موضوعی که این روز ها به شدت ذهن مرا مشغول کرده تاین است که در این کشور بیهوده نیست که هر کسی هر کاری می کند، و هر روز از گوشه و کنار این گستره اخباری گوناگون از مسایل غیر قانونی و دور زدن قانون و .... به گوش می رسد.

نمی خواهم به عینیت مثالها بپردازم ، اما هر چه فکر می کنم میبینم چیزهایی که در حوزه ی کاری من در جریان است در گستره ی بزرگتر در کل کشور حاکم است. از آنجاییکه از ابتدای این حرکت پرستاری و قانون مداری خواهی پرستاران بوده ام، و اغلب هم به عنوان نماینده انتخاب شده ام برایم جالب است که یک وزیر در یک کشور اسلامی و قانون مدار برای هیچ کس تره خرد نمی کند و قوانین را هر طور که بخواهد تغییر می دهد و اجرا می کند و نمی کند....

نمیدانم آیا در اختیارات و اصولا قدرت وزیر هست که یک قانون را اجرایی بداند یا نداند یا نیست؟ اما چیزی که می بینم این است که وزیر به راحتی همه چیز را زیر پا می گذارد و بهانه اش هم در حرف چیزی است که عملا بر خلاف آن قدم بر میدارد.

در تجمع هفت آبان مجلس قول پیگیری داد و هیچ نکرد. ما به کمیسیون اصل نود صدها شکایت نوشتیم و فرمودند وزیر قول داده از اسفند ماه این قانون را اجرایی کند اما نکرد.

در تجمع روز بیست و سوم آذر در نهاد ریاست جمهوری هرچه کردند وزارت بهداشت برایشان زیرو رو کشید و حاضر به پاسخ گوییی نشد.

در تجمع سوم اسفند هم که قرار بود جلسه ای با حضور وزیر محترم و نمایندگان واقعی پرستاران و هیات رئیسه ی مجلس برگزار شود که وزیر حاضر به حضور نشد و ...

حالا از شرح ما وقع سوال این است که آیا قدرت یک وزیر در یک کشور از قانون بالاتر است؟

یا اینکه موضوع چیز دیگری است و مجلس اساسا با وجودیکه در هر حال حق را به پرستاران می دهد (چرا که خواهان اجرای قانون هستند) پرستاران را جدی نمیگیرد و اهمیتی هم برایشان ندارد که قانون مصوبشان اجرا شود یانه؟

به هر حال جالب نیست در یک کشور برای اجرایی شدن یک قانون این همه جار و جنجال به پا شود. ما پرستاران بسیار صبوریم که سالهای سال حقمان را خورده اند و دم بر نیاورده ایم، اما اگر کسشی از حقوقش آگاه نباشد یا باشد و پیگیر نباشد باید حق و حقوقش را پایمال کنند؟

نتایج این نادیده گرفتن متاسفانه گریبانگیر مردم می شود، و این بازی با سلامت مردم تا کجا ادامه خواهد داشت معلوم نیست.

به هر حال روشن است که کسی مسایل جاری سیستم درمان کشور را جدی نمی گیرد و پارادوکس در حرفها و اعمال حضرات به وضوح دیده می شود.  وزارت بهداشت از سویی از کمبود بودجه می نالد و از سویی دیگر می پذیرد که هشت میلیارد به صدا وسیما که البته متعلق به خودشان است بپردازد، یعنی با این هشت میلیارد آینده ی تبلیغاتیشان را تضمین می کنند و به قولی با آب حمام دوست می گیرند....

ما کاری به طرح تحول و اشکالاتش نداریم ،کاری به این نداریم که وزارت پولهای سلامت مردم را که ماهم جزوشان هستیم کجا خرج می کند، اما واضح است که پیگیر حقوق خود هستیم و خواهیم بود.

وزیر محترم که می گویند منافع ملی را فدای منافع گروهی نمی کنیم، دقیقا روی در عوام فریبی دارند چرا که اجرای قانون منافع گروهی خاص نیست و احترام به منافع ملی است. و از طرفی ایشان با ایجاد رگه های درآمد افزایی همکاران پزشک، بدون داشتن قانون و با طرحی یک شبه، منافع عموی را فدای منافع تیمی خود کرده اند.

ما بر جنازه ی منافع عمومی روضه و فاتحه هم خواندیم. اما اجازه نمی دهیم که قانون مصوب مجلس را اجرایی نکنند و طرحی من درآوردی جایگزینش کنند.

این را مطمئنم...

اما اینکه مجلس زورش به وزیر نمی رسد،یا نمی خواهد که برسد، ریاست جمهوری نمی رسد یا نمی خواهد که برسد و .....  پس ماهم زورمان به وزیر نمی رسد اما زورمان به خودمان می رسد.....

منتظر باشیم تا ببینیم چقدر تحمل خودمان را داریم.......

چند وقتی است که برخی از همکاران (شاید هم همکارنمایان) مرتب کسانی را که در تلاش برای بیداری همکاران و آگاهی رسانی به ایشان هستند محکوم می کنند به اینکه درد شما درد انتخابات است....

در جواب به این عزیزان می گویم که:

بله! درد ما درد انتخابات است! اگر این درد را پیش از این داشتیم اینک رئیس نظام پرستاری با وقاحت و پر رویی در رسانه ی اسما ملی!  جرات نمی کرد اعلام کند که من نماینده ی وزارت بهداشتم!!!!

اصلا ایشان جرات نمی کرد که هم رئیس صنفی باشد که خواسته هایش را وزارت بهداشت بلوک کرده و می کند و هم معاون همان وزارت!

اگر ما درد انتخابات داشتیم پیش از این! آقای نجاتیان مثل قارچی یک شبه در سازمان رشد نمی کرد که از ابتدا مرتبا به جای پیگیری مطالبات پرستاری و قوانین بر زمین مانده ی این صنف طرحهای من درآوردی را تبلیغ کند و اینک در قامتی جدید بایستد!

در قامتی که ردای فریب بر پیکره براندازد و هوای ریاست بر سازمان و معاونت در وزارت داشته باشد.

اگر ما پیش از این درد انتخابات داشتیم یک شبه جناب شمس عزیز تغییر موضع نمی دادند! هم ایشان که ادعا دارند چوب پرستاری خورده اند و در دفاع از پرستاری موقعیتهایی را از دست داده اند! اما نمی دانند که امام علی (ع) فرموده اند:

اگر مقام ماندنی بود به تو نمی رسید.

یعنی این همه تغییرات تقصیر پرستاری است؟ این همه مدیر که تعویض می شوند به علت دفاع از پرستاری است؟...

نمونه های از این دست بسیار است اما ما کج می نشینیم و راست می گوییم که: بله! درد ما دیگر درد انتخابات است، از این دست که اجازه ندهیم افرادی که مرتب در حال اندازه گیری قدرت باد و مسیر باد هستند بر مسند ریاست تکیه کنند.

بله درد ما درد انتخابات است! تا اجازه ندهیم که کسانی از جیب ما ارتزاق کنند و علیه ما بایستند!

ما می خواهیم یک بار برای همیشه خودمان را به اثبات برسانیم1 اول به خودمان و بعد به بقیه!

می خواهیم همه بدانند که اوضاع تغییر کرده است.

همه بدانند که ما دیگر در برابر تبعیض و ظلم و خفقان حاکم بر وزارت بهداشت ساکت نمی نشینیم. باید همه باور کنند که ما ایستاد ه ایم! باور کنند که سرهایمان را بر شانه های هم می گذاریم و برای هم درد دل می کنیم و خنجری در آستین پنهان نمی کنیم از این به بعد!

من همین جا با صدای نارسم اعلام می کنم که درد ما درد انتخابات است...

اما انتخاب افرادی که درد موکلین را مایه ی تجارت خود نکنند! انتخاب کسانی که با دریافت یک پست وزارتی همه ی پرستاری را نفروشند!  کسانی که قدرت تحلیل داشته باشند ومصالح صنفی را وارونه نگیرند و نبینند!

کسانی که شجاعت کافی برای پیگیری مطالبات را داشته باشند و اگر در توانشانشان نیست شجاعت کافی برای اعلام آن را داشته باشند!

درد ما باید که درد انتخبات باشد! اگر اینک نظام پرستاری در دست افرادی صالح و غیر قابل فروش بود ما تاکنون این همه اختلاف و تبعیض را نداشتیم.

سالها پیش اختلافات نهایتا دو یا سه برابر بود و اینک حتی اختلاف هزار برابر هم دارم! جایی که یکی دویست و پنجاه میلیون کارانه و دیگری دویست و پنجاه هزار کارانه می گیرد!

این تبعیضها و اختلافات در طول سالیانی که حضرا ت پول شبکاری ما را خرج عیششان می کردند به وجود آمده است.

بگذریم درد زیاد است و در پی درمانیم...

اما هدف بعدی که از ابتدای آغاز این حرکت مرتبا به دوستان گوشزد شده و می شود ایجاد یک کارگروه قدرتمند برنامه ی نودی برای پایش مداوم و متراژ دقیق کارکرد و عملکرد منتخبین است. این پایش برای تمام تشکلها باید باشد و پیش از همه نظام پرستاری!

این پایش عدم اعتماد نیست بلکه حق موکل بر وکیل است که مرتب گزارش کار بخواهد ! این کار از دو سو میسر است: یکی از طریق انتخابات مناسب نظام پرستاری و دوم وجود یک کارگروه مجزا برای پایش و اندازه گیری و اعلام عملکرد تشکلهای پرستاری!

بنابر این ما منبعد مداوما همه چیز را به عنوان صاحبان اصلی تشکلها و از جمله نظام پرستاری خواهیم پایید و کار خواهیم خواست.

هر کس می تواند باشد بسم الله ! هر کس نمی تواند همین الان راهش را جدا کند!

گمان نکنید که بعد انتخاب مانند گذشته رها می کنیم که بخورند و بخوابند و بر علیه صنف کار کنند و به ریش ما بخندند!

ادامه دارد....

بالاخره انتظارات به پایان رسید و صدا و سیما چند دقیقه ی کنترل شده که ان هم توسط دیگران هی مورد تاخت و تاز قرار می گرفت تا رشته ی سخن از دست برود به نماینده ی واقعی پرستاران فرصت حرف زدن دادند.

حالا دلیل این فرصت ایجاد شده هر چه بود بماند، اما موضوع مهم برنامه ی نبض هشتم اسفند نود و سه، کنار رفتن نقاب از چهره ی رئیس سابق نظام پرستاری بود.

ایشان که در ابتدا خودشان هم گفتند نماینده ی وزارت بهداشت هستند نه نظام پرستاری !! در برابر پرسش مجری که چرا در جایگاه مقابل پرستاران و در جایگاه پاسخگوی پرستاران نشسته اید برآشفت و جوابی نداشت.

این از سادگی میرزابیگی و زرنگی وزارت بهداشت بود که پرستاری را مقابل پرستاری قرار داد. اگر ایشان ندانسته چنین موضوعی را پذیرفتند که نقد دیگری دارد ولی اگر دانسته پذیرفته باشند(که اینطور به نظر می رسید نظر به وضوح صحبتشان از جناح وزارت) تکلیف را بر جامعه ی پرستاری و بویژه سردمداران این صنف که در لباس هیاتهای مدیره ی شهرستانها و اعضای شورای عالی نظام پرستاری قد علم کرده اند، روشن کرد.

قطعا قانون روشی برای عزل چنین افرادی که راهشان را از صنفشان و اهداف تشکل صنفیشان جدا کرده اند، پیش بینی کرده است. اما ایا افرادی حاضر به استیضاح هستند؟

در ماده ی هفت قانون سازمان نظام پرستاری به استیضاح رئیس کل سازمان اشاره شده و درخواست و امضای هفت نفر را می طلبد اما آیا از سی نفر اعضای شورای عالی هفت نفر حاضر به امضای درخواست استیضاح هستند؟

موضوع مهمتر از امضا یا عدم امضا علت این کار است که آیا دوستان فکر می کنند عملکرد رئیس کل در سالهای اخیر مناسب بوده یا نه؟ فقط به خاطر موقعیت معاونت پرستاری از ایشان خجالت می کشند!!!!!!!!!!!!!!

موضوع بعدی که قابل ذکر است نقض واضح قانو است که البته به کرار دیدیم.

در قانون سازمان نظام پرستاری در ماده ی هفده صراحتا چنین نوشته شده است:

در این برنامه البته نسخه هایی هم برای پرستاری و مردم پیچیده شد و الببته در نهایت جناب نماینده ی محترم که معلوم نبود بر اساس چه معیاری آنجا بودند تبلیغ انتخاباتیشان را با ذکرنام معلمها و مشکلاتشان در کمال آرامش کامل کردند.

نسخه های پیچیده شده اما یک به یک مورد بررسشی مختصر قرار می گیرد (البته اینها توضیح واضحات است و بنده به ذکر مختصر بسنده می کنم)

1-برای اجرای عدالت فرمودند که پرداخت مبتنی بر عملکرد را آورده ایم!

چیزی که این حضرات مد نظر ندارند کلیت موضوع است. مقدار سهم غیر پزشکان بیست و دو ونیم در صد است حالا شما این را هر طور تقسیم کنید مقدار تغییر نکرده است و فقط در طرح جدید بی عدالتی بین خود پرستاران هم ایجاد می شود یعنی اختلاف کارانه ی پرستارن هم بین خودشان و کسانی که در یک بخش کار می کنند به بیست برابر هم می رسد. پیش از این اگر اختلاف پزشک و پرستار چند صد برابر بود الان اختلاف بین رشته ای در یک بخش بیست برابر می شود و البته برای این هم سند دارم و مستند است.اعمال سلیقه اگر پیش از این فقط به یک یا دونفر می رسید متاسفانه با طرح جدید اعمال سلیقه چند برابر می شود. چگونه ادعای کاهش اختلاف درآمد بین تیم درمان را می کنند وقتی درآمد یک عده چند ده میلیون و کارانه ی عده ای دیگر دویست سیصد هزار تومان افزایش می یابد، این اختلافها را بیشتر می کند نه کمتر، البته اصول ریاضی حضرات با بقیه فرق دارد. موضع دیگر که جناب میرزابیگی درباره ی اختلاف درآمدها دست آویز دارد تعداد نفرات  است که البته دیشب نفرمودند و لی جایش هست که توضیح دهم:

ایشان فرموده اند بارها در جلسات مختلف که: چون تعداد پرستاران زیاد است کارانه بین تعداد زیاد که تقسیم می شود این اختلاف ایجاد می شود. البته در ریاضیات هر چه مقسوم علیه یا مخرج بزرگتر شود خارج قسمت کوچکتر می شود اما این اختلاف از صورت کسر یا همان مقسوم شروع می شود. یعنی در کسر غیر پزشکان یک عدد کوچکتر(بیست و دو نیم درصد) بر یک عدد بزرگ (تعدا کل کارکنان درمانی و غیر درمانی و پزشکان عمومی) تقسیم می شود و شصتو پنج درصد به یک  تقسیم می شود. یعنی شصت و پنج در صد عملکرد به یک نفر می رسد. حال آنکه این عملکرد چگونه بوده و انجام شده بماند که همه ی پرستاران و ... می دانند.

2-برای رفع کمبود نیرو فرمودند که ظرفیت دانشکده های پرستاری را زیاد می کنیم. خوب اگر از سال بعد ظرفیت دانشکده ها زیاد شود نتیجه اشنود و هشت به بار می نشیند. همین الان دانشگاه آزاد و حتی سراسری در جاهایی دانشکده ی پرستاری دارد که محلی از اعراب آموزش ندارند و برای بیمارستان دانشجوهایشان را به شهرهای بزرگ می فرستند. من شهری را نام نمی برم که کدورتی نشود. اما اگر مشکل مدرک است که چه نیاز به آموزش؟ به دیپلمه ها مدرک بدهید بیایند مشغول کار شوند به هر حال که بعد چهار سال هم با چنین آموزشی باید از جان بیماران مایه ی آموزششان صرف شود ، ...

این نوع آموزش کیفیت و سطح اطلاعات دانش آموختگان را به شدت کاهش میدهد و بازی با جان مردم است.

3-در باب بودجه نماینده ی محترم لحن خوبی در پاسخ جناب جعفری(که به هر حال پرستار است )  به کار نبرد، جناب نماینده! همه می دانند که مجلس به ریز بودجه وارد نمی شود پیشنهاد بودجه از وزارت و تصویب آن به عهده ی مجلس است. البته مجلس بودجه های اضافی را که تخصیص داده محدود به ماده هایی کرده مانند همان شهرهای زیر بیست هزار نفر .. اما نگفته در این شهرها چطور خرج کن! گفته برای افزایش سطح سلامت... ریز بودجه را وزارت خانه ها می نویسند و متاسفانه وزارت بهداشت برای تعرفه گذاری در ریز بارم بودجه اش چیزی ندیده است! و همین بزرگترین شاهد برای عدم وجود ارداه در وزارت بهداشت برای اجرا تعرفه های پرستاری است.

4- من برای طلبم آزادم هر نوع اقدامی بکنم، اینکه به فلان دولتها هفت سال وقت دادیم که نشد حرف! این طور باشد اصلا نباید پیگیر باشیم چون عمر دولتها 4 سال است و هر کدام می گویند به احمدی نژاد هفت سال وقت دادید به ما هم بدهید!!!!!!

5- در عمل هیچ کدام ازبخشنامه هایی که مورد افتخار جناب میرزابیگی است باعث بهتر شدن کیفیت درمان، بهبود وضعیت نیرو، افزایش دریافتی پرستاران، و.....موارد مورد ادعا نشده است. بخشنامه صادر کردن که کاری ندارد برادر! شما هر ورز یک نامه به روسای دانشگاهها بنویس و سلام و علیک کن و بگو سیصو شصت بخشنامه صادر کردیم! برون ده بخشنامه ها مهم است! کاش از اول به جای این همه دست و پا زدن برای حفظ کرسی معاونت! یک بخشنامه صادر می کردید و  اجرای تعرفه های پرستاری و نیز قانون بهره وری به طور کامل را اعلام می کردید! خوب هم شما در جایگاه تان می ماندید و امکانات نظام پرستاری در خدمت شما بود همچنان! و هم پرستاران این همه زحمت نمی کشیدند.

6- ......................لطفا موارد فراموش شده را یادآوری بفرمایید تا اضافه کنم.

هر چه می خواهم چیزی ننویسم نمی شود!اخیرا مشاهده می شود که روسای هیات مدیره های شهرستانها و .... افاضه ی علم می کنند و واضح بر علیه خواسته های پرستاران موضع می گیرند. یکی پرستاران معترض را داعشی می خواند و کاش می شد داعشی به ایشان و اربابانشان تاخت تا عدالت خواهی عاقلانه و قانونی را با این الفاظ که برازنده ی خودشان است نکوبند.

ودیگران هم که تا همین امروز وهمین مراسمهای فرمایشی خبری از ایشان نبود و هر وقت می رفتی نظام شهرشان قفل بزرگی بر درش آویزان بود و و حضرات نان بستن این درها را می خوردند یک باره زبان گشوده اند و در باب پرستاری و نشان دادن راههای سکوت  تلاشهای زیادی می کنند ولی غافلند از اینکه پرستاری دیگر بیدار شده و ترسش در حال ریختن است.

پرنده ای که در قفس بماند اول به بال و پرش شک دارد که آیای یارای پرواز دارد یا نه؟ چندین بار با شک پر می زند و بال می گشاید و هر بار دامنه ی بالهایش را می افزاید و یکباره اوج می گیرد.

حال و روز این روزهای پرستاری همین است.

روسای هیات مدیره ها ی شهرهای مختلف به یک باره و خیلی خودجوش !!!!! سر برآورده و از پرداخت مبتنی بر عملکرد دفاع می کنند و فراموش کرده اند(یا سفارش شده که فراموش کنند) که قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری دارد هشت ساله می شود و اجرا نشده است!

اگر بنا باشد (به گفته ی جناب میرزابیگی) که این قانون اجرا شود چرا به خودشان اینقدر زحمت می دهند و طرحی را با هزاران ایراد و اشکال و به طور آزمایشی با صرف هزینه های زمانی به بوته ی آزمایش می گذارند؟ طذحی که آغاز نشده شکست خورده است! البته الگر هدف جلب رضایت پرستار و کاهش اختلاف پرداخت و اجرای عدالت باشد!

ما دیگر به دروغهای این دوستان داشتیم عادت می کردیم که گویا گمان کرده اند هر چه دروغ گو بیشتر باشد یک دروغ بهتر و راحتتر جامه ی حقیقت می پوشد؟

زهی خیال باطل ! که اگر کل دنیا هم این دروغها را تکرار کنند پرستاری قدمی از خواسته ی بر حق و قانونی اش کوتاه نمی آید.

دور نیست روزی که پرستاران مراکز خصوصی همه از قراردادهای کارگری دل زده شده و عطای این مراکز را به لقایشان ببخشند و آن روز جواب مردم را شما هایی که مدام دروغ تحویل جامعه ی صبور پرستاری می دهید باید بدهید.

جناب نجاتیان! واقعا اختلاف پرداخت در ترکیه بین پرستاران و پزشکان 10 تا 15 یا 15 تا 20 برابر است؟

البته اختلاف پرداخت ده برابری باز هم از اختلاف پرداخت پانصد برابری بهتر است، اما کاش راست ننشینیم و دروغ بگوییم!

در ترکیه متوسط در آمد یک پزشک متخصص خوب حدود بیست وچهار میلیون و در آمد یک پرستار حدود ده میلیون به طور متوسط است بنا بر این اختلاف پرداخت می شود 2/4 برابر،  میدانم ریاضیات بلد نیستید و احتمالا به شما دیکته شده که بیست و چهار تقسیم بر ده می شود 15 تا 20!!!!!!!

اما درباره ی عملکردهای سازمان در دوره ی اخیر هم جالب فرموده اید!

دوستان و همکاران بروند و ببینند و بخندند! کاملا تایید کرده اید که نظام تجارتخانه ی شماست! تمام چیزهایی که نوشته اید کارهاییست که به پول مرتبط است!!

به نظر شما پرستاری که برای امرار معاش ماهی پانصد و چند ساعت کار میکند وقت دارد برود در سواحل کلاچای تفریح کند؟

آیا پیگیری قانون (بهتر است بگویم قوانین )اجرا نشده در حوزه ی پرستاری مهمتر است یا آموزش به کمک بهیاران و پرستاران و ..

با دریافت مبالغی همسان با کلاسها و آموزشگاههای بیرون از سازمان؟

مگر پرستار نمی تواند همین آموزشها را با همین هزینه ها در مراکز بیرون ببیند؟ کجای اینها عملکرد است؟

عملکرد یعنی تلاش در ارتقای صنفی و معیشتی پرستاران! اولویت اول کارهای در آمدی نیست، چرا از مجتمع مشهد حرف نمی زنید؟

واقعا ارتقای بهره وری را پیگیری می کنید؟ اگر می کردید که تنها بند اجرا شده ی آن حذف ساعت خواب و حذف دوجا کاری و حذف شیفتهای مناسب و اضافه کردن ساعت موظفی پرستاران نبود.

من به جای شما می ترسم! شما پرستاران را چه فرض می کنید نمی دانم! اما قطعا خودتان همان هستید که:

کافر همه را به کیش خود پندارد...

اگر راست می گویید چرا تحمل یک جلسه ی پرسش و پاسخ با حضور اصحاب رسانه را ندارید؟

اما یک نکته ی مهم می گویم و همه بروند و ببینند و تا حذف نکرده اند من همینجا کپی میکنم و می گذارم.

اسنادی محکم از نان به نرخ روز خوردن حضرات را ببینید در سایت نظام پرستاری:

روز داوزدهم خرداد نود و دو جناب میرزا بیگی:

روز هشتم خرداد ماه نود وسه:

البته اگر همکاران مراجعه کنند قطعا از این گونه افاضات بسیار در آرشیو نظام پرستاری دیده می شود اما اخیرا هر اشکالی که دیده می شود حضرات به گردن دولت قبلی  می اندازند. البته من سیاست نمی دانم و دولتها برای من مهم نیستند بلکه خروجی و نتیجه ی آنها برای صنف من برایم اهمیت دارد.

اخیرا می بینیم که برخی از افتخاترات اخیر حضرات سالهاست که دستاویز شان شده مانند صدور پروانه ی کار برای پرستاران...

همینها گواه ناکارآمدی تیم های موجود در نظام پرستاری است که خودشان دارند فریاد می زنند اما ما متاسفانه تاکنون نشنیده ایم.

کسی که پرستار معترض به بی عدالتی را داعشی می خواند قطعا درک درستی از حرفهایش ندارد، وی یا داعشی ها را هم مانند پرستاران به حق می داند یا برخوردی همچون آن گروه از پرستاران مطالبه می کند.

اما توصیه ای که به همکاران دارم این است:

ما هر جا در هر جلسه ای با هر مسئولی و مشاوری داشتیم فرمودند شما حق دارید......

حتی برخی فرمودند که ما با این شرایط یک روز هم کار نمی کردیم اما ما کار میکنیم و در کنار کارمان حقمان را هم پیگیری میکنیم.

وقتی همه ی غیر همکاران حق را به ما می دهند چون خواسته ای جز اجرای قانون و عدالت گستری در سیستم درمان نداریم، چگونه شما ها که مثلا پرستار هستید یا یک روز پرستار بوده اید! این حرفها را بر زبان جاری می کنید؟

مطمئن باشید پرستاران بسیار آگاه شده اند و دیگر هیچ حنایی پیششان رنگ ندارد، وهر روز هم بر آگاهیشان افزوده می شود.

کاری نکنید که پرستاری به سمتی برود که هیچ کس نمی پسندد. کاری نکنید که تیغهای در نیام پرستاران به سمت شما کشیده شود!

نکن آن نوع که آزرده شوم از خویت                    دست بر دل نهم و پا بکشم از کویت

دروغ گفتن در این دوره که عصر اطلاعات است چند لحظه بیشتر نمی پاید. دروغ گو کم نداشتیم که همه شیپور دروغ برداشته اید!!!!!!

به امید اصلاح تمام امور و انسانها....

وقتی می نویسم گریه می کنم

وقتی گریه میکنم می نویسم

در این شهر کسی هوای کسی را ندارد

هوای شهر سخت آلوده است و سقف آسمانش کوتاه

بتونهای سر به فلک کشیده

سقف مارا کوتاه و دست ما را از خورشید بریده اند...

در جنگل درختان قد کشیده نور خورشید را جذب می کنند و شاخه های باریک به سوی نور فریاد می زنند......

در این شهر -جنگل انتخاب طبیعت رخ می دهد

هر کس بتواند شیره ی جان دیگری

سهم غذای دیگری

سهم اب دیگری را بمکد قد می کشد

هر کس راست قامت برافرازد می شکند

هر کس هزار پیچ و خم برآرد می پیچد و بالا می رود......

درخت در همه حال از ساکنین این شهر باشکوهتر ات......

نمی دانم دارم گریه می کنم یا می نویسم، هر روز خبری جدید مخابره می شود، هر روز میبینم که چند هزار چند هزار میلیارد پول بی زبان مرا در آن سوی آبها و این سوی مرزها کسانی به کفتار صفتی به دندان می کشند و من برای مروارید چشمان مادرم دست به دامن امام رضا می شوم!!! چون در سرزمین ایشان درمان رایگان است!!

من برای هزینه ی مدرسه ی دخترم که البته صد در صد تحصیلش رایگان است از خوراکم می زنم و به شب بیداریهایم می افزایم

به خدا پسر شش ساله ام همین دیروز می گفت: بابا! نمیشه اینقدر بیرون نباشی؟ نمیشه بیای با من فوتبال بازی کنی؟

چه جوابی داشتم به او بدهم جز اینکه بلند شوم و بغلش کنم و با تنی خسته از کار بسیار و بیگاری و روحی خسته از ظلم جاری! پا به توپ بکوبم و حرصم را سر اودربیاورم!!

هر چه می دوم خسته تر، از کاروان زندگی عقب تر می مانم  ، این دردها را تحمل می کنم اما هر روز در تلویزیون می بینم و می شنوم که برای فلان صنف چه کردیم و چه می کنیم و چه خواهیم کرد، چنان در بوق و کرنا می کنند که حتی در روستاییی دور افتاده بی هیچ امکاناتی از آقایزان بابت پیشرفت هزار برابریشان تشکر می کنند! می دانید که حاصل ضرب صفر در هر عددی برابر صفر است1 پس تشکر آن بیچاره ها بی خود نیست چون می توان گفت که صفرشان میلیونها برابر شده است..

متاسفم در کشور من بیست و چند فاز پارس جنوبی داریم و باز صندوق صدقات هر روز رشد می کنند و هر روز مردم از رفاه و آسایش عقب می مانند!

متاسفم که در کشور نفت و فرش و زعفران و .......که هر روز از چند صد اختلاس چند هزار میلیاردی یکی (فقط یکی ) رو می شودف و من دنبال نوشتن هزار میلیارد می گردم ببینم چند صفر دارد؟

گاهی می اندیشضم که چقدر زایده خواه من! خدارا شکر که خوار نشدم و دستم پیش کسی دراز نیست! به بقیه ی مردم می نگرم که چشم به راه بیست و چندمند تا مقابل عابر بانکها صف بکشند و بانکها چند روزی مختل باشند و ....

اما وقتی میبینم پول همین مردم دستمایه ی ثروت اندوزی عده ای دیگر شده است می گویم من هم از حقم نمی گذرم...

حرف حرف پرستاری نیست، چون ما در سیستم درمانیم حرف خود را می زنیم وگرنه درد همه ی مردم مشترک است.

من درد مشترکم

مرا فریاد بزن.....

من شخصا نمی دانم ثیاصت چطور نوشته می شود، اما دیانت را نمی شود جور دیگری نوشت، راه حق یکی است  و آن هم راه مستقیم است. 

ما در کشوری که از ثروتهای خدادادی لبریز است، فقیر زندگی می کنیم مانند آفریقا که معدن الماس است و مردمش از گرسنگی و سوئ تغذیه می میرند.

ما در دولتی که داعیه ی تدبیر و امید دارد به بی تدبیری امیدمان را نا مید کرده ایم...

نومیدم و نومیدم و نومید

هر چند می خوانند امیدم.....

ما در کشوری شیعه مذهب و اسلام حاکم، برای اجرای قوانین باید هر روز تجمع کنیم و کتک بخوریم و حرف بکشیم و تهدید شویم و .....

اسلام که دین آخرین است؟                         آیا همه ی مرامش این است؟ 

اما دوستان بدانند که دیگر دوره ی ظلم و جور گذشته است! دیگر زمان خواب زدگی نیست ، دوستان قبل از وقوع حادثه ای بد به قانون مداری روی بیاورند و قانون را اجرا کنند و گرنه باید پاسخ گوی کردارشان باشند، روزی این پولها و زرو وزیور به کارشان نخواهد آمد و دادار هستی بر ترازوی عدالت نشسته است.

حرف بسیار است  و گوش نیست.

سکوت سرشار از ناگفتنیهاست...

به نام خداوند عدالت گستر
    بیانیه  پایانی تجمع کنندگان جامعه پرستاری کشور در مقابل مجلس شورای اسلامی
"نقش پرستاری و بیمارداری در حفظ سلامت و بازگشت سلامت بیمار، نقش درجه اول است"       
                                                                               ) مقام معظم رهبری مد ظله العالی (      
با سلام و درود به روح پر فتوح بنیانگذار انقلاب اسلامی و همچنین سلام خالصانه جامعه پرستاری به رهبر معظم و فرزانه انقلاب اسلامی حضرت آیت الله امام خامنه ای ) مد ظله العالی ( و درود بی پایان بر شهدای اسلام بالاخص شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و شهدای جامعه پرستاری.
با تبریک به مناسبت میلاد با سعادت بزرگ پرستار تشیع حضرت زینب کبری (س) اسوهٌ صبر و مقاومت ایثار و فداکاری، شهامت و شجاعت که با پاسداری و مراقبت از حقایق واقعه کربلا نهضت حسینی را زنده نگه داشت و افتخار ما پرستاران ایران اسلامی آن است که رهروان راه حضرت زینب (س) بوده و امروز به یمن سالروز ولادتش گرده هم آمده ایم تا پیام حقانیت و مظلومیت پرستاری را به اطلاع عموم مردم و خاصه نمایندگان محترم آنها برسانیم.
بی توجهی هدفدار مسئولین وزارت بهداشت به این حرفه، نهادینه شدن تبعیضهای همه جانبه، تضعیف حسابگرانه مدیریت پرستاری و عدم رفع موانع خدمتی کارکنان پرستاری، بی عدالتی گسترده در تمام امور پرستاری باعث کاهش جذابیت های حرفه ای و فرار پرستاری از این شغل و عدم گرایش جوانان به این حرفه و نهایتأ ناکارآمدی و افت شدید کیفیت خدمات پرستاری که منجر به ایجاد خسارت های جبران ناپذیر و تهدید سلامتی مردم و جان بیماران نیازمند شده است.
عدالت یک اصل اخلاقی بوده و به طور جدی با حقوق اساسی انسانها مرتبط است.
برقراری عدالت از جنبه های مختلف از مهمترین معیارها و شاخص ها برای داوری موفقیت سیاست های بخش سلامت بوده و به نوعی مترادف با انصاف می باشد و جهت برقراری آن باید در سازمانها به شیوه های مختلف همت گردد که عدم اهتمام به این اصل موجب بروز نابرابریهای اجتماعی و اقتصادی در سیستم سلامت خواهد گردید که این امر مستلزم بکارگیری نوعی عقلانیت اخلاقی و دینی در تمام رده های تصمیم گیری، اجرا و نظارت اهمیت خواهد داشت. اما متأسفانه سیستم پزشک سالار در طی سالیان متمادی نه تنها به این امر توجهی نکرده است بلکه با به کارگیری نوعی رویکرد صرفأ صنفی موجبات بروز فضایی ناعادلانه در سیستم سلامت کشور گردیده است که در تمامی سطوح تصمیم گیری، اجرایی و نظارتی این بی عدالتی امروزه چشم و دل هر فرد معقول و منصف و عدالت خواهی را آزار می دهد و متأسفانه جامعه خدوم پرستاری برای رفع مظالم و بی عدالتی حاکم بر وزارت بهداشت تا کنون توانسته پرچمداری رفع این ظلم را به دوش گیرد و متأسفانه وزارت نشینان نیز صدای عدالت خواهی این قشر مظلوم را هر بار به طریقی توجیه کرده، غافل از اینکه بقای هر مجموعه ای به برقراری عدالت بوده و در فقدان عدالت نمی توان انتظار پاکی و سلامت اجتماعی و سایر امور را داشت.
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی از دو جنبه مسئولیت دارند، هم به لحاظ برقراری  عدالت اجتماعی و جلوگیری از تضییع مهمترین و بدیهی ترین حقوق مردم در بخش سلامت و هم در قبال جامعه دویست هزار نفری پرستاری به بخشی از مردم.
امروز ما به عنوان نمایندگان پرستاری کشور در مقابل مجلس شورای اسلامی گرد هم آمدیم تا مطالبات و حقوق ضایع شده جامعه پرستاری و عدالتخواهی و اجرای قانون را از نمایندگان مردم در خانه ملت مطالبه نمائیم، چرا که جامعه پرستاری با توجه به پیگیریهایی که از طرق مختلف برای برقراری عدالت انجام داده متأسفانه وزارت نشینان و خوش نشینان مستقر در آن به مطالبات به حق جامعه پرستاری توجهی نکرده و به ترفندهای مختلف و با در اختیار داشتن تمامی امکانات ارتباط جمعی به توجیه اقدامات نسنجیده خود می پردازند.
نمایندگان محترم مردم:
اگر امروز جامعه پرستاری کشور این روش اعتراضی را انتخاب کرده است به آن دلیل است که تمامی راههای ممکن را طی کرده و به اندازه کافی صبر پیشه کرده و مشکلات را به مدیریت های پرستاری، رؤسای بیمارستانها منتقل نموده و طی نامه ها و طومارها ، درخواستهای قانونی خود را به رؤسای دانشگاهها و مسئولین وزارت بهداشت منعکس نموده است که نمونه بارز آن طی دو نامه سرگشاده با امضای الکترونیکی بیش از چهل هزار نفر کادر پرستاری مسائل را به استحضار ریاست محترم جمهوری رسانیده است، با صدها شکایت به کمیسیون اصل نود مجلس شورای اسلامی درخواست رسیدگی نموده است، با نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی در شهرهای مختلف کشور مسائل را مطرح نموده، با مسئولین منطقه ای و کشوری دیدار داشته، با بخش هایی از نهاد ریاست جمهوری جلساتی برگزار و مراتب را اعلام نموده اند و بدون شک هیچ مسئول ذی ربطی نمی تواند ادعا داشته باشد که از مشکلات جامعه پرستاری بی خبر است.
به علت عدم توجه به پیگیری های مستمر، جامعه خدوم پرستاری مجبور به برگزاری تجمع هفتم آبان ماه نود و سه مقابل مجلس شورای اسلامی و تجمع بزرگ جامعه پرستاری کشور در بیست و سه آذر ماه نود و سه مقابل نهاد ریاست جمهوری که همزمان در پنج استان کشور نیز برگزار گردید، ولی باز هم مسئولین با توجیهات غیر واقعی و ادعاهای خلاف واقع به خواسته های قانونی و به حق این قشر تحت ظلم وقعی ننهادند و نتیجه اینکه تا کنون نه تنها اقدام عملی خاصی در خصوص مشکلات پرستاری صورت نگرفته است، بلکه وزارت بهداشت سعی در پنهان کردن واقعیت تلخ موجود در سیستم پرستاری نموده و با دستورالعمل دوازده ماده ای بی سابقه وزیر بهداشت و گسیل امکانات و مأموریت به معاونتهای خود و خصوصأ معاونت پرستاری و همچنین رسانه های جمعی سعی در برگزاری جشن های نمایشی و فرمایشی در هفته جاری که بنام هفته پرستار نامگذاری شده، می خواهد با فرافکنی بر نارضایتی های گسترده پرستاری سرپوش بگذارد.
جامعه پرستاری کشور ضمن تحریم جشنهای اینچنین که بیشتر شبیه به اجرای نمایشهایی برای کسب اعتبار و توجیه ضعفهای سیستم بهداشت در خصوص جامعه پرستاری است، این حرکات و اقدامات را همچون نمکی بر آلام و زخمهای چندین ساله خود می داند، لذا جامعه پرستاری در مقابل خانه ملت خواسته ها و مطالبات به حق خود را برای چندمین بار به گوش نمایندگان عدالتخواه خانه ملت می رساند.
اجرای بدون قید و شرط کامل و جامع قانون مترقی تعرفه گذاری خدمات پرستاری در اسرع وقت و توقف طرح غیر منطقی و غیر کارشناسی پرداخت مبتنی بر عملکرد، چرا که جامعه پرستاری معتقد به این است که این طرح در جهت قانون گریزی و عدم اجرای قانون مصوب تعرفه گذاری خدمات پرستاری تدوین گردیده است.
اجرای قانون سخت و زیان آور بودن شغل پرستاری و اجرای کامل قانون ارتقاء بهره وری در تمامی مراکز دولتی و غیر دولتی ( تأمین اجتماعی، نیروهای مسلح، دانشگاه آزاد، شرکت نفت، بیمارستانهای خصوصی، اورژانس 115 و ....).
اصلاح نظام پرداخت در گروههای مختلف پزشکی، پیراپزشکی و پرستاری در وزارت بهداشت با مشارکت کارشناسان اقتصادی و مدیریتی بی طرف و با توجه به سیاست های کلی سلامت ابلاغ شده از طرف مقام معظم رهبری و الگوبرداری از سایر کشورهای در حال توسعه و منطقه به نحوی که اختلاف در پرداخت بین گروههای پزشکی و پرستاری از سه برابر تجاوز نکند.
با عنایت به نقش برجسته و تأثیرگذار مجلس در حفاظت از حقوق مردم و کشور و قبل از التهابات بیشتر که مد نظر پرستاری نبوده، جامعه پرستاری کشور انتظار دارد به خواسته های به حق و قانونی پرستاری توجهی ویژه شود و نمایندگان واقعی پرستاری در این خصوص، کمیته مرکزی پیگیری مطالبات پرستاری و کمیته های استانی خواهند بود که این مسائل را پیگیری خواهند کرد و بدیهی است جامعه پرستاری کشور با پیروی از منویات مقام معظم رهبری و التزام به رعایت چارچوب های نظام و انقلاب، اجازه بهره برداری سیاسی و غیر سیاسی را به هیچ گروهی در داخل کشور و گروههای معاند در رسانه های خارجی را نخواهد داد و پرستاری همواره با ایثار و از خودگذشتگی در ارائهٌ خدمات پرستاری در کنار مردم عزیز خواهد بود و از مسئولین دلسوخته و پیگیر قدردانی می نماید.
پایان سخن توجه  مسئولین وزارت و نمایندگان محترم خانه ملت را به کلامی گهربار از پیغمبر گرامی جلب می نمائیم که امید آن داریم چراغ راهی باشد برای برقراری عدالت در سیستم سلامت: " ساعتی اقامه عدالت از عبادت هفتاد سال که شبها به تهجد و روزها به روزه داری پرداخته شود، برتر است و یک ساعت ظلم از شصت سال گناه نزد خدا عقوبتش بیشتر است "
                                                                                 (مشکاة الانوار، 316)



                                                                                                                                 3/12/1393

واقعا آدم می ماند چه بگوید!

چقدر باید دروغ بگویند در سدا و صیما! شاید هم باید گفت سی  ما (برای ما) به کام عده ای!

دعوت از دو نفر که فی الواقع یک نفرند! و ارایه ی دروغهایی شاخدار!

جناب نجاتی! خجالت نمی کشیدی! منزل خودت بود! رسانه مال خودت بود! دروغ که می گفتی لااقل دروغ بزرگتری می گفتی! ای نا پرستار! ای نابرادر! واقعا تو می خواهی از حق ما دفاع کنی؟ با دروغ تحویل دادن به جامعه؟ واقعا اختلاف کارانه ی پرستار و پزشک به طور متوسط پانزده تا بیست برابر است؟

تو که دروغ گفتی می گفتی دریافتی پرستاران بیست برابر پزشکان است!!!کسی که جلودارتان نبود1 کسی که منتقدتان نبود!

بله! کارانه ی پزشکان عمومی ده تا پانزده برابر  پرستاران است! اما ما نمی گوییم به آنها کم می دهید یا زیاد! ما می گوییم حق مارا بدهید!

لعنت بر دروغ و دروغ گو! این دروغها قطعا حناق خواهد شد و روی پل صراط گلوگیر خولاهد شد اما چه سودی برای ما دارد؟

در روز مهندس رئیس جمهور می رود و با رهبر معظم دیدار می کنند و ....

ماهم متاسفانه باید با کسانی که از قبل ما و پولهای شب بیداری ما بزرگ شده اند مبارزه کنیم!

اما سدا و صیما را چه می شود؟ واقعا این رسانه ملی است؟ 

من بی حاشیه با همین عنوان سایت نظام پرستاری به استقبال دوستان می روم:

واقعا نتیجه ی تجمع بزرگ پرستاران چه بود؟

قبل از بررسی نتیجه باید ابتدا علل این تجمع را بررسی کنیم؛عللی که شاید خود به خود به نتایج چنین تجمعی خواننده را هدایت کند.

اصلا چرا چنین گروههایی در وایبر مایبر (به تعبیر جناب میرزابیگی) شکل گرفت؟

واضح است که بعد از تشکیل سازمان نظام پرستاری ، پرستاران دلبسته ی این تشکل قدرتمند شدند و تمام رویاهایشان را در آن جستجو می کردند اما هر چه از عمر سازمان نظام پرستاری با عده ای افراد مشخص در دوازده سال گذشت صنف پرستاری از این تشکل قانونی ضعیف از نظر عملکرد مدیران نا امید شدند.

موید این نکته عدم حضور پرستاران در انتخابات می باشد که در شهر تهران با جود حضور حدود سی هزار پرستار فقط نزدیک به هزار پرستار شرکت کردند که بنا به دلایل ویژه ای که ذکر نمی شود بیشتر این آرا از مراکز خاصی بود.

بالاترین موج ناامیدی در سالهای اخیر بود که با افزایش هر چه بیشتر فشار بر پرستاران از جهات مختلف و افزایش روزافزون تبعیضها در سیستم درمان، با به حد اقل رسیدن اندک پیگیریهای صصنفی نظام همره بود. در این راستا با به انزوا کشیدن افراد معترض به اوضاع پرستاری مانند آقای محمد شریفی مقدم سعی در عمیقتر کردن خواب پرستاری کردند.

اما با شکل گیری اعتراضات پرستاران بیمارستان امام خمینی تهران اوائل سال نود وسه موج بیداری پرستاران آغاز شد. گر چه این اعتراضات با برخوردهای غیر منصفانه و کاملا مغرضانه به خیالشان در نطفه خفه شد و حتی تجمع روز چهارم تیر که با حضور تنها حدود هفتاد پرستار موجبات خوشحالی مخالفان آگاهی پرستاری را فراهم کرد، اما آتشی در زیر خاکستر در حال شکل گرفتن بود که هر روز شعله هایش در این جنگل پر از شاخ و برگ خشک و ریخته بیشتر و بزرگتر می شود.

تنها دلیل شکل گیری چنین گروههتایی در فضاهای مجازی که تبدیل به فضاهای حقیقی شده است سکوت بی معنای نظام پرستاری در مقابل تمام ظلمهای جاری و تبعیضهای موجود در نظام سلامت کشور بود.

و متاسفانه هر روز که پیشتر می رویم زوایای مختلفی از خیانتهای این افراد از گفته های خودشان روشن می شود.

سخن را کوتاه می کنم وبه همین مقدمه بسنده می نمایم.

اما جناب شمس! شما شاید به یک میز کوچک یا بزرگ همهی پرستاری را بفروشید اما ما شما را به هیچ نمی فروشیم و هرگز یادمان نمی رود جملات قصارتان را در برنامه ی زنده ی تلویزیونی نبض....

واقعا به یک ناهار تغییر موضع دادید یا اینکه قولهای بزرگتری داده اند به شما!

 شما واقعا با حرفهای اخیرتان پرده از بزرگترین خیانتهایتان برداشته اید. اینکه شما به راحتی می توانستید به کمیسیون بهداشت، کمیسیون اصل نود ، ریاست جمهوری و وزارت بهداشت و .... دسترسی داشته باشید و مشکلات پرستاری و بالاخص اجرای قوانین حوزه ی پرستاری را پیگیر باشید اما نکردید!1

شما عاملین اصلی این تجمعات هستید. اما مثل همیشه پشت دیوار بلند حاشا پنهان شده اید مانند همیشه های خدمتتان...

شما اگر پیگیر مطالبات بودید و نمی گذاشتید قوانین حوزه ی پرستاری تماما از جهت فشار بر پرستاران نصفه نیمه اجرا شود، اگر شما درد پرستاران را درک می کردید و رویاهای خودتان را دنبال نمی کردید امروز پرستاری چنین به  احتضار نمی افتاد.

اگر در دولت قبلی که چند بار دستور اجرای قانون تعرفه گذاری داده شد ، پیگیر می شدید و به حضور رئیس جمهور می رساندید که دستور شما اجرا نشد ه است ، قطعا امروز ما مقابل مجلس گرد هم نمی آمدیم.

شما که راحت و آسوده به تمام مسئولان رده بالاو پایین دسترسی داشتید و دارید چرا دردهای حوزه ی سلامت را پنهان کردید؟

ابلته علتش واضح است: چون با منافع شخصی تان منافات داشت.

اما امروز خوب بلدید خودنتان را رو کنید.

بزرگترین دستاورد این تجمعات، شناسایی افراد بی کفایت در حوزه ی پرستاری است، افرادی که سالها بر مسند پرستاری تکیه زده اند، پول شبکاریهای ما را صرف هزینه ی اینترنت منزلشا ن و حقوق چند می لیونیشان و خرج ماشین شخصی و رهن منزل و ...کرده اند و از پول شب بیداریهای ما برای سرکوب خودمان استفاده کرده و می کنند.

بزرگترین دستاورد این اجتماعات ایجاد همدلی بین پرستاران است، همان پرستارانی که به ضعم شما ده نفرشان نمی توانستند در یک جا گرد هم بیایند اما دیدید که بیش از چهار هزار نفر با اتحادی بی نظیر گرد هم آمدند و سوگند یاد کردند که تا حصول اجرای قانون از پای ننشینند.

جالب است که شما ها جای حمایت از قانون و قاتنون مداری ، بر پیگیران  اجرای قانون ایراد می گیرید. مگر ما در جنگل زندگی میکنیم که هر کس زورش و پولش بیتر بود قانون را اجرا نکند و.....

گاهی از حرفهای شماها می خواهم سرم را به دیوار بکوبم ، اما افسوس که سرم سرور دارد! دلم دلبر دارد و گرنه دلم می خواهد آن نیمه ی پر لیوان که نشانم می دهید را سربکشم، همنان نیمه ی پر که باقی سمی است که در نیمه ی خالی سر کشیده ام!

جناب شمس! در دین ما و آیین اجدادیمان هم ! دروغ گناه است و گناه از جرم بالاتر است. چگونه می توانید ادعای مسلمانی کنید و هر روز رنگ عوض کنید و ... دروغهای وزارت بهداشت را به خورد مردم بدهید؟

به قول جناب نصرتی تفاوت با تفاوت ، تفاوت دارد! جلسه هم با جلسه تفاوت دارد. دیگی که برای من نجوشد بگذار کله ی .... در آن بجوشد.

جلسه مهم نیست ، مهم برون ده جلسه است. مهم این است که در جلسه چه حرفهایی رد و بدل می شود. شما با این حرفهای خانه ی ملت را هم به سخره گرفته اید. به راحتی فرموده اید که مجلس هیچ کاره ی این کشور اسست و ما افتخار نمیدهیم با ایشان جله بگذاریم!!!!

چناب شمس! امروز (چهارم اسفند) دوست جدید یافته تان جناب نجاتیان هم افاضاتی فرموده اند! ایشان فرموده اند که نباید می رفتید مقابل مجلس! نهایتا هم دیدید که باید روش گفتمان را برگزینید. مگر ما عهد عتیقی و از دوره ی ژوراسیک هستیم؟ ما انسانهای بالنده ای هستیم که می خواهیم قانون مصوب اجرایی شود. قانون نشانه ی تمدن و قانون مندی نشانه ی متمدن بودن است. اما مگر ما باید با شما گفتمان کنیم؟ نا سلامتی شما وکلای ناخلف ما بودید ! ناسلامتی شما مورد اعتماد ما بودید! خیانت به اعتماد برای چیست؟

امروز برادر معاون پرستاری هم حرفهای قشنگی زدند! چقدر دروغ گفتن را حت است،ایشان خودشان گفتند که ما به ازای هر تخت بین چهاردهم تا یک پرستار داریم یعنی متوسط هفت دهم برای هر تخت!!!

بعد فرمودند ما در کشور پرستار بیکار نداریم مگر آنهایی که نخواسته اند کارکنند!!!!!!!!!!!

دقت فرمدید؟  خوب چرا پرستاران بسیار در این کشور با این اوضاع اقتصادی و تورم بسیار و ... حاضر به کار کردن نیستند؟ در همین تهران چند پرستار بیکار می خواهید من به شما معرفی کنم؟

گفتند پرداخت مبتنی بر عملکرد اجرای عدالت است؟ عدالت معاویه یا علی؟ عدالت با عدالت فرق دارد. در پرداخت مبتنی بر عمکلرد با وجود افزایش سیصد درصدی تعرفه های پزشکی اصولا از نظر علم ریاضی می بایست کارانه ی پرستاران هم سیصد درصد افزایش می یافت اما آقاین هفت دهم برابر یعنی هفتاد درصد افزودند. حالا این از نظر ریالی مگر چقدر می شود؟ شاید عددی بین 40 تا ودیست هزار تومان،  که بسیار سلیقه ای وبا اعمال تنگ نظریهای خوش خدمت مآبانه تقسیم میشود.اما کارانه ی عده ای اولا که چهل درصد افزایش نداشته و بسیار بیشتر افزایش داشته مو این حرفها مستند است اما همین چهل درصدش هم چند ده میلیون می شود.عدالت با عدالت برابر نیست باور کنید یک هم با یک برابر نیست:

من پرستار ده تا یک شبانه روز کار میکنیم و نهایتا کارنه می گیریم دویست ، سیصد هزار تومان و در همین سیتم همکاری یک شبانه روز در منزلش می خوابد و فهتصدو پنجاه هزار تومان بابتش پول می گیرد به اسم مقیمی ، برای انجام وظیفه که باز هم انجام نمی شود رشوه باید بدهیم.

این عدل کجایی است؟ عدل علی یا معاویه؟

این سیستم با سیستم قبلی تفاوتی ندارد. این را مردم عادی و کسانی که درمانگاه و پزشک و پرستار ندارند ولی تلویزیون دارند نمی دانند اما ما پرستاران با پوست و استخوانمان می فهمیم.

اما وزیر محترم هم در جشن کذایی روز دوم اسفند اعترافات تکان دهنده ای داشت:

تنها کشوری که از نظر کمی و آماری پرستاری در حد ماست افغانستان است!!!!!!!!!!

آن گاه ما از پرستارمان انتظار داریم در حد ژاپن کار کند. در حد امریکا ، کانادا واروپا کار کند.

جنابان شمس و دوستانشان! جناب میرزابیگی و بادنجان چینان دور قابشان! جنابان اعضای هیاتهای محترم نظامهای پرستاری !

این حرکت به راه افتاده تقصیر شماست! بهتر است سرتان را از برف غفلت و خودبینی و خودکامگیتان بیرون بیاورید. خدا را در نظر بگیرید.ما برای مجلس، برای کمیسیون بهداشت، برای کمیسیون اصل نود و....ارزش قایلیم. ما در جنگل زندگی نمی کنیم و پیگیر قانون از مجراهای قانونیش هستیم منتها این راه را شما بیاد می رفتید و نرفتید و چون صدای مارا نشنیدند وقتی آرام حرف می زدیم مجبور شدیم ولوم صدایمان را بالاتر ببریم. پس تا این فریاد به پارگی حنجره و از بین رفتن حرمتها بین ما نکشیده دست از کارشکنیها بردارید...

لطفا بیدار شوید و ببینید کاروان صبحدمان پرستاری راه افتاده و خاکستر آتشهای شب افروخته اش بر جاست...

چشم دل باز کن که جان بینی                آنچه نادیدنی است آن بینی....

راستی نمیدانم پرستار هستید یا نه هنوز!  پس می گویم میلا د زینب کبرا بر شما مبارک...

اما نتایج تجمع (تجمعها):

1-ایجاد وحدت و همدلی روز افزون بین پرستاران که چنین جوی در تاریخ پرستاری سابقه ندارد

2-آگاه شدن پرستاران از قوانین و مسالیل جاری در پرستاری و سیستم درمان.

3- رونمایی از چهره ی واقعی بسایری از افراد که خود را پیشگامان پیگیری مطالبات پرستاری می نمودند

4-شناسایی افراد و گروههای در شهرستانها و تهران که در واقع درد پرستاری دارند و قابل خرید و فروش نیستند.

5- عبور ناگزیر پرستاران از اعضای فعلی شورای عالی نظام پرستاری و اندیشیدن تمهیداتی برای آینده. که هر وقت ماهی را از اب بگیری می میرد ام تازه است...

6-و اما حرف اصلی: اگر فرد نابینایی روز روشن خورشید را نبیند و انکار کند دلیل نبودن خورشید در آسمان نیست.....

7-........... بقیه را به عهده ی سایر همکاران و حتی خود شما می گذارم بفرمایید بنویسید.

سلام همکاران

روز دوم اسفند ماه اینجانب با تعدادی از همکاران پرستاری جهت اطلاع رسانی به همکاران نمونه ی کشوری، علیرغم تحریم جشن از سوی جامعه ی پرستاری در محل جشن یعنی تالار امام علی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی حاضر شدیم.

مجری برنامه جناب آقای جواد هاشمی بودند ودر ابتدای برنامه به معرفی پیشکسوتان پرستاری پرداختند و بعد از آن خانم نرگس محمدی (بازیگر نقش ستایش ) را که تحصیلاتشان در مقطع کارشناسی پرستاری بوده و حتی مدت کوتاهی هم کار پرستاری در بیمارستانی انجام داده اند به روی صحنه دعوت نمودند.

خانم محمدی اعلام کردند که علاقه ی شدیدی به پرستاری داشته و دارند ولی وقتی مشغول کار شدند جو حاکم بر سیستم درمان را مغایر تصوراتشان دیده و به دلیل سختی بیش از حد شغل پرستاری و دریافتی بسیار اندکش در قبال خدمات بسیار عطای این شغل را به لقایش بخشیده و ترک شغل کرده اند.

برنامه با هنرمندی جناب میمندی و سپس خواننده ی محبوب پاپ محمد علیزاده ادامه یافت. در آغار سلسله صحبتهای مسیولین حاضر ، ابتدا آقای نجاتیان رئوس مشکلات پرستاری را بر شمردند و سپس جناب میرزابیگی به عنوان معاون وزیر (ونه رئیس سازمان نظام پرستاری) پشت تریبون رفتند که در این لحظه یکی از پرستاران حاضر به سخنرانی ها معترض شده و اعلام کرد که : اجازه بدهید یک پرستاری که سمتی ندارد هم صحبت کند، این موضوع با دخالت آقای هاشمی (مجری) ونیز انتظامات سالن و نیز حمایت شدید حضار از این پیشنهاد به چالش کشیده شد، اما آقای میرزابیگی به ایراد حرفهایشان ادامه دادند.

در ضمن سخنرانی ایشان بارها پرستاران مختلفی به حرفهایشان و صحبتهای یک طرفه ی ایشان معترض شدند.

بعد از ایشان وزیر محترم رفاه پشت تریبون رفتند و سخنانی بسیار زیبا درباره ی پرستاری  گفتند و فرمودند که حاضرند با معترضین یا نماینده های ایشان جلسه ای داشته باشند که با اعتراض حضار به جلسه ی خصوصی  واعلام نظر مبی بر جلسه ی پرسش و پاسخ قائله پیگیری شد.

بعد از وزیر محترم رفاه، جناب آقای دکتر هاشمی وزیر بهداشت پشت تریبون رفتند و البته هماهنگ کردند و وعده دادند که پرستار معترض به نمایندگی از سایری حرفهایش را بگوید، لذا جو آرام شد.

وزیر بهداشت حرفهایشان را با اجرای منویات دولت شروع کردند ولی پرستاران معترض شده و خواهان منویات رهبری شدند که با واکنش بسیار تند وزیر محترم مواجه شد. ایشان گفتند:

من از بچگی در خدمت رهبر بوده ام!!!!

ایشان البته در صحبتهایشان رو به همکارمان گفتند:

اینجا کلی رئیس دانشگاه و دانشکده و .... نشسته و تو نماینده ی پرستاران نیستی!!!!!!

ایشان در حرفهایشان اشاره کردند که پرستاری از نظر استانداردها در ایران هم سطح افغانستان است!  و قانون تعرفه گذاری در صورت تامین اعتبار از طرف دولت یا مجلس اجرا می شود.

در نهایت هم به پرستاران فرصت صحبت داده نشد.

و اما توضیحات:

در بدو ورود اینجانب به سالن متاسفانه انگار یکی از سربازان داعهش وارد شده است. بلافاصله دو نفر در دو سمت بنده مستقر شدند !!!!! در حالیکه بنده هم پرستارم و حق شرکت در جشن را داشتم. بنده حتی دستشویی هم رفتم ایشان هم با من آمدند. وقتی وزیر وارد سالن شدند من با صدای بلند گفتم که آقای انم وعده های دروغین وارد شدند و دوست سمت چپی بنده به شدت معترض شدند که من به ایشان گفتم در دین ما دروغ گناه است و تو اگر مسلمانی چرا دروغ گفتی؟.....

آقای نجاتیان در محل حضور بنده حاضر شضدند و درخواست کردند که ساکت بنشینم در حالیکه بنده ساکت بودم و فقط یک برگه راجع به اجرای تعرفه های پرستاری بالای دست گرفته بودم.

البته آقای نجاتیان برای آرام کردن همکاران معترض حاضر شدند که با واکنش بسیار تند پرستاران مواجه گردیدند .

جناب وزیر محترم! شما که ادعای بودن در خدمت رهبر معظم از کودکی را دارید عملکردتان در راستای منویات ایشان عملا نیست.

جناب وزیر! خودتان اعتراف کردید که مردم تحت تاثیر تبلیغات تلویزیونی قرار دارند و رضایتشان از روی آگاهی نیست، آنجا که فرمودید: در روستایی از بوشهر که نه درمانگاهی دارد و نه پزشکی و نه امکاناتی، مردم بسایر از من بابت اجرای طرح تحول تشکر کردند!!!!!!!!!!!!

آخر برادر من! بابت چ0ه چیزی تشکر کردند؟ البته ایشان این امکانات را ندارند ولی تلویزیون دارند و شو های شما در تلویزیون را دیده اند.

همین مردم فکر نمی کنند که همه ی وعده های شما به پرستاران دروغ بوده و فکر می کنند الان پرستاران غرق پول شده اند چون شما از تلویزیون این را القا می کنید.

اگر تعداد پرستار به بیمار در ایران در حد افغانستان است چرا از پرستاران در حد ژاپن انتظار دارید؟

به کجای این سیستم افتخار می کنید؟ کجایش در دنیا بهترین است؟

البته ببخشید یادم رفت؛ شما رکورد پرداخت به پزشکان در دنیا و رکورد اختلاف پرداختی در دنیا را شکسته اید و اینها قابل ثبت در کتاب گینس است...

امیدوارم بیدار شوید و موفق به بیدار شدن شوید....

از سال هفتاد که وارد دانشکده ی پرستاری شدم و جالب است بدانید که سال هفتاد و یک در بیمارستان لعد از اتمام ترم دوم مشغول کار شدم تاکنون، همیشه شاهد خاطرات تلخ و شیرین زیادی بوده ام.

خاطرات شیرینم اغلب به بهبود بیماران در اثر شاهکارهای خودم و همکارانم بوده و خاطرات تلخم اغلب به تغییر مواضع همکاران بعد از دادن یک وعده ی کوچک از طرف مسئولین بر می گردد.

خاطرم هست و شما ها هم قطعا بارها دیده اید که همکاران در موضع پرستار بالین چگونه کار می کنند و تا سمتی می گیرند همان شکل کار را گناه می دانند. والبته سفارش حضرت رسول را فراموش میکنند که:

رطب خورده منع رطب کی کند!!!!!

اما اخیرا شاهد تغییر مواضع جالبتری از سردمداران پرستاری هستیم از افرادی چون جناب شمس الدین شمس!!!

ایشان خدا را شکر که بر خلاف نامشان نماد دین مبین نیستند. فراموش نکرده ایم که همین چند ماه پیش از تریبون برنامه ی نبض چگونه به طرح تحول نظام سلامت که در واقع از دید ما کارکنان حوزه ی سلامت در اصل طرح تحول دریافتی گروه اندکی از تیم درمان بوده و دیگر هیچ! تاختند و نقدهایی بسایر درست داشتند.

اینکه طرح تحول هیچ تحولی در پی نداشته اظهر من الشمس است و نیاز به تحقیق ندارد و اصلا مورد بحث ما در اینجا نیست. اما حرف ما این است که چگونه این افراد یک باره از آن رو به این رو شدند؟

جناب میرزابیگی اولین شخص متحول شده است که با مراجعه به مواضع پیش از معاونت وزیر و پس از آن کاملا این نکته را آشکار می سازد. البته از ایشان جز این انتظار نمی رفت اما جناب شمس را از جنس دیگری می انگاشتیم!!!

خود غلط بود آنچه می پنداشتیم...

ایشان که در دانشگاه علوم پزشکی ارومیه سمتی ارزشی و مهم هم دارند واقعا مشخص نیست تحت تاثیر چه چیزی راهشان را به یکباره تغییر داده اند؟

اگر واقعا موضوعی هست ابلاغ کنند تا بقیه هم درک کنند اما موضوع از دید ما خیلی ساده است، واین با بررسی تغییر مواضع دیگر افراد کاملا قابل درک و اثبات است. من نمی خواهم یک طرفه حرفهایم را بزنم اما استعفای جناب قدسیان از معاونت پشتیبانی سازمان نظام پرستاری (که البته از اول هم موضعشان مخالف روند حاکم بود) موید مسائل بسیاری است. همه جناب قدسیان را به صراحت لهجه می شناسند و البته وضوح مواضع.

باید یکی از این دو گروه درست بگوید و نمی شود کردار هردو صحیح باشد. البته دعوت از تمام تشکلهای منفعل و غالبا تجاری پرستاری (منفعل از نظر صنفی)، واعلام موضع مشترک همه ی ایشان مشخص می کند که تحلیل بالادستیهای پرستاری از وضع موجود چیست. ایشان خودشان می دانند که در پرستاری  محبوبیتی ندارند و تنها راه مانده برایشان لابی است با کانونهای قدرت، که در حال شکل گیری است. این لابی ها چون همراه پول و قدرت است قطعا در مسیر انحراف پرستاران از مسیر درست که همان اتحاد و همدلی است قدمهای محکمی بر خواهد داشت.

تنها امیدواری می تواند به مواضع خانه ی پرستار و به هوشیاری پرستاران باشد که این تاجران کت شلوار پوش نتوانند از دسترنج پرستاران برای سرکوب کردن خود پرستراران استفاده کنند.دانشجو که بودم برای کارورزی چند جلسه ای به بهداری زندان شهری می رفتم و جالب ترین چیزی که دیدم این بود که زندانیان خودشان داشتند زندان می ساختند و دیوارها را بلند می کردند و....

اینک هک متاسفانه در پرستاری همین جو حاکم است و از حاصل شب بیداریهای پرستاران حقوق می گیرند تا پرستاری را سرکوب کنندو...

جناب شمس عزیز! شما را به خدا! شما خودتان مهم نیستید ولی سمتی که در دانشگاه دارید یک شخصیت معنوی -دینی به شما می دهد. مواظب باشید کاری نکنید پیش جدتان نتوانید سر بلند کنید! مواظب باشید با عملکرد شما نکند یک نفر دین زده شود! نکند رفتار محافظه کارانه و سودجویانه ی شما باعث دین گریزی یک نفر شود!

من شخصا این دیدگاه را قبول ندارم ولی همکاران را می بینم که می گویند: فلانی که رییس فلان بخش است این است... از ما چه انتظار!!!!!!!!!!

کار جناب میرزابیگی از این حرفها گذشته و میز زیر دندانشان مزه کرده! شما هم میزی دارید و همه گمان می کنند از ترس همان میز که شاید معاون وزیر بتواند به مخاطره اش بیاندازد تغیییر موضع داده اید؟ یا عده ای هم می پندارند به شما وعده هایی بالاتر داده شده است؟

لطفا موضعتان را مشخص کنید و علت این مواضع را تشریح کنید........ به امید دینداری و دین باوری