موضوعی که بسیار توسط همکاران مختلف شاغل در مراکز خصوصی پرسیده می شود این است که چرا قانون بهره وری در این مراکز اجرا نمی شود و چرا مبلغ پرداختی به این پرستاران بسیار کم است؟
این مراکز تحت قانون کار جمهوری اسلامی قرار دارند و با قانون کارگر- کارفرما و با حداقل دریافتی با قراردادی که دوطرف امضا می کنند با هم ارتباط دارند.
این مراکز سال به سال سنوات کلیه ی کارکنانشان را پرداخت می کنند و برای همین است که سابقه برایشان صفر حساب می شود و همیشه همان حداقلپرداختی کار می کنند که دریافتی این عزیزان از 900 هزرا تومان تا نهایت یک میلیون تومان است که با اضافه کاری و کارانه ی پرداختی که مبلغ ناچیزی حدود صد هزار تومان است دریافتیشان متفاوت بوده و افزایش می یابد.
نکته ی قابل توجه این است که اضافه کاری در اصل در سیستمهای دولتی و خصوصی بیگاری است و برای یک پرستار مبلغ 4تا 5 هزار تومان عملا از هر کارگر و ... کمتر محاسبه می شود.
اما بحث اصلی این است که وقتی پرستاری جزو مشاغل سخت و زیان آور اعلام شده است هیچ کس پیگیر اجرایی کردن مزایای مشاغل سخت در این شغل نشده و با وجودیکه بر اساس بند 4 اصل 43 و بند 6 اصل دوم و اصل 19و 20و 28 قانون اساسی بهره کشی از افراد ممنوع اعلام شده است، عدم پرداخت حداقل حقوق قانونی افراد نوعی بهره کشی به حساب می آید.
از مزایای مشاغل سخت و زیان آور طبق ماده ی 52 قانون کار روزی 6 ساعت کار موظفی و فهته ای حداکثر 36 ساعت می بایست باشد،
طبق ماده ی 65 قانون کار مرخصی این افراد 5 هفته در سال محاسبه می شود. طبق مادی 61 ارجاع کار اضافه به شاغلین مشاغل سخت و زیان آور ممنوع است(و کارگزانی که به کار شبانه اشتغال دارند)
طبق ماده ی 56 قانون کار اگر کسی در نوبتهای کاری صبح و عصر کار می کند 10% و اگر در نوبت کاری صبح وشب یا عصرو شب قرار گیرد 22/5% به عنوان نوبت کاری دریافت میکند
طبق ماده ی 58 همین قانون برای کار در شیفت شب باید 35% بیشتراز مزد ساعت کاری پرداخت شود.
طبق ماده ی 59 انججام اضافه کاری با دوشرط میسر است که اولا کارگر رضایت داشته باشد(اجباری نباشد) و دوما 40% مزد بیشتر نسبت به ساعت کار عادی پرداخت شود.
طبق ماده ی 78 قانون کار کارفرما باید به ماردان شیرده تا دو سالگی فرزندشان هر سه ساعت نیم ساعت فرصت شیر دادن بدهد.این فرصت جزو ساعت کار وی به حساب می آید . همینطور کارفرما مکلف است برای کودکان مادران کارگر متناسب با سن کودکان محل نگهداری مناسب (مهد کودک) ایجاد کند.
البته تمام این موارد به مشاغل سخت و زیان اور مربوط نیست و برخی فقط به مشاغل سخت مربوط است ولی چون تمام این قوانین در پرستاری لازم الاجراست اینجا ذکر کردم.
قوانین ساری دیگری نیز در پرستاری وجود دارد، که متاسفانه نه در مراکز دولتی و نه خصوصی اجرا نمی شود. در مراکز دولتی بهانه ای که برای عدم اجرای مزایای مشاغل سخت می آورند این است که پرستاران این ارگانها و ادارات و بیمارستانها مشمول قانون مدیریت خدمات کشوری هستند. صد البته که این حرف درست است ولی قانون مشاغل سخت شامل تمام ادارات و ... می شود و یک شغل وقتی سخت اعلام می شود در همه جا سخت است و قاونین آن قابل اجرا! ضمن اینکه قانون غالبا حداقل مزد و مزایا و حداکثر مسئولیتها را تعیین می کند، تا از بهره کشی افراد جلوگیری به عمل بیاید.
همکاران محترم شاغل در مراکز خصوصی خودشان ببینند که چقدر از این قوانین برایشان اجرا می شود و چقدر نمی شود؟
در صورت عدم اجرای قانون می توانند به ادارات کار شکایت کرده و از بدو اولین قراردادشان نشبت به اخذ مبلغ مانده ی حقوق اجرا نشده و لحاظ آن برای بعد از این اقدام نمایند.
امیدوارم همکاران محترم پرستاری به راحتی زیر بار هر قراردادی نروند و با آگاهی کامل اقدام به اشتغال در مراکز خصوصی کنند. ضمنا قراردادهایی که قوانین را نقض می کند حتی اگر به امضای کارفرما و کارگر رسیده بشاد نیز قابل پیگیری و شکایت و احقاق حقوق می باشد.
البته سازمان نظام پرستاری راسا می تواند وارد این قضایا شده و مراکز خصوصی و دولتی و ... را از راهکارهای قانونی به رعایت حقوق اعضای نظام پرستاری وادار کند که متاسفانه تاکنون حتی درباره ی قوانین مورد افتخار خودشان مثل بهره وری هم اقدامی نشده است.
به امید آگاهی تمام پرستاران از حقوق و مزایا و توانمندیهای خود
به امید پیروزی
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
