سال نود و سه با تمام فراز و نشیبهایش تمام شد،سالی که در سیستم درمان کشور و بویژه برای پرستاران سالی متمایز بود.
قطعا هر حرکتی دستاوردهایی دارد و جنبش عدالت خواه پرستاری نیز از این قاعده مستثنا نبوده و نیست. قصد ندارم دست آوردهای این حرکت را که از شبکه های اجتماعی محدود تحت اندروید آغاز شد و به مراکز درمانی کشید و به تجمعات متعدد و اتفاقات ریز و درشت منتهی شد، بپردازم اما می خواهم در این ارسال از منظری دیگر به قضیه نگاه کنم.
در سال رو به اتمام همه و حتی خود وزیر بهداشت هم حق را به پرستاران دادند گرچه این حق دادن اغلب جنبه ی تعارف داشت و از حد حرف بیرون نرفت ، ولی چرا با این وجود خواسته ی پرستاران که اجرای قوانین مصوب مجلس بود و هست اجرایی نشد و نمی خواهد بشود؟
به نظر می رسد در این مسیر بزرگترین مشکل پرستاران ، عدم همراهی نظام پرستاری به عنوان شاکله ی اصلی این صنف به دلایل مختلف بود. اگر در هر کشوری خواسته ای از طریق یک تشکل منسجم انجام شود قطعا زودتر و کم هزینه تر به نتیجه می رسد، اما نظام پرستاری که به قول خود اعضای هیات مدیره ها دموکراتیک انتخاب شده اند نه تنها در کنار پرستاران نبودند بلکه مقابل آنها هم صف کشیدند و هنوز این تقابل در گروههای مجازی وجود دارد.
نقد عملکرد هر سازمانی باید انجام شود و اگر کسی مسئولیتی می پذیرد باید طاقت نقد داشته باشد. این نقدها می تواند منصفانه یا غیر منصفانه باشد ولی چون از طرف موکلین مطرح می شود باید که مورد توجه قرار گرفته و پاسخ مناسب داده شود، اما اعضای نظام پرستاری نه تنها در مقام تشریح علل رفتارشان و نوع مواضعشان بر نیامدن بلکه منتقدین را با الفاظ غیر منصفانه مورد نوازش قرار دادند که البته این سیاق وزیر محترم هم بوده و هست.
نقد عملکرد با ارائه ی پیشنهاد مسیر جایگزین اصلاح است نه تخریب، اما متاسفانه این رفتار در هیچ کدام از اعضای شورای عالی دیده نشد. اینک هم در پایان سال این حضرات شروع به صدور سند همه ی اقدامات خود جوش پرستاران به نام خود هستند که البته این خود بحث دیگری است، اما سند به نام کدام گروه صادر شود برای پرستاران اهمیت اول نیست بلکهنتایج این اسناد اهمیت دارد.
سال نود و چهار پرستاری با اولین چالش و آزمون بزرگ روبرو ست وآن هم انتخابات هیاتهای نظام پرستاری است.
این انتخابات که در سالهای گذشته با اقبال پرستاران به دلسیل عملکرد ضعیف سردمداران آن مواجه نبوده ، به نظر می رسد که این بار با وجود تاخیر در برگزاری با استقبال خوبی مواجه شود.
اینکه نودو سه را سالی متمایز می نامم از آن جهت است که بسیاری از پرستاران که سرشان به کارهای محوله گرم بود، در این سال و به برکت این جنبش عدالت خواه در سیستم درمان ، از مسایل جاری و قوانین آگاهی مناسبی دارند و راهکارهای قانونی بسیاری را فرا گرفته اند که البته این اطلاع رسانیها باید مدام تداوم داشته باشد.
سالهای سال است که افرادی مشخص و معین بر مسند نظام پرستاری تکیه زده اند، خاطرم هست روزی که گواردیولا از بارسلونا جداشد ، در اوج قدرت بود تیم، اما وی گفت من چیز تازه ای برای این تیم ندارم.
اینک بحث ما هم همین است. این جنابان تمام توانشان را گذاشته اند و دیگر چیز تازه ای برای پرستاری ندارند، لذا شاید با تعویض این افراد اتفاقاتی دیگر در حیطه ی پرستاری بیا فتد. حال این توان گذاشتن در چه مسیری بوده و به کدام سمت منحرف شده بحث این مقال نیست. اما هر انتخابی هدفی دارد و باید در دور جدید انتخابات برای افراد منتخب اهدافی تعیین کنیم که کوتاه و بلند مدت بوده و در صورت نرسیدن به اهداف ، یا عدم تلاش برای رسیدن به این اهداف مورد پرسش قرار بگیرند. لذا به نظر من حفظ گروههای مجازی و گسترش آنها بسیار مهم است. این گروههای می بایست نقش ارزیابی و بازرسی عملکرد هیاتهای نظام پرستاری منتخب را در رسیدن به اهداف به عهده گیرند.
قرار نبود اینها را بنویسم ، ولی حرف در دلم بسیار است...
من نمی خواهم نتایج حاصل از حرکت خود جوش پرستران را بر شمرم و به نام گروهی خاص سند بزنم، اما هر چه که هست قطعا همه می دانند که جناب رئیس و قائم مقام و ایادیشان نه تنها همراه نبودند و نیستند بلکه در صدد تخریب وجهه ی افرادی هستند که به عنوان سردمداران این حرکت پیش این دوستان شناخته می شوند ، حال آنکه این حرکت کاملا خود جوش بوده است.
هدف از این تخریب به اضمحلال کشیدن جنبش و موج سواری مجدد در غیاب مشارکت پرستاران و خوش خدمتی به روسای بالادستی وزارت بهداشتی است.
کار دیگر سند زدن هر نوع دستاوردی به نام خود شان است، الته بی شک تمام پرستاران واقعیتها را می دانند اما چطور کسانی که تا اواسط اسفند هم دم از طرح پرداخت مبتنی بر عملکرد می زدند و این شیوه را تبلیغ می کردند مدعی اقدامات انجام شده و نتایج حاصل هستند؟
ایشان که با وزارت کاملا همراه بودند، و طرح پرداخت مبتنی بر عملکرد را مناسب می دانستند و برای تبلیغش به شهرستانها به عنوان نمایندگان وزارت بهداشت سفر می کردند اعتقاد داشتند که وزارت مسیر مناسبی را می رود، پس چطور در کنار این دیدگاه با نمایندگان مجلس دیدار می کردند و پیگیر اجرای تعرفه گذاری می شدند؟
اگر این طور نبود و پیگیر تعرفه ها بودند (که در واقع هم نبودند) پس چرا به شهرهای مختلف برای تبلیغ و توجیه طرح مبتنی بر عملکرد می رفتند؟
این پارادکسها در تمام عملکردهای این افراد دیده می شود و من بیشتر توضیح نمی دهم.
اما حرف پایانی:
هر چه بود و هرچه نبود گذشت، بیایید در سال جدید منشی جدید پیشبگیریم و دست در دست هم داده و به اعتلای پرستاری بیاندیشیم و برای آن در کنار هم تلاش کنیم، اختلاف نظرها همیشه وجود دارد ولی در جزییات است و کلیات را فدای خودخواه هایمان نکنیم. بیاتیید یک بار دست در دست هم بدهیم و برای پرستاری کار کنیم.
حرف بسیار است و من کوشیدم داغ نشوم که طول ندهم کلام را ،
در پایان می خواه همدیگر را حلال کنیم و مقابل هم نایستیم. گرچه این مقابل هم ایستادن از سمت اعضای شورای عالی والبه اطرافیان جناب میریابیگی انجام می شود که نمونه هایش را بسیار دیده اند همکاران! اما در سال جدید منشی جدید خواهیم داشت و با پرستاران جنگ نمی کنیم مگر کسی که مقابل پرستاری باشد....
امیدوارم سال نود و چهار ، سال شکوفایی پرستاری این مرزو بوم باشد...
ورود به نود و چهار باید با تحول خودمان همرا ه باشد که بتوانیم نظارت مخالف را بشنویم و اگر پاسخ در خوری داشتیم بگوییم و نداشتیم بپذیریم...
به امید اتحاد آگاهانه ی پرستاران در تمام زمینه های صنفی
سال بر همه خوب و خوش...
نظرات شما عزیزان:
صوفیا رشیدی 
ساعت11:02---29 اسفند 1393
سلام
سال نو بر جامعه پرستاری عدالت خواه مبارک باد .
سال 94 سالی همراه با عدالت و ارتقاء جامعه پرستاری با حضور نمایندگان واقعی پرستاری خواهد بود .
آقای عمیدی از تمام زحماتی که در بیداری جامعه پرستاری داشتید تشکر میکنم .
محبوبه
ساعت10:36---29 اسفند 1393
سلام سال پرزحمتی را سپری کردید اززحمات شما قدردان هستیم امیدوارم سال اینده سال بسیار خوب برای شما باشد.خدا قوت
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
