درد داریم و گفتنش سخت است
توی دل هم نهفتنش سخت است
روزی که وزیر بهداشت به مجلس فراخوانده شد تا پاسخگو باشد مطالبه گر شد و تمام مجلس را زیر سوال برد و کسی هم دم بر نیاورد و رئیس و نایب رئیس مجلس هم خم به ابرو نیاوردند!
وزیر بهداشت که البته قدرت بالاترش را بارها به رخ مجلس کشیده بود و حتی مجلس نتوانست وی را برای یک جلسه با معترضین پای میز مذاکره بکشاند! اینبار رو در رو و چهره به چهره نه تنها در صحن مقدس مجلس یک صنف بسیار مهم را زیر چاقوی خود بزرگ بینی نفله کرد، بلکه مجلس را نیز زیر سوال برد!
تعجبم از این است که پرستاران آنجا کسی را نداشتند تا بر سر وزیر متکبر فریاد بزند ! آیا نمایندگان مجلس هم نماینده ای نداشتند؟
زهی خیال باطل که ما پرستاران از سال قبل چه کار بیهوده ای کردیم و شکایتمان را به خانه ی ملت و نمایندگان مجلس گفتیم! ایشان که خودشان هم نیاز به حمایت دارند!
پیشنهاد می کنم پرستاران در حمایت از نمایندگان مجلس که وزیر به راحتی همه را زیر سوال برد اقدامی عاجل کنند چرا که این اقدامات به تضعیف جایگاه مجلس در بین اصناف منجر می شود و اگر بنا باشد هر وزیری برای اجرا نکردن قوانین مصوب مجلس به جای پاسخ گویی ، به مصوبه و مجلس حمله کند! دیگر چه جایگاهی برای مجلس و قانون و... می ماند؟
دردناک است که ما سال قبل به کمیسیون اصل نود شکایت کردیم و ...... نمیدانستیم که جایگاه وزیر بالاتر از مجلس است چه برسد به کمیسیون !
ضمنا قائم مقام محترم هم به کمیسیون اصل نود قول داد که مشکلات از اول اسفند حل شود و... نشد که نشد و کسی هم پرسشگر نیست و کویا اصلا کسی اجازه ی پرسشگری ندارد!!!!!
به راستی دیروز شاهد به توپ بسته شدن مجلس بودیم، اگر توجه کنیم! استبداد صغیر دیگری پای گرفته وما استبداد را بر میتابیم یا نه؟
پیشترها فکر میکردم.....(ازاین فکرهای واهی زیاد کرده ام) مهم این است که متوجه شدم که قدرت وزیر از مجلس و قانون و ... بالاتر است و منبعد باید مطیع محض باشم! البته پیشتر هم گفته بودم که باید قبله ام را رو به منزل وزیر بهداشت بچرخانم ولی تعدادی به اشتباه توجیهم کردند که اشتباه می کنم!!!!
نظرات شما عزیزان: