از سالها پیش و از اوائل انقلاب قوانین متعددی در مجلس و بدنبال آن آئین نامه های اجرایی توسط دولت درباره ی آن قوانین مربوط به مشاغل سخت و زیان آور نوشته شده است.
موضوع قابل ذکر درباره ی پرستاری این است که پرستاران را به چند دسته تقسیم می کنند: پرستاران مراکز دولتی، مراکز خصوصی و مراکز مختلفوابسته به نهادهای مختلف مانند سازمان تامین اججتماعی و نیروهای مسلح و .......
اما بحثی که وجود دارد این است که وقتی شغلی سخت اعلام می شود ، قوانین مربوط به مشاغل سخت را مشمول می شود وباید تمام ادارات و کارگاه ها و مراکز خصوصی و دولتی و نیمه دولتی و.... مزایای آن را به اجرا بگذارند.
طبق مصوبه ی هیات دولت در جلسه ی 17 دی ماه 68 پرستاری و بهیاری جزو مشاغل سخت محسوب می شود که البته در سال 88 و با قانون ارتقای بهره وری مشخصا بند 2 از طرف مجلس نیز تمام مشاغل پرستاری به عنوان شغل سخت اعلام گردید.
اینها را از آن جهت یادآوری میکنم که عده ای می فرمایند مثلا پرستاران دانشگاههای علوم پزشکی کشور تابع قانون مدیریت خدمات کشوری هستند و....هر پرستاری بسته به محل کارش از قوانین تبعیت می کند.
این حرف درست است ولی علاوه بر قوانین مربوطه، پرستار هر جا که کار کند طبق مصوبات هیات دولت و مجلس جزو مشاغل سخت است وباید مزایای مشاغل سخت را دریافت کند. اینکه می گویند مشاغل سخت در قانون مدیریت خدمات کشوری مزایایی جدا از قانون کار دارد قابل قبول نیشت ولی ما با پذیرش این نکته به بررسی برخی قوانین این حوزه وعدم انطباقها اشاره می کنیم:
طبق بند 2 قانون ارتقای بهره وری کارکنان بالینی نظام سلامت، کلیه کارکنان بالین مشمول قوانین مشاغل سخت وزیان آور می شود و در این قانون ونیز مصوبات قبلی محدودیتی برای استفاده از مزایای مشاغل سخت و زیان آور ذکر نشده است.
در قانون بهره وری نیز اشاره ای به ساعت کار شاغلین بالین و تعیین ساعت کار ایشان نشده است، اما در قانون کار ماده ی 52 ذکر شده است که: در کارهای سخت و زیان آور و کارهای زیر زمینی ، ساعت کار نباید بیش از شش ساعت در روز و 36 ساعت در هفته باشد.
اما در ماده ی دوم آیین نامه ی اجرایی قانون ارتقای بهره وری ف میزان ساعت کار کارکنان را 44 ساعت در هفته بیان می کند که مغایر بند 2 اصل قانون(که پرستاری را جزو مشاغل سخت و زیان آورمی داند) و ماده ی 52 قانون کار می باشد.
نکته ی قابل توجه در این مورد ساعت کار کارکنان غیر بالین است که از ساعت 8 صبح تا 2 بعد از ظهر بوده و عملا 6 ساعت است یعنی کسانی که شغلشان سخت نیست عملا 6 ساعت که البته باید از آن ساعت ناهارو نمازو تعطیل کردن از ساعت یک ونهایتا یک و نیم را نیز افزود ولی کار بالین یک دقیقه هم تعطیلی ندارد.بماند که همین همکاران در سیستم های درمان تا 120 ساعت اضافه کاری غیر حضوری دریافت می کنند وتازه امتیاز آن اضافه کاری را هم در محاسبه ی کارانه یا پرکیس دریافت می کنند ولی ساعتهای حضور پرستاران با قطره چکان محاسبه می شود.
مغایرت ماده ی 2 آئین نامه ی اجرایی قانون ارتقای بهره وری با خود قانو و قانون کار محرز است، و دولت نمی تواند بر خلاف قوانین مجلس مزایایی کمتر از آن برای کارکنان در نظر بگیرد. در این ماده به تمام بخشهای دولتی و غیر دولتی اشاره شده است. ضمن اینکه مجددا تاکید می کنم در اصل قانون بهره وری اشاره ای به میزان ساعت کار نشده است و در قوانین مصوب قبلی ساعت کار مشخص شده است که اشاره شد.
ماده ی 3 این آیین نامه که به مرخصی کارکنان بالین اشاره دارد و کارکنان بالین مراکز سوختگی و روانی را مشمول مرخصی اضافه تا یک ماه میداند نیز با ماده ی 65 قانون کار که مرخصی کلیه ی مشاغل سخت را حداقل 5 هفته در سال تعیین کرده مغایرت دارد.
واما نکته ی اساسی دیگر مغایرت طرح جدید وزارت بهداشت برای اجرای پرداخت کارانه یا پرکیس با عنوان و نام جذاب و فریبنده ی مبتنی بر عملکرد است که در ارسالی دیگر به نقد این طرح و تبعیضهای قائل شده بین پزشکان و سایر کارکنان مراکز درمانی می پدازیم، اما این طرح که برای کارکنان غیر پزشک بر اساس میزان اضافه کاری طراحی شده و فرمول اصلی آن شامل شاخص اضافه کاری است و سایر شاخصها ضریبی بین 9/تا1/1دارند که عملا نقشی در کارانه نخواهند داشت (طبق خاصیت خنثای عددیک درعمل ضرب)با روح قانون بهره وری و هدف آن منافات دارد.
تاکید اصلی در قانون بهره وری بر کاهش ساعت کاری پرستاران است(گو اینکه این کاهش را در آیین نامه بی اثر کرده باشند) ، هدف قانون گذار ارائه ی خدمات مناسب با انجام ساعت کار کمتر در بالین بوده است و محدود کردن اضافه کاری از 175 ساعت به 80 ساعت حداکثر مبین این نکته می باشد. لذا از طرفی قانون مصوب مجلس از پرستار می خواهد که در یک بیمارستان کار کند و اضافه کاری کمتر داشته باشد، از طرفی وزارت بهداشت بسته های تشویقی برای انجام اضافه کاری پرستاران تعریف می کند.
در این قانون حیفم می اید اشاره نکنم که به پرستاران از هر جهت که بنگری اجهاف شده است. برای پزشکان که سیستمی مجزا تعریف شده و ساعت موظفیشان شامل این پرداختها می شود. یعنی پزشک برای دریافت های چند ده میلیونی یک ساعت هم اضافه کاری نمی کند و تازه بر اساس شواهد عینی از ساعات موظفی هم بسیار کمتر حضور دارد.
از طرف دیگر پرسنل اداری که ساعت 8 در مراکز حضور دارند و عملا از ساعت 13 تعطیل می کنند وناهارو نمازشان را هم در بیمارستان سپری می نمایند، تا 120 ساعت اضافه کاری تشویقی می گیرند و مدیران واحدهای اداری جز در موارد نادر که البته مشاهده نشده است، به تمام کارکنان اداری نمره ی کارانه ی کامل میدهند اما برای پرستاران چنین نیست وحتی از اضافه کاری فیزیکی و حضوریشان هم کمتر پرداخت می کنند و....بماند برای بعد...
لذا برای همکارانی که در مراکز خصوصی کار می کنند یا کار کرده اند و دیگر حضور ندارند چند پیشنهاد ویژه دارم:
1- برای مدت زمان قبل از اجرا تصویب و صدور آیین نامه ی اجرایی قانون بهره وری طبق قانون کار ومواد 56 تا59 باید به افرادی که نوبت کاری دارند در شیفتهای مختلف از 10 تا 22/8-5 درصد مزد باید پرداخت شود. ضمنا ساعات اضافه کاری باید 40% بیشتر از کارکرد عادی محاسبه شود.
2-بابت کار در مشاغل سخت و زیان آور لااقل ماهیانه چهل ساعت از کارفرما طلب کارند و می توانند با شکایت به دیوان عدالت اداری پیگیر مطالبات و معوقات آنها باشند.
3- برای اجرای قانون بهره وری می توانند به ادارات کار شهرستانها یا به دیوان عدالت اداری بابت اجرای آن و نیز پرداخت معوقات از اسفند 88 باشند.
4-همکاران تامین اجتماعی نیز همین شاریط را دارند.ضمن اینکه نوبت کاری و سختی کارشان از سال 86 تاکنون تغییری نداشته است در حالیکه حکمهای کارگزینی سالیانه افزایش داشته است.
5- بابت عدم هماهنگی بین افزایش حقوق سالیانه بر اساس نرخ تورم نیز می توانند به دیوان عدالت اداری بابت سالهای 86 تاکنون شکایت کنند و معوقات را نیز مطالبه نمایند. که البته توضیحات کامل و مدارک مورد نیاز و ... در وبلاگ پرستاران ایران توضیح داده شده است.
امیدوارم روزی در ایران اسلامی به جایی برسیم که نخواهیم از دست دولت و کارفرمایان دولتی و نیمه دولتی و خصوصی بابت تضییع واضح حقوق قانونی شکایت کنیم و خود این مسئولان محترم قوانین را اجرا کنند.
نظرات شما عزیزان:
سلجوقی 
ساعت13:02---25 ارديبهشت 1394
آقای عمیدی با تشکر از زحمات شما جهت روشن کردن افکار عمومی وجامعه پرستاری. با توجه به جوی که در بیمارستان های محل خدمتمان ودر بین پرستاران می بینیم عدم رضایت اکثریت همکاران حتی همکاران امور اداری از پرداخت مبتنی بر عملکردمشهود است. واین در حاليست که هنوز دریافتی صورت نگرفته وبا دریافت مبالغ این طرح ومشاهده ظلم وتبعيض بین همکاران. این نا رضایتی بیشتر هم خواهد شد به نظر شما اگر همکاران نارضایتی خود را با گرفتن امضا از پرسنل و ارائه آن به مسئولین ابراز کنند میتواند موثر باشد خواهش میکنم راهنمایی بفرمایید در
صوفیا رشیدی
ساعت11:56---24 ارديبهشت 1394
سلام بر شما جناب آقای عمیدی و درود بر قلم توانا و روشنگرتان
زحمات شما بی مثال است .مطالب و گفته های اندیشمندتان راهگشای جامعه پرستاریست . ما قدردان شماییم .
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
