امروز سی و یکم فروردین ماه نود و سه، به ابتکار و دعوت بسیج جامعه ی پزشکی جلسه ی هم اندیشی (ظاهرا)  پرستاران معترض به نظام پرستاری به نمایندگی چناب آقای شریفی مقدم و آقای عمیدی  در مقابل نمایندگان نظام پرستاری  جناب اقای نجاتیان و آقای ثقفی  از ساعت سه و سی دقیقه عصر انجام شد.

در این جلسه که با حضور تعدادی از پرستاران بسیجی مراکز تهران به دعوت بسیج جامعه ی پزشکی برگزار شد ابتدا رییس مرکز  بسیج جامعه ی پزشکی سخنرانی کوتاهی کردند و پرستاری را ستون فقرات و رکن درمان نامیدند و اظهار داشتند که پرستاران باید مدیر تیم درمان باشند.

در ابتدای جلسه آقای شریفی مقدم به تشریح مواضع پرستاران عدالت خواه به رهبری خانه ی پرستار پرداختند. ایشان اشاره داشتند که: نظام پرستاری هویت اصلی پرستاران است و بر همه واجب است که در تقویت آن کوشا باشیم.

سپس با اشاره به برخی برنامه های وزارت بهداشت مانند طرح تحول سلامت، به دیده نشدن پرستاران در تیم درمان و بهداشت اشاره کردند.

آقای نجاتیان در بیانات خود بعد از ایشان گفتند که هدفها یکی است ولی روشها باهم متفاوت است،  و با بیان اینکه تجمعات و .. بی نتیجه بوده و باید با ریازنی مشکلات حل شود اقدامات انجام شده را زیر سوال بردند.

در نوبت بعد آقای عمیدی ضمن تشکر از بانیان این برنامه ی مناظره، از مسئولین نظام پرستاری که بالاخره افتخار رو در رو شدن به پرستاران را دادند تشکر کرده و اشاره کردند که: متاسفانه روشهای انتخابی نظام پرستاری در مقابل اقدامات یک سویه ی وزارت بهداشت مورد نقد ماست. این اقدامات که در راستای تایید و تقویت وزارت بهداشت انجام می شود، نظام پرستاری را به یک تشکل دولتی و زیر شاخه ی وزارت بهداشت تبدیل کرده است....

جناب شریفی مقدم با ارائه ی آماری از گذشته تا امروز اشاره کردند که با وجود پیشرفتهای بسیار در زمینه ی دانش پزشکی و پرستاری و افزایش نیاز مردم به خدمات پرستاری بیشتر که نیاز به مراقبت از 4 ساعت در روز به 12 ساعت رسیده در حالیکه آمار پرستار به تخت  از یک به 8/ تقلیل یافته است. ضمن اینکه قدرت مدیران پرستاری بسیار کاهش یافته است و مانند گذشته مدافع حقوق پرستاران نیستند.

آقای ثقفی با بیان مشکلات جهانی در کمبود نیروی پرستاری، افرادئ را به داشتن انصاف دعوت کردند.

البته در پاسخ به ایشان گفته شد که مردم ما از حداقلها محرومند در حالیکه در کشورهای ی که شما مثال می زند آمار پرستار به بیمار چند برابر  ایران است.

ضمنا در این تبادل نظر به اختلاف پرداختها، تبعیضهای متعدد در سیستم درمان، عدم اجرای قوانین در حوزه ی پرستاری و... اشاره گردید.

همچنین آقاقی عمیدی با ارائه ی پرینت صحبتهای مختلف اعضای شورای عالی و بویژه آقای میرزابیگی و آقای نجاتیان به همسویی گفته ها و مواضع اعضای شورای عالی با وزارت بهداشت اشاره کرده، و تغییرات متناوب  در مواضع در چند ماه اخیر توسط اعضای شورای عالی و نیز تبلیغ طرح مبتنی بر عملکرد که به گفته ی ایشان با قانون بهره وری منافات دارد  انتقاد کرده و از عدم تحلیل درست مسائل روز توسط سردمداران نظام پرستاری و نیز اینکه بارها سعی در منحرف کردن مسیر مطالبات با انگ سیاسی زدن (که اتفاقا در همین جلسه هم توسط آقاقی نجاتیان مجددا تکرار شد) ابراز نارضایتی توسط پرستاران و ایجاد بی اعتمادی  اشاره کرد.

جلسه برای دقایقی با اعتراضات حاضرین به مواضع مختلف نظام پرستاری و نیز صحبتهای مطرح شده توسط نمایندگان آن بهچالش کشیده شد.

در نهایت آقای نجاتیان در پاسخ به اینکه چرا شما و آقای میرزابیگی بارها اعلام کردید که تعرفه ها اجرا می شود و نشد یا افزایش حقوق پرستاران انجام شده است و خبری نبوده گفتند:

چون در جشن روز پرستار یکی از پرستاران اعلام اعتراض کرد وزیر هم اجرای تعرفه ها را کنسل نمود!!!!!

در پایان به علت ضیق وقت بنا شد جلسه ای در سالنی بزرگتروبا حضور ناظران پرستاری بیشتر جهت ارائه ی برنامه ها وراهکارهای مد نظر دو جناح در صورت پیروزی در انتخابات برگزار شود.

در نهایت جلسه با الفاظی دوستانه به پایان رسید.

همکاران محترم

لطفا در تحقیق زیر مشارکت فرمایید:

در یک سال اخیر معلمها و پرستاران از جهت اعتراض به سیاستهای دولت در صنف خود اعتراضاتی داشته اند و دارند. گرچه خواسته های این دوصنف کاملا غیر سیاسی است ولی باهم بسیار متفاوت است. در این مقال نمی خواهم به علته، درستی یا نادرستی حرکتها و ... بپردازم. فقط از نظر تشکیلاتی نگاهی اجمالی به برخورد تشکلهای صنفی دو قشر در مواجهه با اعتراضات خودجوش می پردازم و قضاوت را به خواننده ها وا می گذارم:

قبل از تجمعات پرستاران که اتفاقا مسبب اصلی اینها عدم کارآمدی نظام پرستاری و عدم پیگیری مطالبات پرستاران از کانالهای قانونی بود، در دو نوبت نظام پرستاری روز قبل از تجمع با ارسال پیامک از پرستاران خواست که در تجمعات شرکت نکنند.

قبل از تجمعات اعضای شورای عالی نظام پرستاری شرع به تهدید و ارعاب پرستاران کردند و از طرق مختلف و از جمله مدیران پرستاری مراکز درمانی و ....تلاشی گسترده در جلوگیری از این اعتراضات کردند. این در حالی بود که هیچ توجیهی هم برای صبر کردن نداشتند. یکی از مهمترین دستاوردهای اعتراضات پرستاران ، مشخص شدن عیار سردمداران تشکلهای پرستاری بود.

جز خانه ی پرستار که همراه بود و جز نظام پرستاری که مقابل این اعتراضات قد کشید، تشکلهای دیگر ساحل امن برگزیدند و به کسب و کار خود ادامه دادند.

بعد از تجمعات نیز سردمداران نظام پرستاری با روشهای مختلف اقدام به توهین به پرستاران معترض کرده و دستاوردهای اعتراضات و تجمعات را زیر سوال بردند گو اینکه عدم اعتراض و سازش خودشان هم در هفت سال گذشته نتایجی نداشت و در نهایت هم وزارت بهداشت اثبات کرد که قابل اعتماد نیست و فقط منافع یک تیم خاص را محافظت می کند. وسایر کارکنان درمان در عمل اهمیتی برایشان ندارد.

دلیل برخورد دو گانه ی صدا و سیما ههم با تجمعات معلمها و پرستاران، امروز با  حذف سریال (در حاشیه) کاملا نمود پیدا کرد و مشخص شد که وزیر بهداشت چه نفوذی بر این رسانه ی ظاهرا ملی دارد، که حتی از خندیدن مردم هم می تواند جلوگیری کند.

قطعا مردم تمام صحنه های به دوربین کشیده شده توسط مدیری را بارها دیده اند و همه اینهارا از حفظند اما چاره ای جز مراجعه به همان مراکز ندارند.

اما در باب تجمعات معلمها که با مشارکت گسترده تری همراه بود ، هم صدا و سیما همراه بو.د و هست و هم وزیر و معاونانش بعد از تجمع اسفند ماه از ایشان دفاع کردند و هم اینکه تشکلهای معلمها برخوردی متفاوت از نظام پرستاری داشتند.

بیانیه شورای مرکزی تشکل های صنفی معلمان کشور/ بهمن 1393

به نام خداوند جان و خرد

اِنَّ اللّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّیَ یُغَیِّروا ما بِاَنفُسِهِم «رعد-11»

تشکل های صنفی فرهنگیان کشور از نیمه ی دوم دهه 70 پا به عرصه ی وجود گذاشتند و در مدت حیات خود، سیاست ها­ی پنج دولت و مجلس را در قبال آموزش و پرورش تجربه نمودند. این دولت ها و مجالس، علیرغم سردادن شعار های زیبا و دادن وعده­ ی برآمدن روزگار خوش برای فرهنگیان، درعمل اراده ­ای برای اعتلای سیستم تعلیم و تربیت نداشته­ و ندارند.

هدف قوانینی چون قانون نظام هماهنگ پرداخت حقوق کارکنان دولت و قانون مدیریت خدمات کشوری، ترقی و کارآمدی سیستم اداری کشور و رفع تبعیض و برقراری عدالت در پرداخت حقوق کارکنان دولت بوده است. ولی تدوین و تصویب این قوانین به اذعان دولتمردان و نمایندگان محترم نتوانسته است هدف مورد نظر را محقق نماید. به باور جامعه ی فرهنگیان کشور علت این امر، نبودِ اراده ی جدیِ مسئولان به رفع تبعیض و برقراری عدالت است.

حرکت های صنفی فرهنگیان، در این سال ها، حرکتی اصیل و برآمده از اراده ی جمعی معلمان کشور و در چهار چوب قوانین جمهوری اسلامی بوده است. فرهنگیان معتقدند قوانین و مقررات موجود، امکان دستیابی به حقوق مادی و معنوی آن ها را فراهم می کند، زیرا فلسفه وجودی جمهوری اسلامی برقراری عدالت و رفع ستم بوده است. ولی دریغ که در هر دوره ای، آن ها که بر اریکه قدرت تکیه زده اند، علاوه بر این که نشان داده اند هیچ برنامه ی عملی و مؤثری در دستور کارشان نیست، بلکه هریک به سهم خود نقشی به­سزا در فرو کاستنِ قدر و منزلت فرهنگ و فرهنگی ایفا نموده اند.

دولتمردان و مجلسیان، برای پاسخ گو نبودن به خواسته ی اصلیِ فرهنگیان – مبنی بر حقوقی که حداقل های لازم را برای یک زندگی شرافتمندانه تأمین نماید- ساده ترین و در عین حال زشت ترین شیوه ی برخورد را برگزیدند که آن، زدنِ اتهام سیاسی و وابستگی به جریان سیاسی مقابل و… بود. در حالی که می دانستند خواسته ی آنان کاملاً صنفی، غیر سیاسی و معطوف به تأمین نیاز های اولیه شان است. براساس همین رویکرد نادرستِ دولتمران و مجلس نشینان در دوره های مختلف، بودجه ای که برای آموزش و پرورش تدوین و تصویب می کردند، بودجه ای حداقلی و نشأت گرفته از افکاری جهان سومی بود که آموزش و پرورش را یک نهاد مصرفی و هزینه ­ای می­دانست. همین نگاه نازل به امر تعلیم و تربیت کشور، موجب گردیده است که فرهنگیان کشور اعم از شاغل و بازنشسته، عموماً در زیر خط فقر به سر برند و شرایط زندگی برای آنان غیر قابل تحمل گردد. مشکل معیشتی فرهنگیان صرفاً یک مشکل صنفیِ مربوط به یک گروه خاص نیست، این مشکل یک « مسأله ی ملّی » است . بر عقلای قوم پوشیده نیست که چنین چشم اندازی از آموزش و پرورش، نشانه های خوبی برای آینده ی کشور نیست، زیرا خروجی های یک نظام آموزشی ناکارامد به همه ی حوزه های مملکتی آسیب خواهد زد.

همین بیانیه گویای همه چیز هست. ضمن اینکه سردمداران تشکلهای مختلف هرگز در برابر این حرکت ظاهرا خودجوش معلمها نا یستادند و اگر به خاطر رخی ماحظات آشکارا حاضر به همراهی نبودند، به طور خفی و غیر مستقیم از این حرکت حمایت کردند.

دیگر سرتان را درد نمی آورم . اما نکته ی جالب دیگر حمایت هم جانبه ی معلمها از همدیگر و سردمداران این اعتراضات خاموش است که هم به صورت عملی و هم به صورت غیر عملی (به قول خودشان کتبی و شفاهی) حمایت کردند و حتی ضررهای مالی افرادی را که مشکلاتی برایشان از بابت این اعتراضات رخ داده بود را جبران کردند.

مشارکت عملی معلمها هم بسیار گسترده تر از پرستاران بود و فقط در مقابل مجلس یک طومار سیزده متری را امضا و تحویل مجلس دادند.

البته امیدوارم کشور ما هم به زودی به بلوغی برسد کهع برای اجرای قوانین دنبال راهکارهای سخت قانونی و غیر قانونی نرویم و هر کس در حیطه ی وظایف خحودش کار بکند و مثلا وزیر یا معاونش نیایند و بگویند فلان قانون مصوب محلس قابلیت اجرا ندارد....

به امید حق

موضوعی که بسیار توسط همکاران مختلف شاغل در مراکز خصوصی پرسیده می شود این است که چرا قانون بهره وری در این مراکز اجرا نمی شود و چرا مبلغ پرداختی به این پرستاران بسیار کم است؟

این مراکز تحت قانون کار جمهوری اسلامی قرار دارند و با قانون کارگر- کارفرما و با حداقل دریافتی با قراردادی که دوطرف امضا می کنند با هم ارتباط دارند.

این مراکز سال به سال سنوات کلیه ی کارکنانشان را پرداخت می کنند و برای همین است که سابقه برایشان صفر حساب می شود و همیشه همان حداقلپرداختی کار می کنند که دریافتی این عزیزان از 900 هزرا تومان تا نهایت یک میلیون تومان است که با اضافه کاری و کارانه ی پرداختی که مبلغ ناچیزی حدود صد هزار تومان است دریافتیشان متفاوت بوده و افزایش می یابد.

نکته ی قابل توجه این است که اضافه کاری در اصل در سیستمهای دولتی و خصوصی بیگاری است و برای یک پرستار مبلغ 4تا 5 هزار تومان عملا از هر کارگر و ... کمتر محاسبه می شود.

اما بحث اصلی این است که وقتی پرستاری جزو مشاغل سخت و زیان آور اعلام شده است هیچ کس پیگیر اجرایی کردن مزایای مشاغل سخت در این شغل نشده و با وجودیکه بر اساس بند 4 اصل 43 و بند 6 اصل دوم و اصل 19و 20و 28 قانون اساسی بهره کشی از افراد ممنوع اعلام شده است، عدم پرداخت حداقل حقوق قانونی افراد نوعی بهره کشی به حساب می آید.

از مزایای مشاغل سخت و زیان آور طبق ماده ی 52 قانون کار روزی 6 ساعت کار موظفی و فهته ای حداکثر 36 ساعت  می بایست باشد،

طبق ماده ی 65 قانون کار مرخصی این افراد 5 هفته در سال محاسبه می شود. طبق مادی 61 ارجاع کار اضافه به شاغلین مشاغل سخت و زیان آور ممنوع است(و کارگزانی که به کار شبانه اشتغال دارند)

طبق ماده ی 56 قانون کار اگر کسی در نوبتهای کاری صبح و عصر کار می کند 10% و اگر در نوبت کاری صبح وشب یا عصرو شب قرار گیرد 22/5% به عنوان نوبت کاری دریافت میکند

طبق ماده ی 58 همین قانون برای کار در شیفت شب باید 35% بیشتراز مزد ساعت کاری پرداخت شود.

طبق ماده ی 59 انججام اضافه کاری با دوشرط میسر است که اولا کارگر رضایت داشته باشد(اجباری نباشد) و دوما 40% مزد بیشتر نسبت به ساعت کار عادی پرداخت شود.

طبق ماده ی 78 قانون کار کارفرما باید به ماردان شیرده تا دو سالگی فرزندشان هر سه ساعت نیم ساعت فرصت شیر دادن بدهد.این فرصت جزو ساعت کار وی به حساب می آید . همینطور کارفرما مکلف است برای کودکان مادران کارگر متناسب با سن کودکان محل نگهداری مناسب (مهد کودک) ایجاد کند.

البته تمام این موارد به مشاغل سخت و زیان اور مربوط نیست و برخی فقط به مشاغل سخت مربوط است ولی چون تمام این قوانین در پرستاری لازم الاجراست اینجا ذکر کردم.

قوانین ساری دیگری نیز در پرستاری وجود دارد، که متاسفانه نه در مراکز دولتی و نه خصوصی اجرا نمی شود. در مراکز دولتی بهانه ای که برای عدم اجرای مزایای  مشاغل سخت می آورند  این است که پرستاران این ارگانها و ادارات و بیمارستانها مشمول قانون مدیریت خدمات کشوری هستند. صد البته که این حرف درست است ولی قانون مشاغل سخت شامل تمام ادارات و ... می شود و یک شغل وقتی سخت اعلام می شود در همه جا سخت است و قاونین آن قابل اجرا! ضمن اینکه قانون غالبا حداقل مزد و مزایا و حداکثر مسئولیتها را تعیین می کند، تا از بهره کشی افراد جلوگیری به عمل بیاید.

همکاران محترم شاغل در مراکز خصوصی خودشان ببینند که چقدر از این قوانین برایشان اجرا می شود و چقدر نمی شود؟

در صورت عدم اجرای قانون می توانند به ادارات کار شکایت کرده و از بدو اولین قراردادشان نشبت به اخذ مبلغ مانده ی حقوق اجرا نشده و لحاظ آن برای بعد از این اقدام نمایند.

امیدوارم همکاران محترم پرستاری به راحتی زیر بار هر قراردادی نروند و با آگاهی کامل اقدام به اشتغال در مراکز خصوصی کنند. ضمنا قراردادهایی که قوانین را نقض می کند حتی اگر به امضای کارفرما و کارگر رسیده بشاد نیز قابل پیگیری و شکایت و احقاق حقوق می باشد.

البته سازمان نظام پرستاری راسا می تواند وارد این قضایا شده و مراکز خصوصی و دولتی و ... را از راهکارهای قانونی به رعایت حقوق اعضای نظام پرستاری وادار کند که متاسفانه تاکنون حتی درباره ی قوانین مورد افتخار خودشان مثل بهره وری هم اقدامی نشده است.

به امید آگاهی تمام پرستاران از حقوق و مزایا و توانمندیهای خود

به امید پیروزی

بر خلاف آنچه که وزیر و معاونانش می فرمایند، اجرای تعرفه های پرستاری یک ریال هم بودجه نمی خواهد، در این طرح درست است که دریافتی پرستاران به احتمال زیادی بیشتر خواهد شدف اما این به معنی پرداخت پول بیشتر از طرف دولت یا مردم نیست.
در حال حاضر مردم بابت چند نوع خدمت پول پرداخت می کنند :
1-خدمات پزشکی
2- خدمات پرستاری
3-خدمات پاراکلینیکی مانند آزمایشات و رادیولوژی و....
در حال حاضر هزینه ی تمام این خدمات از مردم یا بیمه ها دریافت می شود که البته در طرح تحول سلامت یک پرداختی دیگر هم افزوده شده است که همان مابه التفاوت پرداخت بیمه ها و مردم است. یعنی قبلا ان در صد را بیمه ها وبقیه را مردم میدادند ولی با کاهش سعم درصدی مردم(نه سهم ریالی)مثلا از سی درصد به شش درصد 24 درصد را از جیب سوم یعنی غیر مستقیم از مردم پرداخت می کنند.
بگذریم که بحث ما اینها نیست و فقط خواستم بگویم که پول کلیه ی خدمات از مردم دریافت می شود و خدمت رایگتان نداریم.ضمنا تمام خدمات تعرفه دارند و خدمت بی تعرفه در بیمارستانها نداریم.این تعرفه ها ممکن است گاها در هتلینگ بیمارستانها محاسبه شده باشند ولی اغعلب مستقیما تعرفه دارند.
در بحث پرستاری، پرستاران از چند جهت برای مراکز درآمد زایی می کنند.:یا خدمات مشترک با پزشکان و یا خدمات مستقل .
در خدمات مشترک مثلا در عمل جراحی، احیا، ویزیت بیماران بستری و... پزشک و پرستار یک کار را بهام انجام می دهند که در کتاب کالیفرنیا  که اساس محاسبات تعرفه هایرد ایران است برای این نوع فعالیتها هر کا سه بخش دارد حق فنی که متعلق به مسیول فنی تیم (یعنی پزشک) نیروی انسانی(کسی که کار را انجام می دهد) و تجهیزات است.
 بنابر این طبق همان کتاب که البته قدرالسهمها کاملا در هر کا (تعرفه)مشخص شده است مبالغ دریافت می شود .
در خدمات مستقیم، خدماتی است که پزشک دستور داده و پرستار بدون دخالت پزشک انجامشان می دهد که این خدمات طبق محاسبات سال 89 نظام پرستاری حدود 550 خدمت است مانند گرفتن نوار قلب و پذیرش بیمار و ....
عملا در سیستم درمان پول این خدمات هم بی کم و کسری از بیماران طبق روالهای طراحی شده دریافت می شود.
با این حساب باید گفت که مشکل اصلی در بازپخش این درآمدهاست.
در هر بیمارستان تعداد پزشکان الز تعداد پرستاران خیلی کمتر است، با این وجود قدرالسهم کادر غیر پزشک(اداری و پزشک عمومی و درمانی غعیر پزشک متخصصص)یک سوم پزشکان متخصص است.یعنی 22 در صد در مقابل 65 درصد.
ضمن اینکه نحوه ی پرداخت در غیر پزشکان کاملا سلیقه ای و به صلاحدید افراد مختلف از جمله سرپرستار، مترون و رئیس بیمارستان است.
با این مختصر توضیح، واضح می توان فهمید که علت مخالفت تصمیم گیران در حوزه ی سلامت که از یک قشر خاص هستند چیست.
بنابر این حساب دو دوتا چهار تاست یعنی بیایند و در آمد پرستاری را در بیمارستان مجزا حساب کنند و (کل درآمدهای خدمات مستقل و غیر مستقل )ودرصدی از ان را بین پرستاران تقسیم کنند. منظور از درصد حداقل 65%است که بین پزشکان تقسیم می شود ، البته برای پرستاران بیشتر از این باید باشد چرا که نعداد پرستاران بسیار بیشتر از پزشکان است.
پس از محاسبه ی این در آمد و تعیین مبلغ ریالی درآمد پرستاری در هر ماه، باید این مبالغ طبق بند 4 قانون بهرهوری کارکنان بالینی، به صورت عملکردی و بدون اعمل سلیقه محاسبه شود.
برای بررسی و تعیین  عملکرد پرستاران هم راهکارهای بسیار مناسب وجود دارد که در این مقال نمی گنجد و باید در بحثی دیگر به آنها پرداخت.
این کار قطعا به عادلانه تر شدن پرداختها و خروج پرداختها از اعمال سلیقه ها و حب و بغضها کمک شایاین می کند.
وگرنه طرح پرداخت مبتنی بر عملکرد همان سیستم پرداخت قبلی با رنگ و لعاب جدید است .
اگر وزیر محترم گمان می کنند که تعرفه های پرستاری بودجه ی زیادی می خواهد ما حاضریم بدون هیچ بودجه ای آن را در هر بیمارستانی که گفتند به طور آزمایشی اجرایی کنیم.
این گوی و این میدان..
خوش بود گر محک تجربه آید به میان...

محمود عمیدی- 27 فروردین 94

گویا حال و روز این روزهای پرستاری خوب است. همه در کنار هم دارند از مسایلی مشترک با روشهایی مشترک حرف می زنند. جز معاون وزیر که این روزها روزه ی سکوت گرفته است و تمام وعده هایش در حد حرف ماند، سایرین بسیار فعال در تمام هیات مدیره ها دارند از پیگیری مطالبات پرستاری از روشهایی خود جوش و ... حرف می زنند.

انگار هوای بهاری به حال وروز دوستان هم اثر مثبت داشته است کهصبح از خانه بیرون می زنی میبینی آسمان صاف و هوا خوب است. بی چتر و لباس خوب می روی به یک باره باران و تگرگ می زند....

دوستان نظام پرستاری نیز همین اوضاع را دارند در اکثر شهرهای  کشور، تا دیروز به شهرها و استانها صفر می کردند و از پرداخت مبتنی بر عملکرد تعریف می کردند و البته پیشنهاد بستن کرونومتر به پای پرستتاران را نشنیدندو مدیری جدی گرفت ، انگار همین دیروز نبود که سایرین را به صهیونیست و نتانیاهو و داعش و ... صدا می کردند. نه! گویا برادر بوده ایم و مانند فیلمهای هندی به یکباره فهمیده اند دوستان..

عجب هوای جالبی است هوای بهار! نمیدانم من حسم را از دست داده ام یا برخی احساسشان خیلی قدرتمند است.!!

به هر حال باید ببینیم پرستاران قسم حضرت عباس را باور می کنند یا دم خروس را که از گریبان برخی با رنگهای زیبا بیرون زده است؟

هوای خوبی است این هوای بهاری، ام اغلب به سرماخوردگیهای ناگهانی و سرفه و عطسه های زیاد منجر می شود...

لطفا مراقب خودتان باشید و چترو لباس گرم داشته باشید.

به به از این رنگ وارنگی شدن

گاه مرد صلح و گه جنگی شدن

لحظه لحظه موضعی نو داشتن

گاه برگ و گه تبر برداشتن

به به از اوضاع مردان غیور

گاه ماهی بودن و ، یک روز تور

بی ثباتی دم به دم در حرفها

تابع باران و باد و برفها

گاه تبلیغ جنون ، گه عاقلی

تک روی گاهی و، گاهی همدلی

شمس بودن روزی و یک روز ماه

گه سفید و گاه چون زلفی سیاه

گاه سنگین کردن دست کفه

 سمت و سوی ماجرای تعرفه

گاه فرمودن که این مطلوب نیست

سود ما در این قضایا خوب نیست

گاه انگشت اشاره ،گاه شست

گاه فرمودن عملکردی خوش است

گاه بودن پا به پای قافله

گه نماز ظهرو گاهی نافله

این پرستاران عجب اعجوبه اند

هم در و هم تخته و هم کوبه اند

گه غضنفر گه محمد می شوند

گاه هم همدست احمد می شوند

شمس ها لک را نمایان می کنند

گاه شب را نیز پنهان می کنند

گاه استحمار را رو می کنند

همدلی را خوب جارو می کنند

صهیونیست و داعشی !،از بد بتر!

به به از کبریتهای بی خطر

شعله در خود میزنند این پیتها

بی حضور و زحمت کبریتها

باز هم در فصل نقل و انتقال

باز شد فصل جدیدی در مقال

رفت موضعها به سمت تعرفه

تا چه باشد زیر دست ملحفه

انتخابات است وتغییر عادی است

این طریقت در خور آزادی است....

محمود عمیدی-بیست و هفتم فروردین نود چهار  2 بامداد

متاسفانه هر روز یک اظهار نظر عجیب و غیر منصفانه از افرادی در رسانه ها میبینیم که داغمان صد بار بیشتر می شود.

اینکه رییس بیمارستان دانشگاه تهران بیاید و حرفهای واقعی مارا را کذب بخواند قابل قبولتر از این است که نماینده ی مجلس چنین حرفهای غیر واقعی بگوید.

جناب عابد فتاحی را نمی شود گفت که اتز روی نا آگاهی و بی اطلاعی چنین حرفهایی می زند!!!!!

آیا منطقی است که پایه حقوق پرستاران از پزشک عمومی بیشتر باشد؟ خود ما این را نمی پسندیم چون در احکام کارگزینی تسهیلات نقش عمده ای دارد و البته سابقه هم. شاید یک پرستار با بیست سال سابقه با یک پزشک پنج سال سابقه تقریبا احکام کارگزینی برابری داشته باشند که همه ی اینها بر اساس قوانین است.

جناب فتاح عابدی! ما زیاده خواه نیستیم و اجرای قانون را می خواهیم. ما خودمان را حتی با خودمان هم مقایسه نمی کنیم. برای اججرای یک قانون در یک کشور چقدر باید هزینه شود؟ اگر قرار است قوانین سلیقه ای اجرا شود دیگر این همه هزینه برای مجلس لازم نیست. شما بیایید ببینید در حوزه ی درمان کدام قانون درست اجرا شده است و اصلا چند ین قانون اجرا نمی شود.....

خوب بنا به مدیریت کشور بر اساس سلایق باشد که باید مجلس را جمع کنند و بگویند سلیقه ها اولویت دارد.پرستاران چه مبلغی می گیرند که پزشکان متخصص یک و نیم برابر آن دریافتی دارند؟ من با شانزده سال سابقه حکمم یک میلیون و هفتصد هزار تومان است!!! یعنی پزشک نامبردهدو میلبیونو پانصد و پنججاه هزار میگیرد؟

واقعا درد کار یک طرف، درد این همه تبعیض و ظلم و ستم و... یک طرف

و این حرفها یک طرف....

در تعزیه قسمتی هست که حضرت عباس دستهایش را از دست داده و ستمگری برای وارد کردن ضربه ی آخر بر بالینش می آید و حرفهایی از افتادن حضرت عباس بر زمین و ... می زند. ایشان می فرمایند: حفهایت از زخمهایت دردناکتر است......

واقعا نمیدانم گریه کنم ، بخندم؟ خودم را به کدام دیوار بتونی بکوبم؟

جناب فتاحی عزیز! ما می خواهیم قانون اجرا شود شما مخالفید؟ ما می گوییم اگر قرار است از درآمد اقدامات انجام شده به کسی چیزی برسد به خود همان فرد برسد نه به نفر سوم غایب، شما مخالفید؟

شما قوانین را اجرا بکنید بگذارید اختلاف یک میلیون برابر شود. ما درآمدمان را نمی توانیم با کسی مقایسه کنیم چون خجالت زده می شویم. در کشوری که خط فقر دومیلیون و چهارصد هزار تومان است شما به عنوان نماینده ی مجلس چطور می توانید ببینید که قرارد اد پرستاران با مراکز حدود هفتصد هزار تومان و دریافتیشان نهایتا یک میلیون و دویست هزار تومان است؟

یک روز بیاتیید برویم اسناد حسابداری هر بیمارستانی که شما می گویید را بررسی کنیم و ببینیم آیا واقعا اختلاف ها همین قدر است؟

جانسوزتر از درد بی کسی، زخم زبانهای مردم است که به بی کسی ات می زنند.

این درد به قدری جانگداز است که خدا برای دلجویی از پیامبرش سوره ی کوثر را نازل کرد . قطعا برای دلجویی ما حرفی هم نازل نخواهد شد اما نگاهمان به آسمان هست.

آخر چگونه پرستار این حرفهای بسیار تکرار شونده ی غیر واقع را هضم کند و احساس کند که در محیطی با عدالت اسلامی و انسانی کار می کند و....... چقدر باید این فرد شریف و انسان باشد که نخواهد عقده های فرو خورده اش را از دیگرانی که زیر دستش هستند تلافی کند؟

اینها نمی کنند و قطعا پیامبران صبرو حوصله اند .

چیزی که به سند اثبات می شود را نمی تواند به حرف کتمان کرد. قطعا همه ی مردم میدانند که این حرفها صحت ندارد اما نمیدانم چرا و با چه سندی این حرفها زده می شود. ما قبلا اسناد حرفهایمان را تحویل مججلس و ... داده ایم برای شما هم می فرستیم،

ساعت شماطه دار بر خورشید ارجح نیست ، بودن روز را به دیدن خورشید بسنج نه به عقربه های زنگ زده ی ساعت شماطه دار....

 گویا اوضاع سیستم درمان کشور روزبه روز بدتر می شود و حضرات خم به ابرو نمی آورند و در تلویزیون مدام دم از

برنامه هاییکه در واقع اجرا نمی شود می زنند.وعده های دروغینی که داده شده کم نیست و این اواخر هم که

جتاب آقای میرزابیگی معاون وزیر بهداشت به صراحت گفتند که: به پرستاران مژده می دهم که تعرفه های

پرستاری اجرا ییی می شود واین پیروزی را به پرستاران تبریک می گویم. نمی خواهم در حوزه ی پرستاری چیزی

 بگویم که محکوم به توهم و وداعشی و صهیونیست و ...شوم، اما یک بحث منطقی و دو دو تا چهارتا را میخواهم

مطرح کنم:

 اینکه ما پرستاران دنبال اجرایی شدن قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری هستیم داستانش جدا از نقدهایی

است که به عملکرد وزارت بهداشت داریم. ما به عنوان افرادی که مستقیما با مردم در گام اول و در تمام مراحل

همراهیم همه چیز را میبینیم و می سوزیم. نمی توانیم همه چیز را به روی داریه بریزیم که متهم به آشوب سازی

گردیم.
 
 در سیستم فعلی پرداخت در نظام سلامت به ازای هر خدمتی که انجام می شود به پزشک(حواسمان باشد که

 گفتم به پزشک و نه انجام دهنده ی آن کار)شصت و  پنج درصد مبلغ حاصله پرداخت می گردد. خاطرم هست

زمانی که تازه استخدام شده بودم در بیمارستانی که کار میکردم دو جراح ساعتی داشتیم، یعنی قراردادشان

 ساعتی بود و تعداد عمل در دریافتیشان نقشی نداشت، همه ی همکاران بخش جراحی دوست داشتند با این

عزیزان هم شیفت شوند چرا که هیچ بیماری را بستری نمی کردند و اصولا پذیرش بیمار که بعلت نبود منشی

کاری سخت است کم می شد. اما یکی از این دوستان که ماندو تبدیل وضعیت شد به  پرکیسی و استخدام،

هنگامی که بیمار نبود به همکاران می گفتند بیاور آپاندیسیت را عمل کنم، و مدام در اورزانس بودندتا بیماران برای

آزمایش و سونوگرافی معطل نشوند و مستقیم با یک دل درد ساده از اتاق عمل سردربیاورند. توجیهشان هم این

بود که ما عمل می کنیم یا آپاندیسیت دارند که خوب عملش کرده ایم یا ندارند که آپاندیسش را در می آوریم که

بعدا ملتهب نشود.

 هدفم از گفتن این ماجرا که بسیار در سیستم درمان رخ می دهد این است که وقتی پرداخت به ازای هر خدمت

انجام شده باشد ضرورت انجام یک روش درمان جایش را به صلاح جیب افراد می دهد.بقیه ی ماجرا دیگر واضح و

 روشن است. مثلا شما در مراکز درمانی دولتی کمتر با تزریقات و سرم درمانی مواجه می شوید اما دردرمانگاه

های خصوصی بسیار تجویز می شود.

 یا در مراکز خصوصی سی تی اسکن و رادیولوژی و .... بسیار تجویز می شود و اگر بررسی شود ساید خیلی از

موارد اصلا ضرورت به انجام خیلی اقدامات نباشد.لذا به نظر می رسد که جایگزین کردن یک روش موفق که در

کشورهای دنیا جواب داده و امتحانش را پس داده  ضروری است.

 شاید بگویند این فضولیها به شمانیامده، خوب به هر حال منافع عده ای به این نوع پرداختها وابسته است.در دنیا

استانداردهای بسیاری وجود دارد که البته در ایران هم روی کاغذ وجود دارد ولی عملا رعایت نمی شود درست

مثل قوانینمان!!!!

 مثلا یک جراح قلب نمی تواند هر چه دلش می خواهد عمل کند ودر امریکا بیش از دو عمل در هفته نباید انجام

 دهد.

 نعداد ویزیت بیمار در ساعت برای پزشک عمومی 10 تا 12 و برای متخصص 8تا 10 بیمار تعریف شده است.(در

 ایران)اما هر کدام از ما قطعا دیده ایم که این نوع استانداردها چطور در سیستم درمان ما به سخره گرفته

 می شوند اما روی کاغذ و اسناد دقیقا این استانداردها رعایت شده ثبت می شوند.

 موضوع دیگر که قابل اشاره است عدم حضور متخصصین در مراکز است که علیرغم تمهیدات اندیشیده شده اجرا

نمی شود و در بیخ گوش وزیر و در بیمارستان اما خمینی تهران بیمار جوانی که از اصفهان با هلی کوپتر امداد به

تهران منتقل شده بود تا زمان قطع پایش ویزیت متخصص محترم نشد و حتی جراحی پای وی توسط رزیدنتها انجام

گرفت،اما همان شب جناب دکتر آقاجانی در برنامه ی 115 در تلویزیون فرمودند که در کلیه

 مراکز متخصصان مقیم هستند و...آمارهای جالبی داد.وقتی در تهران اوضاع این است وااای به حال شهرستانها که

البته آمار آنها هم موجود است.جالب است که پای برگه های جراحی  مهر اتند محترم می خورد و پولش را هم که

مثل شیر مادر حلال است می گیرد.

 وقتی پزشکان محترم از بالا بودن سن ورود به بازار کار حرف می زنند خودش گواهی بر این حرفهاست که پزشکی

در ایران به تجارت تبدیل شده است و اراده ای بر اصلاح آن وجود ندارد. وقتی مبلغ حق العمل به رزیدنت محترم که

کار را انجام می دهد پرداخت شود (درصدی کمتر از اتند )عملا ورود به بازار کار در سن پایینتر انجام می شود.

 این مسایل در سیستم درمان بسیار است و گویا همه هم می دانند و ....شاید هم نمی دانند.

 اما این روزهابا انتخابات نظام پرستاری مواجهیم که قطعا با مشارکت بالای پرستاران نسبت به هر سه دوره ی

قبلی مواجه خواهد شد.شاید بپرسید بالا نوشته ها چه ربطی به این موضوع دارد الان عرض می کنم:

 وزارت بهداشت از روز اول بنا را برقلع و قمع منتقدین نهاد و زورش هم می چربید و اجازه نداد هیچ حرفی درباره ی

طرح اسما تحول  و راجع به معایب آن زده شود،  و اینک هم در حال مهندسی کردن انتخابات پرستاری با عدم

اجرای حکم دیوان عدالت اداری است. البته من شخصا معتقدم که افرادی که می خواهند برای هیات مدیره ها

 انتخاب شوند حد اقل باید پنج سال عضو نظام بوده باشندد اما نظر اشخاص مقابل قانون اهمیتی ندادرد.وقتی

حکم دیوان عدالت را نادیده می گیرند می فهمم که دیگر دوره ی عدالت و عدالت خواهی سر آمده و باید بروم

دنبال کشاورزی که در آن تخصص دارم .و عطای پرستاری را به لقای حضرات ببخشم.بحث اصلا بحث مبالغ و ریال و

دلار نیست. به خاطر یک مشت دلار حرف نمی زنیم ولی فریاد ما فریاد تبعیضها و بی عدالتی هاست... وزیر محترم

در مصاحبه با روزنامه ی اطلاعات از عدم اجرای قوانین گله  می کند و خودش قوانین را نادیده می  گیرد!!! گویامرگ

خوب است ولی برای همسایه!!

 شما که قوانین را زیر پا می گذارید چطور از ما انتظار دارید قوانین صادره ازسمت شماوبخشنامه ها واعتباربخشی

و ... را اجرا کنیم؟

 وقتی یک سیستم خودش در همه جا قانون گریز است چطور انتظار دارد اعضای ان به قوانین احترام بگذارند؟

 این حرفها که شبیه پراکنده گویی بود از سر دردهایی است که در جانم جریان دارد و شعله هایش این چنین

 سر به آسمان نمی سایید......
 

ادامه دارد....
محمود عمیدی -پرستار

از قدیم گفته اند سالی که نکوست از بهارش پیداست

و نیز عید به شنبه افتاد.....

امسال هم در پرستاری بهارمان با انتخابات نظام پرستاری آغاز می شود و عید هم که به شنبه افتاده است.

عده ای از همکاران مدام می گویند : چیزی عوض نمی شود!!!

بسیار خوب! شما با شرکت در انتخابات چیزی از دست نمی دهید، با رای ندادن شما هم افرادی انتخاب می شوند همانطور که دوره های قبل هم شده اند و کاری نکرده اند، اما با مشارکت شما احتمال ایجاد تغییرات در صنف ایجاد می شود و اگر مشارکت آگاهانه باشد قطعا منجر به تغییراتی بنیادین خواهد شد.

وقتی شما پیچی را با مهره ای می سنجید و به هم نمی خورند مدام اصرار نمی کنید و پیچ یا مهره را تعویض می کنید.

وقتی به مغازه ای می روید و کالایی مطالبه می کنید نداشت یا کالا را تعویض می کنید یا مغازه را...................

اما نمیدانم چرا وقتی افرادی را انتخاب می کنیم که سالهای سال بر مسند نشسته و هیچ اقدام مثبتی برای صنف نمیکنند را عوض نمیکنیم؟

دوازده سال نظام هیچ بازدهی مثبتی نداشته است و کسانی که تاسیس نظام را دست آورد می دانند باید بدانند که نظام وسیله است و هدف نیست.

حالا اگر عده ای این وسیله را ابزار معاش خود و نه صنف کرده اند مقصر خود ماییم.

تا پای صندوق رفتن هزینه ای ندارد(چه مالی و چه غیر مالی)، اما نرفتن می تواند منجر به تکرار مکررات شود و قطعا بی تفاوتی به انتخابات تمام دستاوردها و رنجها و سختیهای سالهای قبل را به باد خواهد داد.

چندی پیش بود که در بیمارستان شهدای تجریش پزشکی با لگد به شکم پرستاری کوبید، پزشکی پرستاری را به سینه ی دیوار در بیمارستان قلب رجایی چسباند، همراهان بیماری در ساوه جلوی چشم رییس بیمارستان پرستاری را با چاقو زخمی کردند و همه ی پرسنل اورژانس را کتک زدند(همین فروردین ماه)، همکارما را به دلیل ندادن استعلاجی توسط پزشک عمومی اورژانس که مدعی بود پرستار فیلم بازی میکند به کام مرگ کشید و خدا را شکر که احیای موفق بود.

این صحنه ها هر روز برای ما تکرار می شود. بارها شخصا به رئیس بیمارستان و حراست بیمارستانی که کار می کردم گفتم تا کسی را نکشته اند فکری برای امنیت پرستاران که جوابگوی کوتاهیهای شماها هستند بکنید، اما دریغ از یک نیم نگاه!

در تبریز سوپر وایزر را کتک ردند و با خونریزی داخلی فوت کرد، همکارانمان در داخل آمبولانسها سوختند و ....

نمونه ها بسیار است اما دریغ از یک حمایت ساده، وقتی من مورد حمله ی همراه بیمار به دلیل عدم حضور پزشک قرار گرفتم رئیس حراست گفت: برو شکایت کن!!!! گفتم مگر سرخیابان به من حمله شده؟

طبق قانون حمایت و دفاع از پرسنل وظیفه ی سازمان و اداره ی متبوع است اما  کدام قانون در پرستاری اجرا می شود؟

بیایید یک بار برای همیشه خودمان امور صنفمان را در اختیار بگیریم و در انتخابات آگاهانه شرکت کنیم ، و بعد از انتخابات فکر نکنیم کار تمام است، هر کسی پتانسیل میرزابیگی شدن را دارد، باید مدام پایش کنیم و نگذاریم  بیراهه بروند.

بیایید خواسته هایمان را شفاف تعیین کنیم و با اولویت بخواهیم منتخبین پیگیر مطالبات قانونی ما باشند.

بیایید تعصبات را کنار بگذاریم و در انتخاب افراد فقط صلاحیتشان را مد نظر داشته باشیم، نگوییم فلانی همزبان من ، همشهری من ، هم بیمارستانی من، هم دانشگاهی هم، هم اداره ای من ..... است، نگذاریم عده ای سوار احساسات ما شوند و مجددا اوضاع را مانند قبل و بدتر از قبل کنند.

قبل از ایجاد نظام پرستاری  قوانین مهمی در این حوزه تصویب شده است مانند قرار دادن پرستاری جزو مشاغل سخت و زیان آور که در سال شصت و هشت رخ داده است.  مثال باز هم هست، لذا افتخار به تصویب قانونی که به نفع پرستاری بودن یا نبودنش هم زیر سوال است ناتوانی افراد را می رساند.

بیایید این بار با آگاهی و شناخت قدم برداریم و در چاله ها و چاه های مسیر نیافتیم. بیایید برای ایجاد یک نظام پرستاری هماهنگ و مستق و قدرتمند در سراسر کشور دست دوستی به هم بدهیم و در انتخابات نظام فعالانه و آگاهانه شرکت کنیم.

پرستاران جز عدالت چیزی نمی خواهند، تبعیض را بر نمی تابند. پرستاران عدالت خواه از خواسته های بر حقشان کوتاه نمی آیند و قطعا این بار صندوقهای رای گویای این خواهد بود که پرستاری در حال گذر از دوره ی رخوت و خواب زدگی و ورود به دنیای آگاهی است.

به امید پیروزی با مشارکت حد اکثری پرستاران سراسر کشور