مراسم ملی گرامیداشت روز پرستار با شعار پرستاری اثربخش، تحول سلامت و نشاط اجتماعی، روز شنبه با حضور مسئولان وزارت بهداشت و سازمان نظام پرستاری در تهران برگزار می شود.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نظام پرستاری، مراسم کشوری گرامیداشت روز پرستار و تجلیل از برگزیدگان جامعه پرستاری شنبه (2 اسفند) با شعار «پرستاری اثربخش، تحول سلامت و نشاط اجتماعی» با حضور مسئولان وزارت بهداشت و سازمان نظام پرستاری در سالن همایش های  امام علی(ع) دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی برگزار می شود.

در برگزاری این همایش بزرگ ملی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان نظام پرستاری، بسیج جامعه پزشکی، انجمن پرستاری ایران، انجمن علمی پرستاری ایران، انجمن فوریتهای پزشکی ایران و انجمن علمی پرستاران قلب ایران مشارکت دارند.

خبر بسیار جذاب و زیباست! اما چگونه است که اسامی چندین تشکل پرستاری برای اولین بار به گوش پرستاران می رسد؟

گویا تجار محترم که منافعشان را امسال در خطر می بینند، اعتلافی بزرگ علیه پرستاری کرده اند!

جالب است بدانیم افرادی که تا چند وقت پیش سایه هم را با تیر تفنگ از صد کیلومتری می زدند بر علیه پرستاری به هم پیوسته اند!

نگاهی به اسامی تشکلهای اعلام شده همه چیز را مشخص  میکند و غیبت مهمترین تشکل پرستاری بعد از نظام پرستاری در این فهرست بسیار جالب است، تشکلی که به تنهایی بار پیگیری مطالبات پرستاری را در این ماهها و سالهای اخیر به دوش کشیده است. قطعا هعمه میدانند که منظورم خانه ی پرستار است.

تشکلها اصولا با موضع گیریها و حمایتهایشان از یک صنف و در راستای منافع آن صنف اعتبار داده می شوند. من که سالهای سال است پیگیر نحوه ی پیگیری مطالبات پرستاری بوده ام تاکنون نامی از این تشکلها ندیده بودم. چگونه شده است که امسال همه یکباره رخ نمودند؟ مگر امسال فرقی با سالهای دیگر دارد؟

تنها تفوتش پیگیری مطالبات توسط پرستاران است که تنها خانه ی پرستار را همراه دیده اند. در این لیست تشکلهایی دیده می شوند که فقط تجارتخانه ی افراد خاصی بوده اند و یک حسابرسی ساده همه چیز را عیان می کند. در این تشکلها (البته منظورم همه ی این نامها نیست) با وجود کسب درآمدهای میلیاردی حتی ریالی برای صنف پرستاری هزینه نشده است و کلا بهره برداریها شخصی بوده است.

اما جالب است که همین تشکلها به جای حمایت از اکثریت جامعه ی پرستاری ، دست در دست افرادی خیانت پیشه داده اند، اما قطعا زمان خوبی را برای این کار انتخاب نکرده اند. چرا که پرستاری دیگر آن خواب زده های بی اطلاع نیست و کاملا همه چیز را رصد و تحلیل می کند. توصیه ی من به این دوستان این است که تا دیر نشده از اقدام بر علیه پرستاران دست بردارند و به اکثریت بپیوندند که با دید تجاری هم مغایرت ندارد.

سفرهای اخیر معاون پرستاری و همراهی کردن ایشان توسط افرادی  مثل جناب شمس که جامعه ی پرستاری چشم به آنها دوخته بود موید اخبار ناخوشایندی است و مهمترین آن چالشی بزرگ بین تمام پرستاران و تعداد اندک این دوستان خواهد بود.

البته این موضوع دیگری است ولی چون به ذهنم رسید ذکرش کردم تا تحلیلم را بعدا بنویسم.

اما جشن.....

انتخاب تالاری کوچک، افراد کاملا کنترل شده و اغلب تابع نشان از ترس آقایان دارد.ترسی که وادارشان می کند فقط مترونها را که از بدنه ی پرستاری با ترفندهای خاصی جدایشان کرده اند دعوت نموده اند. والبته تعداد بیشتری پرستار نمونه نسبت به هر سال برگزیده اند تا همین سالن هم پر شود.

اما غافلند که همین پرستاران نمونه (که البته باید اذعان داشت تمام پرستاران این کشور نظر به شرایط نمونه اند..)خود معترضند به اوضاع موجود، ایشان هم پرستارانی هستند که چند برابر استاندارد کار پرستاری می کنند، با وجود کمبود نیروی پرستاری کار های نامرتبط مانند وظایف منشیو بیمار بر و ... را انجام می دهند، تمام بار طرحها ی ناپخته ی وزارت را مانند اعتبار بخشی و طرح تحول و ... را بر دوش می کشند  نهایتا پولش را دیگران می برند.....

همین پرستاران هم معترضند و اگر در این جشن کذایی که بیشتر باید نوحه و عزاداری بر نعش پرستاری باشد دم بر نمی آورند، از نجابتشان است.

اما شعارهای این جشن می تواند دروغ سیزده امسال یا جوک های جدید سال باشد:

پرستاری اثر بخش!!!!تحول سلامت!!!!نشاط اجتماعی!!!!!

این آقایان یا نمی دانند چه خبر است یا می دانند و ما را به سخره گرفته اند.پرستاری که ده ها بار بدتر ازشرایط گفته شده در بالا کار میکند چقدر اثر بخشی واقعی دارد؟

پرستاری که از هفتصدو بیست ساعت ماه بیش از پانصد ساعت کار میکند چگونه اثر بخش است و نشاط اجتماعی دارد؟

ما پرستاران یا در فعالیتهای اجتماعی و مراسمهای جمعی فامیلی و غیر فامیلی حضور نداریم و یا در حال چرت زدن در آن مراسمیم.

وقتی پولهای شبکاری مارا صرف کوبیدن خودمان می کنند چه نشاط و چه اثر بخشی و چه تحول سلامتی؟

واقعا در این باب بسیار می توان نوشت اما این نوشته برای پرستاران زیره به کرمان بردن است چون همه این چیزهارا می دانیم.

پس کوتاه می کنم مطلب را...

جنابان محترم! لطفا اگر به مردم و سلامت مردم اهمیت نمی دهید بماند ندهید!

اگر به پرستاران اهمیت نمی دهید ندهید!

اگر همه چیز را بسته به پایه ی میزهایتان کرده اید بکنید ولی به قانون احترام بگذارید! بدترین قانونها از بی قانونی بهتر است !

چگونه انتظار دارید پرستار در وزارتی که به قوانین مصوب مجلس اهمیت نمی دهد، طبق قانون کار کند و قوانین را دور نزند؟

دور زدن قانون و سلامت مردم و ..... برای پرستاران ساده است.....

یک ذره بی وجدانی می خواهد.. یک ذره .. فقط قدر سر سوزن

که قطعا با این روند رفتار شما این وجدان خوابی ایجاد خواهد شد.

نخوتاهید چنین فضایی بر سیستم سلامت حاکم باشد .. نخواهید!!!!!

خوابتان سنگین است و صدای ما نهیف!

گوش اگر گوش تو ناله اگر ناله ی ما

آنچه البته به جایی نرسد فریاد است........

سالهاست که در ایران پرستاری به عنوان یک حرفه ی آکادمیک ایجاد شده و مرتبا در زمینه ی علمی پیشرفت داشته است.پرستاری از مدارس بهیاری و دانشکده های پرستاری به مدارج بالاتر فوق لیسانس و دکترا هم رسیده است، و بسیار بالاتر از سطح سایر مناطق دنیا و حتی کشورهای پیش رفته سطح علمی خود را بالا کشیده است.

گر چه بنده اعتقاد راسخ دارم که بالا بردن سطح علمی در چنین رشته هایی از الزامات است، اما متاسفانه از بعد صنفی و شرایط معیشتی این شغل نادیده گرفته شده است.

در تیم درمان، (البته تیم بیمار محور) پرستاران وکلای بیماران هستند و از حق ایشان دفاع می کنند.البته گاهی به جای موکلشان و گاهی بر اساس نا آگاهی موکلینشان از خود موکل  کتک می خورند اما همواره پیگیر حقوق موکلین خود (بیمارانشان) هستند.

این فعالیتها تنها در سطح درمان نباید باشد و می بایست به سطح بهداشت و آموزش بهداشت هم کشیده شود ولی نظر به کمبود شدید پرستار در کشور ما، استفاده از انرژی بالا وارزان قیمت پرستاری در بهداشت ممکن نشده است. البته این امر دلایل دیگری نیز مانند سوئ مدیریت، انحصار مدیریتها برای یک عده ی خاص، و....دارد.

سالانه دانشکده های پرستاری تعداد بسیاری پرستار تحویل جامعه ی دانش آموختگان می دهند اما چگونه است که ما کمبود پرستار داریم و متاسفانه پرستاران شاغل هم در حال فرسایش بوده ودیگر رمقی برای کار کردن ندارند.

سوال این است که با وجود آمار قابل قبول فارغالتحصیلی چرا کمبود پرستارتا این حد زیاد است؟

پاسخ این سوال فقط یک جمله ی کوتاه است:

زیرا جذابیتهای شغل پرستاری از بین رفته است؛ در حال حاضر پرستاران با حقوق بسیار کمتر حاضرند در بخشهای غیر درمانی کار کنند، اغلب ترک کار میکنند و گاهی هم مهاجرت می نمایند. متاسفانه هیچ وقت در وزارت بهداشت دید بیمار محور حاکم نبوده است که اگر بود به تقویت وکلای مدافع بیماران می انجامید.

این روز ها از صدور مجوز تربیت بهیار متاسفانه با افتخار خبر داده می شود و این در حالی است که در همه جای دنیا پرستاری تخصصی شده است.

با تمام احترامی که برای همکاران بهیار قائلم به عرض می رسانم که جای تربیت بهیار می بایست همکاران بهیار شاغل در سیستم درمان را با ایجاد تسهیلاتی ویژه به پرستاران دانشگاه رفته تبدیل کنیم.

قطعا بهیاران محترم از نظر عملی بسیار توانمندن هستند اما از نظر علمی در سطح آموزشهای دیده شانند واین جان بیماران را در هر بخشی می تواند به خطر بیاندازد.

حتی تربیت بهیار با مبانی اعتبار بخشی هم مغایرت دارد.ضمن اینکه از نظر حقوق و مزایا اختلاف زیادی بین یک پرستار و یک بهیار وجود ندارد.بنابر این واضح است که پشت تربیت بهیار منطق صحیحی وجود ندارد و اهداف آن به نفع بیماران نیست.

اینکه کمبود نیرو داریم درست است اما اگر بهانه ی آقایان نداشتن مجوز استخدام یابستن قرارداد با پرستاران است آیا این مجوزها را برای بهیاران دارند؟

واقعا تشخیص سریع و به موقع بسیاری از مشکلات و عوارض و ... چقدر می تواند در حفظ سلامتی و حتی جان مردم تاثیر گذار باشد؟

وجود یک لجبازی تاریخی از طرف حاکمین وزارت بهداشت کاملا محسوس است، اما این لجبازی در این دوره از همیشه بیشتر است و در ضمن با عوام فریبی نیز همراه است، چنانکه از تریبونهای مختلف اخبار دروغی از اضافه کردن حقوق پرستاران، تعداد پرستاران ، بهبود شرایط کاری پرستاران و ....اعلام می کنند و این روزها هر کس مارا می بیند حسادتش را نسبت به وزیرمان اعلام می کند اما  از اصل ماجرا خبر ندارد.

این حرفها البته تکرار مکررات است ودر یک سال اخیر جو سیستم درمان مرتبا مشوش بوده و اخبار آن در رسانه ها بسیار شنیده و دیده شده است که اغلب هم دروغ هایی بیش بویژه در حوزه ی پرستاری نبوده است.

بنده به عنوان عضو کوچکی از سیستم درمان و به عنوان وکیل مدافع بیماران بی اطلاع از واقعیتها پیشنهاداتی دارم که امیدوارم به گوش های شنوا برسد:

1-حذف بهیاری و ارتقای سطح همکاران بهیار موجود از طریق اختصاص سهمیه های خاص به پرستاری از طریق آزمونی جدا از کنکور مانند بهداشت کاری دهان و دندان که به دندانپزشکی ارتقا داده شدند.

2-کاهش 30% از سهمیه ی پذیرش رشته های پزشکی در کنکور و اختصاص آن به پرستاران با سابقه ی کار 5 سال به بالا و پذیرش دانشجو از طریق آزمونی ویژه بین خود پرستاران.

این کار از طرفی انگیزه های پرستاران را بالا می برد و از طرفی سطح اجتماعی پرستاری را بالاتر می برد که خود به رضایتمندی بیشتر پرستاران منتج می شود.

3- اجرای درست و صحیح قوانین حوزه ی پرستاری تا احساس وجود تبعیض و ظلم و ... در پرستاران که شدیدا به بیماران آسیب می زند از بین برود.

4- اصلاح سیستم پرداخت غیر مستمر پرستاران و پرداخت آن از محل کارکرد خود پرستاری که از تعرفه های مستقل خود پرستاری و سهم پرستاری از تعرفه های مشارکتی پزشکان حاصل می شود. این امر به اجرای عدالت در پرداختها و ایجاد حس رضایتمندی و... کمک میکند.

5-تعریف شرح وظایف مشخص پرستاران با توجه به تعرفه های پرستاری و عدم استفاده از پرستاران در وظایف غیر مربوطه.

همینطوری هم پرستاری کمبود شدید نیرو دارد و دادن وظایف غیر درمانی که افراد دیگری مانند منشیو ... باید انجام دهد از طرفی اعتماد به نفس و رضایتمندی را کاهش داده، از طرفی دیگر توان پرستار را در کاری غیر مرتبط تلف می کند

6-........ پیشنهادهای زیادی وجود دارد اما بهتر است فعلا همینها را داشته باشیم.

دقت شود واضح است که این خواسته ها به کل در دفاع از حق بیماران است تا خدمات با کیفیت مطلوب را در زمان مناسب واقعی و نه فرم شده، از نیروهای متخصص پر انرژی که از درون احساس رضایتمندی دارند، به بیماران ارائه شود.

بیائید یک امسال وعده های دروغین به پرستاران ندهید ، گرچه از اول سال مرتب وعده داده اید اما هر چه زودتر از کار غلط برگردی سود بیشتری کرده ای...

چشم دل باز کن که جان بینی                  آنچه نادیدنی است آن بینی......

سلام بر همگی!

اگر وزیر بودیم یا مشاور و معاون وزیر بودیم برای پرستاری چه می کردیم؟

در این راستا من خواسته ها و انتظاراتم را چنین بیان می کنم:

1-پرداخت یک کاسه ی کارانه ها: یعنی هر کس در جای درستش دیده شود، پزشک،پرستار،ماما،و.... کل تیم درمان به یک شکل (نه به یک اندازه)و به نسبتهای مختلف از درآمدها منتفع شوند. فرض کنید بیماری به پزشکی در یک بیمارستان مراجعه کرده است و با یک نسخه ی دارویی مرخص گردیده ، پس پر کیسش مال پزشک است.حالا فرض کنید پزشک برای این بیمار نوار قلب نوشته است و نوار قلبش را پرستار می گیرد، پس باید از نوار قلب هم به پرستار مبلغی به عنوان کارانه یا پرکیس یا هر عنوانی پرداخت شود. وسایر اقدامات و درمانها نیز...

اما در رابطه با بیماران بستری همانطور که پزشک هر روز مهر ویزیت می زند، پرستاران نیز چنین امکانی داشته باشند و الی آخر..

یا اینکه کار دیگری بکنند و درآمد بیمارستان را کلا یک جا و یک کاسه کنند و به هر کسی به نسبتی مشخص کارانه پرداخت نمایند چون همانطور که ما در استخدام دانشگاه یا اداره ی متبوع هستیم، دوستان پزشک هم همین گونه اند. ما پیشنهادمان اجرای یک شکل و نه یک نسبت کارانه یا پرکیس است که البته نسبتها باید منطقی بوده و این همه اختلاف ایجاد نکند.

2-اجرای قوانین تصویب شده ی حوزه ی پرستاری: در حوزه ی پرستاری قوانینی توسط دوره های مختلف مجلس محترم تصویب شده است که یا مستقیم (مثل قانون ارتقای بهره وری کارکنان بالین ) یا غیر مستقیم (مثل بازنشستگی با استفاده از قانون بازنشستگی جانبازان و ....و شاغلین مشاغل سخت) به این شغل مرتبطند و متاسفانه یا اجرا نمی شوند و یا سلیقه ای اجرا می شوند.ما انتظار داریم که نظام محترم پرستاری اولا کلیه ی قوانین مرتبط را جمع آوری و اطلاع رسانی نموده و در سایت نظام برای اطلاع کلیه ی پرستاران قرار دهد و دوما هم پیگیر اجرای صحیح این قوانین باشد.مثلا قانون باز نشستگی جاهایی اجرا می شود و جاهایی نمی شود...البته نظام پرستاری می تواند وکلایی برای پیگیر چنین قوانینی داشته باشد تا مرتب پیگیر اجرا و در صورت عدم اجرا پیگیر شکایت به دیوان عدالت اداری و ..مقامات بالاتر باشند.

3-مسایل رفاهی:در حوزه ی رفاهی سازمان نظام پرستاری نباید دنبال انتفاع باشد، بلکه باید در صدد ارتقای رفاه پرستاران برآید. تبدیل صندوق امام جواد به بانک و دریافت وامهای باکارمزد و بدون سود از راههای مختلف از بانکهای بزرگتر راهکار ساده ایست.و یا مثلا تهیه ی مسکن به قیمت تمام شده ی ساخت چندان مشکل نمی نماید. اما در چند پروژه که بنده پیگیر شدم دیدم تعاونی مسکن محترم به گرانترین قیمت حال حاضر منطقه پیش فروش میکند ....

4-شرح وظایف: تهیه ی لیست روشن شرح وظایف پرستاران و اطلاع رسانی به کلیه ی پرستاران ، تا در مراکز درمانی نتوانند از این قشر مظلوم و زحمتکش سوئ استفاده نمایندو هر کاری را بر دوش آنها بیاندازند.

5-باز تعریف جایگاه شغل پرستاری: جایگاه پرستاری نه برای مردم و نه برای خود پرستاران مشخص نیست.چرا که پرستار در لغت نامه های فارسی به معنی تیمار دار و مراقب است، لذا همه ی آگهی های نشریات پرستار برای سالمند می خواهند، حال آنکه نیت آنها مراقب و خدمه است.لذا این کار با دو روش میسر است که یکی فرهنگ سارزی است که بسیار دشوار است.و دومی تغییر نام پرستاران تحصیل کرده به عنوان دیگری است مثل  بالین پزشک یا هر اصطلاحی جز پرستاری ،تا تفکیک تحصیلکرده ها و خدمات مراقب مشخص شود.

6-برگزاری المپیادهای ورزشی: گمان نمیکنم نیازی به توضیح باشد که چقدر این المپیادها در روحیه و سلامتی افراد و در نتیجه مراجعانشان اهمیت دارد.

7-امنیت: ارایه ی برنامه هایی جهت حفظ شان پرستاران و پیگیری هر گونه توهین به این قشر توسط هر شخصی که باشد.

8-اصلاح سیستم انتخاب مسئولین پرستاری:

مسولین پرستاری مثل مترون و ... نباید توسط پزشکها انتخاب شوند چون شایسته سالاری از بین رفته و سطح بله قربان گویی ملاک انتخاب می شودو ناخواسته والبته یقینا خواسته  سیستم را به سمت بله قربان گویی می برد و پرسنل را در یک رقابت بله قربان گو می گذارد.

9-به جای پس رفت، و احیای بهیاری باید به فکر تخصصی کردن پرستاری باشیم، ضمنا سالها پیش بنده به وزیر محترم وقت درخواستی مبنی بر کاهش سهمیه ی پزشکی از کنکور و اختصاص آن به پرستاران نوشتم، در صورت اجرای چنین طرحی مطمئن باشید هم پرستاری جذابیتهای بیشتری خواهد داشت هم اینکه سطح عمومی پزشکان از نظر علمی و عملی بالاتر می رود. شرط پذیرش دانشجو البته حداقل پنج سال سابقه ی کار باشد.

همچنین در این پیشنهاد طرحی مبنی بر ارتقای کلیه ی بهیاران به پرستاری از طریق آزمونی جدا گانه داده شد که از طریق کنکور نباشد.

ضمنا پرستاری از سال دوم کارشناسی تخصصی شود و دانشجویان گرایشهایشان را انتخاب کنند.این طرح البته گسترده است، و اینجا خلاصه ای ذکر شد.

10-نظام پرستاری باید و باید و باید در همه حال مدافع حقوق پرستاران باشد واعضای شورای عالی وهیاتهای نظام پرستاری نباید منافع شخصیشان را بر منافع حرفه ای ارجح بدانند که این خیانت نابخشودنی است.

به امید پیروزی پرستاری در جنگ با بی عدالتی که منجر به حفظ سلامت جامعه می شود.

سلام دوستان و همکاران!

این شعر را در تاریخ 28 مرداد 85 وقتی در بیمارستان ولی عصر رزن همدان، پیام آور بهداشت بودم برای دخترکی که بی کس و کار بود سروده ام.آن روزها پرستاری را طوری دیگر می دیدم، بیست و هفت شیفت بیست و چهار ساعته می ایستادم که قابل ثبت در کتاب گینس بود، احساسم یک لحظه با دیدن دخترک کز کرده کنج تخت گل کرد و خار داد:

باز هم رویای تاریکم

از گل روی تو روشن شد

باز یادت سر زد از قلبم

همدم تنهایی من شد

*********************

کنج تختی بی کس و غمگین

باز چشمانش به در مانده است

سالهای سال پیش از این

طفل تنها بی پدر مانده است

**********************

او اسیر درد تنهایی

من به فکر سرفه های او

او غمش از بی کسی بسیار

من فقط فکر سرم، دارو....

**********************

از نگاهش شعله می روید

خرمن جانم ولی خیس است

او فرشته می شناسد لیک

ذهن من درگیر ابلیس است

*********************

دستهای کوچکش هر دم

دستهایی مهربان جوید

با طنین هر صدای پا

در نگاهش شوق می روید

***********************

من ولی غرق غم خویشم

فکر پولی که نمی گیرم

فکر کار سخت و جان فرسا

با خودم هر لحظه درگیرم

*********************

بی گمان تنهایی او را

هیچ کس از او نمی گیرد

عاقبت از فرط تنهایی

کنج قلب خویش می میرد

********************

شربتش را بردم اما واااای

شعله ای در جان من افتاد

اشک در چشمان او پنهان

بغض او یک آن تکانم داد

********************

وااای ! این جرم من است آیا

یا گناه از طفل معصوم است

نه وزیر ونه وکیل است این

این فقط یک طفل مظلوم است

**********************

وایی قلبم را پیشان کرد

دردهای جاری ذهنم

بی توقع چشم او آمد

از پی دلداری ذهنم......

*********************

کودک من گریه را بسکن!

من پرستار توام امشب

تا سحر پیش تو می مانم

یار و غمخوار توام امشب

********************

مثل یک مادر به فرزندش

قصه می گویم برای برای تو

می پرم از خواب شیرینم

با صدای گریه های تو

*******************

من پرستار توام برخیز

دردهایت را بگو بامن

هر چه می خواهی صدایم کن

دوست و مامان و بابا! من.....

سلام همکار!

خسته نباشی! گرچه می دانم خستگی را خسته کرده ای بس که از خودت مایه می گذاری تا مبادا شرمسار خانوده ای شوی که چشمشان به التیام دردهای کسی است که قوت لایموتشان را تامین میکند،

خستگی را خسته ی پایداری و استقامتت در برابر ناملایمات می کنی! و در و دیوار بیمارستان از تو بابت این همه پایداری شرمسار است.

از اینها بگذریم چرا که این روزها از این الفاظ بسیار خواهی شنید از کسانی که هیچ درکی از دردت ندارند! ومانند جراحی لبخند بر صورت، این واژه های نخ نما را برای روزهای خاص مشاغل مختلف  از گور واژه نامه ها بیرون کشیده اند و اصلا هم اعتقادی به این حرفها ندارند.

پرستاری در حال پوست اندازی است و امیدواریم در این پوست اندازی ، بینش و تفکر ما هم تکامل یابد.

پرستاری در مهمترین برهه قرار دارد و بر من و توست که نگذاریم این آتش افروخته به خاکستر بدل شود! بر من و تو واجب است تا از این آتش افروخته چراغی برای آیندگان این شغل روشن کنیم، تا دیگر همکارانمان از سر اجبار تغییر شغل ندهند و ترک شغل نکنند و ترک وطن ننمایند......

کاش کاری نکنیم که فردا از آینه شرمسار باشیم.از فرزندانمان که می خواهند پرستار شوند ، از دختر همسایه که به پرستاری علاقه دارد شرمسار شویم! وبدتر از همه از خودمان خجالت بکشیم و همیشه درگیر این باشیم که: می توانستیم و نکردیم.......

بگذار ما توانسته هایمان را انجام دهیم تا روسیاهی به ذغال بماند که بهار را درک نخواهد کرد.

بگذار ما حریف خودمان شویم و پوست بیاندازیم، افکار منفی را دور بریزیم و نگذاریم کسی حق مارا ضایع کند. نگذاریم کسی از ما بهره کشی کند. نگذاریم تبعیض روحمان را بیازراد و احساسمان را زحمی کند، مبادا که خونی از زخم احساسمان بر تنه ی معصومی گیاه واره ای بچکد؟!

بگذار ما حریف خودمان شویم و این بار برای خودمان از خودمان مایه بگذاریم و نتوانستن را مقهور خواستنمان کنیم.

بگذار برای یک بار هم که شده، برای خودمان، نه، که باز هم برای دیگران ، دیگرانی که چشم به دستان ما دوخته اند برخیزیم و از حقوق ندید گرفته شان دفاع کنیم.

بگذار برخیزیم و نشان دهیم که الگوی ما زینب کبرایت! و روزمان زادروز اوست.

خسته نباشی همکار!

خستگی را خسته کرده ای!

خسته نباشی

روز پرستار مبارکت باشد!!!!!!!!!

بی سکه و نمونه شدن و بی شعرو سرود و ترانه، بی هیچ پیرایه ای:

روزت مبارک!

روز ی که وعده های بسیار شنیده ای و ندیده ای و باز هم می شنوی و نخواهی دید!

روزی که به نام تو وبه کام تبلیغ توان ناتوانی برخی هاست!

روزت مبارک همکار!

خسته نباشی!

در چند ماه اخیر مرتب شاهد سفر جناب آقای محمد میرزابیگی به شهرها و استانهای مختلف بوده ایم و واقعا نمی دانیم ایشان هدفشان از این سفرها چیست؟

لذا تغعدادی سوال در ذهنم ایجاد شد اینجا می نویسم تا دوستانی که ایشان را می بینند بپرسند:

1-ایشان به عنوان معاون وزیر سفر می کنند یا رئیس سارمان نظام پرستاری؟ چون این دو پست در تقابل هم قرار دارند یکی باید پیگیر و مطالبه کننده ی حقوق پرستاران باشد و آن دیگری هم باید پاسخگوی این مطالبات، البته ما در الگو برداری توان عجیبی داریم و همانطور که سیستم بیمه ای و درمان کشور از اجرا و بازرسی و برنامه ریزی گرفته تا محاکمه و ... در اختیار پزشکان محترم است، پس چه خوب که ماهم پیگیری کننده و پاسخ گویمان یک نفر باشد!!!!!

2-ایشان چرا به جای ماندن در مرکز و پیگیری مطالبات بر حق پرستاران دوره افتاده اند و در شهرهایی که فکر می کنند هنوز کورسوی امیدی برای بقایشان متصور است خودشان را تخریب می کنند؟ البته ایشان مواردی را تبلیغ می کنند که دروغ محض است و پرستاران در جریان امور هستند و دروغشان یک متر هم راه نمی رود ، چون پرستاری دیگر آن پرستاری ساده لوح قدیمی نیست و در دورترین نقاط کشور هم اطلاعاتشان کافی است ولی نمیدانم چرا ایشان متوجه این موضوع نمی شوند؟

3- چرا حرفهای ایشان قبل و بعد از معاونت پرستاری وزارت بهداشت اینقدر ضد و نقیض هم است؟

4-هدف ایشان از این مسافرتها چیست؟آیا دلشان به حال پرستاری می  سوزد؟

آیا دلشان به حال وزارت تجارت پزشکان می سوزد؟

یا اینکه مجددا هوای رئیس شدن با دروغ و نیرنگ دارند؟

5- وقتی ایشان مسافرت هستند پژو پارس نظام پرستاری در خدمت خانواده شان است با راننده؟

6- چرا چند میلیارد از پرستاران که با شب بیداری وذره ذره آب شدن پول در می آورند چند سال پیش جمع کرده اند؟ راستی می شود اجازه بدهند بررسی شود که این پولها کجا رفته اند؟

7-راستی درآمدهای سازمان از قبیل درآمدهای آموزشی و رفاهی و حق عضویت و بنا سازی و بیمه و ... چه می شود؟

ضمن اینکه سالها و تا همین امسال هم سالی یک ونیم میلیارد بودجه از دولت گرفته اید؟ این پولها چه شده اند؟ سوال مهم دیگرم این است که پول موبایلهایتان را از جیب پرستاران پرداخت می کنید؟ پول گوشی تان را هم؟

8-چرا از پول پرستاران بر علیه خودشان استفاده می کنید؟

9-خدا را که قبول دارید، اما روز آخرت را چطور؟ فکر می کنید با پول پرستاران بشود آخرت را هم خرید؟ بعید نیست....

10-حرف زیاد داریم ولی ... شما سرتان را در برف کرده اید!!! حتما ماجرای سر در برف کردن را می دانید.

فقط یک پیشنهاد: آیا با یک بازرسی و حسابرسی که به درخواست همه ی پرستاران است توسط تیمی از نمایندگان پرستاری در همه ی جوانب نظام پرستاری موافق هستید؟!!!!

11-چرا با تمام توان برای تخریب پرستاری تبر می زنید؟ همه جای دنیا به سمت تخصصی کردن پرستاری رفته اند و شما طرحهایی برای احیای بهیار و ... دارید!!!

با این کار می خواهید نیروهای دانشگاه نرفته تربیت کنید که ادعایی نداشته باشند !!؟

چقدر مگر معاون وزیر خواهید بود؟

12- راستی خودتان بفرمایید اهداف سفرهایتان را.........

13-وقتی اعلام استعفای دروغینتان را شنیدم چند ماه پیش ، به دوستان گفتم این ناز کردن است مثل کسی که می خواهد برقصد و هی میگوید نه! اما دیدید که وزارت تحویلتان نگرفت و با ....... برگشتید سریع. حالا این برگشتن چقدر دوام می آورد؟

و چقدر این میز می ارزد؟ راستی به لغتنامه ی ذهنتان رجوع کنید و تعریف وجدان، اخلاق حرفه ای، تعهد، پایبندی به تعهدات و دینداری ... را مرور کنید!!!! شاید به دردتان خورد

وقتی پرستاران به وزارت بهداشت گفتند که چرا درآمد ما از سایر کشورها خیلی کمتر و کارمان چند برابر آنهاست فرمایش کردند که خودتان را با دیگر کشورها مقایسه نکنید.

اما شب قبل یعنی در برنامه ی نبض مورخه ی 17 بهمن نودو سه قائم مقام محترم وزارت بهداشت و همینطور جناب دکتر قاضی زاده نماینده ی محترم مجلس فرمودند که ما باید خودمان را با کشورهای دیگر مقایسه کنیم!!!!!

بالاخره مقایسه بکنیم یا نکنیم؟ شما یک طرح شکست خورده از ترکیه را به عنوان الگو وارد کرده و تنها اقدامی که کردید افزایش تعرفه های پزشکی بوده!!! پس چرا به پرستاران هیچ توجهی نشده و تازه بگیر و ببندها را بیشتر کردید؟

برداشتهایم از برنامه ی دیشب را به شرح ذیل می گویم اگر دوستان برداشتهای دیگری دارند لطفا از بخش نظرات اعلام فرمایند(موافق یا مخالف):

1- انتخاب مهمانها هوشمندانه بود. جناب مهدس جعفرزاده عضو کمیسیون بودجه چون قبلا به عنوان منتقد حرفهایی زده بود که بی جواب مانده و جوابی نداشت جز خود محوری آقایان! دعوت شده بودند که این بار مقابل دو نفر شخص هماهنگ احتمالا محکوم شود تا آن برنامه ی قبلی هم فراموش گردد.

جناب دکتر قاضی زاده که گویا پسر عموی وزیر بهداشت هم هستند از کمیسیون بهداشت دعوت شده بودند تا در هماهنگی کامل با وزارت بهداشت از برنامه های قانون گریز وزارت بهداشت تمام قد دفاع کنند. ایشان گویا از دکتر حریر چی هم دل سوخته تر بودند به وزارت بهداشت!!!!! دکتر حریر چی هم که قائم مقام وزارت استو..

2-جناب دکتر حریر چی عزیز و دکتر قاضی زاده ی محترم! شما که می فرمایید بودجه ی وزارت بهداشت3% اضافه شده !!!آیا مبلغ ریالی واقع 3% افزایش داشته؟

بودجه ی شما بدون تفکیکبهداشت و درمان چقدر از نظر ریالی افزایش داشته؟ مگر 57% نبوده؟ بعد شما جزئ به جزئ می کنید بودجه را؟ وظیفه ی مجلس تخصیص  بودجه ی کلی است وتصویب قوانینی برای هزینه کرد آن..

الان پس حقوق کارمندان اصلا اضافه نشده و نمی شود و نخواهد شد، چون نرخ تورم بیش از 14% بوده و افزایش حقوق 14%

از طرفی هم شما می فرمایید آن 14 % تورم جزو افزایش بودجه نیست؟!!!!

3- شما چرا در صد بودجه را بکشورهای دیگر مقایسه می کنید؟ مبلغ ریالی را چرا مقایسه نمی کنید؟

فرض کنید قانونی در ایران بود که خانواده ها باید در آمدشان را درصدی بین اعضا تقسیم کنند مثلا 40% پدر، 30 % مادر و20% فرزندان پسر و 10% فرزندان دختر. در این صورت مبلغ ریالی متعلق به افراد مختلف در خانواده ها فرق داشت یعنی  خانواده ای که 2 میلیون درآمد داشت به پسرهایش 400 هزار تومان می رسید و در خانواد های با ده میلیون درآمد 2 میلیون تومان!!

درباره ی کشورها هم همین است، مبلغ ریالی 6/7 % ایران بسیار بالاتر از مبلغ ریالی 8% پاکستان است!

4-شما فرمودید ما پرداخت مردم را کم کرده ایم، خوب این مبلغ کم شده را چه کسی می پردازد؟بیمه ها که بیش از سهم خود نمی دهند و نمی توانند بدهند!! می فرمایید: دولت می دهد!!!!

شما که می گویید دولت! دولت از کجا می آورد؟ مگر جز بودجه های تخصیصی دولت اختیار برداشت از منابع را سر خود دارد؟

این منابع مال چه کسانی است؟

پول افزایش حاملهای انرژی، نان و میوه و .... چه کسانی می دهند؟

اگر تا سال قبل مردم فقط برای هزینه ی بیمارستان مشکل داشتند الان برای امرار معاش مشکل دارند!! برای نان شبشان محتاجند! شما از سر سیری حرف می زنید ولی مردم گرسنگی می کشند! از طرفی حرف اقتصاد مقاومتی پیش می آید ! از طرفی شما درآمدهای چند ده میلیونی همکاران تان را چند برابر افزایش می دهید!!!!

5-جناب دکتر قاضی زاده ی عزیز! من هم با شما موافقم که وزارت بهداشت هزینه کردش هوشمندانه بود، که از مراکز دولتی شروع کرد و از بستری! اما تحلیلتان را نمی پسندم. شما نماینده ی مردمی هستید که گاهی ساعتهای متوالی کار و اضافه کاری و کار زوری و اجباری و ...می کنند برای قوت لایموت (بخور و نمیر) .اما چرا وزارت از مراکز دولتی شروع کرد و بستری؟

اول اینکه تعرفه های مراکز خصوصی بالا رفت، مراکز خصوصی متعلق به خودشان است و خود وزیر بیمارستان چشم پزشکی نور را دارد! پس کسی نمی آید درآمد خودش را کم کند! پس نه تنها خصوصیها را دست نزدند بلکه درآمدهایش را بیشتر هم کردند!

اما بخش سرپایی برای آقایان جذابیتی نداردو حتی افزایش تعرفه ها در بخش سرپایی به طور میانگین بسیار کمتر از خدمات بستری است.

در بخش بستری با سه برابر شدن تعرفه ها به طور میانگین، درآمد به قدری بالا میرود که انگار چند ده بیمار وزیزت کنی. خوب کدامش مقرون به صرفه تر است؟

یعنی در هیچ بخشی مردم دیده نمی شوند و همه جا تجارتی جریان دارد با مال مردم، جان مردم و به کام دوستان...

6-جناب دکتر حریر چی عزیز! دروغ گو کم حافظه می شود ! شما چندین بار فرموده اید که نباید ما خودمان را با دیگر کشورها مقایسه کنیم(در پاسخ به مطالبات پرستاران)، اما خودتان می گویید ما باید با کشورهای منطقه مقایسه شویم!!

چرا درآمدها مقایسه نشود و پیشرفتها بشود!

ما ابن سینا و ابوریحان و.... داشته ایم، عربستان چه داشته؟

7-برون ده برنامه ی دیشب هم به نفع استاد معظم جناب آقای جعفرزاده بود و ایشان نشان دادند که مردم محورند. اعدادو ارقام ایشان دقیق بود و شما هر جا که کم می آورید می گویید دولت قبلی!!!!

دولت قبلی خیلی وقت است تمام شده! شما هم که چیزی در چنته ندارید و فقط تبلیغات می کنید!

رفتم موبایل بخرم موبایل فروش که دبیر هست شغلم را پرسید گفتم پرستارم! گفت: خوش به حالتان! عجب وزیری دارید! گفتم : بفرمایید با کمال میل تقدیم شما!اینها همه شوی تلویزیونی است وگرنه این فیش اول سال و این فیش این ماه من، ببین تغییری نداشته است!

8- گویا نشر اکاذیب در این مملکت جرم است! دروغهایی که به پرستاران گفته شده را از ابتدای سال تا کنون ببینید. آیا ما حق داریم بابت نشر این اکاذیب به دادسرا از دست شما شکایت کنیم؟ البته مبلغ جریمه اش برای شما چیزی نمی شود اما خوب....

سالهای سال است که روز میلاد بانوی صبر و پایداری، حضرت زینب کبرا را به عنوان روز پرستار به جشن می نشینیم و البته با وعده ، وعیدهای فراوان مسیولین دولتی و ... دل خوش به فردا می کنیم و اتفاقی نمی افتد.

به خاطر دارم که در بیمارستان امام رضای اسلامشهر نوبت من بود که نمونه ی داخلی اعلام شوم، برای روز پرستار جشنی گرفتند و هر سال به نمونه های داخلی یک ربع سکه می دادند(داخلی یعنی داخل بیمارستان و خارجی یعنی نمونه های کشوری سازمان تامین اجتماعی)، از بخت خوب ما آن سال از طرف شورای شهر اسلامشهر و فرمانداری و  و شهرداری هم افرادی در جشن حاضر بودند و اتفاقا هر کدام در جلسه و از تریبون اعلام کردند که به پرستاران نمونه سکه می دهند و مسئولان بیمارستان از دادن هدیه ای برای روز پرستار به هوای آن سکه ها به ما چیزی ندادند . حالا اگر شما آن سکه ها را که قرار شد مسئولان شهر بدهند دیدید ماهم دیدیم!!

اما همسرم هنوز هم گمان می کند که من سکه ی آن روز را طبق عادت دیرینه ام که هدایای چنینی را به افرادی می بخشیدم ، به کسی داده ام!!!!!

این قصه را گفتم بدانید که چقدر این وعده ی دورغ دادن در پرستاری ید طولایی دارد و مسبوق به سابقه است. امسال هم که دیگر شربت اندر شربت بوده است. از اول سال وزیر و معاونانش از نوع پرستاری و غیر پرستاری و قائم مقام و.... چه وعده ها که دادند و عمل نکردند و مردم را به گمان انداخته اند که حقوق پرستاران زیاد شده است.....

از این قضایا بگذریم، اما امسال سال متفاوتی در پرستاری بوده است. سالی پر از تنش و البته پر بار، سالی که می تواند صدها سال بعد مورد افتخار آیندگان این شغل قرار بگیرد البته اگر به بار بنشیند.

در اوائل سال نود و سه پرستاران بیمارستان امام خمینی تهران در اعتراض به شرایط سخت کاری خود که میدیدند چگونه حق مسلم مردم در برخورداری از مراقبتهای با کیفیت فدای تجارت برخی می شود، در دو مرحله در حیاط بیمارستان گرد هم آمدند و پیایند آن تجمع روز چهارم تیر حدود هفتاد پرستار مقابل مجلس بود که البته از نقاط سیاه سال پرستاری است.علت عدم استقبال از این تجمع، اعلام مخالفت دبیر کل خانه ی پرستار با این تجمع و حتی تجمع اول تیر بیمارستان امام خمینی بود، مخالفتی که نهایتا با تبعید ایشان طبق شهادت مترون مجتمع درمانی امام خمینی بر علیهشان همراه بود که البته این شهادت منطبق بر واقعیت نبود.

پس از خاموشی حرکت پرستاران بیمارستان امام خمینی،وزارت بهداشت که در طرح تحول سلامت پرستاران را کلا نادیده گرفته بود انتظار نداشت که با اعتراضات بعدی پرستاران مواجه شود ، ولی بعد از چهارم تیر گروههای پرستاری در فضاهای مجازی تشکیل شده و به صورت خودجوش اطلاع رسانی به پرستاران آغاز شد.به طوری که در حال حاضر در برنامه های مختلفی چون وایبر و ... چند صد گروه پرستاری پیوسته به هم تشکیل شده است.

در راستای این اعتراضات دو تجمع در تاریخهای هفتم آبان و بیست و سوم آذر اجرا شد که در تجمع اول حدود پاصد نفر و در تجمع دوم حدود هزارو پانصد نفر شرکت کننده بود و همانطور که مشاهده می شود از نظر آماری (کمی) پیشرفتها چشمگیر بوده است و از نظر کیفی هم می توان گفت که شور و اشتیاق و شرکت آگاهانه بسیار بالاتر بود.

شعور بالای اجتماعی و فرهنگ خاص و والای آنها اجازه نمی دهد که محل کار را ترک کنند و به خاطر خودشان سلامتی مردم را مورد استفاده ی صنفی قرار دهند. با توضیحات مختصر ابتدا به اقدامات انجام شده در نه ماهه ی اخیر و سپس به دستاوردهای این حرکت می پردازیم:

اقدامات انجام شده:

الف-تجمعها:

1-دو تجمع اواخر خرداد واول تیر بیمارستان امام خمینی تهران

2-تجمع چهار تیر مقابل مجلس با کمتر از هفتاد نفر

3-تجمع هفتم آبان مقابل مجلس با بیش از پانصد نفر

4-تجمع بیست و سوم آذر مقابل نهاد ریاست جمهوری با بیش از هزارو پانصد نفر

مکاتبات انجام شده:

1-نوشتن نامه به وزیر بهداشت.

2-نوشتن نامه ی سرگشاده به ریاست محترم جمهوری در دو درباره یبا امضای بیش از بیست و چهار هزار نفر.

3-ارسال بیش از هزار شکایت به کمیسیون اصل نود مجلس برای عدم اجرای قانون تعرفه گذاری.

4-نوشتن نامه به خدمت رهبر معظم مسلمانان جهان و شرح مشکلات پرستاری.

سایر اقدامات:

1-جلسه با بازرسی ریاست جمهوری درباره ی نامه ی اول دبیر کل خانه ی پرستار به رییس جمهور.

2-جلسه با دکتر نجفی مشاور عالی رئیس جمهور.

3-جلسه با دفتر برنامه ریزی استراتژیک ریاست جمهوری.

4-جلسات مختلف با رییس مرکز ارتباطات مردمی نهاد ریاست جمهوری .

5-جلسات متعدد با نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی در شهرهای مختلف و تهران.

6-تحریم مراسم روز پرستار سال نود و سه به دلیل عدم اجرای وعده های داده شده.

7-حضور در برنامه ی ثریا واعلام واقعیتهایی هر چند اندک درباره ی مشکلات سیستم درمان.

8-نوشتن مقالات ونقدهای بسیار درباره ی معایب طرح تحول نظام سلامت.

دستاوردها:

بحث درباره ی دستاوردها کمی پیچیده است، ولی موارد شاخص را ذکر می کنم:

1-افزایش سطح اطلاعات جامعه ی پرستاری از قوانین این حوزه.

2-افزایش همبستگی بین پرستاران که روز به روز در حال افزایش است.

3-رفتن پرستاری به صدر اخبار حوزه ی سلامت که تاکنون هرگز سابقه نداشته است.

4- تکاپوی بیش از اندازه ی مسیولین برای افزایش اندک در حقوق و مزایای پرستاری.

5- ایجاد جو آگاهی پرستاران نسبت به شرح وظایفشان.

6-ایجاد جو قدرتمند برای پرستاری به طوری که برخلاف گذشته با هر توهینی به پرستاران از طرف هر کسی، برخورد می شود.

7-قول کتبی وزیر به کمیسیون اصل نود برای اجرای قانون تعرفه گذاری از اسفند ماه .

8-

ادامه دارد....

 سلام همکار خسته نباشی

می دانم این روزها سرت از همیشه شلوغ تر است درگیری ذهنیت از همیشه بیشتر

خستگی جسمی که دیگه همراه دائمی  من و تو شده دیگه گلایه کردن از مثل ناراحت کردن یک رفیق صمیمی می مونه

بگذریم ...........

گفتم درگیرهای فکریت بشتر شده یادم اومد آخه برای چی همه چیز که بر وفق مراد است و به قول شاعر همه چیز ارومه

در آستانه صد سالگی سیستم نوین پرستاری مشکلات پرستاری خوشبختانه یکی پس از دیگری داره حل میشه

دیگه الان که مثل صد سال پیش نیست که پرستارو  به خاطر اینکه از پزشک می خوادکه سر ویزیت بیمار بدحال حاضر بشه کتک ببزنن البته همون زمان هم گفتن درگیری فیزیکی نبوده و برخورد لفظی بوده  قبل از اون هم  یکی دیگه به پزشک گفته بود با کفش تو اتاق عمل نیا اونم که بر خورد حسی بوده  بماند خوبیش اینکه الان دیگه وضع فرق کرده .............................

می دونم این روزها سرت از همیشه مثل 100 سال پیش نیست

الان تنها مشکل پرستاری لباس فرم شه که با تدبیر دوستانمون تو نظام پرستاری حل شده  قراره روز پرستار امسال از                     دانش اموزا ن بخوان که بیان به ما گل بدن  نظام پزشکی به اعضاش بگه برید تو ایستگاه پرستاری به پرستارا تبریک بگین  بین خودتون همدلی ایجاد کنید

قراره امثال جشن آبرومندی بگیرند و به پرستارا و خانواده هاشون شام بدن احتمالا بلیط رایگان یک مسیر رفت و برگشت از منزل به محل کارهم تقدیم کنند . از رادیو تلوزیون  هم خواستن که این همه عزت و احترام به پرستاران رو در قسمتهای مختلف خبری صدا و سیما تو بوق و کرنا کنند و هی نشون بدن  

واقعا این روزها سازمان نظام پرستاری با همیاری معاونت پرستاری و تدبیر وزیر چه می کنن به قول روزنامه آرمان مستقیم بریم پاستور

اما تاجائی من میشناسمت دغدغه این روزهای تو این نیست

دغدغه این روزهای تو اینکه دوباره عید داره از راه میرسه ولی تو چرا عید که میاد پریشون میشی

دغدغه این روزهای تو اینکه دوباره تعطیلات از راه می رسه ولی تو چرا از تعطیلات بدت می یاد

باز هم با سوالات اضافی سرت و گرم کردم

اخه یادم رفت بگم ما پرستارا از تعطیلات خوشمون نمی یاد چون برای ما شنبه و  جمعه مفهومش یکیه .............................

اخه یادم رفت بگم ما پرستارا  از تعطیلات بیزاریم چون مردم از همه جا مونده به ما پناه میارن و ما برای حضور پزشکان بر بالین بیماران باید التماس کنیم

اخه یادم رفت بگم مردم وقتی به ما می رسند همهشون غصه دارند حتی اگر از مجلس شادی بیرون اومده باشند

اخه یادم رفت بگم ما پرستارا  عید و غیر عید نداریم

اخه یادم رفت بگم ما پرستارا ولی خانواده داریم و من تو از همین حالا داری بهانه جور می کنی چجوری به کودک خردسالمت بگی امسال هم سر سال تحویل باید با صدای ما همراه باشه تازه اگر بتونیم باهاش صحبت کنیم

داریم دنبال آسمون و ریسمون بهم می بافیم تا براش یک دلیل بیاریم چرا هر سال همه عید دارند و سر کار نمی رند اما  ما           می ریم بیشتر ازقبل هم می ریم .

داریم از همین حالا نقشه می کشیم چه جوری میهمانیهای خانوادگی رو بپیچونیم چون خسته و کوفته که به خونه بر می گردیم دیگه نای نفس کشیدن رو هم نداریم چه رسه به مهمونی

داریم فکر می کنم و چه دعایی بکنیم که مریض نشیم چون نهایتش استعلاجی در محل خدمته

و...............................

اما این روزها خبرهای دیگری هم هست

این روزها به پاس شکستن یک قرن سکوت و فریاد در برابر منفعت طلبی قشری 7 درصدی متهم به تنگ نظری شده ایم

این روزها به پاس سخن گفتن از حقوق  فراموش شده مردم متهم به بیماری شده ایم

این روزها وضع بهتر از قبل شده است قبلا تو کارها را انجام می دادی اگرچه دریافتی نداشتی اما دلت خوش بود که برای مردمت خدمت کرده ای ولی امروز تو کار انجام می دهی کسی دیگر پولش را از جیب مردمت بیرون می کشد .

این روزها قرار است نظام پرداخت سهم تو از کارت در تیم درمان مبتنی بر عملکرد باشد و از 110 امتیاز تنها 10 امتیاز برای کارت و تخصص توست 

این روزها تو باید اخلاق مدار باشی و لبخند بر لب داشته باشی هر چند تو باشی و یک بخش با انبوه بیماران

این روزها تو باید بخندی  جز تو چه کسی لایق خندیدن است

 تو باید خوشحال باشی جز تو چه کسی لایق خوشحال بودن است

چون این روزها تو خدا را در انتهای این مسیر دیده ای

پس زمزمه کنان خدایا چنان کن سرانجام کار که تو خشنود باشی و ما رستگار

اما یادت نرود که همان خدا گفته است  :             اِنَّ اللّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّیَ یُغَیِّروا ما بِاَنفُسِهِم

یادت نرود سوم اسفند بیائی ، تو بیا تا با من ماشویم ، قطره بیا تا با هم دریا شویم