همیشه نمی تو.ان گفت که افرادی که در یک سیستم پیشرفت می کنند افرادی صاحب اندیشه و توان کاری بالا هستند کما اینکه این موضوع بسیار در حوزه های مدیریتی ما نمود دارد ولی قطعا این افراد موقعیت شناسان خوبی هستند و به راحتی می توانند از آب کره بگیرند.
مادرم همیشه می گوید: قدیمیها هیچ مثلی را همینطوری نگفته اند و هر مثلی دلیلی دارد.
واقعا این حرف به جانم مینشیند. این از آب کره گرفتن دوستان هم از آن مثلهاست. دقت کنید که چطور بدون اینکه خجالت بکشند یکباره از موضع قبلی که سخت مدافعش بودند بر میگردند و .....
یا حرفهایشان را فراموش میکنند یا اینکه ..... بالاخره رسانه ها که فراموشکار نیستند و حرفها ثبت شده است.
به همین مصاحبه ی اخیر جناب قائم مقام نظام پرستاری توجه بفرمایید. خود این مصاحبه ی مطبوعاتی را ترتیب دادن در یک ماه مانده به انتخابات و در حالی که ایشان جزو کاندیداها هستند به نوعی سوئ استفاده از امکانات عمومی پرستاران برای منافع شخصی است ، گو اینکه برخی این کار را همیشه انججام داده اند اما در سکوت و پنهانی بوده و این بار آشکارا این کار صورت می پذیرد.البته در این مقال حرف من این نیست و بیشتر به نقد محتوایی گفته های قائم مقام محترم می پردازم:
چطور است که این جناب محترم از سال 88 یکباره امروز فیلشان یاد هندوستان می افتد که: ای دل غافل! بهره وری در مراکز خصوصی و نظامی اجرا نشده!
مگر در سایر مراکز اجرا شده است؟ فقط یک بند ان اجرا شده که البته به غلط هم بوده است و این هم بحث ما نیست که در جاییی دیگر پرداخته شده و باز هم خواهد شد.
آیا قانون بهره وری فقط اضافه کردن موظفس از 36 ساعت در هفته به چهل و چهار ساعت در هفته و سپس مجددا کم کردن مقداری از آن زمان اضافه شده با منت نهادن بر سر پرستاران است؟چرا تاکنون کسی پیگیر اجرای صحیح این قانون که اتفاقا به اجرای کامل قانون تعرفه گذاری هم تصریح دارد نبوده والان در یک ماه مانده به 29 خرداد روز انتخابات به تاخیر افتاده یادشان می افتد؟
با اجرای این قانون چطور 15% از موظفی پرستاران کم شده است؟ اگر طبق قوانین مصوب گذشته و بند دو همین قانون بهره وری پرستاری جزمو مشاغل سخت است که ساعت کار شاغلینش 36 ساعت در هفته باید باشد، آیا واقعا همین قدر هست؟
گذشته از این نظر به عدم وجود نظارت بر اجرای آن اعمال سلیقه بسیار بوده و هست. ودر بسیاری از مراکز نه تنهال این قانون باعث کاهش ساعت کار نشده، بلکه برای صبحکاران اضافه هم گردیده است.
در حالی که صاحب اصلی منصب می فرماید که به کارگیری پرستاران شرکتی روش مناسبی برای رفع نیازهای مبرم به پرستاران است جناب قائم مقام در چرخشی 360 درجه ای (چون هدف همان قبلی است و فقط لقمه را دور سر چرخانده اند) به این امر اعتراض می کنند، کاری که تا دیروز سابقه نداشته است.
اما نکته ی جالبی که ایشان اشاره کرده اند و در جلسه ی مناظره هم گفتند برگزاری دوره های آموزشی کمک بهیاری و ... است و تربیت کمک بهیاران.
جناب نجایتان باید بدانند که این آموزشها در راستای همان فعالیتهای اقتصادی سازمان بوده و هیچ سودی برای پرستاری نداشته است. البته برای اعضای نظام پرستاری منبع تامین حقوق و ... بوده است.
شما ببینید چند نفر از این آموزش دیده ها به کار گمارده شده اند؟
اما آمار بیکاری پرستاری صفر نیست ، بسیاری از پرستاران به دلیل عدم اجرای قوانین این حوزه ترجیه می دهند در کارهایی غیر مرتبط با دریافتیهاییی پایینتر مشغول کار شوند.
درباره ی مهاجرت هم کم شدن مهاجرت پرستاران به دلیل تدابیر وزارت و نظام نبوده و فقط به دلیل اعمال سختگیریهای اخیر دولتهای پذیرنده است و گرنه اغلب پرستاران تمایل به مهاجرت دارند....
دیده نشدن پرستاران در طرح تمول پزشکان را ما از سال قبل فرسیاد میزنیم و زدیم و گفتیم و ..... اما کو گوش شنوا....
مگر بار اول بود که به پرستاران وعده می دهند و اعلام می کنند و اعلام می کنید و تبعاتش دامن پرستاران را می گیرد و بعد مدتی خلف وعده می کنند؟
در مناظره از شما پرسیدیم: چرا تازمانی که افزایش دریفتیها اجرایی نشده اغلام کردید و می کنید که تبعاتش دامنگیرمان شود؟
فرمودند: وقتی وزیر کتبا به مجلس می نویسد از یک اسفند تعرفه گذاری را اجرا می کند ما چه کیم؟
اما جالب است بالاخره ایشان که در تامین اجتماعی کار میکنند و میداینم که در این سازمان اختلاف پرداخت کارنه ها کمتر از دانشگاهها بوده ، اذعان کردند که در بیمارستان محل خدمتشان پزشکی 800 میلیون کارانه می گیرد و من یک میلیون و همکاران بسیاری از مراکز ششصد هفتصد تومان و ... حساب کنید ببینید چند صد برابر است این دریافتی؟
در حالیکه ایشان در برنامه ی گفتگوی ویژه ی خبری در تاریخ 4 اسفند 93 فرمودند اختلاف بیش از بیست و پنج برابر نیست!!!!!
حرف ما اختلاف دریافت کارانه از مراکز دولتی است، حساب کنید ببیند چقدر می شود؟
البته از این چند صد میلیونها زیاد داریم و موضوع قابل تفکر تعداد انجام کار در قبال این دریافت است. مگر یک پزشک چقدر می تواند در یک ماه در یک بیمارستان فقط (حالا فرض محال که جای دیگری نمی روند) بیمار درمان یا تجویز درمان کند؟
پس استانداردهای این حوزه چه می شوند؟
البته این موضوع هم به ما ربطی ندارد چون تاوان این کمکاریها را مردم میدهند....
موضوعی که به ما مربوط است تغییر مواضع ناگهانی افراد است که بستگی دارد از کدام دنده بلند شوند صبح، و تابع همان سمتند.
درد بسیار است و.... باید درمان جست و نباید درد را شاخص کرد
به امید پیروزی
نظرات شما عزیزان:
صوفیا رشیدی 
ساعت20:29---10 ارديبهشت 1394
سلام
دست بسوی آسمان میگشایم و از خداوند بزرگ میخواهم آقای نجاتیان را به راه راست هدایت نماید .
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
