

ایشان فرموده اند بارها در جلسات مختلف که: چون تعداد پرستاران زیاد است کارانه بین تعداد زیاد که تقسیم می شود این اختلاف ایجاد می شود. البته در ریاضیات هر چه مقسوم علیه یا مخرج بزرگتر شود خارج قسمت کوچکتر می شود اما این اختلاف از صورت کسر یا همان مقسوم شروع می شود. یعنی در کسر غیر پزشکان یک عدد کوچکتر(بیست و دو نیم درصد) بر یک عدد بزرگ (تعدا کل کارکنان درمانی و غیر درمانی و پزشکان عمومی) تقسیم می شود و شصتو پنج درصد به یک  تقسیم می شود. یعنی شصت و پنج در صد عملکرد به یک نفر می رسد. حال آنکه این عملکرد چگونه بوده و انجام شده بماند که همه ی پرستاران و ... می دانند.

2-برای رفع کمبود نیرو فرمودند که ظرفیت دانشکده های پرستاری را زیاد می کنیم. خوب اگر از سال بعد ظرفیت دانشکده ها زیاد شود نتیجه اشنود و هشت به بار می نشیند. همین الان دانشگاه آزاد و حتی سراسری در جاهایی دانشکده ی پرستاری دارد که محلی از اعراب آموزش ندارند و برای بیمارستان دانشجوهایشان را به شهرهای بزرگ می فرستند. من شهری را نام نمی برم که کدورتی نشود. اما اگر مشکل مدرک است که چه نیاز به آموزش؟ به دیپلمه ها مدرک بدهید بیایند مشغول کار شوند به هر حال که بعد چهار سال هم با چنین آموزشی باید از جان بیماران مایه ی آموزششان صرف شود ، ...

این نوع آموزش کیفیت و سطح اطلاعات دانش آموختگان را به شدت کاهش میدهد و بازی با جان مردم است.

3-در باب بودجه نماینده ی محترم لحن خوبی در پاسخ جناب جعفری(که به هر حال پرستار است )  به کار نبرد، جناب نماینده! همه می دانند که مجلس به ریز بودجه وارد نمی شود پیشنهاد بودجه از وزارت و تصویب آن به عهده ی مجلس است. البته مجلس بودجه های اضافی را که تخصیص داده محدود به ماده هایی کرده مانند همان شهرهای زیر بیست هزار نفر .. اما نگفته در این شهرها چطور خرج کن! گفته برای افزایش سطح سلامت... ریز بودجه را وزارت خانه ها می نویسند و متاسفانه وزارت بهداشت برای تعرفه گذاری در ریز بارم بودجه اش چیزی ندیده است! و همین بزرگترین شاهد برای عدم وجود ارداه در وزارت بهداشت برای اجرا تعرفه های پرستاری است.

4- من برای طلبم آزادم هر نوع اقدامی بکنم، اینکه به فلان دولتها هفت سال وقت دادیم که نشد حرف! این طور باشد اصلا نباید پیگیر باشیم چون عمر دولتها 4 سال است و هر کدام می گویند به احمدی نژاد هفت سال وقت دادید به ما هم بدهید!!!!!!

5- در عمل هیچ کدام ازبخشنامه هایی که مورد افتخار جناب میرزابیگی است باعث بهتر شدن کیفیت درمان، بهبود وضعیت نیرو، افزایش دریافتی پرستاران، و.....موارد مورد ادعا نشده است. بخشنامه صادر کردن که کاری ندارد برادر! شما هر ورز یک نامه به روسای دانشگاهها بنویس و سلام و علیک کن و بگو سیصو شصت بخشنامه صادر کردیم! برون ده بخشنامه ها مهم است! کاش از اول به جای این همه دست و پا زدن برای حفظ کرسی معاونت! یک بخشنامه صادر می کردید و  اجرای تعرفه های پرستاری و نیز قانون بهره وری به طور کامل را اعلام می کردید! خوب هم شما در جایگاه تان می ماندید و امکانات نظام پرستاری در خدمت شما بود همچنان! و هم پرستاران این همه زحمت نمی کشیدند.

6- ......................لطفا موارد فراموش شده را یادآوری بفرمایید تا اضافه کنم.

هر چه می خواهم چیزی ننویسم نمی شود!اخیرا مشاهده می شود که روسای هیات مدیره های شهرستانها و .... افاضه ی علم می کنند و واضح بر علیه خواسته های پرستاران موضع می گیرند. یکی پرستاران معترض را داعشی می خواند و کاش می شد داعشی به ایشان و اربابانشان تاخت تا عدالت خواهی عاقلانه و قانونی را با این الفاظ که برازنده ی خودشان است نکوبند.

ودیگران هم که تا همین امروز وهمین مراسمهای فرمایشی خبری از ایشان نبود و هر وقت می رفتی نظام شهرشان قفل بزرگی بر درش آویزان بود و و حضرات نان بستن این درها را می خوردند یک باره زبان گشوده اند و در باب پرستاری و نشان دادن راههای سکوت  تلاشهای زیادی می کنند ولی غافلند از اینکه پرستاری دیگر بیدار شده و ترسش در حال ریختن است.

پرنده ای که در قفس بماند اول به بال و پرش شک دارد که آیای یارای پرواز دارد یا نه؟ چندین بار با شک پر می زند و بال می گشاید و هر بار دامنه ی بالهایش را می افزاید و یکباره اوج می گیرد.

حال و روز این روزهای پرستاری همین است.

روسای هیات مدیره ها ی شهرهای مختلف به یک باره و خیلی خودجوش !!!!! سر برآورده و از پرداخت مبتنی بر عملکرد دفاع می کنند و فراموش کرده اند(یا سفارش شده که فراموش کنند) که قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری دارد هشت ساله می شود و اجرا نشده است!

اگر بنا باشد (به گفته ی جناب میرزابیگی) که این قانون اجرا شود چرا به خودشان اینقدر زحمت می دهند و طرحی را با هزاران ایراد و اشکال و به طور آزمایشی با صرف هزینه های زمانی به بوته ی آزمایش می گذارند؟ طذحی که آغاز نشده شکست خورده است! البته الگر هدف جلب رضایت پرستار و کاهش اختلاف پرداخت و اجرای عدالت باشد!

ما دیگر به دروغهای این دوستان داشتیم عادت می کردیم که گویا گمان کرده اند هر چه دروغ گو بیشتر باشد یک دروغ بهتر و راحتتر جامه ی حقیقت می پوشد؟

زهی خیال باطل ! که اگر کل دنیا هم این دروغها را تکرار کنند پرستاری قدمی از خواسته ی بر حق و قانونی اش کوتاه نمی آید.

دور نیست روزی که پرستاران مراکز خصوصی همه از قراردادهای کارگری دل زده شده و عطای این مراکز را به لقایشان ببخشند و آن روز جواب مردم را شما هایی که مدام دروغ تحویل جامعه ی صبور پرستاری می دهید باید بدهید.

جناب نجاتیان! واقعا اختلاف پرداخت در ترکیه بین پرستاران و پزشکان 10 تا 15 یا 15 تا 20 برابر است؟

البته اختلاف پرداخت ده برابری باز هم از اختلاف پرداخت پانصد برابری بهتر است، اما کاش راست ننشینیم و دروغ بگوییم!

در ترکیه متوسط در آمد یک پزشک متخصص خوب حدود بیست وچهار میلیون و در آمد یک پرستار حدود ده میلیون به طور متوسط است بنا بر این اختلاف پرداخت می شود 2/4 برابر،  میدانم ریاضیات بلد نیستید و احتمالا به شما دیکته شده که بیست و چهار تقسیم بر ده می شود 15 تا 20!!!!!!!

اما درباره ی عملکردهای سازمان در دوره ی اخیر هم جالب فرموده اید!

دوستان و همکاران بروند و ببینند و بخندند! کاملا تایید کرده اید که نظام تجارتخانه ی شماست! تمام چیزهایی که نوشته اید کارهاییست که به پول مرتبط است!!

به نظر شما پرستاری که برای امرار معاش ماهی پانصد و چند ساعت کار میکند وقت دارد برود در سواحل کلاچای تفریح کند؟

آیا پیگیری قانون (بهتر است بگویم قوانین )اجرا نشده در حوزه ی پرستاری مهمتر است یا آموزش به کمک بهیاران و پرستاران و ..

با دریافت مبالغی همسان با کلاسها و آموزشگاههای بیرون از سازمان؟

مگر پرستار نمی تواند همین آموزشها را با همین هزینه ها در مراکز بیرون ببیند؟ کجای اینها عملکرد است؟

عملکرد یعنی تلاش در ارتقای صنفی و معیشتی پرستاران! اولویت اول کارهای در آمدی نیست، چرا از مجتمع مشهد حرف نمی زنید؟

واقعا ارتقای بهره وری را پیگیری می کنید؟ اگر می کردید که تنها بند اجرا شده ی آن حذف ساعت خواب و حذف دوجا کاری و حذف شیفتهای مناسب و اضافه کردن ساعت موظفی پرستاران نبود.

من به جای شما می ترسم! شما پرستاران را چه فرض می کنید نمی دانم! اما قطعا خودتان همان هستید که:

کافر همه را به کیش خود پندارد...

اگر راست می گویید چرا تحمل یک جلسه ی پرسش و پاسخ با حضور اصحاب رسانه را ندارید؟

اما یک نکته ی مهم می گویم و همه بروند و ببینند و تا حذف نکرده اند من همینجا کپی میکنم و می گذارم.

اسنادی محکم از نان به نرخ روز خوردن حضرات را ببینید در سایت نظام پرستاری:

روز داوزدهم خرداد نود و دو جناب میرزا بیگی:

روز هشتم خرداد ماه نود وسه:

البته اگر همکاران مراجعه کنند قطعا از این گونه افاضات بسیار در آرشیو نظام پرستاری دیده می شود اما اخیرا هر اشکالی که دیده می شود حضرات به گردن دولت قبلی  می اندازند. البته من سیاست نمی دانم و دولتها برای من مهم نیستند بلکه خروجی و نتیجه ی آنها برای صنف من برایم اهمیت دارد.

اخیرا می بینیم که برخی از افتخاترات اخیر حضرات سالهاست که دستاویز شان شده مانند صدور پروانه ی کار برای پرستاران...

همینها گواه ناکارآمدی تیم های موجود در نظام پرستاری است که خودشان دارند فریاد می زنند اما ما متاسفانه تاکنون نشنیده ایم.

کسی که پرستار معترض به بی عدالتی را داعشی می خواند قطعا درک درستی از حرفهایش ندارد، وی یا داعشی ها را هم مانند پرستاران به حق می داند یا برخوردی همچون آن گروه از پرستاران مطالبه می کند.

اما توصیه ای که به همکاران دارم این است:

ما هر جا در هر جلسه ای با هر مسئولی و مشاوری داشتیم فرمودند شما حق دارید......

حتی برخی فرمودند که ما با این شرایط یک روز هم کار نمی کردیم اما ما کار میکنیم و در کنار کارمان حقمان را هم پیگیری میکنیم.

وقتی همه ی غیر همکاران حق را به ما می دهند چون خواسته ای جز اجرای قانون و عدالت گستری در سیستم درمان نداریم، چگونه شما ها که مثلا پرستار هستید یا یک روز پرستار بوده اید! این حرفها را بر زبان جاری می کنید؟

مطمئن باشید پرستاران بسیار آگاه شده اند و دیگر هیچ حنایی پیششان رنگ ندارد، وهر روز هم بر آگاهیشان افزوده می شود.

کاری نکنید که پرستاری به سمتی برود که هیچ کس نمی پسندد. کاری نکنید که تیغهای در نیام پرستاران به سمت شما کشیده شود!

نکن آن نوع که آزرده شوم از خویت                    دست بر دل نهم و پا بکشم از کویت

دروغ گفتن در این دوره که عصر اطلاعات است چند لحظه بیشتر نمی پاید. دروغ گو کم نداشتیم که همه شیپور دروغ برداشته اید!!!!!!

به امید اصلاح تمام امور و انسانها....

وقتی می نویسم گریه می کنم

وقتی گریه میکنم می نویسم

در این شهر کسی هوای کسی را ندارد

هوای شهر سخت آلوده است و سقف آسمانش کوتاه

بتونهای سر به فلک کشیده

سقف مارا کوتاه و دست ما را از خورشید بریده اند...

در جنگل درختان قد کشیده نور خورشید را جذب می کنند و شاخه های باریک به سوی نور فریاد می زنند......

در این شهر -جنگل انتخاب طبیعت رخ می دهد

هر کس بتواند شیره ی جان دیگری

سهم غذای دیگری

سهم اب دیگری را بمکد قد می کشد

هر کس راست قامت برافرازد می شکند

هر کس هزار پیچ و خم برآرد می پیچد و بالا می رود......

درخت در همه حال از ساکنین این شهر باشکوهتر ات......

نمی دانم دارم گریه می کنم یا می نویسم، هر روز خبری جدید مخابره می شود، هر روز میبینم که چند هزار چند هزار میلیارد پول بی زبان مرا در آن سوی آبها و این سوی مرزها کسانی به کفتار صفتی به دندان می کشند و من برای مروارید چشمان مادرم دست به دامن امام رضا می شوم!!! چون در سرزمین ایشان درمان رایگان است!!

من برای هزینه ی مدرسه ی دخترم که البته صد در صد تحصیلش رایگان است از خوراکم می زنم و به شب بیداریهایم می افزایم

به خدا پسر شش ساله ام همین دیروز می گفت: بابا! نمیشه اینقدر بیرون نباشی؟ نمیشه بیای با من فوتبال بازی کنی؟

چه جوابی داشتم به او بدهم جز اینکه بلند شوم و بغلش کنم و با تنی خسته از کار بسیار و بیگاری و روحی خسته از ظلم جاری! پا به توپ بکوبم و حرصم را سر اودربیاورم!!

هر چه می دوم خسته تر، از کاروان زندگی عقب تر می مانم  ، این دردها را تحمل می کنم اما هر روز در تلویزیون می بینم و می شنوم که برای فلان صنف چه کردیم و چه می کنیم و چه خواهیم کرد، چنان در بوق و کرنا می کنند که حتی در روستاییی دور افتاده بی هیچ امکاناتی از آقایزان بابت پیشرفت هزار برابریشان تشکر می کنند! می دانید که حاصل ضرب صفر در هر عددی برابر صفر است1 پس تشکر آن بیچاره ها بی خود نیست چون می توان گفت که صفرشان میلیونها برابر شده است..

متاسفم در کشور من بیست و چند فاز پارس جنوبی داریم و باز صندوق صدقات هر روز رشد می کنند و هر روز مردم از رفاه و آسایش عقب می مانند!

متاسفم که در کشور نفت و فرش و زعفران و .......که هر روز از چند صد اختلاس چند هزار میلیاردی یکی (فقط یکی ) رو می شودف و من دنبال نوشتن هزار میلیارد می گردم ببینم چند صفر دارد؟

گاهی می اندیشضم که چقدر زایده خواه من! خدارا شکر که خوار نشدم و دستم پیش کسی دراز نیست! به بقیه ی مردم می نگرم که چشم به راه بیست و چندمند تا مقابل عابر بانکها صف بکشند و بانکها چند روزی مختل باشند و ....

اما وقتی میبینم پول همین مردم دستمایه ی ثروت اندوزی عده ای دیگر شده است می گویم من هم از حقم نمی گذرم...

حرف حرف پرستاری نیست، چون ما در سیستم درمانیم حرف خود را می زنیم وگرنه درد همه ی مردم مشترک است.

من درد مشترکم

مرا فریاد بزن.....

من شخصا نمی دانم ثیاصت چطور نوشته می شود، اما دیانت را نمی شود جور دیگری نوشت، راه حق یکی است  و آن هم راه مستقیم است. 

ما در کشوری که از ثروتهای خدادادی لبریز است، فقیر زندگی می کنیم مانند آفریقا که معدن الماس است و مردمش از گرسنگی و سوئ تغذیه می میرند.

ما در دولتی که داعیه ی تدبیر و امید دارد به بی تدبیری امیدمان را نا مید کرده ایم...

نومیدم و نومیدم و نومید

هر چند می خوانند امیدم.....

ما در کشوری شیعه مذهب و اسلام حاکم، برای اجرای قوانین باید هر روز تجمع کنیم و کتک بخوریم و حرف بکشیم و تهدید شویم و .....

اسلام که دین آخرین است؟                         آیا همه ی مرامش این است؟ 

اما دوستان بدانند که دیگر دوره ی ظلم و جور گذشته است! دیگر زمان خواب زدگی نیست ، دوستان قبل از وقوع حادثه ای بد به قانون مداری روی بیاورند و قانون را اجرا کنند و گرنه باید پاسخ گوی کردارشان باشند، روزی این پولها و زرو وزیور به کارشان نخواهد آمد و دادار هستی بر ترازوی عدالت نشسته است.

حرف بسیار است  و گوش نیست.

سکوت سرشار از ناگفتنیهاست...

به نام خداوند عدالت گستر
    بیانیه  پایانی تجمع کنندگان جامعه پرستاری کشور در مقابل مجلس شورای اسلامی
"نقش پرستاری و بیمارداری در حفظ سلامت و بازگشت سلامت بیمار، نقش درجه اول است"       
                                                                               ) مقام معظم رهبری مد ظله العالی (      
با سلام و درود به روح پر فتوح بنیانگذار انقلاب اسلامی و همچنین سلام خالصانه جامعه پرستاری به رهبر معظم و فرزانه انقلاب اسلامی حضرت آیت الله امام خامنه ای ) مد ظله العالی ( و درود بی پایان بر شهدای اسلام بالاخص شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و شهدای جامعه پرستاری.
با تبریک به مناسبت میلاد با سعادت بزرگ پرستار تشیع حضرت زینب کبری (س) اسوهٌ صبر و مقاومت ایثار و فداکاری، شهامت و شجاعت که با پاسداری و مراقبت از حقایق واقعه کربلا نهضت حسینی را زنده نگه داشت و افتخار ما پرستاران ایران اسلامی آن است که رهروان راه حضرت زینب (س) بوده و امروز به یمن سالروز ولادتش گرده هم آمده ایم تا پیام حقانیت و مظلومیت پرستاری را به اطلاع عموم مردم و خاصه نمایندگان محترم آنها برسانیم.
بی توجهی هدفدار مسئولین وزارت بهداشت به این حرفه، نهادینه شدن تبعیضهای همه جانبه، تضعیف حسابگرانه مدیریت پرستاری و عدم رفع موانع خدمتی کارکنان پرستاری، بی عدالتی گسترده در تمام امور پرستاری باعث کاهش جذابیت های حرفه ای و فرار پرستاری از این شغل و عدم گرایش جوانان به این حرفه و نهایتأ ناکارآمدی و افت شدید کیفیت خدمات پرستاری که منجر به ایجاد خسارت های جبران ناپذیر و تهدید سلامتی مردم و جان بیماران نیازمند شده است.
عدالت یک اصل اخلاقی بوده و به طور جدی با حقوق اساسی انسانها مرتبط است.
برقراری عدالت از جنبه های مختلف از مهمترین معیارها و شاخص ها برای داوری موفقیت سیاست های بخش سلامت بوده و به نوعی مترادف با انصاف می باشد و جهت برقراری آن باید در سازمانها به شیوه های مختلف همت گردد که عدم اهتمام به این اصل موجب بروز نابرابریهای اجتماعی و اقتصادی در سیستم سلامت خواهد گردید که این امر مستلزم بکارگیری نوعی عقلانیت اخلاقی و دینی در تمام رده های تصمیم گیری، اجرا و نظارت اهمیت خواهد داشت. اما متأسفانه سیستم پزشک سالار در طی سالیان متمادی نه تنها به این امر توجهی نکرده است بلکه با به کارگیری نوعی رویکرد صرفأ صنفی موجبات بروز فضایی ناعادلانه در سیستم سلامت کشور گردیده است که در تمامی سطوح تصمیم گیری، اجرایی و نظارتی این بی عدالتی امروزه چشم و دل هر فرد معقول و منصف و عدالت خواهی را آزار می دهد و متأسفانه جامعه خدوم پرستاری برای رفع مظالم و بی عدالتی حاکم بر وزارت بهداشت تا کنون توانسته پرچمداری رفع این ظلم را به دوش گیرد و متأسفانه وزارت نشینان نیز صدای عدالت خواهی این قشر مظلوم را هر بار به طریقی توجیه کرده، غافل از اینکه بقای هر مجموعه ای به برقراری عدالت بوده و در فقدان عدالت نمی توان انتظار پاکی و سلامت اجتماعی و سایر امور را داشت.
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی از دو جنبه مسئولیت دارند، هم به لحاظ برقراری  عدالت اجتماعی و جلوگیری از تضییع مهمترین و بدیهی ترین حقوق مردم در بخش سلامت و هم در قبال جامعه دویست هزار نفری پرستاری به بخشی از مردم.
امروز ما به عنوان نمایندگان پرستاری کشور در مقابل مجلس شورای اسلامی گرد هم آمدیم تا مطالبات و حقوق ضایع شده جامعه پرستاری و عدالتخواهی و اجرای قانون را از نمایندگان مردم در خانه ملت مطالبه نمائیم، چرا که جامعه پرستاری با توجه به پیگیریهایی که از طرق مختلف برای برقراری عدالت انجام داده متأسفانه وزارت نشینان و خوش نشینان مستقر در آن به مطالبات به حق جامعه پرستاری توجهی نکرده و به ترفندهای مختلف و با در اختیار داشتن تمامی امکانات ارتباط جمعی به توجیه اقدامات نسنجیده خود می پردازند.
نمایندگان محترم مردم:
اگر امروز جامعه پرستاری کشور این روش اعتراضی را انتخاب کرده است به آن دلیل است که تمامی راههای ممکن را طی کرده و به اندازه کافی صبر پیشه کرده و مشکلات را به مدیریت های پرستاری، رؤسای بیمارستانها منتقل نموده و طی نامه ها و طومارها ، درخواستهای قانونی خود را به رؤسای دانشگاهها و مسئولین وزارت بهداشت منعکس نموده است که نمونه بارز آن طی دو نامه سرگشاده با امضای الکترونیکی بیش از چهل هزار نفر کادر پرستاری مسائل را به استحضار ریاست محترم جمهوری رسانیده است، با صدها شکایت به کمیسیون اصل نود مجلس شورای اسلامی درخواست رسیدگی نموده است، با نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی در شهرهای مختلف کشور مسائل را مطرح نموده، با مسئولین منطقه ای و کشوری دیدار داشته، با بخش هایی از نهاد ریاست جمهوری جلساتی برگزار و مراتب را اعلام نموده اند و بدون شک هیچ مسئول ذی ربطی نمی تواند ادعا داشته باشد که از مشکلات جامعه پرستاری بی خبر است.
به علت عدم توجه به پیگیری های مستمر، جامعه خدوم پرستاری مجبور به برگزاری تجمع هفتم آبان ماه نود و سه مقابل مجلس شورای اسلامی و تجمع بزرگ جامعه پرستاری کشور در بیست و سه آذر ماه نود و سه مقابل نهاد ریاست جمهوری که همزمان در پنج استان کشور نیز برگزار گردید، ولی باز هم مسئولین با توجیهات غیر واقعی و ادعاهای خلاف واقع به خواسته های قانونی و به حق این قشر تحت ظلم وقعی ننهادند و نتیجه اینکه تا کنون نه تنها اقدام عملی خاصی در خصوص مشکلات پرستاری صورت نگرفته است، بلکه وزارت بهداشت سعی در پنهان کردن واقعیت تلخ موجود در سیستم پرستاری نموده و با دستورالعمل دوازده ماده ای بی سابقه وزیر بهداشت و گسیل امکانات و مأموریت به معاونتهای خود و خصوصأ معاونت پرستاری و همچنین رسانه های جمعی سعی در برگزاری جشن های نمایشی و فرمایشی در هفته جاری که بنام هفته پرستار نامگذاری شده، می خواهد با فرافکنی بر نارضایتی های گسترده پرستاری سرپوش بگذارد.
جامعه پرستاری کشور ضمن تحریم جشنهای اینچنین که بیشتر شبیه به اجرای نمایشهایی برای کسب اعتبار و توجیه ضعفهای سیستم بهداشت در خصوص جامعه پرستاری است، این حرکات و اقدامات را همچون نمکی بر آلام و زخمهای چندین ساله خود می داند، لذا جامعه پرستاری در مقابل خانه ملت خواسته ها و مطالبات به حق خود را برای چندمین بار به گوش نمایندگان عدالتخواه خانه ملت می رساند.
اجرای بدون قید و شرط کامل و جامع قانون مترقی تعرفه گذاری خدمات پرستاری در اسرع وقت و توقف طرح غیر منطقی و غیر کارشناسی پرداخت مبتنی بر عملکرد، چرا که جامعه پرستاری معتقد به این است که این طرح در جهت قانون گریزی و عدم اجرای قانون مصوب تعرفه گذاری خدمات پرستاری تدوین گردیده است.
اجرای قانون سخت و زیان آور بودن شغل پرستاری و اجرای کامل قانون ارتقاء بهره وری در تمامی مراکز دولتی و غیر دولتی ( تأمین اجتماعی، نیروهای مسلح، دانشگاه آزاد، شرکت نفت، بیمارستانهای خصوصی، اورژانس 115 و ....).
اصلاح نظام پرداخت در گروههای مختلف پزشکی، پیراپزشکی و پرستاری در وزارت بهداشت با مشارکت کارشناسان اقتصادی و مدیریتی بی طرف و با توجه به سیاست های کلی سلامت ابلاغ شده از طرف مقام معظم رهبری و الگوبرداری از سایر کشورهای در حال توسعه و منطقه به نحوی که اختلاف در پرداخت بین گروههای پزشکی و پرستاری از سه برابر تجاوز نکند.
با عنایت به نقش برجسته و تأثیرگذار مجلس در حفاظت از حقوق مردم و کشور و قبل از التهابات بیشتر که مد نظر پرستاری نبوده، جامعه پرستاری کشور انتظار دارد به خواسته های به حق و قانونی پرستاری توجهی ویژه شود و نمایندگان واقعی پرستاری در این خصوص، کمیته مرکزی پیگیری مطالبات پرستاری و کمیته های استانی خواهند بود که این مسائل را پیگیری خواهند کرد و بدیهی است جامعه پرستاری کشور با پیروی از منویات مقام معظم رهبری و التزام به رعایت چارچوب های نظام و انقلاب، اجازه بهره برداری سیاسی و غیر سیاسی را به هیچ گروهی در داخل کشور و گروههای معاند در رسانه های خارجی را نخواهد داد و پرستاری همواره با ایثار و از خودگذشتگی در ارائهٌ خدمات پرستاری در کنار مردم عزیز خواهد بود و از مسئولین دلسوخته و پیگیر قدردانی می نماید.
پایان سخن توجه  مسئولین وزارت و نمایندگان محترم خانه ملت را به کلامی گهربار از پیغمبر گرامی جلب می نمائیم که امید آن داریم چراغ راهی باشد برای برقراری عدالت در سیستم سلامت: " ساعتی اقامه عدالت از عبادت هفتاد سال که شبها به تهجد و روزها به روزه داری پرداخته شود، برتر است و یک ساعت ظلم از شصت سال گناه نزد خدا عقوبتش بیشتر است "
                                                                                 (مشکاة الانوار، 316)



                                                                                                                                 3/12/1393

واقعا آدم می ماند چه بگوید!

چقدر باید دروغ بگویند در سدا و صیما! شاید هم باید گفت سی  ما (برای ما) به کام عده ای!

دعوت از دو نفر که فی الواقع یک نفرند! و ارایه ی دروغهایی شاخدار!

جناب نجاتی! خجالت نمی کشیدی! منزل خودت بود! رسانه مال خودت بود! دروغ که می گفتی لااقل دروغ بزرگتری می گفتی! ای نا پرستار! ای نابرادر! واقعا تو می خواهی از حق ما دفاع کنی؟ با دروغ تحویل دادن به جامعه؟ واقعا اختلاف کارانه ی پرستار و پزشک به طور متوسط پانزده تا بیست برابر است؟

تو که دروغ گفتی می گفتی دریافتی پرستاران بیست برابر پزشکان است!!!کسی که جلودارتان نبود1 کسی که منتقدتان نبود!

بله! کارانه ی پزشکان عمومی ده تا پانزده برابر  پرستاران است! اما ما نمی گوییم به آنها کم می دهید یا زیاد! ما می گوییم حق مارا بدهید!

لعنت بر دروغ و دروغ گو! این دروغها قطعا حناق خواهد شد و روی پل صراط گلوگیر خولاهد شد اما چه سودی برای ما دارد؟

در روز مهندس رئیس جمهور می رود و با رهبر معظم دیدار می کنند و ....

ماهم متاسفانه باید با کسانی که از قبل ما و پولهای شب بیداری ما بزرگ شده اند مبارزه کنیم!

اما سدا و صیما را چه می شود؟ واقعا این رسانه ملی است؟ 

من بی حاشیه با همین عنوان سایت نظام پرستاری به استقبال دوستان می روم:

واقعا نتیجه ی تجمع بزرگ پرستاران چه بود؟

قبل از بررسی نتیجه باید ابتدا علل این تجمع را بررسی کنیم؛عللی که شاید خود به خود به نتایج چنین تجمعی خواننده را هدایت کند.

اصلا چرا چنین گروههایی در وایبر مایبر (به تعبیر جناب میرزابیگی) شکل گرفت؟

واضح است که بعد از تشکیل سازمان نظام پرستاری ، پرستاران دلبسته ی این تشکل قدرتمند شدند و تمام رویاهایشان را در آن جستجو می کردند اما هر چه از عمر سازمان نظام پرستاری با عده ای افراد مشخص در دوازده سال گذشت صنف پرستاری از این تشکل قانونی ضعیف از نظر عملکرد مدیران نا امید شدند.

موید این نکته عدم حضور پرستاران در انتخابات می باشد که در شهر تهران با جود حضور حدود سی هزار پرستار فقط نزدیک به هزار پرستار شرکت کردند که بنا به دلایل ویژه ای که ذکر نمی شود بیشتر این آرا از مراکز خاصی بود.

بالاترین موج ناامیدی در سالهای اخیر بود که با افزایش هر چه بیشتر فشار بر پرستاران از جهات مختلف و افزایش روزافزون تبعیضها در سیستم درمان، با به حد اقل رسیدن اندک پیگیریهای صصنفی نظام همره بود. در این راستا با به انزوا کشیدن افراد معترض به اوضاع پرستاری مانند آقای محمد شریفی مقدم سعی در عمیقتر کردن خواب پرستاری کردند.

اما با شکل گیری اعتراضات پرستاران بیمارستان امام خمینی تهران اوائل سال نود وسه موج بیداری پرستاران آغاز شد. گر چه این اعتراضات با برخوردهای غیر منصفانه و کاملا مغرضانه به خیالشان در نطفه خفه شد و حتی تجمع روز چهارم تیر که با حضور تنها حدود هفتاد پرستار موجبات خوشحالی مخالفان آگاهی پرستاری را فراهم کرد، اما آتشی در زیر خاکستر در حال شکل گرفتن بود که هر روز شعله هایش در این جنگل پر از شاخ و برگ خشک و ریخته بیشتر و بزرگتر می شود.

تنها دلیل شکل گیری چنین گروههتایی در فضاهای مجازی که تبدیل به فضاهای حقیقی شده است سکوت بی معنای نظام پرستاری در مقابل تمام ظلمهای جاری و تبعیضهای موجود در نظام سلامت کشور بود.

و متاسفانه هر روز که پیشتر می رویم زوایای مختلفی از خیانتهای این افراد از گفته های خودشان روشن می شود.

سخن را کوتاه می کنم وبه همین مقدمه بسنده می نمایم.

اما جناب شمس! شما شاید به یک میز کوچک یا بزرگ همهی پرستاری را بفروشید اما ما شما را به هیچ نمی فروشیم و هرگز یادمان نمی رود جملات قصارتان را در برنامه ی زنده ی تلویزیونی نبض....

واقعا به یک ناهار تغییر موضع دادید یا اینکه قولهای بزرگتری داده اند به شما!

 شما واقعا با حرفهای اخیرتان پرده از بزرگترین خیانتهایتان برداشته اید. اینکه شما به راحتی می توانستید به کمیسیون بهداشت، کمیسیون اصل نود ، ریاست جمهوری و وزارت بهداشت و .... دسترسی داشته باشید و مشکلات پرستاری و بالاخص اجرای قوانین حوزه ی پرستاری را پیگیر باشید اما نکردید!1

شما عاملین اصلی این تجمعات هستید. اما مثل همیشه پشت دیوار بلند حاشا پنهان شده اید مانند همیشه های خدمتتان...

شما اگر پیگیر مطالبات بودید و نمی گذاشتید قوانین حوزه ی پرستاری تماما از جهت فشار بر پرستاران نصفه نیمه اجرا شود، اگر شما درد پرستاران را درک می کردید و رویاهای خودتان را دنبال نمی کردید امروز پرستاری چنین به  احتضار نمی افتاد.

اگر در دولت قبلی که چند بار دستور اجرای قانون تعرفه گذاری داده شد ، پیگیر می شدید و به حضور رئیس جمهور می رساندید که دستور شما اجرا نشد ه است ، قطعا امروز ما مقابل مجلس گرد هم نمی آمدیم.

شما که راحت و آسوده به تمام مسئولان رده بالاو پایین دسترسی داشتید و دارید چرا دردهای حوزه ی سلامت را پنهان کردید؟

ابلته علتش واضح است: چون با منافع شخصی تان منافات داشت.

اما امروز خوب بلدید خودنتان را رو کنید.

بزرگترین دستاورد این تجمعات، شناسایی افراد بی کفایت در حوزه ی پرستاری است، افرادی که سالها بر مسند پرستاری تکیه زده اند، پول شبکاریهای ما را صرف هزینه ی اینترنت منزلشا ن و حقوق چند می لیونیشان و خرج ماشین شخصی و رهن منزل و ...کرده اند و از پول شب بیداریهای ما برای سرکوب خودمان استفاده کرده و می کنند.

بزرگترین دستاورد این اجتماعات ایجاد همدلی بین پرستاران است، همان پرستارانی که به ضعم شما ده نفرشان نمی توانستند در یک جا گرد هم بیایند اما دیدید که بیش از چهار هزار نفر با اتحادی بی نظیر گرد هم آمدند و سوگند یاد کردند که تا حصول اجرای قانون از پای ننشینند.

جالب است که شما ها جای حمایت از قانون و قاتنون مداری ، بر پیگیران  اجرای قانون ایراد می گیرید. مگر ما در جنگل زندگی میکنیم که هر کس زورش و پولش بیتر بود قانون را اجرا نکند و.....

گاهی از حرفهای شماها می خواهم سرم را به دیوار بکوبم ، اما افسوس که سرم سرور دارد! دلم دلبر دارد و گرنه دلم می خواهد آن نیمه ی پر لیوان که نشانم می دهید را سربکشم، همنان نیمه ی پر که باقی سمی است که در نیمه ی خالی سر کشیده ام!

جناب شمس! در دین ما و آیین اجدادیمان هم ! دروغ گناه است و گناه از جرم بالاتر است. چگونه می توانید ادعای مسلمانی کنید و هر روز رنگ عوض کنید و ... دروغهای وزارت بهداشت را به خورد مردم بدهید؟

به قول جناب نصرتی تفاوت با تفاوت ، تفاوت دارد! جلسه هم با جلسه تفاوت دارد. دیگی که برای من نجوشد بگذار کله ی .... در آن بجوشد.

جلسه مهم نیست ، مهم برون ده جلسه است. مهم این است که در جلسه چه حرفهایی رد و بدل می شود. شما با این حرفهای خانه ی ملت را هم به سخره گرفته اید. به راحتی فرموده اید که مجلس هیچ کاره ی این کشور اسست و ما افتخار نمیدهیم با ایشان جله بگذاریم!!!!

چناب شمس! امروز (چهارم اسفند) دوست جدید یافته تان جناب نجاتیان هم افاضاتی فرموده اند! ایشان فرموده اند که نباید می رفتید مقابل مجلس! نهایتا هم دیدید که باید روش گفتمان را برگزینید. مگر ما عهد عتیقی و از دوره ی ژوراسیک هستیم؟ ما انسانهای بالنده ای هستیم که می خواهیم قانون مصوب اجرایی شود. قانون نشانه ی تمدن و قانون مندی نشانه ی متمدن بودن است. اما مگر ما باید با شما گفتمان کنیم؟ نا سلامتی شما وکلای ناخلف ما بودید ! ناسلامتی شما مورد اعتماد ما بودید! خیانت به اعتماد برای چیست؟

امروز برادر معاون پرستاری هم حرفهای قشنگی زدند! چقدر دروغ گفتن را حت است،ایشان خودشان گفتند که ما به ازای هر تخت بین چهاردهم تا یک پرستار داریم یعنی متوسط هفت دهم برای هر تخت!!!

بعد فرمودند ما در کشور پرستار بیکار نداریم مگر آنهایی که نخواسته اند کارکنند!!!!!!!!!!!

دقت فرمدید؟  خوب چرا پرستاران بسیار در این کشور با این اوضاع اقتصادی و تورم بسیار و ... حاضر به کار کردن نیستند؟ در همین تهران چند پرستار بیکار می خواهید من به شما معرفی کنم؟

گفتند پرداخت مبتنی بر عملکرد اجرای عدالت است؟ عدالت معاویه یا علی؟ عدالت با عدالت فرق دارد. در پرداخت مبتنی بر عمکلرد با وجود افزایش سیصد درصدی تعرفه های پزشکی اصولا از نظر علم ریاضی می بایست کارانه ی پرستاران هم سیصد درصد افزایش می یافت اما آقاین هفت دهم برابر یعنی هفتاد درصد افزودند. حالا این از نظر ریالی مگر چقدر می شود؟ شاید عددی بین 40 تا ودیست هزار تومان،  که بسیار سلیقه ای وبا اعمال تنگ نظریهای خوش خدمت مآبانه تقسیم میشود.اما کارانه ی عده ای اولا که چهل درصد افزایش نداشته و بسیار بیشتر افزایش داشته مو این حرفها مستند است اما همین چهل درصدش هم چند ده میلیون می شود.عدالت با عدالت برابر نیست باور کنید یک هم با یک برابر نیست:

من پرستار ده تا یک شبانه روز کار میکنیم و نهایتا کارنه می گیریم دویست ، سیصد هزار تومان و در همین سیتم همکاری یک شبانه روز در منزلش می خوابد و فهتصدو پنجاه هزار تومان بابتش پول می گیرد به اسم مقیمی ، برای انجام وظیفه که باز هم انجام نمی شود رشوه باید بدهیم.

این عدل کجایی است؟ عدل علی یا معاویه؟

این سیستم با سیستم قبلی تفاوتی ندارد. این را مردم عادی و کسانی که درمانگاه و پزشک و پرستار ندارند ولی تلویزیون دارند نمی دانند اما ما پرستاران با پوست و استخوانمان می فهمیم.

اما وزیر محترم هم در جشن کذایی روز دوم اسفند اعترافات تکان دهنده ای داشت:

تنها کشوری که از نظر کمی و آماری پرستاری در حد ماست افغانستان است!!!!!!!!!!

آن گاه ما از پرستارمان انتظار داریم در حد ژاپن کار کند. در حد امریکا ، کانادا واروپا کار کند.

جنابان شمس و دوستانشان! جناب میرزابیگی و بادنجان چینان دور قابشان! جنابان اعضای هیاتهای محترم نظامهای پرستاری !

این حرکت به راه افتاده تقصیر شماست! بهتر است سرتان را از برف غفلت و خودبینی و خودکامگیتان بیرون بیاورید. خدا را در نظر بگیرید.ما برای مجلس، برای کمیسیون بهداشت، برای کمیسیون اصل نود و....ارزش قایلیم. ما در جنگل زندگی نمی کنیم و پیگیر قانون از مجراهای قانونیش هستیم منتها این راه را شما بیاد می رفتید و نرفتید و چون صدای مارا نشنیدند وقتی آرام حرف می زدیم مجبور شدیم ولوم صدایمان را بالاتر ببریم. پس تا این فریاد به پارگی حنجره و از بین رفتن حرمتها بین ما نکشیده دست از کارشکنیها بردارید...

لطفا بیدار شوید و ببینید کاروان صبحدمان پرستاری راه افتاده و خاکستر آتشهای شب افروخته اش بر جاست...

چشم دل باز کن که جان بینی                آنچه نادیدنی است آن بینی....

راستی نمیدانم پرستار هستید یا نه هنوز!  پس می گویم میلا د زینب کبرا بر شما مبارک...

اما نتایج تجمع (تجمعها):

1-ایجاد وحدت و همدلی روز افزون بین پرستاران که چنین جوی در تاریخ پرستاری سابقه ندارد

2-آگاه شدن پرستاران از قوانین و مسالیل جاری در پرستاری و سیستم درمان.

3- رونمایی از چهره ی واقعی بسایری از افراد که خود را پیشگامان پیگیری مطالبات پرستاری می نمودند

4-شناسایی افراد و گروههای در شهرستانها و تهران که در واقع درد پرستاری دارند و قابل خرید و فروش نیستند.

5- عبور ناگزیر پرستاران از اعضای فعلی شورای عالی نظام پرستاری و اندیشیدن تمهیداتی برای آینده. که هر وقت ماهی را از اب بگیری می میرد ام تازه است...

6-و اما حرف اصلی: اگر فرد نابینایی روز روشن خورشید را نبیند و انکار کند دلیل نبودن خورشید در آسمان نیست.....

7-........... بقیه را به عهده ی سایر همکاران و حتی خود شما می گذارم بفرمایید بنویسید.

سلام همکاران

روز دوم اسفند ماه اینجانب با تعدادی از همکاران پرستاری جهت اطلاع رسانی به همکاران نمونه ی کشوری، علیرغم تحریم جشن از سوی جامعه ی پرستاری در محل جشن یعنی تالار امام علی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی حاضر شدیم.

مجری برنامه جناب آقای جواد هاشمی بودند ودر ابتدای برنامه به معرفی پیشکسوتان پرستاری پرداختند و بعد از آن خانم نرگس محمدی (بازیگر نقش ستایش ) را که تحصیلاتشان در مقطع کارشناسی پرستاری بوده و حتی مدت کوتاهی هم کار پرستاری در بیمارستانی انجام داده اند به روی صحنه دعوت نمودند.

خانم محمدی اعلام کردند که علاقه ی شدیدی به پرستاری داشته و دارند ولی وقتی مشغول کار شدند جو حاکم بر سیستم درمان را مغایر تصوراتشان دیده و به دلیل سختی بیش از حد شغل پرستاری و دریافتی بسیار اندکش در قبال خدمات بسیار عطای این شغل را به لقایش بخشیده و ترک شغل کرده اند.

برنامه با هنرمندی جناب میمندی و سپس خواننده ی محبوب پاپ محمد علیزاده ادامه یافت. در آغار سلسله صحبتهای مسیولین حاضر ، ابتدا آقای نجاتیان رئوس مشکلات پرستاری را بر شمردند و سپس جناب میرزابیگی به عنوان معاون وزیر (ونه رئیس سازمان نظام پرستاری) پشت تریبون رفتند که در این لحظه یکی از پرستاران حاضر به سخنرانی ها معترض شده و اعلام کرد که : اجازه بدهید یک پرستاری که سمتی ندارد هم صحبت کند، این موضوع با دخالت آقای هاشمی (مجری) ونیز انتظامات سالن و نیز حمایت شدید حضار از این پیشنهاد به چالش کشیده شد، اما آقای میرزابیگی به ایراد حرفهایشان ادامه دادند.

در ضمن سخنرانی ایشان بارها پرستاران مختلفی به حرفهایشان و صحبتهای یک طرفه ی ایشان معترض شدند.

بعد از ایشان وزیر محترم رفاه پشت تریبون رفتند و سخنانی بسیار زیبا درباره ی پرستاری  گفتند و فرمودند که حاضرند با معترضین یا نماینده های ایشان جلسه ای داشته باشند که با اعتراض حضار به جلسه ی خصوصی  واعلام نظر مبی بر جلسه ی پرسش و پاسخ قائله پیگیری شد.

بعد از وزیر محترم رفاه، جناب آقای دکتر هاشمی وزیر بهداشت پشت تریبون رفتند و البته هماهنگ کردند و وعده دادند که پرستار معترض به نمایندگی از سایری حرفهایش را بگوید، لذا جو آرام شد.

وزیر بهداشت حرفهایشان را با اجرای منویات دولت شروع کردند ولی پرستاران معترض شده و خواهان منویات رهبری شدند که با واکنش بسیار تند وزیر محترم مواجه شد. ایشان گفتند:

من از بچگی در خدمت رهبر بوده ام!!!!

ایشان البته در صحبتهایشان رو به همکارمان گفتند:

اینجا کلی رئیس دانشگاه و دانشکده و .... نشسته و تو نماینده ی پرستاران نیستی!!!!!!

ایشان در حرفهایشان اشاره کردند که پرستاری از نظر استانداردها در ایران هم سطح افغانستان است!  و قانون تعرفه گذاری در صورت تامین اعتبار از طرف دولت یا مجلس اجرا می شود.

در نهایت هم به پرستاران فرصت صحبت داده نشد.

و اما توضیحات:

در بدو ورود اینجانب به سالن متاسفانه انگار یکی از سربازان داعهش وارد شده است. بلافاصله دو نفر در دو سمت بنده مستقر شدند !!!!! در حالیکه بنده هم پرستارم و حق شرکت در جشن را داشتم. بنده حتی دستشویی هم رفتم ایشان هم با من آمدند. وقتی وزیر وارد سالن شدند من با صدای بلند گفتم که آقای انم وعده های دروغین وارد شدند و دوست سمت چپی بنده به شدت معترض شدند که من به ایشان گفتم در دین ما دروغ گناه است و تو اگر مسلمانی چرا دروغ گفتی؟.....

آقای نجاتیان در محل حضور بنده حاضر شضدند و درخواست کردند که ساکت بنشینم در حالیکه بنده ساکت بودم و فقط یک برگه راجع به اجرای تعرفه های پرستاری بالای دست گرفته بودم.

البته آقای نجاتیان برای آرام کردن همکاران معترض حاضر شدند که با واکنش بسیار تند پرستاران مواجه گردیدند .

جناب وزیر محترم! شما که ادعای بودن در خدمت رهبر معظم از کودکی را دارید عملکردتان در راستای منویات ایشان عملا نیست.

جناب وزیر! خودتان اعتراف کردید که مردم تحت تاثیر تبلیغات تلویزیونی قرار دارند و رضایتشان از روی آگاهی نیست، آنجا که فرمودید: در روستایی از بوشهر که نه درمانگاهی دارد و نه پزشکی و نه امکاناتی، مردم بسایر از من بابت اجرای طرح تحول تشکر کردند!!!!!!!!!!!!

آخر برادر من! بابت چ0ه چیزی تشکر کردند؟ البته ایشان این امکانات را ندارند ولی تلویزیون دارند و شو های شما در تلویزیون را دیده اند.

همین مردم فکر نمی کنند که همه ی وعده های شما به پرستاران دروغ بوده و فکر می کنند الان پرستاران غرق پول شده اند چون شما از تلویزیون این را القا می کنید.

اگر تعداد پرستار به بیمار در ایران در حد افغانستان است چرا از پرستاران در حد ژاپن انتظار دارید؟

به کجای این سیستم افتخار می کنید؟ کجایش در دنیا بهترین است؟

البته ببخشید یادم رفت؛ شما رکورد پرداخت به پزشکان در دنیا و رکورد اختلاف پرداختی در دنیا را شکسته اید و اینها قابل ثبت در کتاب گینس است...

امیدوارم بیدار شوید و موفق به بیدار شدن شوید....

از سال هفتاد که وارد دانشکده ی پرستاری شدم و جالب است بدانید که سال هفتاد و یک در بیمارستان لعد از اتمام ترم دوم مشغول کار شدم تاکنون، همیشه شاهد خاطرات تلخ و شیرین زیادی بوده ام.

خاطرات شیرینم اغلب به بهبود بیماران در اثر شاهکارهای خودم و همکارانم بوده و خاطرات تلخم اغلب به تغییر مواضع همکاران بعد از دادن یک وعده ی کوچک از طرف مسئولین بر می گردد.

خاطرم هست و شما ها هم قطعا بارها دیده اید که همکاران در موضع پرستار بالین چگونه کار می کنند و تا سمتی می گیرند همان شکل کار را گناه می دانند. والبته سفارش حضرت رسول را فراموش میکنند که:

رطب خورده منع رطب کی کند!!!!!

اما اخیرا شاهد تغییر مواضع جالبتری از سردمداران پرستاری هستیم از افرادی چون جناب شمس الدین شمس!!!

ایشان خدا را شکر که بر خلاف نامشان نماد دین مبین نیستند. فراموش نکرده ایم که همین چند ماه پیش از تریبون برنامه ی نبض چگونه به طرح تحول نظام سلامت که در واقع از دید ما کارکنان حوزه ی سلامت در اصل طرح تحول دریافتی گروه اندکی از تیم درمان بوده و دیگر هیچ! تاختند و نقدهایی بسایر درست داشتند.

اینکه طرح تحول هیچ تحولی در پی نداشته اظهر من الشمس است و نیاز به تحقیق ندارد و اصلا مورد بحث ما در اینجا نیست. اما حرف ما این است که چگونه این افراد یک باره از آن رو به این رو شدند؟

جناب میرزابیگی اولین شخص متحول شده است که با مراجعه به مواضع پیش از معاونت وزیر و پس از آن کاملا این نکته را آشکار می سازد. البته از ایشان جز این انتظار نمی رفت اما جناب شمس را از جنس دیگری می انگاشتیم!!!

خود غلط بود آنچه می پنداشتیم...

ایشان که در دانشگاه علوم پزشکی ارومیه سمتی ارزشی و مهم هم دارند واقعا مشخص نیست تحت تاثیر چه چیزی راهشان را به یکباره تغییر داده اند؟

اگر واقعا موضوعی هست ابلاغ کنند تا بقیه هم درک کنند اما موضوع از دید ما خیلی ساده است، واین با بررسی تغییر مواضع دیگر افراد کاملا قابل درک و اثبات است. من نمی خواهم یک طرفه حرفهایم را بزنم اما استعفای جناب قدسیان از معاونت پشتیبانی سازمان نظام پرستاری (که البته از اول هم موضعشان مخالف روند حاکم بود) موید مسائل بسیاری است. همه جناب قدسیان را به صراحت لهجه می شناسند و البته وضوح مواضع.

باید یکی از این دو گروه درست بگوید و نمی شود کردار هردو صحیح باشد. البته دعوت از تمام تشکلهای منفعل و غالبا تجاری پرستاری (منفعل از نظر صنفی)، واعلام موضع مشترک همه ی ایشان مشخص می کند که تحلیل بالادستیهای پرستاری از وضع موجود چیست. ایشان خودشان می دانند که در پرستاری  محبوبیتی ندارند و تنها راه مانده برایشان لابی است با کانونهای قدرت، که در حال شکل گیری است. این لابی ها چون همراه پول و قدرت است قطعا در مسیر انحراف پرستاران از مسیر درست که همان اتحاد و همدلی است قدمهای محکمی بر خواهد داشت.

تنها امیدواری می تواند به مواضع خانه ی پرستار و به هوشیاری پرستاران باشد که این تاجران کت شلوار پوش نتوانند از دسترنج پرستاران برای سرکوب کردن خود پرستراران استفاده کنند.دانشجو که بودم برای کارورزی چند جلسه ای به بهداری زندان شهری می رفتم و جالب ترین چیزی که دیدم این بود که زندانیان خودشان داشتند زندان می ساختند و دیوارها را بلند می کردند و....

اینک هک متاسفانه در پرستاری همین جو حاکم است و از حاصل شب بیداریهای پرستاران حقوق می گیرند تا پرستاری را سرکوب کنندو...

جناب شمس عزیز! شما را به خدا! شما خودتان مهم نیستید ولی سمتی که در دانشگاه دارید یک شخصیت معنوی -دینی به شما می دهد. مواظب باشید کاری نکنید پیش جدتان نتوانید سر بلند کنید! مواظب باشید با عملکرد شما نکند یک نفر دین زده شود! نکند رفتار محافظه کارانه و سودجویانه ی شما باعث دین گریزی یک نفر شود!

من شخصا این دیدگاه را قبول ندارم ولی همکاران را می بینم که می گویند: فلانی که رییس فلان بخش است این است... از ما چه انتظار!!!!!!!!!!

کار جناب میرزابیگی از این حرفها گذشته و میز زیر دندانشان مزه کرده! شما هم میزی دارید و همه گمان می کنند از ترس همان میز که شاید معاون وزیر بتواند به مخاطره اش بیاندازد تغیییر موضع داده اید؟ یا عده ای هم می پندارند به شما وعده هایی بالاتر داده شده است؟

لطفا موضعتان را مشخص کنید و علت این مواضع را تشریح کنید........ به امید دینداری و دین باوری