همیشه درباره ی واژه ی دموکراسی حس خوب داشتم و فکر می کردم که دموکراسی حق آزادی و انتخاب انسانها را به رسمیت شناختن است.اینکه همه ی مردم بر جامعه حکومت کنند غیر ممکن است لذا روشی باید باشد که در حکومت نقشی داشته باشند که گویا انتخابات روشی مناسب است. یعنی یکی از ابزار مهم و شاید مهمترین ابزار و شاخصه ی دموکراسی ،همین انتخابات است.اما انتخابات هم برای خدوش قوانینی دارد و این محدودیتها اغلب در راستای حفظ حرمت جایگاهها و افراد طراحی شده است.
قوانین برای افراد در هر جامعه ای محدودیتهایی و شاید هم دسترسیهایی ایجاد می کند او این استفاده ی بهینه از توانمندیهاست و محدودیت حسب نمی شود.
مثلا در یک بیمارستان افراد به دو نوع کار مشغولند: کار درمانی و اداری. کارمندان اداری نمی توانند بر اساس حکم دموکراسی یا آزادی در مسایلی که اطلاعات و توانایی ندارند دخالت کنند و بالعکس.
به هر حال وجود قوانین برای هر جامعه ای ضرورت دارد و اصلا دموکراسی یعنی آزادی قانوی ،پس دموكراسي آزادي قانونمند است و وقتي پاي قانون به ميان آمد منظور تحميل محدوديت‌هاي لازم و ضروري براي دوام و بقاي يك ارزش است.
مثلا هرگز نمی آیند گرگ را به شبانی بره ها برگزینند و در همین راستا شرایطی برای هر پستی بر اساس قانون در نظر گرفته می شود.
این قوانین اگر در مسیر منافع افراد یا سازمان یا گروه خاصی نباشد و همه را به یک چشم ببیند قطعا با دموکراسی تناقضی ندارد.
دموکراسی تا کنون در سه مفهوم به کار رفته است : اول، به معنای حکومت اکثریت ؛ دوم، به مفهوم حکومت قانون ؛ و سوم، به معنای تعدد نخبگان و گروه های قدرت.
در مسایل اخیر حوزه ی سلامت اما این مفاهیم به وضوح زیر پا گذاشته شده است.
مهمترین ابزار دموکراسی انتخابات است و همانطور که گفته شد برای هر انتخابی قوانین شرایطی را تعیین کرده اند. گر چه خود این تعیین شرایط محدودیت است اما برای حفظ ارزشها ضرورت دارد.
در انتخابات سازمان نظام پرستاری، طبق آیین نامه ی این انتخابات که قانون ان به حساب می آید برای کاندیدا ها شرایط ذیل در تبصره های 1 و 2 ماده ی 17ذکر شده است:
1-التزام عملی به اسلام و پایبندی به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
2-عضویت در سازمان نظام پرستاری جمهوری اسلامی ایران.
3- عدم سابقه ی محکومیت در دستگاه قضایی که منجر به محرومیت از حقوق اجتماعی باشد.
4-عدم محکومیت منجر به محرومیت از عضویت در سازمان نظام پرستاری.
5-داشتن حداقل 3 سال سابقه ی سکونت یا اشتغال در حوزه ی انتخابیه
6-عدم تجاهر به فسق و نداشتن فساد اخلاقی و مالی
برای انتخابات شورای عالی هم همین شرایط لحاظ شده است.لذا به نظر می رسد رد صلاحیت افراد خارج از چارچوب این شرایط ، مغایر روح دموکراسی و آزادی و بویزه دموکراسی دینی است.اعمال نظر مستقیم وحذف سلیقه ای افراد به راحتی می تواند انتخابات را به ابزاری برای نوعی دیکتاتوری نامحسوس تبدیل کند و رفته رفته مشارکت افراد ذی نفع کاسته شده و به نزدیک صفر می رسد.
وقتی افراد را زیر این برگه ی بارم بگذاریم و کسانی را که بدون اعمال سلیقه از آزمون خارج می شوند در اختیار انتخاب کننده ها بگذاریم تا خودشان به هر کس که می خواهند رای دهند به دموکراسی نزدیک شده ایم.
به هر حال از وزارت بهداشت انتظار می رود که بدون اعمال سلیقه و دشمنی و لجبازی و بدون اعمال نفوذ اجازه بدهد انتخابات در کمال آزادی اندیشه و آرامش برگزار شود تا شاید با انتخابافرادی که نمایندگان واقعی پرستاران هستند تنشهای موجود به گفتگو و مذاکره تبدیل گردد.
وقتی همه ی راهها به روی گروهی بسته شود اغلب می کوشند تا از روشهای پر هزینه تر جایگزین کنند که این به نفع هیچ کس نیست.به نظر با انجام انتخابات دور اول گفتمان غالب پرستاری رخ نموده است و بهتر است که با روشهای متمدنانه تر مسائل خل و فصل شود .
به درازا کشیدن صحبت شاید حوصله ی همکاران را سر ببرد و به همین خاطر من کلامم را بسیار خلاصه نوشتم، و امیدوارم فرصت آسمان به قدر فضای قفس نباشد و دریچه ی اسمان به روی همه باز باشد .
محمود عمیدی-پرستار بالین

نظرات شما عزیزان:

صوفیا رشیدی

ساعت18:47---19 تير 1394

- [ایمیل]

خدایا، خدایا، خدایا ...
به اندازه ی تمام ماموریت های اورژانس 115 شکرت!
خدایا من همیشه شکرگذارت بودم،
خدایا شکرت که بنده ی حقیر توام،
از تمام نعمات بیکرانت که به ما ارزانی داشتی همین مرا بس که یک اورژانسیم!
خدایا من نمیخواهم نامه یا شکایتی به رئیس جمهور یا وزیر بنویسم! من فقط میخواهم از خودم بگویم و به لطفی که در حقم روا داشتی
خدایا؛ شکرگذار توام که علمم را در عملم قرار دادی تا به جرات بگویم من یک متخصص هستم متخصص بی هوشیم، متخصص قلب، من یک جراحم، و من... ، و من یک پرستارم، من یک فوریت ام،
از همه اینها مقدس تر من یک 'اورژانسیم'
آنجا که چشمان پدر و مادری به من و دستان من است تا پسرشان را که به خوابی عمیق فرو رفته بیدار کنم و آنگاه که دخترکی معصوم با صدایی... از من میپرسد 'عمو مامان خوب میشه؟' آری عمو مادرت خوب می شود!
ولی خدایا من فقط با وجود توست که میخواهم فرزندی را از خواب بیدار سازم و لبخندی بر لبان معصومی جاری سازم ... و گرنه در آنجا که من از همه حقیر ترم ...
آنجایی که هیچ کادر پزشکی با تجهیزات آنچنانی نیست، آنجا هیچ تیم احیاءی پرتعدادی نیست، ...
آنجا منم و طبقات بلند و پله های طولانی و در هم پیچیده و اشک های مادری که جانم را به آتش میکشد و ناله های پدری که صدای شکسته شدن کمرش ...
و وزیری که در خواب است!!!
خدایا؛ من اگر خواب ندارم همین مرا بس که خوابگاه نرمی هم ندارم که مرا به خواب شیرین فرو برد که صدای دردمندان را نشنوم!
خدایا؛ من اگر اتاق بزرگ و آنچنانی ندارم شکر، که میزی هم ندارم که زیری داشته باشد
خدایا؛ تو ما را توان دادی و علم بخشیدی و مارا برگزیدی و هدایت میکنی، از هرسو ما طبیبیم، از یک سو کاردیو، از یک سو ارتوپد، از یک سو فارماسیست و ...
آری ما سو های بسیاری داریم ولی از هرسو مینگرم ما خادمیم 'خادم ملت'. نمیدانم وزیر نخبه از کدام سو نگاه می کند؟
از سوی که زیر دارد و میزی که ظرفیت ندارد؟!
خدایا؛ چرا فقط زیر میز باید پر شود؟ مشکل از چشمان است! چشمشان را سیر کن! چشمی که سیری ندارد...
البته خدایا شکرت که همچنین چشمانی به من ندادی که پست نگاه کند و به زیر بنگرد
خدایا دستان من رو به آسمان توست و چشمانم به رزق و روزی است که برایم مقدر کردی.
آب سر سفره ام اشک هایست که شب و روز وقتی وزیر خواب بود از چشمان کودکان، پدران و مادران پاک کرده ام!
نان سفره ام بوی واقعی نان دارد، نانی که از لبخند بیماران و گرفتن دست افتادگان کسب کرده ام!
خدایا شکرت؛
همین ما را بس است که دلی را شاد کنیم، قلبی را به طپش در آوریم، مرحمی باشیم بر جراحات مجروحی،... آنقدر کار کنیم که بتوانیم فقیری را سیر کنیم فقیری چون پزشک!!!
خدایا برمن ببخشای اگر توانم کم است، نمیدانم چرا؟! شاید اتاق و میزشان بزرگ است
بسیار شاکرم که اتاقی دارم متحرک که نه میزی دارد و نه زیری، که غنی است از تولد و مرگ، غم و شادی، اشک و لبخند، بیم و امید،... اینها ثروت من هستند.
خدایا من شب عید به خانه نرفتم تا او با چند ده میلیون به خانه برود! باشد که او هم از فقر رهایی یابد!
خدایا دیگر چیزی نمیگویم، چرا که پزشکان دیگر درمان نمی کنند! رفته اند اتاقی گرفته اند بزرگ که میز بزرگی دارد و زیری از آن بزرگتر... خدایا شما مراقب باش که با غرورشان زیرت نگیرند! عده ای که میزهای بزرگی دارند و خود را خدا می پندارند!
حال آقای وزیر؛
آیا شما پزشکی نخبه هستی؟ یا اینکه بزرگترین میز را دارید؟ میزتان زیر هم دارد؟ آیا چشمان شما هم به دستان ماست؟ ...

♡ارادتمند همگی، خادم ملت، تکنسین فوریتهای پزشکی اورژانس♡
Copy

صوفیا رشیدی

ساعت14:49---14 تير 1394

- [ایمیل]

درود بر شما

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: