از کودکی به یاد دارم که بزرگترها همیشه می گفتند: هر چیزی که خیلی تبلیغ می شود جنس بنجل است، جنس خوب نیاز به تبلیغ ندارد.

این مثل درباره ی عملکردها هم صدق می کند، خود عملکرد مورد ارزیابی قرار نمی گیرد و اصولا نتایج اهمیت دارد. شاید روشها برای قانون گذاران و ناظران و منتقدان اهمیت داشته باشد ولی برای کاربران چیزی که مهم است نتایج حاصل است، حال اینکه این نتایج از چه مسیری به دست آمده برایشان اهمیتی ندارد.

اینها را پیش مقدمه گفتم تا به حرفهای پایانی جناب میرزابیگی برسم، و خواننده هم پیش زمینه ای داشته باشد، البته پاسخ اصلی را با ارسال تمام دیدگاههای دوستان و همکاران در یک ارسال تقدیم خواهم کرد:

سال هفتادو یک که وارد بیمارستان شدم نه نظام پرستاری داشتیم و نه معاونت و نه ...اما جایگاه پرستاری بسیار ویژه بود،  مترونها قدرتی بسیاری داشتند و سرپرستاران برای پزشکان و ... از هر نظر تعیین تکلیف می کردند.

در سیستم هر کس وظیفه ی خودش را انجام میداد و کمک بهیاران کارهای اولیه و بهیاران و پرستاران کارهای درمانی و پیگیری را انجام می دادند. اما روز به روز تا به امروز از ارج و قرب پرستاری کاسته شده است.

البته دیدگاه مردم به خود کلمه ی پرستار دید یک شغل خدماتی بود و تقریبا هنوز هم هست گرچه کمی بهتر شده است اما همه ی آگهیها و..... اثبات این مطلب است که مردم پرستاری را نمی شناسند.

آن روزها اختلاف پرداختها نهایتا پنج برابر بود که البته تعداد بسیار کمی چنین دریافتیی داشتند وگرنه اختلاف پرداخت بیش از سه برابر نمی شد.

جناب میرزابیگی که اولین بار است چنین ارسالی در چندین سال ریاستش ارسال کرده ، نکات بسیاری را فراموش کرده است و اولین نکته عذرخواهی بابت رفتار خود و همکارانش در قبال پرستاران است.

ایشان که متولی پرستاری بوده اند(در جامه ی معاون پرستاری یا ریاست سازمان فرقی ندارد) چگونه به افراد حوزه ی ریاست و معاونتش اجازه می دهد که به پرستاران توهین کنند و می نشیند و گوش فرا می دهد و پوزخند می زند؟

اما بهتر است به حرفهای خودشان دقیق شویم:

همواره ساختن در زمین خالی از ساختن در روی بنای خراب سخت تر است، لذا صرف بنا نهادن مایه ی افتخار نیست و به قوال سعدی علیه الرحمه:

تهی پای رفتن به از کفش تنگ....

برادر گرامی! سازمان و معاونت هرف نیستند ، وسیله اند؛ وسیله ی ارتقای جایگاه پرستاری، وسیله بهبود خدمات پرستاران، وسیله ی ارتقای سطح آسایش پرستاران که منجر به ارائه ی خدمات بهتر به مردم می شود ....

بنا بر این وسیله ای که تو را به مقصد نرساند چه افتخاری دارد؟ ماشینی که هر صد متر جوش می اورد و پنچر می شود و فرمانش در می رود و..... به درد سفر نمی خورد.

سازمانی که در خدمت صنفش نباشد به چه درد صنف می خورد؟ چطور می تواند مایه ی افتخار باشد؟

من متوجه ارتقای مسیر شغلی نشدم که یعنی چه؟

اما استخدام این همه کارمند در سازمانها و ادارات مختلف دولتی و در وزارت بهداشت چه ربطی به نظام پرستاری دارد؟ اگر این استخدامها در زمانی بود و در جایگاهی بود که نیروها در کمترین حد استانداردها موجود بودند و استخدامی صورت می گرفت با فشار نظام پرستاری باز یک حرفی بود اما شما که افتخار می کنید پرستاران استخدام شده اند و به بیست و سه هزار پرستار استخدامی اشاره می کنید باز که الان از ده سال قبل عقبتریم از نظر تعداد پرستار به بیمار.

مگر دولت قبلی فقط در حوزه ی پرستاری استخدام داشت که شما چنین سند افتخاری رو می کنید؟

افتخارمی کنید به تصویب قوانینی که اجرا نشده اند!!! وخودتان هم مدام می گویید که این قانون به نفع پرستاران نیست!!!!

بهره وری که نصفه و نیمه اجرا شده و کسی هم پیگیرش نیست. تعرفه گذاری هم که اصلا کسی زیر بارش نمی رود. خوب خروجی این همه تلاش شما دو چیز بیهوده است.

مثل این است که کارخانه ای احداث کنی که ظرف مایع تولید کند و همه ی ظرفها را از دوسر سوراخ بیرون دهد،  این چه کارخانه ایست؟

خود آن کارخانه هدف نیست ....

از قوانین هر چه به ضرر پرستار بوده بلافاصله و بدون ابلاغ اجرایی شده است و هر چه به نفع بوده اجرا نشده است.

قطعا به خاطر ندارید که من (محمود عمیدی) چندین چهار شنبه به شما بابت مسائل مختلفی زنگ زدم، یکی از آنها همین بهره وری بود که گفتم : جناب میرزابیگی!  لطفا الان که فضا محیاست دنبال اجرایی کردن مزایای مشاغل سخت برای پرستاری باشید که بهترین بهره وری است.

آن روزها شما چهار شنبه ها تلفنی در خدمت پرستاران بودید. هنوز هم معتقدم اجرایی کردن مزایای مشاغل سخت در پرستاری بسیار مقرون به صرفه تر از بهره وری بود و هست.

اما تعرفه ها هم مسیر اشتباهی بوده که رفته اید، جای این قانون می توانستید با استفاده از تجربیات دیگر کشورها راهکارهای موثرتری ارائه بدهید ولی این کار به تبعیت از تعرفه های پزشکی صورت پذیرفته است و برای خودش راهکاری است اما وقتی موجب افتخار است که اجرای آن باعث بهبود وضع معیشت پرستاران و بهبود کیفیت ارائه ی خدمات به بیماران شود که البته در صورت اجرای درست تا حدودی خواهد شد.(گرچه هنوز معتقدم راهکار بهتری بوده و هست ولی الان دیگر نه فضای آن روزه وجود دارد و نه به نفع پرستاری است که دنبال راهکاری جدید باشد که آن هم سالها طول بکشد و بعد به تجمع و ..... برسد)

صدور بخشنامه به خودی خود چه ارزشی دارد؟ شما هر روز صبح بخشنامه ای صادر کنید و ....  اینها برای ما اهمیت ندارد، چیزی که مهم است تاثیری است که این بخشنامه ها و... در معیشت و نحوه ی کار ما دارد.

اما در مورد در آمدها به سالی یک میلیارد و پانصد میلیون به اضافه ی حق عضویتها اشاره نکردید!! ضمن اینکه اگر شما رفتارتان و کردارتان درست بود الان باید سالی نزدیک دویست هزار نفر حق عضویت واریز می کردند و از شما حمایت...

شما کاری کردید که در انتخابات قبلی در تهران فقط هزار نفر آن هم با داستانهایی که خود میدانید پای صندوق رای امدند، البته از هزار نفر تعداد بسیاری پرستار نبودند و با کارت پرستاران رای دادند(بماند اینها و گذشته)

شما در حوزه ی آموزش و رفاهی هم فقط تجاری فکر کردید و می کنید. در کدام پروژه نسبت به قیمت منطقه مبالغ دریافتی کمتر بود؟

راستی به مدیر عامل شرکت تعاونی پرستاران چقدر حقوق می دادید؟ ایشان اهل کدام شهر کشور بودند و راستی از کدام صنف؟

آیا همه ی پروژه ها مانند پروژه ی مشهد بوده است؟ سه میلیارد پول از چند سال پیش در کدام حسابها می چرخد؟ در دست چه کسانی می چرخد؟

سودش را به چه کسانی می دهید؟ چرا تاریخ ثبت شرکت رفاه پرستاران بعد از دریافت پول از پرستاران بابت این پروژه است؟ چرا ...

استانداردها و کیفیتهای بالای خدمات پرستاری در سالهای مختلف حاصل تلاشها و جاتن کندنهای پرستاران بالین بوده و هست.

من وقتی مسئول جایی بودم در جلسه ی سرپرستاران که همه سرخوش از موفقیت در بازرسی به عمل آمده بودند گفتم: این موفقیت حاصل تلاش همکاران است و ما کمترین سهم را داریم. متاسفانه همه ی سرپرستاران به من تاختند و...

الان هم به شما میگویم که اینها که شما به آن افتخار می کنید حاصل کمردردها، دیسک کمرها، روان پریشیها، انواع بیماریها و ناتوانیهای فشار کاری بر پرستاران بوده است.

به شرح وظایف اشاره می کنید و این نشان می دهد که اصلا از اوضاع پرستاری خبر ندارید!!! کدام شرح وظایف؟ یک پرستار بالین نمی تواند ادعا کند که شرح وظایفش روشن است و واضح و بر اساس آن عمل می کند، پرستاران در استثمار کامل به سر می برند و شما به این اوضاع افتخار می کنید!

راستی ! راه اندازی مقاطع تحصیلی کار شماست یا وزارت بهداشت؟ این همه مقطع تحصیلی که در صنفهای مختلف به وجود آمده کار شماست؟  این همه رشته ی جدید به مقاطع مختلف تحصیلی اضافه شده کار شماست؟

شما گمان می کنم به خاطر اینکه به چنین مشاغلی (افزودن مقاطع و رشته های تحصیلی، تجارت در نظام پرستاری در پروژه های رفاهی و برگزاری کلاسهای آموزشی با هزینه هایی بیشتر یا در سطح کلاهای خصوصی ....) مشغول بوده اید ، از کار اصلیتان که همانا ارتقای سطح صنفی و اجتماعی  و ارتقای سطح معیشتی و کیفیت خدمات و رعایت استانداردهای پرستاری بوده است غافل شده اید. بزرگترین دست آورد شما این بوده است که امروزه پرستاران مقابل شما ایستاده اند و برای تکذیب هر ادعایتان صدهادلیل ومدرک رو می کنند.

قطعا در ارسالی دیگر این نوشته ها را که دقیقا بر واقعیتهای جامعه ی پرستاری و کلا سیستم درمان ما دلالت دارند برای روشن شدن موضوع ارسال خواهم کرد. باور کنید که اگر ارسالی مثبت یا منفی باشد بدون دخل وتصرف خواهم نگاشت.

شما گویا هنوز در خواب سیر می کنید، بیدارتان نخواهد کرد این حرفها ، اما واقعیتها را گفتن وظیفه ی ماست.....

ادامه دارد....

نظرات شما عزیزان: