سلام بر همگی!

اگر وزیر بودیم یا مشاور و معاون وزیر بودیم برای پرستاری چه می کردیم؟

در این راستا من خواسته ها و انتظاراتم را چنین بیان می کنم:

1-پرداخت یک کاسه ی کارانه ها: یعنی هر کس در جای درستش دیده شود، پزشک،پرستار،ماما،و.... کل تیم درمان به یک شکل (نه به یک اندازه)و به نسبتهای مختلف از درآمدها منتفع شوند. فرض کنید بیماری به پزشکی در یک بیمارستان مراجعه کرده است و با یک نسخه ی دارویی مرخص گردیده ، پس پر کیسش مال پزشک است.حالا فرض کنید پزشک برای این بیمار نوار قلب نوشته است و نوار قلبش را پرستار می گیرد، پس باید از نوار قلب هم به پرستار مبلغی به عنوان کارانه یا پرکیس یا هر عنوانی پرداخت شود. وسایر اقدامات و درمانها نیز...

اما در رابطه با بیماران بستری همانطور که پزشک هر روز مهر ویزیت می زند، پرستاران نیز چنین امکانی داشته باشند و الی آخر..

یا اینکه کار دیگری بکنند و درآمد بیمارستان را کلا یک جا و یک کاسه کنند و به هر کسی به نسبتی مشخص کارانه پرداخت نمایند چون همانطور که ما در استخدام دانشگاه یا اداره ی متبوع هستیم، دوستان پزشک هم همین گونه اند. ما پیشنهادمان اجرای یک شکل و نه یک نسبت کارانه یا پرکیس است که البته نسبتها باید منطقی بوده و این همه اختلاف ایجاد نکند.

2-اجرای قوانین تصویب شده ی حوزه ی پرستاری: در حوزه ی پرستاری قوانینی توسط دوره های مختلف مجلس محترم تصویب شده است که یا مستقیم (مثل قانون ارتقای بهره وری کارکنان بالین ) یا غیر مستقیم (مثل بازنشستگی با استفاده از قانون بازنشستگی جانبازان و ....و شاغلین مشاغل سخت) به این شغل مرتبطند و متاسفانه یا اجرا نمی شوند و یا سلیقه ای اجرا می شوند.ما انتظار داریم که نظام محترم پرستاری اولا کلیه ی قوانین مرتبط را جمع آوری و اطلاع رسانی نموده و در سایت نظام برای اطلاع کلیه ی پرستاران قرار دهد و دوما هم پیگیر اجرای صحیح این قوانین باشد.مثلا قانون باز نشستگی جاهایی اجرا می شود و جاهایی نمی شود...البته نظام پرستاری می تواند وکلایی برای پیگیر چنین قوانینی داشته باشد تا مرتب پیگیر اجرا و در صورت عدم اجرا پیگیر شکایت به دیوان عدالت اداری و ..مقامات بالاتر باشند.

3-مسایل رفاهی:در حوزه ی رفاهی سازمان نظام پرستاری نباید دنبال انتفاع باشد، بلکه باید در صدد ارتقای رفاه پرستاران برآید. تبدیل صندوق امام جواد به بانک و دریافت وامهای باکارمزد و بدون سود از راههای مختلف از بانکهای بزرگتر راهکار ساده ایست.و یا مثلا تهیه ی مسکن به قیمت تمام شده ی ساخت چندان مشکل نمی نماید. اما در چند پروژه که بنده پیگیر شدم دیدم تعاونی مسکن محترم به گرانترین قیمت حال حاضر منطقه پیش فروش میکند ....

4-شرح وظایف: تهیه ی لیست روشن شرح وظایف پرستاران و اطلاع رسانی به کلیه ی پرستاران ، تا در مراکز درمانی نتوانند از این قشر مظلوم و زحمتکش سوئ استفاده نمایندو هر کاری را بر دوش آنها بیاندازند.

5-باز تعریف جایگاه شغل پرستاری: جایگاه پرستاری نه برای مردم و نه برای خود پرستاران مشخص نیست.چرا که پرستار در لغت نامه های فارسی به معنی تیمار دار و مراقب است، لذا همه ی آگهی های نشریات پرستار برای سالمند می خواهند، حال آنکه نیت آنها مراقب و خدمه است.لذا این کار با دو روش میسر است که یکی فرهنگ سارزی است که بسیار دشوار است.و دومی تغییر نام پرستاران تحصیل کرده به عنوان دیگری است مثل  بالین پزشک یا هر اصطلاحی جز پرستاری ،تا تفکیک تحصیلکرده ها و خدمات مراقب مشخص شود.

6-برگزاری المپیادهای ورزشی: گمان نمیکنم نیازی به توضیح باشد که چقدر این المپیادها در روحیه و سلامتی افراد و در نتیجه مراجعانشان اهمیت دارد.

7-امنیت: ارایه ی برنامه هایی جهت حفظ شان پرستاران و پیگیری هر گونه توهین به این قشر توسط هر شخصی که باشد.

8-اصلاح سیستم انتخاب مسئولین پرستاری:

مسولین پرستاری مثل مترون و ... نباید توسط پزشکها انتخاب شوند چون شایسته سالاری از بین رفته و سطح بله قربان گویی ملاک انتخاب می شودو ناخواسته والبته یقینا خواسته  سیستم را به سمت بله قربان گویی می برد و پرسنل را در یک رقابت بله قربان گو می گذارد.

9-به جای پس رفت، و احیای بهیاری باید به فکر تخصصی کردن پرستاری باشیم، ضمنا سالها پیش بنده به وزیر محترم وقت درخواستی مبنی بر کاهش سهمیه ی پزشکی از کنکور و اختصاص آن به پرستاران نوشتم، در صورت اجرای چنین طرحی مطمئن باشید هم پرستاری جذابیتهای بیشتری خواهد داشت هم اینکه سطح عمومی پزشکان از نظر علمی و عملی بالاتر می رود. شرط پذیرش دانشجو البته حداقل پنج سال سابقه ی کار باشد.

همچنین در این پیشنهاد طرحی مبنی بر ارتقای کلیه ی بهیاران به پرستاری از طریق آزمونی جدا گانه داده شد که از طریق کنکور نباشد.

ضمنا پرستاری از سال دوم کارشناسی تخصصی شود و دانشجویان گرایشهایشان را انتخاب کنند.این طرح البته گسترده است، و اینجا خلاصه ای ذکر شد.

10-نظام پرستاری باید و باید و باید در همه حال مدافع حقوق پرستاران باشد واعضای شورای عالی وهیاتهای نظام پرستاری نباید منافع شخصیشان را بر منافع حرفه ای ارجح بدانند که این خیانت نابخشودنی است.

به امید پیروزی پرستاری در جنگ با بی عدالتی که منجر به حفظ سلامت جامعه می شود.

:: موضوعات مرتبط: نشریه، ،

سلام دوستان و همکاران!

این شعر را در تاریخ 28 مرداد 85 وقتی در بیمارستان ولی عصر رزن همدان، پیام آور بهداشت بودم برای دخترکی که بی کس و کار بود سروده ام.آن روزها پرستاری را طوری دیگر می دیدم، بیست و هفت شیفت بیست و چهار ساعته می ایستادم که قابل ثبت در کتاب گینس بود، احساسم یک لحظه با دیدن دخترک کز کرده کنج تخت گل کرد و خار داد:

 

باز هم رویای تاریکم

از گل روی تو روشن شد

باز یادت سر زد از قلبم

همدم تنهایی من شد

*********************

کنج تختی بی کس و غمگین

باز چشمانش به در مانده است

سالهای سال پیش از این

طفل تنها بی پدر مانده است

**********************

او اسیر درد تنهایی

من به فکر سرفه های او

او غمش از بی کسی بسیار

من فقط فکر سرم، دارو....

**********************

از نگاهش شعله می روید

خرمن جانم ولی خیس است

او فرشته می شناسد لیک

ذهن من درگیر ابلیس است

*********************

دستهای کوچکش هر دم

دستهایی مهربان جوید

با طنین هر صدای پا

در نگاهش شوق می روید

***********************

من ولی غرق غم خویشم

فکر پولی که نمی گیرم

فکر کار سخت و جان فرسا

با خودم هر لحظه درگیرم

*********************

بی گمان تنهایی او را

هیچ کس از او نمی گیرد

عاقبت از فرط تنهایی

کنج قلب خویش می میرد

********************

شربتش را بردم اما واااای

شعله ای در جان من افتاد

اشک در چشمان او پنهان

بغض او یک آن تکانم داد

********************

وااای ! این جرم من است آیا

یا گناه از طفل معصوم است

نه وزیر ونه وکیل است این

این فقط یک طفل مظلوم است

**********************

وایی قلبم را پیشان کرد

دردهای جاری ذهنم

بی توقع چشم او آمد

از پی دلداری ذهنم......

*********************

کودک من گریه را بسکن!

من پرستار توام امشب

تا سحر پیش تو می مانم

یار و غمخوار توام امشب

********************

مثل یک مادر به فرزندش

قصه می گویم برای برای تو

می پرم از خواب شیرینم

با صدای گریه های تو

*******************

من پرستار توام برخیز

دردهایت را بگو بامن

هر چه می خواهی صدایم کن

دوست و مامان و بابا! من.....

 

:: موضوعات مرتبط: نشریه، ،

سلام همکار!

خسته نباشی! گرچه می دانم خستگی را خسته کرده ای بس که از خودت مایه می گذاری تا مبادا شرمسار خانوده ای شوی که چشمشان به التیام دردهای کسی است که قوت لایموتشان را تامین میکند،

خستگی را خسته ی پایداری و استقامتت در برابر ناملایمات می کنی! و در و دیوار بیمارستان از تو بابت این همه پایداری شرمسار است.

از اینها بگذریم چرا که این روزها از این الفاظ بسیار خواهی شنید از کسانی که هیچ درکی از دردت ندارند! ومانند جراحی لبخند بر صورت، این واژه های نخ نما را برای روزهای خاص مشاغل مختلف  از گور واژه نامه ها بیرون کشیده اند و اصلا هم اعتقادی به این حرفها ندارند.

پرستاری در حال پوست اندازی است و امیدواریم در این پوست اندازی ، بینش و تفکر ما هم تکامل یابد.

پرستاری در مهمترین برهه قرار دارد و بر من و توست که نگذاریم این آتش افروخته به خاکستر بدل شود! بر من و تو واجب است تا از این آتش افروخته چراغی برای آیندگان این شغل روشن کنیم، تا دیگر همکارانمان از سر اجبار تغییر شغل ندهند و ترک شغل نکنند و ترک وطن ننمایند......

کاش کاری نکنیم که فردا از آینه شرمسار باشیم.از فرزندانمان که می خواهند پرستار شوند ، از دختر همسایه که به پرستاری علاقه دارد شرمسار شویم! وبدتر از همه از خودمان خجالت بکشیم و همیشه درگیر این باشیم که: می توانستیم و نکردیم.......

بگذار ما توانسته هایمان را انجام دهیم تا روسیاهی به ذغال بماند که بهار را درک نخواهد کرد.

بگذار ما حریف خودمان شویم و پوست بیاندازیم، افکار منفی را دور بریزیم و نگذاریم کسی حق مارا ضایع کند. نگذاریم کسی از ما بهره کشی کند. نگذاریم تبعیض روحمان را بیازراد و احساسمان را زحمی کند، مبادا که خونی از زخم احساسمان بر تنه ی معصومی گیاه واره ای بچکد؟!

بگذار ما حریف خودمان شویم و این بار برای خودمان از خودمان مایه بگذاریم و نتوانستن را مقهور خواستنمان کنیم.

بگذار برای یک بار هم که شده، برای خودمان، نه، که باز هم برای دیگران ، دیگرانی که چشم به دستان ما دوخته اند برخیزیم و از حقوق ندید گرفته شان دفاع کنیم.

بگذار برخیزیم و نشان دهیم که الگوی ما زینب کبرایت! و روزمان زادروز اوست.

خسته نباشی همکار!

خستگی را خسته کرده ای!

خسته نباشی

روز پرستار مبارکت باشد!!!!!!!!!

بی سکه و نمونه شدن و بی شعرو سرود و ترانه، بی هیچ پیرایه ای:

روزت مبارک!

روز ی که وعده های بسیار شنیده ای و ندیده ای و باز هم می شنوی و نخواهی دید!

روزی که به نام تو وبه کام تبلیغ توان ناتوانی برخی هاست!

 

روزت مبارک همکار!

خسته نباشی!

:: موضوعات مرتبط: نشریه، ،