در ماه های اخیر شاهد برگزاری انتخابات سازمان نظام پرستاری بودیم و همه می دانیم که چه خبر بود و چه بر این تشکل صنفی گذشت و می کذرد.
بارها از با تجربه ها و امتحان پس داده های این صنف که سالها در نظام پرستاری هم بوده اند پرسده ام که آیا همیشه این جو حاکم بوده بر انتخابات؟
و همه جوابشان منفی است. این جواب منفی از چند جهت قابل تامل است:
1- وزرای قبلی بر حق انتخاب افراد در صنفشان احترام می گذاشتند و ....
2- وزرای قبلی مطمئن بودند که منتخبین دست از پا خطا نخواهند کرد و همواره گوش به فرمانند.
3- وزرای قبلی اهمیت یک تشکل صنفی را نمی دانستند؟
4- وزرای قبلی ........
از وزارت که بگذریم به خود قانون انتخابات که برسیم چطور باید انتخابات یک تشکل صنفی را ، وزارتی هدایت و برگزاری کند که بعد از تشکیل می باید به مطالباتش پاسخ گو باشد؟
چرا این انتخابات توسط وزارت کشور برگزار نمی شود و......
اما سوال بعدی به خود اعضای صنف پرستاری برمی گردد. قطعا در مدتی که بنده به عنوان فعال صنفی وارد عرصه شده ام جز دردسر و هزینه (از هر نظر) چیزی نبوده، برایم بسیار تعجب آور است که چرا یک عده با وجود عدم انتخاب توسط خود پرستاران در صددند تا رای نمایندگان و منتخبین پرستاری را با تطمیع و تهدید و تخریب و ...(از هر راه اخلاقی و غیر اخلاقی) مجدد به راس کرسیها برگردند!!!؟
چرا گروهی از پرستاران که سالهای سال در صدر این صنف بوده اند و حاصل تلاش کرده یا نکرده شان صدور حکمهای منصبی خوب برای خودشان و اوضاع آشفته و برآشفته ی کنونی پرستاران بوده است، دست از سر این صنف بر نمی دارند؟
واقعا آیا منافع صنف با منافع برخی افراد منافات دارد؟ یا نگرانند چه اتفاقی بیافتد؟ چرا در تلاشند تا پرستاری را به چند تکه تقسیم کنند؟
راستی با انگلستان نسبتی دارند؟ که ایران را چند تکه کرد و ...
اگر این افراد که بسیار ادعای اسلام و مسلمانی می کنند و همدیگر را جز به لفظ (حاجی ) صدا نمی کنندبه منافع صنفی می اندیشند، اجازه نمی دهند که خود پرستاران تصمیم بگیرند این بار مسندها و سندها دست چه کسانی باشد؟
ورود مستقیم برخی تشکلهای خارج از صنف و روسای دانشگاهها و ... با این فعالیتها آیا هماهنگ نیست؟
یعنی برخی از دوستان وزارت نشین بیشتر از خود پرستاران دلشان به حال ایشان می سوزد؟
چرا برخی از پرستاران تلاش می کنند موج ایجاد کنند؟ این دوستان (شاید هم دشمنان ) اول جناحها را تعریف کنند و بعد بگویند ما ضلع سومیم؟ به نظر من در پرستاری جز گفتمان عدالت خواهی گفتمانی وجود ندارد و این ها فقط تلاش می کنند با ایجاد تفرقه در پرستاری به افراد حذف شده ی غیر محبوب و گاها منفور کمک کنند که مجددا به روی صحنه ی ریاستهای صنفی برگشته و مجددا مقابل پرستاران قد بکشند!!!!!
دوستان که خود را مسلمان می دانند برای آبرو و حیثیت افراد یک شاهی ارزش قایل نیستند و دیدید که چگونه با حیثیت برخی از کاندیداها بازی کردند !
من به عنوان یک کاندید در انتخابات دوره ی چهارم نظام پرستاری هنوز نمی دانم رد شدم یا تایید؟
هنوز هم پیامک یکی از مسئولان انتخابت در حوزه ی نظارت را دارم که نوشته بودند تا آخر وقت اداری 25 خرداد فرصت دارم گواهی عدم سوئ پیشینه ارائه دهم و من ارائه دادم و رییس نظارت تهران شخصا فرمودند شما تایید هستید(شفاها و بدون حضور شاهد انسانی ولی خدا ناظر بود ) وخدا را شاهد می گیرم که هرگز به من نگفتند (نه شفاهی نه کتبی ) که تایید نشده ای!!!!
ویک باره نامم را از لیست نامزدهای رای گیری حذف کردند............
من سکوت کردم و سکوت می کنم و ......... سکوتم را خواهم شکست اما...
اما الان روی سخنم با کسانی است که در پی شقه کردن پرستاری به نفع کسانی هستند که از اعتلای پرستاری ، از بیداری پرستاری، از آگاه شدن پرستاری ، از وقوف پرستاران به حقوق شان و ....هراس دارند.
مطمئن باشید دیری نخواهد کشید که شما را هم این موج بیداری پرستاری با خود ببرد ، پس مانند آلفرد نوبل قبل از غرق شدن توبه کنید و برای اعتلای پرستاری یک جبهه ی متحد ایجاد نمایید.
من معتقدم تفکر پرستار- محور باید حاکم باشد ، و اگر چنین شود و کار تشکیلاتی و تیمی باشد ریاست افراد مهم نیست .
شاید عده ای از رو شدن گندهای گذشته می ترسند ، اما بدانید که ما پرستاران بسیار صبور و بخشنده ایم، گذشته را فراموش می کنیم اگر امروز به مسیر پرستاری برگردید.....
دینامیتهایتان را پای نهال بالنده ی اتحاد آگاهانه ی پرستاری چال نکنید.....
خواهش می کنم.......
نظرات شما عزیزان:
صوفیا رشیدی 
ساعت23:37---30 تير 1394
بسم رب الشهدا والصديقين...
باعرض سلام وخسته نباشيد خدمت جناب آقاي ميرزابيگي
معاونت محترم پرستاري وزارت بهداشت ورياست محترم سازمان نظام پرستاري...
امروز مطلبي از روابط عمومي سازمان وبه نقل از شما در شبكه هاي مجازي كه شما زماني منتقد جدي آن بوديد پخش گرديد كه مرا به فكري عميق فروبرد...
استاد گرانقدر،شما از بنيانگذاران سازمان هستيد وهيچكس منكر زحمات وخدمات شما براي جامعه پرستاري نبوده،نيست ونخواهد بود...
شما ١٢سال برسازمان رياست كرديد و به گفته خودتان خدمات فراواني را بنيان نهاديد...
اما اتفاقاتي در ٢سال اخير افتاده كه شما و تيمتان را در مقابل بدنه پرستاري كشور قرارداده است...
معاونت پرستاري وزارت بهداشت نقطه آغاز شكاف شما وجامعه پرستاري بود...
هر نقطه آغازي پاياني دارد واين نقطه پايان انتخابات ٢٩خرداد بود...
شما وتيم شما در مقابل بدنه عدالتخواهان شكست مفتضحانه اي را متحمل شديد...
ايكاش همان روز بعداز انتخابات با درك صحيح پيام انتخابات استعفا ميكرديد وراه را براي تشكيل شوراي عالي جديد فراهم ميكرديد تا بعداز ١٢سال با نامي نيك از شما ياد ميشد...
اما چه كنيم كه رياست وقدرت شيرين است ودل كندن از آن بسيار مشكل...
به جاي همراهي با جامعه عدالتخواه پرستاري شروع به سنگ اندازي كرديد...
رد صلاحيتها كافي نبود....
چرا زماني كه شما را نميخواهند اصرار بر ماندن داريد....
تاسف زماني بيشتر ميشود كه از نام يك گروه متعفن و تا خرخره فرو رفته در لجن استفاده ميكنيد....
چه چيزي باعث ميشود كه حتي اسم چنين افرادي را برزبان بياوريد...
آيا ١٢سال كافي نبوده است...
اگر ١٢به ١٦تبديل شود راضي ميشويد....
جناب معاون محترم پرستاري،از شما ميخواهم به اين شانتاژهاي رسانه اي پايان دهيد...
صداي جامعه پرستاري رابشنويد...
آنها بهيار ٦ماهه وطرح ميتني رانميخواهند...
تعرفه گذاري مصوب مجلس راميخواهند...
ارتقاي بهره وري در خصوصي راميخواهند...
كم شدن تبعيض راميخواهند...
جمع بزنيد...
خواسته هاي ما به تعدادانگشتان دودست هم نميرسد...
همه هم صنفيست...
ما در زير پرچم مقدس جمهوري اسلامي حركت ميكنيم،پاسدار خون شهداييم و گوش به فرمان رهبرمان...
در پايان يك چيز را با اطمينان به شما بگويم...
شما به آخر خط رسيده ايد...
جامعه پرستاري شمارانميخواهد...
باتشكر از زحمات وخدماتتان،لطفا اين بازي را ادامه ندهيد و جامعه پرستاري را از خود آزرده خاطر نسازيد...
ومن الله توفيق
کپی
صوفیا رشیدی
ساعت13:36---29 تير 1394
سلام . آقای عمیدی ! متاسفاته حذف شما از صحنه انتخابات نظام پرستاری نمودی از بیعدالتی بود و باعث تاثر و تاسف جامعه پرستاری برای کسانی شد که از صدای عدالت واهمه دارند .
منتخبین باید بدانند بیشتر کسانیکه به پای انتخابات رفتند ، در واقع برای رای بشما به پای صندوق ها رفتند .چرا که در طی فعالیتهای صنفیتان با صداقت و دلسوزی و ... شما آشنا شدند و بعد طی سالیان این امید بوجود آمد که تغییر و تحولی در پرستاری بوجود خواهد آمد . پس منتخبین عزیز باید از رای های بدست آورده که در واقع رای اعتمادمان بشما بود ، مراقبت نمایند جامعه پرستاری امیدوار است ، شما به انتخابات شورایعالی راه پیدا کنید .
و از مسولین درخواست مینماید با عقلانیت بیشتری به این موضوع بنگرد و با حذف بزرگمردان پرستاری باعث التهابات بیشتر جامعه پرستاری نشوند .
صوفیا رشیدی
ساعت3:11---29 تير 1394
سکوت سکوت تا نابودی پرستاری
دوشنبه چهارم دی 1385 ساعت 21:56
مقصر کیست؟؟
امروز که در بخش ccu مشغول به کار آموزی بودم بچه ها با شور و شوق خاصی کار می کردند و مرتب بالای سر بیمارهایشان بودند و یا اینکه با مانیتورها ی بیماران راچک می کردند،پرستارهای بخش هم کارشان نسبت به بخش های عمومی منظم تر و دقیق تر به نظر می رسید جنبه های علمی به وضوح در نگاه و کلام و رفتارشان با بیماران و مانیتورهای بالای سرشان را می دیدم ساعت نزدیک به 10 صبح بود که پچ پچی بین پرستارای بخش شروع شد و قیافه هایی که تا چند لحظه قبل نسبتا شاد بودند به غم و اندوه و سکوت تبدیل شد برایم خیلی جالب بود ته دلم خبر از اتفاقی می داد که مربوط به شغل پرستاری باشد، پرستاری که حدود 40 سال داشت از جمع جدا شد و با بی حوصلگی و ناراحتی درونی به سمت بیمارش رفت و vsساعت AM 10رو چارت کرد حواسش به کلی به این موضوع جلب شده بود و ترس و اعتراض درونی یک به یک مخلوط شده بودند کنجکاو شدم و جلوتر رفتم و به صحبتهایشان گوش دادم ، صحبت از ماجرای خصوصی سازی و شرکتی کردن پرستاران این بیمارستان دانشگاهی بود که اجبار به شرکتی کردن به بیمارستانهای دولتی نیز رسیده بود.
در این بخش پرستارانی بودند با 8-7 سال سابقه کاری مثبت و موثر و البته به صورت خرید خدمت پرستاری که خود این خرید خدمت بودن مزایای چندانی نداشت و از اینکه پرستارانی با سابقه کاری بالا هنوز استخدام نشده اند خود یک ظلم بزرگ بود ولی حداقل این امید بودکه در طول شیفت ماهانه یکی دو روز مرخصی بگیرند و یا اینکه روزهای تعطیل برایشان 5/1برابر حساب شود ولی با این شرکتی بودن یعنی این حداقل ها هم از یاد برده می شود یعنی اینکه دیگر خبری از مرخصی ها و ضریب تعطیلات نیست و با همان ساعات کاری ماهانه کسر حقوقی معادل 40 هزار تومان را دارد و هر وقت که تعداد بیمارها از حد نصابی کمتر شود پرستار یا پرستارانی خود به خود از شیفت OFFمی شوند و تازه راه را برای اقدامات زور گویانه و تنزل گرای شغل پرستاری هموار می کند بدون اینکه امکانات رفاهی در نظر گرفته شود و یا اصلا سلامت پرستاری برایشان مهم باشد و جالب اینجاست که همان امکانات محدود را هم ازآنها می گیرند و این یعنی نداشتن امنیت شغلی ،نداشتن امید به زندگی و نداشتن انگیزه و هزاران نداشته دیگر که از گذشته صد ساله پرستاری ایران به سهم نداشته هایمان اضافه شده است.
این تنها یک مثال کوچک بود از سناریو های مختلف زجر آوری که به پرستاری وارد می شود انگار اگر در طول یک فصل یک ظلم و تحقیر به پرستاری نشود بعضی از مسئولای وزارت بهداشت خواب به چشمهایشان نمی رود البته آنها خوب بیدارند و خستگی و بی حوصلگی و تفکر به خواب رفته ما را می بینند که این طور بی محابا قانون می تراشند و یا اینکه بیمارستانها و مدیران آنها اگر قانونی وضع می کنند که البته اگر در این بین پرستاری له شود و مورد ظلم و اقع شود و بیشتر به استثمار و بردگی کشیده شود صد البته مورد تائید آقایان وزارت بهداشت هست و حاضرند این تفکر ها و تصمیم های ظالمانه در مورد قشر پرستاری به سایر بیمارستانها نیز بکشانند.
ما در طول تحصیل، تاریخ و تحولات پرستاری را از بدو تولد آن تا دوره حاضر را خواندیم ولی همان بود که خواندیم و رفت فقط می دانیم شخصی به اسم فلورانس نایتیگل آمد و یک کارهایی کرد و بعد از آن هم افرادی آمدند و برای پیشرفت پرستاری کارهایی انجام دادند تا اینکه پرستاری وارد کشور شد و در آخرین مرحله آموزشکده ها به دانشکده تبدبل شد.
اما بعد از آن چه؟؟؟
بعد از آن چه افرادی آمدند و چه کارهایی کردند تنها چیزی که نسل پرستاری قبل از خودمان یاد گرفته ایم چنج شیت و لزوم صد در صدی اجرای آن و یک سری کارهای غیر کلیشه ای دیگربود و بزرگترین درسمان از آنها بی علاقگی و روز مرگی بود و شاخص ترین پیشرفتی که در طول دوران دانشجویی متوجه شدیم باب ترجمه رفرانس های دیگران و مشاهده ترانس های چند ساله بود.
سکوت سکوت سکوت کلماتی که از گذشته به پرستاری بسته شده است و مایه خود باختگی و بی توجهی به پرستارشده است.
دیگربرای پرستاران مهم نیست که دولت جدیدتری بیاید و آن هم یک سری شعار بدهد که پرستاری ثواب دارد و باید برایش کاری کرد و ... چرا که کار از بن خراب است و وزارت بهداشت همراه ما نیست و بلکه مخالف پیشرفت پرستاری است.
دیگر مهم نیست که انتخابات پرستاری انجام شود چرا که پرستارانی را داشتیم که نه فقط صدایشان خفه شده بلکه دستانشان هم شکسته شده و حاضر نیستند به همه دنیا اعلام کنند که موجودیت داریم چرا که نتیجه آن برایشان مهم نبود ولی مسئولینی بودند که نتیجه این انتخابات و حضور پرستاران را مهم دانستند و چشم به این انتخابات دوخته بودندو دیدند که پرستاری مرعوب شده است و سزاوار ظلم و به فاصله اندکی از انتخابات ضعیف پرستاران ،اقدامهای مخرب گرایانه ای را رقم زدند چرا که می دانند پرستاران در بین خودشان اتحادی ندارند و اعتقادی به پیشرفت ندارند و از دفتر پرستاری انتصابی کاری ساخته نیست.!!
مظلومیت در تاریخ امروز پرستاری نقش بسته است مظلومانی شده ایم که هر روز ظالم را قویتر می کنیم ظلم های که خودمان سبب آن شده ایم به عبارتی کمبودهایی مانند:پائین بودن حقوق و کارانه و جایگاه اجتماعی و کاری و ناشناخته ماندن در تیم درمان و یا نبودن حق سختی کاری و شیفت در گردش و شبکاری و در معرض بودن با افراد بیمار جامعه و...همه و همه ناشی از سکوت خودمان است پس زیاد دنبال مقصر نگردیم که از ماست که بر ماست.
بهتر است از دورانی بگویم که که همه پرستارها سکوت کرده بودند و به خواب رفته بودند و قانون پشت سر هم و اجبار به تداوم پرستاری را ضعیف و ضعیف تر کرده بود ،مترون های انتصابی و بله قربان گو و سر پرستاران خاموش و دفتر پرستاری ضعیف در وزارت بهداشت که البته انتصابی و باز گوش به فرمان عده ای.
هیچ کدام از مسئولانی که ما اسمش ر پرستار بگذاریم انتخابی پرستارها نبودند چیزی که آقایان وزارت بهداشت می خواستند با پل های انتصابی که ساخته بودند سال به سال قدم به حریم پرستاران می گذاشتند و لحظه به لحظه موجودیت پرستاری را خدشه دار می کردند و می کنند تا آنجایی که هر کس نافرمانی کند عزل می شد و هر کس اعتراض سرکوب .
از خودمان بپرسیم مقصر کیست؟؟
آیا شما هم مثل من معتقدید که مقصر مسئولا ن وزارت بهداشت هستند ولی آیا این جسارت را داریم که بخشی از این تقصیر ها را گردن خود بیندازیم ؟؟ این سئوالی است که من و تو دانشجو بایدبه آن جواب دهیم و بدانیم که مقصر اصلی خودمان هستیم.
ضربه پشت ضربه به پیکره پرستاری کشور وارد می شود و اندوه پشت اندوه در چهره های پرستاران دیده می شود تا آنجا
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
